داستان رستم و سهراب
#نامه_کاوس_به_رستم_و_خواندن_او_را_به_جنگ
فردوسی « شاهنامه » سهراب »
بخش ۱۲
( #قسمت_سوم )



۳۱

چو نامه به مُهر اندر آمد ، بداد ،

به گیوِ دلاور ، به کردارِ باد ،

۳۲

به گیو آنگهی گفت : بشتاب زود ،

عنانِ تکاور ، بباید بسود ،

۳۳

نباید که چون نزدِ رستم شَوی ،

به زابل بمانی و ،، گر ، بغنوی ،

۳۴

اگر ، شب ، رسی ،،، روز را ، بازگَرد ،

بگویَش ، که تنگ اندرآمد نَبَرد ،

۳۵

وگرنه ، فرازست این مردِ گُرد ،

بداندیش را ،، خوار نتوان شمرد ،

۳۶

ازو نامه بِستَد ، هم اندر شتاب ،

برفت و نَجُست ایچ ، آرام و خواب ،

۳۷

شب و روز ، تازان ،، چو بادِ دَمان ،

نه پروایِ آب و ،، نه اندوهِ نان ،

۳۸

چو نزدیکیِ زابلستان رسید ،

خروشِ طلایه ،، به دستان رسید ،

۳۹

که آمد سواری ز ایران ، چو گَرد ،

به زیر اندرش ، بارهٔ رَه‌نَوَرد ،

۴۰

تهمتن ، پذیره شدش با سپاه ،

نهادند بر سر ،، بزرگان ، کلاه ،

۴۱

پیاده شدش ، گیو و گُردان ، به‌هم ،

هر آنکس که بر زین بُد ، از بیش و کم ،

۴۲

از اسب اندرآمد گَوِ نامدار ،

از ایران بپرسید و ، از شهریار ،

۴۳

ز رَه ، سویِ ایوانِ رستم ، شدند ،

زمانی ببودند و ،، دَم برزدَند ،

* دَم برزدند = استراحت کردند ، نفس تازه کردند

۴۴

بگفت آنچه بشنید ،،، نامه بداد ،

ز سهراب ، چندی سخن ، کرد یاد ،

۴۵

ز نیک و ز بد ، آگهی داد نیز ،

همان ،،، هدیه‌ها را بِدو داد و چیز ،




بخش ۱۳ : « چو رستم بیامد به نزدیکِ شاه »

بخش ۱۱ : « چو خورشید بر زد سر ، از بُرز کوه »




ادامه دارد 👇👇👇

داستان رستم و سهراب
#آمدن_رستم_نزد_کیکاوس_و_خشم_کاوس_بر_رستم
فردوسی « شاهنامه » سهراب »
بخش ۱۳
( #قسمت_سوم )



۳۷

نشاندم بِدین تخت ، من ،،، کیقباد ،

چه کاوس دانم ، چه خشمش ، چه باد ،

۳۸

وگر ، کیقبادم ز البرزکوه ،

به زاری ، فتاده میانِ گروه ،

۳۹

نیاوردمی من ، به ایران‌زمین ،

نبستی کمربند و شمشیرِ کین ،

۴۰

ترا ، این بزرگی نبودی و کام ،

که گوئی سخن‌ها ، به دستانِ سام ،

۴۱

اگر ، من نرفتم به مازندران ،

به‌گردن برآورده ،،، گُرزِ گران ،

۴۲

که کَندی دل و مغزِ دیوِ سپید؟ ،

کِرا بود بر بازویِ خود ، امید؟ ،

۴۳

چو برگفت زین‌گونه گفتار ، چند ،

به گُردان ، درِ پند ، بگشاد بند ،

۴۴

به ایرانیان گفت : سهرابِ گُرد ،

بیاید ، نمانَد بزرگ و ، نه خُرد ،

۴۵

شما ، هر یکی ، چارهٔ جان کنید ،

خِرَد را ، بدین کار ، درمان کنید ،

۴۶

به‌ایران ، نبینید زین‌پس ، مرا ،

شما را ، زمین ،،، پَرّ کرگس ، مرا ،

۴۷

برون شد به‌خشم ، اندرآمد به رَخش ،

منم گفت شیراوژنِ تاج‌بخش ،

۴۸

بزد اسب و ، از پیشِ ایشان برفت ،

همی ، پوست بر تنش ، گفتی بِکَفت ،

۴۹

غمین شد دلِ نامداران ، همه ،

که رستم شبان بود و ، ایشان رَمه ،

۵۰

به گودرز گفتند : کاین کار ، نیست ،

شکستن دلِ او ، سزاوار نیست ،

۵۱

سپهبد ، چو از تو سخن بشنَوَد ،

به گفتارِ تو ، بی‌گمان بِگرَوَد ،

۵۲

به نزدیکِ آن شاهِ دیوانه ، شو ،

وزین در ، سخن یاد کن ، نو به نو ،

۵۳

سخنهای چرب و دراز ، آوَری ،

مگر ، بختِ گم‌بوده ، بازآوَری ،

۵۴

همانگه ، نشستند با یکدگر ،

سراسر ، بزرگانِ پرخاشخر ،



بخش ۱۴ : « چو خورشید ، آن چادر قیرگون »

بخش ۱۲ : « یکی نامه فرمود ، پس ، شهریار »





ادامه دارد 👇👇👇

مولانا » مثنوی معنوی » دفتر ششم »
بخش ۸۳ - جواب گفتن مسلمان آنچ دید به یارانش جهود و ترسا و حسرت خوردن ایشان
( #قسمت_سوم )




۸۲

پس ، مسلمان گفت : ای یارانِ من ،

پیشم آمد مصطفی ، سلطانِ من ،

۸۳

پس مرا گفت : آن یکی بر طور ، تاخت ،

با کلیمِ حقّ و ،،، نَردِ عشق ، باخت ،

۸۴

وآن دگر را ، عیسیِ صاحب‌قَران ،

بُرد بر اوجِ چهارم‌آسمان ،

۸۵

خیز ، ای پس‌ماندهٔ ، دیده‌ضرر ،

باری ، آن حلوا و یخنی را ، بخور ،

۸۶

آن هنرمندانِ پُرفَن ، راندند ،

نامهٔ اقبال و مَنصَب ، خواندند ،

۸۷

آن دو فاضل ، فضلِ خود ، دریافتند ،

با ملایک ، از هنر ، دربافتند ،

۸۸

ای سلیمِ گولِ واپس‌مانده ، هین ،

برجَه و ،،، بر کاسهٔ حلوا ،،، نشین ،

۸۹

پس بگفتندش که : آنگه ، تو حریص ،

ای عجب ، خوردی ز حلوا و خبیص؟ ،

۹۰

گفت : چون فرمود آن شاهِ مُطاع ،

من کی بودم؟ ،،، تا کنم زان امتناع؟ ،

۹۱

تو جهود ، از امرِ موسی ، سر کشی؟ ،

گر ، بخواند در خوشی؟ ، یا ناخوشی؟ ،

۹۲

تو مسیحی ، هیچ از امرِ مسیح ،

سر توانی تافت؟ ،،، در خیر و قبیح؟ ،

۹۳

من ، ز فخرِ انبیا ،،، سر چون کشم؟ ،

خورده‌ام حلوا و ،،، این دَم سرخوشم ،

۹۴

پس بگفتندش که : وَالله ، خوابِ راست ،

تو بدیدی ، وین بِه از صد خوابِ ماست ،

۹۵

خوابِ تو ، بیداری است ، ای بوبطر ،

که ، به بیداری ،،، عیانستش اثر ،

۹۶

در گذر از فضل و از جهدی و فن ،

کار ، خدمت دارد و ، خُلقِ حَسَن ،

۹۷

بهرِ این آوَردمان یزدان ، برون ،

ما خلقت‌الانس ، الا یعبدون ،

۹۸

سامری را ،،، آن هنر ، چه سود کرد؟ ،

کآن فن ، از بابِ اللهش مردود کرد ،

۹۹

چه کشید از کیمیا ، قارون؟ ، ببین ،

که فرو بُردش ، به قعرِ خود ، زمین ،

۱۰۰

بوالحکم ، آخِر چه بر بست از هنر؟ ،

سرنگون رفت او ،،، ز کفران ، در سقر ،

۱۰۱

خود هنر آن داد ، که دید آتش ، عیان ،

نه کپ دل علی النار الدخان ،

۱۰۲

ای دلیلت گَنده‌تر ، پیشِ لبیب ،

در حقیقت ، از دلیلِ آن طبیب ،

۱۰۳

چون دلیلت نیست جز این ، ای پسر ،

گوه می‌خور ، در کمیزی می‌نگر ،

۱۰۴

ای دلیلِ تو ، مثالِ آن عصا ،

در کَفَت ، دَلّ علی عیب‌العمی ،

۱۰۵

غلغل و طاق و طرنب و گیر و دار ،

که نمی‌بینم ، مرا معذور دار ،



#پایان

داستان رستم و سهراب
#کشتن_رستم_ژنده‌رزم_را
فردوسی « شاهنامه » سهراب »
بخش ۱۵
( #قسمت_سوم )



۳۳

برفتند و ، دیدنش افگنده ، خوار ،

برآسوده از بزم و ، از کارزار ،

۳۴

خروشان ، پُر از درد ، بازآمدند ،

ز دردِ دل ، اندر گداز آمدند ،

۳۵

ز کارش ، بگفتند سهراب را ،

به‌خود تلخ کردش ، خور و خواب را ،

۳۶

به سهراب گفتند : شد ژنده‌رزم ،

سرآمد بَر او ، روزِ پیکار و بزم ،

۳۷

چو بشنید سهراب ، برجَست زود ،

بیامد بَرِ ژنده ، بر سانِ دود ،

۳۸

اباچاکر و ، شمع و ، خنیاگران ،

بیامد ، ورا دید مُرده ، چنان ،

۳۹

شگفت آمدش سخت و ، خیره بماند ،

دلیران و گردن‌کشان را ، بخواند ،

۴۰

چنین گفت : کامشب نباید غُنود ،

همه‌شب ، همی نیزه باید بسود ،

۴۱

که ، گرگ اندر آمد میانِ رَمِه ،

سگ و مرد را ، آزمودش همه ( دید ، در دمدمه ) ،

۴۲

ربود از دلیران ، یکی گوسفند ،

به‌زاری و خواریش ، چونین فکند ،

۴۳

اگر یار باشد ، جهان‌آفرین ،

چو ، نعلِ سمندم ، بسایَد زمین ،

۴۴

ز فِتراکِ زین ، برگشایم کمند ،

بخواهم ز ایرانیان ، کینِ ژند ،

۴۵

بیامد ، نشست از برِ گاهِ خویش ،

گرانمایگان را ، همه خوانْد پیش ،

۴۶

بدیشان چنین گفت سهرابِ شیر : ،

که ای بِخرَدان و ، یلانِ دلیر ،

۴۷

اگر گُم ( کَم ) شد از بزمِ من ، ژنده‌رزم ،

نیاید ( نیامد ) همی سیر ، جانم ز بزم ،

۴۸

به هومان بفرمود : تا می ، خوریم ،

همه لشکرِ غم ،، ز می ، بشکریم ،



بخش ۱۶ : « چو خورشید برداشت زرّین‌سپر »

بخش ۱۴ : « چو خورشید ، آن چادرِ قیرگون »




ادامه دارد 👇👇👇

داستان رستم و سهراب
#پرسیدن_سهراب_نام_سرداران_ایران_را_از_هجیر
فردوسی « شاهنامه » سهراب »
بخش ۱۶
( #قسمت_سوم )



۳۳

چه باشد ز ایرانیان نامِ اوی؟ ،

بگو ، تا کجا باشد آرامِ اوی؟ ،

۳۴

چنین گفت : ، کآن طوسِ نوذر بُوَد ،

درفشش کجا پیل‌پیکر بُوَد ،

۳۵

سپهدار و ، از تخمهٔ پادشاه ،

سرافراز و ، لشکرکش و ، کینه‌خواه ،

۳۶

ندارد ابا زخم ، از شیر ، تاو ،
( ندارد #ابازخمِ او ، شیر ، تاو )

بزرگان ، ز بیمش ، پذیرند ساو ،

۳۷

بپرسید : ، کآن سرخ پرده‌سرای ،

یکی لشکری گشن ، پیشش به پای ،

۳۸

یکی شیرپیکر درفشِ بنفش ،

درفشان گهر ، در میانِ درفش ،

۳۹

پسِ پشتش‌اندر ، سپاهی گران ،

همه نیزه‌داران و جوشن‌وَران ،

۴۰

که باشد؟ ، به‌من نامِ او باز گوی ،

ز کژی ، میاوَر تباهی به‌روی ،

۴۱

چنین گفت : ، کآن فرّ آزادگان ،

سپهدار ، گودرزِ کشوادگان ،

۴۲

سپه‌کش بُوَد ، گاهِ کینه ، دلیر ،

دوچل پور دارد ، چو پیل و ، چو شیر ،

۴۳

کجا ، پیل با او ، نَکوشَد به جنگ ،

نه از دشت ، ببر و ،،، نه از کُه ، پلنگ ،

۴۴

دگر گفت : ، کآن سبز پرده‌سرای ،

بزرگانِ ایران ، به‌پیشش به‌پای ،

۴۵

یکی تختِ پُرمایه ، اندر میان ،

زده پیشِ او ، اَخترِ کاویان ،

۴۶

برو ، بر نشسته ، یکی پهلوان ،

ابا فَرّ و ، با سفت و ، یالِ گَوان ،

۴۷

از آن کس ، که بر پای ، پیشش بر است ،

نشسته ،،، به یک‌سر ،، ازو برتر است ،

۴۸

یکی باره پیشش ، به بالایِ اوی ،

کمندی فرو هِشته ، تا پایِ اوی ،



بخش ۱۷ : « چو بشنید گفتارهای درشت »

بخش ۱۵ : « چو خورشید گشت از جهان ناپدید »




ادامه دارد 👇👇👇

داستان رستم و سهراب
#تاختن_سهراب_بر_لشکر_کاوس
فردوسی « شاهنامه » سهراب »
بخش ۱۷
( #قسمت_سوم )


۳۷

گهی ، رزم بودی ،،، گهی ، سازِ بزم ،

ندیدم ز کاوس ،، جز رنجِ رزم ،

۳۸

بفرمود ، تا رخش را ، زین کنند ،

سواران ، بروها ،، پُر از چین کنند ،

#بروها = اَبروها

۳۹

ز خیمه ، نگه کرد رستم ، به‌دشت ،

ز رَه ، گیو را دید ، کاندر گذشت ،

۴۰

نهاد از برِ رخش ، رخشنده‌زین ،

همی گفت گرگین : ، که بشتاب هین ،

۴۱

همی بست با گُرز ، رهام ،،، تَنگ ،

به برگستوان ، بر زده طوس ، چنگ ،

۴۲

همی این بِدان ، آن بِدین گفت : ، زود ،

تهمتن ، چو از پرده ، آوا شنود ،

۴۳

به دل گفت : ، این رزمِ آهرمن است ،

نه این رستخیز ، از پِیِ یک تن است ،

۴۴

بزد دست و ، پوشید ببرِ بیان ،

ببست آن کیانی‌کمر ، بر میان ،

۴۵

نشست از برِ رخش و ، پیمود راه ،

زواره ، نگهبانِ گاه و سپاه ،

#زواره برادر رستم می‌باشد

۴۶

بِدو گفت : ، از ایدر مَرُو پیشتر ،

به‌من دار گوش ،،، از یلان ، بیشتر ،

۴۷

درفشش بِبُردند با او ، به‌هم ،

همی ، رفت پرخاشجوی و دژم ،

۴۸

چو ، سهراب را دید و ، آن یال و شاخ ،

بَرَش ، چون بَرِ سامِ جنگی ،،، فراخ ،

۴۹

بدو گفت : ، از ایدر ، به یکسو شَویم ،

بر آوَردگَه ، بر پی آهو شَویم ،

۵۰

بجُنبید سهرابِ پرخاشخر ،

ز گفتِ گَوِ پیلتن ، نامور ،

۵۱

بمالید سهراب ، کف را به کف ،

به آوَردگَه رفت ، از پیشِ صف ،

۵۲

بگفت او به رستم : ، بُرُو ، تا رَویم ،

به یک‌جای ،،، هر دو ، دو مردِ گَویم ،

۵۳

از ایران و توران ، نخواهیم کس ،

چو ، من باشم و تو ، به آوَرد ،،، بس ،

۵۴

به آوَردگَه ،،، مر ترا ، جای نیست ،

تُرا ،،، خود به یک مشتِ من ،، پای نیست ،






#پای نیست = تاب نیست - توان نیست

معنی مصرع = تو تحمل یک مُشت مرا نداری



بخش ۱۸ : « به آوردگه رفت و نیزه گرفت »

بخش ۱۶ : « چو خورشید برداشت زرّین‌سپر »




ادامه دارد 👇👇👇

داستان رستم و سهراب
#رزم_رستم_با_سهراب
فردوسی « شاهنامه » سهراب »
بخش ۱۸
( #قسمت_سوم )



۳۱

دگرباره ، سهراب ، گرزِ گران ،

ز زین برکشید و ، بیفشرد ران ،

۳۲

بزد گرز و ،،، آوَرد کتفش به‌درد ،

بپیچید و ،،، دَرد ، از دلیری بخورد ،

۳۳

بخندید سهراب و ، گفت : ، ای سوار ،

به زخمِ دلیران ، نِه‌ای پایدار ،

۳۴

به زیر اندرت ،، رَخش ، گوئی خر است ،

دو دستِ سوار ، از همه بدتر است ،

۳۵

مرا رحمت آید به تو بر ، ز دل ،

که از خونت ، آغشته گشته‌ست گِل 

۳۶

اگرچه گَوی سرو بالا ، بُوَد ،

جوانی کند پیر ،،، کانا بُوَد ،


#کانا = نادان - ابله - احمق - بی عقل

۳۷

تهمتن ، نداد ایچ او را جواب ،

شگفتی فُرو ماند ، در پیچ و تاب ،

۳۸

به پستی رسید این از آن ، آن ازین ،

چنان تنگ شد بر دلیران ، زمین ،

۳۹

که از یکدگر ، روی برکاشتند ،

دل و جان ، به اندیشه بگذاشتند ،

۴۰

تهمتن ، به توران‌سپه شد به جنگ ،

بِدانسان ، که نخجیر بیند پلنگ ،

۴۱

به ایران‌سپه رفت ، سهرابِ گُرد ،

عنان ، بارهٔ تیزتَگ را ، سپرد ،

۴۲

بزد خویشتن را ، به ایران‌سپاه ،

به دستش ، بسی نامور ، شد تباه ،

۴۳

میانِ سپه اندر آمد ، چو گرگ ،

پراکنده گشتند ، خُرد و بزرگ ،

۴۴

چو ، رستم به نزدیکِ توران رسید ،

پشیمان شد ،،، آه از جگر برکشید ،

۴۵

دلِ رستم ، اندیشه‌ای کرد بَد ،

که کاوس را ، بی‌گمان بَد رسد ،



بخش ۱۹ : « برفتند و رویِ هوا تیره گشت »

بخش ۱۷ : « چو بشنید گفتارهای درشت »




ادامه دارد 👇👇👇

داستان رستم و سهراب
#بازگشتن_رستم_و_سهراب_به_لشکرگاه
فردوسی « شاهنامه » سهراب »
بخش ۱۹
( #قسمت_سوم )




۳۱

که او بود بر زین و ، نیزه به‌دست ،

چو ، گرگین فرود آمد ،،، او ، برنشست ،

۳۲

بیامد ، چو با نیزه ، او را بدید ،

به کردارِ شیرِ ژیان ، بردمید ،

۳۳

خمیده عمودی ، بزد بر برش ،

ز نیرو ، بیفتاد تَرگ از سرش ،

۳۴

نتابید با او ، بتابید روی ،

شدند از دلیران ، بسی جنگ‌جوی ،

۳۵

ز گُردان ، کسی مایهٔ او نداشت ،

بجز پیلتن ، پایهٔ او نداشت ،

۳۶

هم ، آیینِ پیشین ، نگه داشتم ،

سپه را ، بَرو ، هیچ نگذاشتم ،

۳۷

به تنها ، نشد کس برش جنگجوی ،

سپردیم میدانِ کینه ، بِدوی ،

۳۸

سواری ، نشد پیشِ او ، یک‌تنه ،

همی تاخت ، از قلب تا میمنه ،

۳۹

ز هر سو ، همی شد دَمان و دنان ،

به زیر اندرون ، بود اسبش ، چمان ،

۴۰

غمین گشت رستم ، ز گفتارِ اوی ،

برِ شاهِ کاوس ، بنهاد روی ،

۴۱

چو کاوس کی ، پهلوان را بدید ،

برِ خویش ، نزدیک جایش گزید ،

۴۲

ز سهراب ،، رستم زبان برگشاد ،

ز بالا و بُرزش ، همی کرد یاد ،

۴۳

که کس در جهان ، کودکی نارسید ،

بدین شیرمردی و گُردی ، ندید ،

۴۴

به بالا ، ستاره بسایَد همی ،

تنش را ، زمین برنتابد همی ،

۴۵

دو بازو و رانش ، چو رانِ هیون ،

همانا که دارد ستبری ،،، فزون ،



بخش ۲۰ : « چو خورشیدِ رخشان ، بگسترد پَر »

بخش ۱۸ : « به آوردگه رفت و نیزه گرفت »




ادامه دارد 👇👇👇

داستان رستم و سهراب
#کشتی_گرفتن_رستم_با_سهراب
فردوسی « شاهنامه » « سهراب »
بخش ۲۰
( #قسمت_سوم )




۳۳

بمان ، تا کسی دیگر ، آید به رزم ،

تو ، با من بساز و ،،، بیارای بزم ،

۳۴

دلِ من ، همی بر تو مِهر آوَرَد ،

همی ، آبِ شرمم ،،، به چهر آوَرَد ،

۳۵

همانا ، که داری ز گُردان ، نژاد ،

کنی پیشِ من ، گوهرِ خویش ، یاد ،

۳۶

ز نامِ تو ، کردم بسی جست و جوی ،

نگفتند نامت ،،، تو با من بگوی ،

۳۷

ز من ، نام پنهان نبایدت کرد ،

چو گشتی تو با من ، کنون هم‌نَبَرد ،

۳۸

مگر ، پورِ دستانِ سامِ یلی؟ ،

گُزین‌پهلوان ،، رستمِ زابلی؟ ،

۳۹

نشانی همی بینم و ،،، نام ، نه ،

ز من ، نام پیدا شد و ،،، کام ، نه ،

۴۰

بِدو گفت رستم : ، که‌ای نامجوی ،

نبودیم دی ، خود برین گفت‌وگوی ،

۴۱

ز کُشتی گرفتن ، سخن بود دوش ،

نگیرم فریبِ تو ، زین در ،، مکوش ،

۴۲

نه من کودکم ،،، گر تو هستی جوان ،

به کُشتی ، کمر بسته دارم میان ،

۴۳

بکوشیم ، فرجامِ کار آن بُوَد ،

که فرمان و رایِ جهانبان ، بُوَد ،

۴۴

و دیگر که ، در جایِ ننگ و نَبَرد ،

پژوهش نجویَند ، مردانِ مرد ،

۴۵

بسی گشته‌ام در فراز و نشیب ،

نی‌اَم مردِ گفتار و زرق و فریب ،

۴۶

بِدو گفت سهراب : ، کای مردِ پیر ،

اگر ، نیست پندِ مَنَت ، جایگیر ،

۴۷

مرا آرزو بُد ، که بر بسترت ،

برآید به هنگام ،، هوش از برت ،

۴۸

کسی کز تو مانَد ، ستودان کند ،

بپرّد روان ، تن به زندان کند ،



#ستودان = دخمه گذاشتن - دخمه - قبر







بخش ۲۱ : « دگرباره اسبان ببستند سخت »

بخش ۱۹ : « برفتند و روی هوا تیره گشت »





ادامه دارد 👇👇👇

داستان رستم و سهراب
#کشته_شدن_سهراب_به_دست_رستم
فردوسی « شاهنامه » « سهراب »
بخش ۲۱
( #قسمت_سوم )



۳۳

چو برخاست آوازِ کوس ، از دَرَم ،

بیامد ، پُر از خون ، دو رُخ ،،، مادرم ،

۳۴

همی ، جانش از رفتنِ من ، بِخَست ،

یکی مُهره ، بر بازویِ من ، ببست ،

۳۵

مرا گفت : ، که این از پدر ، یادگار ،

بِدار و ،،، ببین ، تا کی آید به کار ،

۳۶

کنون ، کارگر شد ،،، که بیکار گشت ،

پسر ، پیشِ چشمِ پدر ،،، خوار گشت ،

۳۷

چو ، بگشاد خفتان و ،،، آن مُهره دید ،

همه جامه ، بر خویشتن ، بردرید ،

۳۸

همی گفت : ، که ای کُشته بر دستِ من ،

دلیر و ستوده ،،، به هر انجمن ،

۳۹

همی ، ریخت خون و ،،، همی ، کَند موی ،

سرش ، پُر ز خاک و ،،، پُر از آب ، روی ،

۴۰

بِدو گفت سهراب : ، کاین ( که این ) بدتریست ،

به آبِ دو دیده ، نباید گریست ،

۴۱

ازین خویشتن‌کُشتن ،،، اکنون چه سود؟ ،

چنین رفت و ،،، این ، بودنی کار ، بود ،

۴۲

چو ، خورشیدِ تابان ، ز گنبد بگشت ،

تهمتن ، نیامد به لشکر ،،، ز دشت ،

۴۳

ز لشکر ، بیامد هشیوار ، بیست ،

که تا ، اندر آوردگَه ، کار چیست ،

۴۴

دو اسب اندر آن دشت ، برپای بود ،

پُر از گَرد ،،، رستم ، دگر جای بود ،

۴۵

گَوِ پیلتن را ، چو بر پشتِ زین ،

ندیدند گردان ،،، برآن دشتِ کین ،

۴۶

چنان بُد گمان‌شان ،،، که او ، کشته شد ،

سرِ نامداران همه ،،، گشته شد ،

۴۷

به کاوس کی ، تاختند آگهی ،

که تختِ مِهی ، شد ز رستم تُهی ،

۴۸

ز لشکر ، برآمد سراسر ، خروش ،

بر آمد زمانه ، یکایک به جوش ،

۴۹

بفرمود کاوس : ، تا ، بوق و کوس ،

دمیدند و ،،، آمد ، سپهدار طوس ،




بخش ۲۲ : « به گودرز گفت آنزمان پهلوان »

بخش ۲۰ : « چو خورشیدِ رخشان ، بگسترد پَر »



ادامه دارد 👇👇👇

داستان رستم و سهراب
#زاری_کردن_رستم_بر_سهراب
فردوسی « شاهنامه » « سهراب »
بخش ۲۳
( #قسمت_سوم )



۳۵

نکوهش فراوان کند زالِ زر ،

همان نیز ، رودابهٔ پُرهنر ،

۳۶

که رستم ، به کینه بر او ، دست یافت ،

به دشنه ، جگرگاهِ او برشکافت ،

۳۷

چه گویند گُردان و گردن‌کشان؟ ،

چو ، زینسان شود نزدِ ایشان ، نشان؟ ،

۳۸

ازین ، چون بِدیشان رسد آگهی ،

که برکَندم از باغ ،،، سروِ سهی؟ ،

۳۹

بِدین کار ،،، پوزش چه پیش آورم؟ ،

که دل‌شان ، به گفتارِ خویش آورم ،

۴۰

همه پهلوانانِ کاوس‌شاه ،

نشستند بر خاک ، با او ،،، به راه ،

۴۱

زبانِ بزرگان ، پُر از پند بود ،

تهمتن ، به درد ،،، از جگربند بود ،

۴۲

چنینست کردارِ چرخِ بلند ،

به‌دستی ، کلاه و ،،، به دیگر ، کمند ،

۴۳

چو ، شادان نشیند کسی با کلاه ،

بخَمّ کمندش ، رُبایَد ز گاه ،

۴۴

چرا ، مِهر باید همی بر جهان؟ ،

چو ، باید خرامید با همرهان؟ ،

۴۵

یکی دایره آمده چنبری ،

فراوان در این دایره ، داوری ،

۴۶

نه هر پادشاه و ، نه هر بنده را ،

شناسد ،،، نه نادان ، نه داننده را ،

۴۷

جهان ،،، سرگذشتست ، از هر کسی ،

چنین ، گونه‌گون ، بازی آرَد بسی ،

۴۸

چو اندیشهٔ بود ،،، گردد دراز ،

همی گشت باید ،،، سویِ خاک ، باز ،

۴۹

اگر چرخ را ،،، هست ازین آگهی ،

همانا ، که گشتست ،،، مغزش ، تُهی ،

۵۰

چنان دان ، کزین گردش ، آگاه نیست ،

به چون و چرا ، سویِ او ، راه نیست ،

۵۱

ندانیم فرجامِ این کار ، چیست؟ ،

بِدین رفتن ،،، اکنون نباید گریست ،

۵۲

ز سهراب ،،، چون شد خبر ، نزدِ شاه ؛

بیامد به نزدیکِ او ،،، با سپاه ،





بخش ۲۴ : « وز آنجایگه شاه لشکر براند »

بخش ۲۲ : « به گودرز گفت آنزمان پهلوان »




ادامه دارد 👇👇👇

داستان رستم و سهراب
#باز_گشتن_رستم_بزابلستان
فردوسی « شاهنامه » « سهراب »
بخش ۲۴
( #قسمت_سوم )



۲۹

نگوئی ،،، چه آمدت پیش ، از پدر ،

چرا بردریدت بدینسان ،،، جگر ،

۳۰

فغانش ، ز ایوان به کیوان رسید ،

همی زار بگریست ،،، هر ، کآن شنید ،

۳۱

به‌پرده‌درون رفت ، با سوگ و درد ،

دلش پُر ز درد و ،،، رُخَش پُر ز گَرد ،

۳۲

چو ، رستم چنان دید ،،، بگریست زار ،

ببارید از دیده ، خون بر کنار ،

۳۳

تو گفتی ،،، مگر رستخیز آمدست ،

که دل‌را ،،، ز شادی ، گریز آمدست ،

۳۴

دگر باره ،،، تابوتِ سهرابِ شیر ،

بیاورد پیشِ مِهانِ دلیر ،

۳۵

از آن ، تخته برکَند و ،،، بگشاد سر ،

کفن ،،، زو جدا کرد ، پیشِ پدر ،

۳۶

تنش را ، بِدان نامداران ، نمود ،

تو گفتی ، که از چرخ ، برخاست دود ،

۳۷

هر آن کس که بودند ، پیر و جوان ،

زن و مرد ،،، گشتند یکسر نوان ،

۳۸

مِهانِ جهان ، جامه کردند چاک ،

به ابر اندر آمد ، سرِ گَرد و خاک ،

۳۹

همه کاخ ، تابوت بُد سر به سر ،

غنوده ،،، بصندوق‌در ، شیرِ نر ،

۴۰

تو گفتی ، که سام است ، با یال و سُفت ،

غمین شد ز جنگ ،،، اندر آمد بخفت ،

۴۱

چو دیدند آن مردمان رویِ اوی ،

بکردند هر کس ، بسی های و هوی ،

۴۲

بپوشید بازش ،،، به دیبایِ زرد ،

سرِ تنگ‌تابوت را ، سخت کرد ،





بخش ۲۵ : « غریو آمد از شهرِ توران‌زمین »

بخش ۲۳ : « بفرمود رستم که تا پیشکار »





ادامه دارد 👇👇👇

داستان رستم و سهراب
#آگاهی_یافتن_مادر_سهراب_از_کشته_شدن_پسرش
فردوسی « شاهنامه » « سهراب »
بخش ۲۵
( #قسمت_سوم )




۲۵

پدر جُستی ای گُردِ لشکرپناه ،

بجایِ پدر ، گورت آمد به‌راه ،

۲۶

از امّید ، نومید گشتی تو زار ،

بخفتی به خاک‌اندرون ، زار و خوار ،

۲۷

از آن پیش ،،، کو ، دشنه را برکشید ،

جگرگاهِ سیمینِ تو ، بردرید ،

۲۸

چرا آن نشانی ، که مادرت داد ،

ندادی بر او ، برنکردیش یاد؟ ،

۲۹

نشان داده بود از پدر ،،، مادرت ،

ز بهرِ چه؟ ، نامَد همی باورت؟ ،

۳۰

کنون ، مادرت ماند بی تو ، اسیر ،

پُر از درد و تیمار و رنج و زحیر ،

۳۱

چرا نامَدم با تو اندر سفر؟ ،

که گشتی به گُردانِ گیتی ، سمر ،

۳۲

مرا ، رستم از دور ، بشناختی ،

ترا با من ای پور ،،، بنواختی ،

۳۳

نینداختی تیغ ،،، آن سرفراز ،

نکردی جگرگاهت ای پور ،،، باز ،

۳۴

همیگفت و میخَست و میکَند موی ،

همی زد کفِ دست بر خوب‌روی ،

۳۵

همیگفت : ، مادرت بیچاره گشت ،

به‌خنجر ، جگرگاهِ تو ،،، پاره گشت ،

۳۶

ز هر سو ، بر او انجمن گشت خلق ،

کز آن گریه ، در خون همیگشت غرق ،





« داستان سیاوش - آغازِ داستان »

بخش ۲۴ : « وز آنجایگه ، شاه لشکر بِراند »




ادامه دارد 👇👇👇