بر رخِ مَه‌طلعتان ،

زلفِ پریشان ، خوش‌نماست ،




دلبری و ناز و استغنا ،

از اینان ، خوش‌نماست ،




#فیض_کاشانی

عاشقان را ،

زاری و مسکینی و افتادگی ،




دلبران را ،

پرسشِ احوالِ ایشان ، خوش‌نماست ،




#فیض_کاشانی

خوبرویان را ،

پریشان‌اختلاطی ، خوب نیست ،




امتناع و شرم و تمکین ،

از نکویان ، خوش‌نماست ،




#فیض_کاشانی

هر جفایی کز نکورویان رسد ،

باید کشید ،




صبر بر آزارِ یارِ مِهرکیشان ،

خوش‌نماست ،




#فیض_کاشانی

در غمزهٔ مستانهٔ ساقی ،

چه شراب است؟ ،




کز نشئهٔ آن ،

جان و جهان ، مست و خراب است ،





#فیض_کاشانی

هشیار ، نه یک زاهد و ،

مخمور ، نه یک مست ،





مست است تَر و خشکِ جهان ،

این ، چه شراب است؟ ،




#فیض_کاشانی

عشق است روان ،

در رگ و در ریشهٔ جان‌ها ،




ذرّاتِ جهان ،

مست ازین بادهٔ ناب است ،




#فیض_کاشانی

نه ، تابِ وصلِ او دارم ،

نه ، هجران ،




نه ، با وی می‌توان بودن ،

نه ، بی وی ،




#فیض_کاشانی

بادهٔ تلخِ کهنم آرزوست ،

ساقیِ سیمین‌ذقنم آرزوست ،




زهدِ ریا ، عیشِ مرا ، تلخ کرد ،

دلبرِ شیرین‌دهنم آرزوست ،




صحبتِ زاهد ، همه خارِ غمست ،

شاهدِ گُل‌پیرهنم آرزوست ،




خالِ معنبر ، به رُخی چون قمر ،

زلفِ شِکَن در شکنم آرزوست ،




خیز و ، لبِ خود ، به لبِ من بِنِه ،

بوسه بر آن لب ،، زدنم ، آرزوست ،




خیز ، که از توبه پشیمان شدم ،

ساقیِ پیمان‌شکنم آرزوست ،




تلخ بگو زان لب و ، دشنام دِه ،

باده ز جامِ سخنم آرزوست ،




خیز و بکش تیغ و ،،، بکُش ، تا به‌حشر ،

زندگیِ در کفنم آرزوست ،




نی غمِ زر دارم و ، نی سیم ،،، فیض ،

دلبرِ سیمین‌بدنم آرزوست ،




#فیض_کاشانی

غزل شمارهٔ ۱۵۳

خم ابروی تو محراب رکوع است و سجودم
بی‌خیال تو نباشد نه قیامم نه قعودم

جلوه حسن تو دیدم طمع از خویش بریدم
تا که شد محو در انوار وجود تو وجودم

با تو در عیشم و عشرت همه سودم همه نورم
بی تو در رنجم و محنت همه آهم همه دودم

#فیض_کاشانی