جان و جهان! دوش کجا بوده‌ای؟
نی غلطم، در دل ما بوده‌ای
دوش ز هجر تو جفا دیده‌ام
ای که تو سلطان وفا بوده‌ای
آه که من دوش چه سان بوده‌ام!
آه که تو دوش کرا بوده‌ای!
رشک برم کاش قبا بودمی
چونک در آغوش قبا بوده‌ای
زهره ندارم که بگویم ترا
« بی من بیچاره چرا بوده‌ای؟! »
رنگ تو داری، که ز رنگ جهان
پاکی، و همرنگ بقا بوده‌ای
آینهٔ رنگ تو عکس کسی‌ست
تو ز همه رنگ جدا بوده‌ای

#مولانا
#استاد_شجریان

‌    ‌‌
" گـفتـم ببینـمش مگـرم
‌ ‌درد اشـتـیـاق سـاکـن شـود
‌ ‌بـدیـدم و مشـتاق‌ تر شـدم "

       
#استاد_شجریان

قومی متفکرند اندر ره دین
قومی به گمان فتاده در راه یقین

میترسم از آن که بانگ آید روزی
کای بیخبران راه نه آنست و نه این

#خیام
#استاد_شجریان

‌

تصنیف #جان_جهان

#غزل_حضرت_مولانا

با صدای #استاد_شجریان

آهنگساز : #مرحوم_مشکاتیان

با تصاویر فوق العاده از #استاد_شجریان و استاد مشکاتیان

من یک بار مرگ را تجربه کرده ام
یک نفر شبیه تو
دست یک نفر
که شبیه من نبود را گرفته بود!
باران هم می آمد...

#عليرضا_هدايت
#استاد_معین🎙
.

مولانا معتقد است که
بشر یک گرهٔ اصلی دارد که اگر
آن را بگشاید به نیکبختی می‌رسد و آن،
گرهٔ خویشتن خویش است.
ولی اسفا که آدمی تمام عمر گرانبهای خود را
در گشودن گره‌هایی به هدر می‌دهد
که از گشایش آن چیزی عایدش نمی‌شود
و جوهر حقیقی و ملکوتی اش شکفته نمی‌گردد.


صدهزاران فصل داند از علوم
جان خود را می‌نداند آن ظَلوم

داند او خاصیّت ِ هر جوهری
در بیان جوهر ِخود چون خَری

که همی‌دانم یَجوز و لایَجوز
خود ندانی تو یَجوزی یا عجوز

قیمتِ هر کاله می‌دانی که چیست
قیمت خود را ندانی احمقی ست

#استاد_کریم_زمانی
#مولانا_دفتر_سوم

دریا دلان ، به لب کفِ حسرت بر آورید
این تخته پاره عمر، ز طوفان در آورید

با عزمِ پایدار و قدم هایِ استوار
این پیشِ پا فتاده مساعت سر آورید

جان را نهان به پیکرِ خاکی چرا کنید!
از این صدف شکسته برون گوهر آورید

دل زین سرای حادثه انگیز بر کنید
رو را به سوی قبله گهِ دیگر آورید


لافِ صفا و مهر در این دوره نشنوید
رو کم به کویِ خلقِ زبان آور آورید

باطل ز حق شناس ندیدیم دیده ای
این داوری به عدلگِه داور آورید

کالایِ پاک طینتی از ما نمی خرند
ای نسل هایِ تازه شما کمتر آورید


#استاد -رحیم - معنی کرمانشاهی

آواز #استاد_ناظری
غزل ۱۵۱۷
#دیوان_شمس_حضرت_مولانا

#چنین_مجنون_چرایی
#زهراغریبیان_لواسانی

مگر می شود این غزل مولانای نازنین را با آواز زیبای استاد ناظری شنید و عاشق نشد ؟

مرا گویی که رایی من چه دانم
چنین مجنون چرایی من چه دانم

مرا گویی بدین زاری که هستی
به عشقم چون برآیی من چه دانم

منم در موج دریاهای عشقت
مرا گویی کجایی من چه دانم

مرا گویی به قربانگاه جان‌ها
نمی‌ترسی که آیی من چه دانم


امواج کلمات این شعر ، جانت را دستخوش تلاطم می کند و بر پا می خیزی
و چرخ زنان از زمین جدا می شوی
و چون مولانا به سماع می پردازی .
موسیقی بهترین وسیله برای بیان ناگفته هاست.
و این فریاد روح است .
روحی که می خواهد از خاک رها شود .
روحی که دلش می خواهد
به جای همه مرغان پرواز کند .


#حضرت_عشق_مولانا
#حضرت_شمس
#سماع

دوش گيسوي تو را ريخته ديدم بر دوش
خاطرم اشفته امشب ز پريشاني دوش
عجب از رشته عقلي كه نپيچد در پاي
زان سيه سلسله گيسو كه توداري بر دوش
گردش جام ازل گر صفت نرگس توست
مگر از خواب ابد چشم بمالد مدهوش
لعل خاموش تو ارد بخروشم اري
بلبل از غنچه خندان نشكيبد خاموش
اب چون اتش مي خواهم و در ديده كنم
باد اگر چه اورد خاك ره باده فروش
گر چه درويشم و مسكين تو در اغوش من اي
تا مرا دولت پاينده كشد در اغوش
به شب وصل تو افاق خبر خواهم كرد
به دف و چنگ و ني و غلغله نوشانوش
من اگر تار سر زلف تو گيرم در چنگ
تار در ناله نرود چنگ درايد بخروش
گر دلت سنگ بخوانم نزنم نيش زبان
تشنه جز سنگ نبيندبه دل چشمه نوش
بخت اگر يار شود رخت بسوي تو كشم
من سر گشته طوفان زده خانه به دوش
در دندان تو و غنچه خندان ترا
پاي تا سر همه چشميم و سرا پا همه گوش
شهريار غزلم شهره چو ماه و خورشيد
گفتم اين نغز غزل تا چه پسندد شيدوش
                                                               
#استاد_شهريار