ز بهر شُکر تنهایی، به مردم آشنایی کن
درآ در بزم الفت ، یاد ایام جدایی کن

مبادا نیم‌جو، منت پذیر دوستان گردی
خدا ناکرده هرجااحتیاج افتد گدایی کن

به قدر دردمندی باتوباشد ربطشان‌چسبان !
اگر باور نداری خویشتن را مومیایی کن

بهر کاری که رو داد امتحان دوستان کردی
"اثر" عبرت اگر نگرفته ای باز آشنایی کن

شفیعا #اثر شیرازی

به اندک مهلتی دزدِ سخن رسوا کند خود را
چو کالایی بَرد کم‌مایه، زود آرَد به بازارش!


#اثر_شیرازی

باشد دلم ز حلقه ی زلفِ تو خوشنما
چون گوشوارِ نقره که هندو کند به گوش

#اثر_شیرازی

همچو دندانی که افتد، یادشان بادا به‌خیر!
همنشینانی که پهلو خالی از ما کرده‌اند...

شفیعای #اثر_شیرازی

دارد سرِ جنون دلِ شیدا در این بهار
دست من است و دامن صحرا در این بهار

از مخملِ دوخوابه‌ی هستیّ و غفلتم
صدگونه راحت است تمنّا در این بهار

باشد ز جوشِ سبزه و کیفیّت هوا
از بهر مِی‌کِشی همه‌جا جا در این بهار

هر بامداد، اوّلِ عمر دوباره است
دَم را به صبح داده مسیحا در این بهار

روی زمین ز خلعتِ گل‌بندیِ بهار
پوشیده گشته‌است سراپا در این بهار

در کار هیچ غنچه -«اثر!»- چون گره نماند
گردد شکفته نیز دل ما در این بهار...

#اثر_شیرازی

ظالم که به عزل مُضطرش می‌سازند
باز از سرِ نو ستمگرش می‌سازند
ایمن منشین چو ظالم از کار فتاد
تیغی که شکست خنجرش می‌سازند

شفیعای #اثر_شیرازی

همچو دندانی که افتد، یادشان بادا به‌خیر!
همنشینانی که پهلو خالی از ما کرده‌اند...

شفیعای #اثر_شیرازی

.
نگذاشت غم طراوتی از طبع ما به جا
سرجوشِ زندگانی ما را ملال خورد

#شفیعا_شیرازی ملقب به #اثر_شیرازی

نگذاشت غم طراوتی از طبع ما به جا
سرجوشِ زندگانی ما را# ملال خورد

#اثر_شیرازی