دوستان را در دل رنجها باشد
که آن به هیچ دارویی خوش نشود، نه به خفتن، نه به گشتن و نه به خوردن
الّا به دیدار دوست . . .
#فیه_ما_فیه
که آن به هیچ دارویی خوش نشود، نه به خفتن، نه به گشتن و نه به خوردن
الّا به دیدار دوست . . .
#فیه_ما_فیه
شناخت ورای همه است
باختست و شناخت است. بعضی را داد و عطا هست، اما شناخت نیست، و بعضی را شناخت هست، اما باخت نیست. اما چون این هر دو باشد، عظیم موافق کسی باشد. این چنین کس بی نظیر باشد. نظیر این مثلا مردی راه میرود اما نمی داند که این راهست یا بیراهی، میرودعلی العمیا، بوک آواز خروسی یا نشان آبادانی ای پدید آید. کو این، و کو آن که راه می داند ومیرود و محتاج نشان و علامت نیست؟ کار او دارد. پس، شناخت ورای همه است.
#فیه_ما_فیه
#مولانا
باختست و شناخت یعنی در ازای از دست دادن ، معرفتی حاصل میشود.
باختست و شناخت است. بعضی را داد و عطا هست، اما شناخت نیست، و بعضی را شناخت هست، اما باخت نیست. اما چون این هر دو باشد، عظیم موافق کسی باشد. این چنین کس بی نظیر باشد. نظیر این مثلا مردی راه میرود اما نمی داند که این راهست یا بیراهی، میرودعلی العمیا، بوک آواز خروسی یا نشان آبادانی ای پدید آید. کو این، و کو آن که راه می داند ومیرود و محتاج نشان و علامت نیست؟ کار او دارد. پس، شناخت ورای همه است.
#فیه_ما_فیه
#مولانا
باختست و شناخت یعنی در ازای از دست دادن ، معرفتی حاصل میشود.
چون تو خواهی که جایی روی،
اوّل دلِ تو میرود و میبیند
و بر احوالِ آن، مُطلّع میشود،
آن گه دل باز میگردد
و بَدَن را میکِشاند.
#فیه_ما_فیه
اوّل دلِ تو میرود و میبیند
و بر احوالِ آن، مُطلّع میشود،
آن گه دل باز میگردد
و بَدَن را میکِشاند.
#فیه_ما_فیه
اکثر آدمیان را بنگ و افیون و اشتغالات عالم، دنگ و سرگردان ساخته است، چندان که آن سیمرغ عالی مطاف را به فراموشی سپرده و حقیقت ذات خود را همین قالب جسمانی پنداشته اند و گمان دارند که قوام و دوام ایشان به تن وابسته است و نمی اندیشند که غالب اوقات از این تن بکلی غافلند: شبها به خواب و روزها به سودای عالم. و اگر حقیقت هستی آدمی جسم باشد به حکم عقل باید هر کجا ادراک هستی خود می کند جسم را حاضر بیند، در حالیکه روز وشب هزاران حال از بیم و امید و تشویش و اضطراب و عشق و آرزو و اطوار دیگر از مدرکات نفسانی بر او می گذرد که یکی جسم و جسمانی نیست و همۀ این احوال متضمن ادراک ذات خویشتن است.
#فیه_ما_فیه
آدمی دیده است، باقی لَحم و پوست
هرچه چشمش دیده است، آن چیز اوست.
ای به صورت ذره، کیوان را ببین
مور لنگی، رو سلیمان را ببین.
تو نیی این جسم، بل آن دیده ای
وارهی از جسم گر جان دیده ای
#غزلیات
#فیه_ما_فیه
آدمی دیده است، باقی لَحم و پوست
هرچه چشمش دیده است، آن چیز اوست.
ای به صورت ذره، کیوان را ببین
مور لنگی، رو سلیمان را ببین.
تو نیی این جسم، بل آن دیده ای
وارهی از جسم گر جان دیده ای
#غزلیات
دَرد است که آدمی را رهبر است.
در هر کاری که هست، تا او را دردِ آن کار و هوسِ و عشقِ آن کار در درون نخیزد، او قصدِ آن کار نکند و آن کار بیدرد او را میسَّر نشود، خواه دنیا، خواه آخرت، خواه بازرگانی، خواه پادشاهی، خواه علم، خواه نُجوم و غیره.
#فیه_ما_فیه
در هر کاری که هست، تا او را دردِ آن کار و هوسِ و عشقِ آن کار در درون نخیزد، او قصدِ آن کار نکند و آن کار بیدرد او را میسَّر نشود، خواه دنیا، خواه آخرت، خواه بازرگانی، خواه پادشاهی، خواه علم، خواه نُجوم و غیره.
#فیه_ما_فیه
- خنده عیسی و گریه ی یحیی
عیسی(ع) بسیار خندیدی، یحیی(ع) بسیار گریستی.
یحیی به عیسی گفت که «تو از مکرهای دقیق، قوی ایمن شدی که چنین می خندی؟»
عیسی گفت که «تو از عنایت ها و لطف های دقیق لطیف غریبِ حق، قوی غافل شدی که چندینی می گریی؟»
ولی یی از اولیاء حق در این ماجرا حاضر بود. از حق پرسید: «از این هر دو، که را مقام عالی تر است؟»
جواب گفت که «اَحسَنُهُم بی ظَنّاً، یعنی اَنَا عِندَ ظَنِّ عَبدیِ بی من آن جا اَم که ظَنّ بنده ی من است.»
#فیه_ما_فیه
#مولانا
عیسی(ع) بسیار خندیدی، یحیی(ع) بسیار گریستی.
یحیی به عیسی گفت که «تو از مکرهای دقیق، قوی ایمن شدی که چنین می خندی؟»
عیسی گفت که «تو از عنایت ها و لطف های دقیق لطیف غریبِ حق، قوی غافل شدی که چندینی می گریی؟»
ولی یی از اولیاء حق در این ماجرا حاضر بود. از حق پرسید: «از این هر دو، که را مقام عالی تر است؟»
جواب گفت که «اَحسَنُهُم بی ظَنّاً، یعنی اَنَا عِندَ ظَنِّ عَبدیِ بی من آن جا اَم که ظَنّ بنده ی من است.»
#فیه_ما_فیه
#مولانا
گوید:
ای عجب، چرا سُخن نمیآید؟
جوابش گوید که:
ای عجب، چرا سُخن نمیکِشی؟
آن کس که تو را قوّتِ استِماع نمیدهد، گوینده را نیز داعِیۀ گفتن نمیدهد.
#فیه_ما_فیه مولانا
ای عجب، چرا سُخن نمیآید؟
جوابش گوید که:
ای عجب، چرا سُخن نمیکِشی؟
آن کس که تو را قوّتِ استِماع نمیدهد، گوینده را نیز داعِیۀ گفتن نمیدهد.
#فیه_ما_فیه مولانا
صاحب دل، کل است. چون او را دیدی همه را دیده باشی. خلقان عالم همه اجزای وی اند و او کل است. اکنون چون او را دیده باشی که کل است، قطعا همه عالم را دیده باشی و هر که را بعد از او ببینی مکرر باشد و قول ایشان در اقوال کل است. چون قول ایشان شنیدی هر سخنی که بعد از آن شنوی مکرر باشد.
#فیه_ما_فیه
#فیه_ما_فیه