همچو نی می نالم از سودای دل
آتشی در سینه دارم جای دل

هفت روز است که #خورشید_درخشان_آواز ما در زیر خاک طوس خفته است.
رسم خورشید، خاموشی نیست!
خورشید ما در زیر خاک هم تا همیشه ی تاریخ ، پرتوافشانی خواهد کرد.🖤

#شجریان_زنده_است

بیا زندگی ڪنیم
#خورشید روزی دو بار طلوع نمی‌ڪند
ما هم دوبار به دنیا نمی آییم
هر چه زودتر
به آنچه از زندگی ات باقی مانده بچسب...

‎‌‌‎‌‌‌‎

بازنوازی بسیار زیبا از تیتراژ پایانی سریال "سلطان و شبان"


آهنگ: #بابک_بیات
اجرا: ارکستر مجلسی #خورشید_اصفهان

☆☆☆

همدلی بدین معناست که هر آنچه دیگری حس می‌کند، به سرعت در درون خود احساس کنیم؛ با این اطمینان که به خطا نرفته‌ایم.
این احساس به گونه‌ای است که
تصور می‌کنیم دلمان را از سینه‌ی خود در آورده و در سینه‌ی آن دیگری جا نهاده‌ایم!

#خورشید_درون‌تاب
#کریستین_بوبن

خورشید
خورشید /آفتاب /شمس ، یکی از کانون‌های مهم اندیشه و تخیل مولانا و به تبع آن از مهمترین رمزهای شعر اوست .
ذکر نام خورشید در شعر مولانا سخن را به بستری از تداعی ها می کشاند که در بستر خود از فروغ باطنی یا نور جان مرد عارف ، که واسطه شهود غیب است _ نور افشانی عشق و مهم تر از آنها شمس تبریزی می گذرد و در نهایت به دریایی از نور می پیوندد که سخن گفتن از آنها نه تنها برای مولانا ، که برای هیچ کس میسر نیست.
آشنایی با شمس و دلبستگی عمیق بدو _
مخصوصا بعد از فقدان زود هنگام او _ به مفهوم خورشید در تخیل مولانا ژرفایی ،  قداست و محبوبیت خاص داد.
اما چنانکه دلبستگی مولانا به شمس محدود نماند ، مفهوم رمزی خورشید نیز در ذهن و تخیل مولانا ، تا ایجاد پیوند بین نور  روحانی شمس و نور هستی و فرا گیر حق تعالی پویایی و فراخی یافت..
آیه سی و پنجم از سوره نور (الله نور السموات و الارض ...) به تنهایی کافیست تا مفهوم رمزی خورشید در ذهن عارف مسلمان تقویت کند.
«برای مثال محمد غزالی نظریه فلسفی خود را در مشکاه الانوار ازین آیه الهام گرفته .و معانی جدید برای نور ذکر کرده »
خدا مفهوم اصلی رمز خورشید در شعر مولاناست. خورشید حق از مشرق جانِ مرد عارف ، سر میزندو درون او را از نوری وصف ناپذیر سر شار میکند.
همچنانکه خورشید از شدت پیدایی نا پیداست ، نا پیدایی حق تعالی نیز از شدت ظهور اوست .
برگزیده ای از معانی خورشید در غزلیات مولانا
#فرهنگنامه_رمزهای_غزلیات_مولانا
#خورشید
دکتر رحمان مشتاق مهر

در صبح آشنایی شیرین مان
ترا
گفتم که مرد عشق نئی باورت نبود
در این غروب تلخ جدایی هنوز هم
می خواهمت چو روز نخست ولی چه سود
می خواستی به خاطر سوگند های خویش
در بزم عشق بر سرمن جام نشکنی
میخواستی به پاس صفای سرشک من
این گونه دل شکسته به خاکم نیفکنی
پنداشتی که کوره سوزان عشق من
دور از نگاه گرم تو خاموش میشود
پنداشتی که یاد تو این یاد دلنواز
درتنگنای سینه فراموش می شود
تو رفته ای که بی من تنها سفر کنی
من مانده ام که بی تو شب ها سحر کنم
تو رفته ای که عشق من از سر بدر کنی
من مانده ام که عشق ترا تا ج سر کنم
روزی که پیک مرگ مرا می برد به گور
من شبچراغ عشق تو را نیز می برم
عشق تو نور عشق تو عشق بزرگ تست
خورشیذ جاودانی دنیای دیگرم

#فریدون_مشیری
#ابر_و_کوچه
#خورشید_جاودانی

.
فضل خدای را که تواند شمار کرد؟
یا کیست آنکه شکر یکی از هزار کرد؟

آن صانع قدیم که بر فرش کائنات
چندین هزار صورت الوان نگار کرد

ترکیب آسمان و #طلوع ستارگان
از بهر عبرت نظر هوشیار کرد

بحر آفرید و بر و درختان و آدمی
#خورشید و ماه و انجم و لیل و نهار کرد

آثار رحمتی که جهان سر به سر گرفت
احمال منتی که فلک زیر بار کرد

توحیدگوی او نه بنی آدمند و بس
هر بلبلی که زمزمه بر شاخسار کرد

سعدی به هر نفس که برآورد چون سحر
چون #صبح در بسیط زمین انتشار کرد

#سعدی

جان می‌دهم از حسرت دیدار تو چون #صبح
باشد که چو #خورشید درخشان به درآیی...

# عالیجناب_حافظ

شعری بسیار زیبا از #استاد_شهریار

در وصف #حضرت_حافظ_

بهار میاید
و لذت جاری #رودخانه‌ها
و #برکه‌ها
مرا به سمت آواز قو‌ها
و اردکها می کشانند
و ذرات #خورشید
درلال بازی شمیم عطرها
چون کجاوه‌هایی طلایی
از زمرد بویناک گرده‌های گل
شیرازه انتظام پروانه ها را
به تاراج می‌برند . . .!

#احمد_شاملو