‍ اکنون می بین که درون تو حبّ دنیا غالب است
یا عشق بهشت
یا عشق خدای تعالی!؟
می دان که تورا باکدام قوم حشرکنند،
اگر بر راه عاشقانی و محبّ عاشقانی، تو را با ایشان حشر کنند،
و اگر بر راه صالحانی و محبّ صادقانی تو را با ایشان در بهشت برند،
و اگر بر راه دنیا و اهل عادتی، تو را با ایشان حشر کنند.
و این هم یقین گردد ان شاءالله .!

عین القضات همدانی

درقحطی نیشابور، چهل شبانه ‌روزگشتم
نه درهیچ مکانی صدای اذانی بود
...و نه هیچ مسجدی گشاده.
آنجا دانستم نام اعظم خداوند ، نان است.

عطار

ابن عربی:به برکت اهل بیت علیهم السلام هیچ کس از امت در آتش باقی نمی ماند.

امت محمد ص اگر در آتش دوزخ جاودان بمانند، ننگ و عیب در منصب و مقام پیغمبر صلی الله علیه[ و آله] و سلم باز می گردد...

و اگر در آتش باقی بماند، آتش بر او «بردا و سلاما‌=خنک و سالم»_ به برکت اهل البیت در آخرت_می شود، برکت اهل البیت در دنیا و آخرت چه بزرگ است.

جناب ابن عربی

آنچه پیرمی شود
جسم است نه روان تو

درجستجوی رویاهایت باش
تا احساست رانوازش کند
وقدرت حرکتت را افزایش دهد

حتی اگر به رویاهات نرسی ...
لااقل ازمسیرحرکتت در زندگی
لذت برده ای ..


امروز تو را دسترس فردا نیست
و اندیشه ی فردات بجز سودا نیست
ضایع مکن این دم ار دلت شیدا نیست
کاین باقی عمر را بها پیدا نیست

                                               خیام

‌‌دامن ز پای برگیر ای خوبروی خوشرو
تا دامنت نگیرد دست خدای خوانان
سعدی

• آواز: محمدرضا شجریان
• تار: فرهنگ شریف

نگارم در زد،
نگارم در زد
خداوندا یاری کن، دلم می لرزد ...

حسام الدین سراج

ترانه آهو
با صدای بانو پوران
شعر از کریم فکور
آهنگساز: انوشیروان روحانی


تو ای آهو که به هر سو
شوی از برم گریزان
مرو اینسان ز بیابان
که شوم ز غم پریشان
به تو خو گرفته ام کجا روی
تو که رام من شدی چرا روی

ترسم روی خدا نکرده
ره گم کنی در این بیابان
صیاد ماهری به ناگاه
از گوشه ای شود نمایان
خواهم به هر حال گیرم سر راهت
چشمی بدوزم بر چشم سیاهت

حرص و حسد و کینه ز دل بیرون کن
خوی بدو اندیشه تو دیگرگون کن

انکار زیان تست زو کمتر گیر
اقرار ترا سود دهد افزون کن

#رباعی_مولانا
- رباعی شمارهٔ ۱۴۵۷

جانهاست همه جانوران را جز جان
نانهاست همه نان طلبان را جز نان

هر چیز خوشی که در جهان فرض کنی
آن را بدل و عوض برود جز جانان

#رباعی_مولانا
- رباعی شمارهٔ ۱۴۴۹

در راه نیاز فرد باید بودن
پیوسته حریص درد باید بودن

مردی نبود گریختن سوی وصال
هنگام فراق مرد باید بودن

#رباعی_مولانا
- رباعی شمارهٔ ۱۴۶۶

      راه زنانیم ما ،جامه کنانیم ما
گر تو ز مایی درآ،کاسه بزن کوزه خور

  دام همه ما دریم، مال همه ما خوریم
از همه ما خوشتریم،کوری هر کور و کر


#مولانای_جان

تا پیر خرابات فرمان ندهد، کس را زهره آن نباشد که عروسِ خراباتِ خانه "قل الروح من امر ربّی" را توان دیدن.

شمع و شاهد را در خرباتِ خانه کفر نهاده اند؛
تا این کفر واپس نگذاری، مومن ایمان احمدی نشوی ...

عین القضات همدانی

" دائمآ صیاد ریزد دانه ها
  دانه پیدا باشد و پنهان دَغا(فریبکاری)

  هرکجا دانه بدیدی الحذر
  تا نبندد دام بر تو بال و پر

  ز آنکه مرغی کو به ترک دانه کرد
   دانه از صحرای بی تزویر خَورد

   هم بدان قانع شد و از دام جست
   هیچ دامی پرّ و بالش را نبست "

#مثنوی_مولانا دفترسوم

ای عزیز! به یقین بدان که خدا، قادر مطلق است و هرچه می خواهد، می کند و بی علم و اراده و قدرت او، برگی بردرخت نجنبد و دست هیچ کس حرکت نکند و دل هیچ کس نیندیشد. چون دانستی که حال چنین است، بیش از این غم دنیا مخور و کار به خدا بگذار که کارساز بندگان، اوست. ای عزیز! دانایان در دنیا به هر چه پیش آمده است، راضی و تسلیم بوده اند، از آن جهت که دانسته اند آدمی نداند که خیر او در چیست و به یقین دانسته اند که خدای، مصلحت کار بنده را داند. پس، بر خدا توکل کرده و کار به خدای بگذاشته اند.
عزیزالدین نسفی

مولوی هم در این باره سروده است:

سیل و جوها بر مراد او روند
  اختران ز آن سان که خواهد آن شوند

هیچ برگی در نیفتد از درخت
  بی قضا و حکم آن سلطان بخت

این قدر بشنو که این کلی کار
  می نگردد جز به امر کردگار

هین توکل کن ملرزان پا و دست
رزق تو بر تو ز تو عاشق تر است

افکن این تدبیر خودرا پیش دوست
گرچه تدبیرت هم از تدبیر اوست

دَرد است که آدمی را رهبر است.

در هر کاری که هست، تا او را دردِ آن کار و هوسِ و عشقِ آن کار در درون نخیزد، او قصدِ آن کار نکند و آن کار بی‌درد او را میسَّر نشود، خواه دنیا، خواه آخرت، خواه بازرگانی، خواه پادشاهی، خواه علم، خواه نُجوم و غیره.

#فیه_ما_فیه

سلطان عشق خواست كه خيمه به صحرا زند.
درِ خزاين بگشود، گنج بر عالم پاشيد،

ورنه عالم با بود و نبود خود آرميده بود
و در خلوت خانه ی شهود آسوده ....



#لمعات
#فخرالدین_عراقی

درون توست اگر
خلوتی و انجمنی است

برون ز خویش کجا می روی؟
جهان خالی ست!

بیدل دهلوی

مُطاع، والیِ عشق است در ولایتِ جان
نمی‌شوند مطیعِ خرد اهالیِ دل

#کمال‌الدین_زنجانی