متابعتِ محمّد آن است که او به معراج رفت، تو هم بر بروی در پیِ او.

#مقالات شمس تبریزی



ملولان همه رفتند، در خانه ببندید!
بر آن عقلِ ملولانه همه جمع بخندید!

به معراج برآیید چو از آلِ رسول‌اید
رُخِ ماه ببوسید چو بر بامِ بلندید

چو او ماه شکافید، شما ابر چرایید؟!
چو او چست و ظریف‌ست، شما چون هَلَپَندید؟

#مولانا
.

ای نادره مهمانِ ما،
بُردی قَرار از جانِ ما

آخِر کجا می‌خوانی‌اَم،
گفتا بُرون از جان و جا

از پایِ این زندانیان،
بیرون کُنم بَنْدِ گِران

بر چَرخ بِنْهَم نردبان،
تا جان بَرآیَد بر عُلا...

مقالات شمس:
«اگر چنان توانی کردن که ما را سفر نباید کردن، جهت کار تو و جهتِ مصلحت تو، و کار هم بدین سفر که کردیم برآید، نیکو باشد. زیرا که من در معرض آن نیستم که تو را سفر فرمایم. من بر خود نهم رنج سفر را جهت صلاح کار شما. زیرا فراق پزنده است. در فراق گفته می‌شود که آن‌قدر امر و نهی چه بود، چرا نکردم؟ آن سهل چیزی بود در برابر این مشقت فراق...من جهت مصلحت تو پنجاه سفر بکنم. سفر من برای برآید کار توست. اگر نه مرا چه تفاوت؟ از روم تا به شام، در کعبه باشم و یا در استنبول، تفاوت نکند. الا آن است که البته فِراق پخته می‌کند و مهذب می‌کند.»

#مقالات_شمس
#مولانا #شمس_تبریزی

او را که از خود پُر است،
صدهزار پیامبر نتواند تهی کردن..!

#مقالات_شمس
.

سخن بی‌پایان است،
اما به قدر طالب فرو می‌آید.
حكمت همچو باران است.
در معدن خویش بی‌پایان است،
اما به قدر مصلحت فرود آید
- در زمستان و در بهار و در تابستان و در پاییز، به قدر او و بیشتر و کمتر.

اما از آن‌جا که می‌آید، آنجا بی‌حد است.

شکر را در کاغذ کنند یا داروها را عطاران.

اما شکر آن قدر نباشد که در کاغذ است - کانهای شکر و کانهای دارو بی‌حد است.
و بی‌نهایت در کاغذ کی گنجد ؟

#مقالات مولانا

با هر چه نشینی و با هر چه باشی خوی او گیری. در سبزه و گل نگری تازگی درآید. زیرا همنشین، ترا در عالم خویش کشد. و از این روست که قرآن خواندن دل را صاف کند. زیرا از انبیا یاد کنی و احوال ایشان، صورت انبیا بر روح تو جمع شود و همنشین شود.

#مقالات_شمس

خلل از این است
که خدا را به نظرِ محبت نمی نگرند،
به نظرِ علم می نگرند
و به نظرِ معرفت
و به نظرِ فلسفه!

نظرِ محبّت کارِ دیگر است.


#شمس_تبریزی⚘
#مقالات