ای که می نازی به ذبح گوسفند
ذبح کن خود را که باشی ارجمند

#اقبال_لاهوری

عید قربان عیدی است
که در نهاد آدمی رخ می دهد و
داستان قربانی کردن اسماعیل
نمادی است از بریدن تعلقات نفسانی.

ابراهیم از تعلق به اسماعیل آزاد شد
و اسماعیل از تعلق به خود
وابستگی های بیرونی و درونی که آدمی را به بند کشیده
مانند:
بند رذیلت،بند سیم و زر،بند خرافات،بند تعصب،بند ریا،بند خودبینی،بند گناه و بند...
چه باید کرد؟
پاسخ حضرت مولانا به این سوال بسیار زیباست؛می فرماید:

عاشقم من کشته ی قربان لا
  جان من نوبت گه طبل بلا

باید عاشق بود و تسلیم
که خاصیت عشق تسلیم بودن است
کمر همت بستن و آمادگی برای هر آزمایش و بلایی

همچو اسماعیل پیشش سر بنه
شاد و خندان پیش تیغش جان بده
عاشقان آنگه شراب جان کشند
که بدست خویش خوبان شان کشند

و در این راه باید از هرچه که داری و نداری بگذری
و قربانی او کنی
تا معشوق درب حرمش را به حرمت خلوص عشق گشوده
و شراب حقیقت را به عاشق بنوشاند.

عید سعید قربان
بر عاشقان مبارک باد

ساحلِ افتاده گفت «گرچه بسی زیستم
هیچ نه معلوم شد آه که من چیستم»
موجِ ز خود رفته‌ای، تیز خرامید و گفت
«هستم اگر می‌روم گر نروم نیستم...»

#اقبال_لاهوری

نغمه ی من از جهان دیگر است
این جرس را کاروان دیگر است

ای بسا شاعر که بعد از مرگ زاد
چشم خود بر بست و چشم ما گشاد

رخت باز از نیستی بیرون کشید
چون گل از خاک مزار خود دمید

#اقبال_لاهوری

ساحلِ افتاده گفت «گرچه بسی زیستم
هیچ نه معلوم شد آه که من چیستم»
موجِ ز خود رفته‌ای، تیز خرامید و گفت
«هستم اگر می‌روم گر نروم نیستم...»

#اقبال لاهوری

قدم بی‌باک تر نِه در حریمِ جانِ مشتاقان
تو صاحب‌خانه‌ای آخِر چرا دزدانه می‌آیی؟

#‌اقبال لاهوری

ساحلِ افتاده گفت «گرچه بسی زیستم
هیچ نه معلوم شد آه که من چیستم»
موجِ ز خود رفته‌ای، تیز خرامید و گفت
«هستم اگر می‌روم گر نروم نیستم...»
#اقبال_لاهوری

ای خدا روزی کن آن روزی مرا
وارهان زین روز بی سوزی مرا

بسته در ها را برویم باز کن
خاک را با قدسیان همراز کن

#اقبال_لاهوری
﷽بسمـالله الرحمن الرحیمـ﷽
بہ نامـ خــــداے همہ🤞

گذشتی تیز گام ای اختر صبح
مگر از خواب ما بیزار رفتی

من از ناآگهی گم کرده راهم
تو بیدار آمدی بیدار رفتی..


#اقبال_لاهوری

ساحلِ افتاده گفت «گرچه بسی زیستم
هیچ نه معلوم شد آه که من چیستم»
موجِ ز خود رفته‌ای، تیز خرامید و گفت
«هستم اگر می‌روم گر نروم نیستم...»

#اقبال لاهوری