همایون شجریان
قلاب
پ
مقدار یار هم نفس ..
چون من نداند هیچکس ..!

ماهی که بر خشک اوفتد ..
قیمت بداند آب را ....

سعدی چو جورش می بری ..؟
نزدیک او دیگر مرو ..!

ای بی بصر من‌می روم ...؟!
او می کشد قلاب را ..‌‌‌.!

#سعدی


#تصنیف " قلاب "
#استاد_همایون_شجریان
#سهراب_پورناظری

#حافظ 
#استاد_شجریان

دور گردون گر دو روزی بر مراد ما نرفت
دایما یک سان نباشد حال دوران غم مخور

گر چه منزل بس خطرناک است و مقصد بس بعید
هیچ راهی نیست کان را نیست پایان غم مخور

ای در رگانم خون وطن ...
ای پرچمت ما را کفن ....

دور از تو بادا اهرمن ...
ایران من ... ایران من ..!

ای مادرم ..!
ایران زمین ...
آغاز تو ... پایان تویی ...

بر دشت من باران تویی ...
در چشم من تابان تویی ..‌.

ایران من ..
ایران من ...
آن مهر جاویدان تویی ...


" ایران من " 
#استاد_همایون_شجریان
#سهراب_پورناظری

🎙 میهن

#استاد_شجریان

چه دلی که بر جبینش همه داغِ بی‌نصیبی

چه گلی که بر نگینش همه نقش بی‌وفایی

به طبابتی که دانی بفرست درد عشقم

به علاج بی‌طبیبی و دوای بی‌دوایی



#استاد_شهریار #استاد_لطفی

ساقیا می بده و غم مخور از دشمن و دوست‌
که به کام دل ما آن بشد و این آمد‌‌

#حضرت_حافظ
#استاد_شجریان
#همایون

‍ خبر از عیش ندارد که ندارد یاری
دل نخوانند که صیدش نکند دلداری

جان به دیدارِ تو یک‌روز فدا خواهم کرد
تا دگر برنکُنم دیده به هر دیداری

یَعلَمُ الله که من از دستِ غمت جان نبَرم
تو بِه از من بَتَر از من بکُشی بسیاری

غمِ عشق آمد و غم‌های دگر پاک ببُرد
سوزنی باید کز پای برآرد خاری

مِی حرام است ولیکن تو بدین نرگسِ مست
نگذاری که ز پیشت برود هشیاری

می‌روی خرّم و خندان و نگه می‌نکنی
که نگه می‌کند از هر طرفت غمخواری

خبرت هست که خلقی ز غمت بی‌خبرند؟
حالِ افتاده نداند که نیفتد باری

سرو آزاد به بالای تو می‌ماند راست
لیکنش با تو میسر نشود رفتاری

می‌نماید که سرِ عربده دارد چشمت
مستْ خوابش نبرد تا نکُند آزاری

#سعدیا دوست نبینی و به وصلش نرسی
مگر آن وقت که خود را ننهی مقداری

📻#سعدی #استاد_بنان

    ‌‌
" گـفتـم ببینـمش مگـرم
      ‌ ‌درد اشـتـیـاق سـاکـن شـود
      ‌            ‌بـدیـدم و مشـتاق‌ تر شـدم "

                  #استاد_شجریان

چنان مشتاقم ای دلبر  ..
به دیدارت که گر روزی ...

برآید از دلم آهی ...
بسوزد هفت دریا را ...!

#سعدی

آواز : #استاد_همایون_شجریان

مست آمدم ای پیر که مستانه بمیرم
مستانه در این گوشه میخانه بمیرم
درویشم و بگذار قلندر منشانه
کاکل همه افشان به سر شانه بمیرم
من در یتیمم، صدفم سینه دریاست
بگذار یتیمانه و دردانه بمیرم
بیگانه شمردند مرا در وطن خویش
تا بی وطن و از همه بیگانه بمیرم
سرباز جهادم من و از جبهه ی احرار
انصاف کجا رفته که در خانه بمیرم
من بلبل عشاق به دامی نشوم رام
در دام تو هم بی طمع دانه بمیرم
در زندگی افسانه شدم در همه آفاق
بگذار که در مرگ هم افسانه بمیرم



#استاد شهریار