سه نوازی
ضربی همایون
آلبوم موج آتش
#همایون_خرم ویلن
#جلیل_شهناز تار
#امیرناصرافتتاح تنبک

مرا عاشقی شیدا...


#محمدرضا_شجریان
#جلیل_شهناز
#منیره_طه

خوش می روی به تنها تن ها فدای جانت
مدهوش می گذاری یاران مهربانت



#حضرت_سعدی
#محمدرضا_شجریان
#همایون_خرم
#جلیل_شهناز
#احمد_عبادی

#تصنیف عشق گریزان
خواننده : استاد #شجریان
اجرا در دستگاه #شور
آهنگ #حبیب_الله_صالحی
#ویولن : #پرویز_یاحقی
#تار : #جلیل_شهناز
اشعار : #ابتهاج ، #سعدی

#استادفرهنگ_شریف

از پسِ آن مکاتبِ تعریف‌کننده‌ی موسیقی، آن هنرستان‌ها، کلاس‌ها و همنوازی‌ها، و آن پایه‌های محکم نسل و عصر سازنده‌‌ای که با علینقی وزیری و ابوالحسن صبا و شاگردان‌شان شکل گرفت و همه‌ی ارکان موسیقی ایرانی را تحت‌تأثیر قرار داد، نسلی از نوازندگان سرزد که نیاز به تغییر ذائقه و رعایت تناسب با روزمرگیِ دوران تجدّد را حس می‌کردند. «شریف» اگر چه از دو برادر، عبدالحسین و علی‌اکبر شهنازی، پسران یکی از مهم‌ترین و مکتب‌دارترین تارنوازان قرن پیش، #میرزاحسینقلی، درس گرفت امّا در خلوت خانگی‌اش در شهرری شیوه‌های خودش در مجالست با تار را پی‌ریخت؛ هرچند بی‌تأمل به شیوه‌های ردیفی و قطعه‌های سخت وزیری هم نبود. در دوازده‌سالگی در برابر #پرویز_محمود، در تالار فرهنگ ساز نواخت و به رادیو راه پیدا کرد. با «پرویز یاحقی» هشت‌ساله در ارکستر #حسین_یاحقی همنشین شد، و پس از چندی #بیژن_ترقی چهارده‌ساله به آن‌ها پیوست. اولین کنسرت‌شان در ۱۳۳۲(۲۲سالگی‌اش) در «تماشاخانه‌ی تهران»، خیابان استانبول، برگزار شد.

بعدها در برنامه‌ی «گل‌ها» با تلقی نویی که از نوازندگی ایجاد کرده بود، یکی از محبوب‌ترین نوازنده‌های عصر خود شد. ابتکارات او در بعضی تکنیک‌ها و صدا‌سازی‌ها بیان احساسات گسترده‌تری با تار را پدید آورد که پیش از او کمتر کسی به آن‌ها دست پیدا کرده بود؛ #لطف‌الله_مجد و #جلیل_شهناز گشایندگان این راه بودند اما شریف جوی نغمه‌ها و بیان شخصی خود را جاری کرد. زمانه، بگیر رخ برتافتن و پشت کردن به گنج‌های نهان، بگیر بخل و تنگ دیدن بازی‌های دنیا، پای او را، همنشینان و هم‌قطارانش را اول از رادیو و سپس از حضورش، بُرید و بُرید و ناامید کرد تا نامنزل مهاجرت. پس از برچیده شدن بساط احساسات پیرامون استعدادهای نویافته‌ی دهه‌ی پنجاه، در دهه‌ی هفتاد، آرام‌آرام، #فرهنگ_شریف بیشتر از پیش شنیده شد و وقتی که، بعد از بعد، به وطن بازگشت، این خواب‌آلوده‌ی از این دنده به آن دنده خواب رونده، سلیقهْ دیگر کرده بود و قدرش را می‌دانست. #هوشنگ_ظریف، پرسابقه‌ترین آموزگار تار، به شیوه‌ی او دلبسته بود و از کارهایش دفتری فراهم آورد. پیش از مرگش در کهن‌سالی، خانه روشن کرد و نواخت هرچند به وقت مرگ، تحسر آن سال‌ها که از دست رفتند با خودش و شیفتگان سازش همراه بود.

#استادفرهنگ_شریف در کلام دیگران:

#جلیل_شهناز:
«ساز گرم و دلنشین یعنی تار آقای فرهنگ شریف»
#علی_تجویدی:
«آقای فرهنگ شریف در ساز تار ویرتوئزهستند.نوازندگی فرهنگ شریف بر پایه بداهه آکنده از سونوریته های بی نظیر و صدا دهی هوایی بسیار شفاف و رسا و خلق فضاهای پر از آرامش ،ملودیهای غیرقابل وصف و موتیف های پر از اصالت و فرهنگ ایرانی می باشد تکنیک ایشان بسیار شسته و رفته است.من همواره در خلق آثار و نوازندگی بسیار تحت تاثیر سبک این استاد بزرگ تار بوده ام.»

#احمد_عبادی:
«هیچ کس در بداهه نوازی نظیر فرهنگ شریف نیست.فرهنگ شریف بداهه ی موسیقی اصیل ایرانی است.»

#علی_اکبر_گلپایگانی:

«تار فرهنگ شریف پرچم ایران است.»

#بیژن_ترقی:

«بیهوده مکن ذهن پراکنده ی خود
تار این زخمه زن نادره فرهنگ شریف»

#نواب_صفا:

«فرهنگ نیست که این چنین چنگ می زند
بال فرشته ایست که آهنگ میزند»

#داریوش_پیرنیاکان:
«استاد فرهنگ شریف از چهره های بسیار بارز تار نوازی ایران است زمانیکه موسیقی در رادیو تعطیل شد نوازنده های برجسته ای چون استاد شریف ادامه دهنده راه موسیقی بودند.شیوه تار نوازی شریف مختص به خود اوست و با نوازندگی دیگر استادان تار نوازی بسیار متفاوت خواهد بود.مضراب استاد شریف بسیار شفاف است و همواره از ملودیهای زیبایی استفاده می کرد.»

#کیوان_ساکت:

«استاد فرهنگ شریف یکی از نوابغ نوازندگی تار معاصر بود که شیوه ی نوینی در نوازندگی و نگاه به نوازندگی تار را فراروی نسل خودش و نسل های بعدی گشود.»

گلهای تازه 121( ماهور)
آوازمحمدرضاشجریان
همکاری:اساتید
حسن کسایی #جلیل شهناز و امیر ناصر افتتاح
مطلع اواز:
انان که خاک را به نظر کیمیا کنند
گوینده:فخری نیکزاد
کلام：حافظ

بخشی از
برگ سبز برنامه شماره ۲۲
باصدای زنده یاد #تاج_اصفهانی
سه گاه
ویولن #مهدی_خالدی
تار #جلیل_شهناز
دکلمه #روشنک
اشعار #عطار_نیشابوری #فروغی_بسطامی #مولانا #سعدی_شیرازی #همام_تبریزی
و #فخرالدین_عراقی

غلام نرگس مست تو تاجدارانند
خراب باده لعل تو هوشیارانند

گذار کن چو صبا بر بنفشه زار و ببین
که از تطاول زلفت چه بی‌قرارانند

بخشی از اجرای استاد #محمدرضا_شجریان با همراهی تار استاد #جلیل_شهناز
‌

غلام نرگس مست تو تاجدارانند
خراب باده لعل تو هوشیارانند

گذار کن چو صبا بر بنفشه زار و ببین
که از تطاول زلفت چه بی‌قرارانند

بخشی از اجرای استاد #محمدرضا_شجریان با همراهی تار استاد #جلیل_شهناز
‌

.

«ساز و آواز»_(سِر عشق)

خواننده #علیرضا_افتخاری
تار#جلیل_شهناز
دستگاه/مایه : #ماهور


هزار جهد بکردم که سر عشق بپوشم
نبود بر سر آتش میسرم که نجوشم
به هوش بودم از اول که دل به کس نسپارم
شمایل تو بدیدم نه صبر ماند و نه هوشم
حکایتی ز دهانت به گوش جان من آمد
دگر نصیحت مردم حکایت است به گوشم
مگر تو روی بپوشی و فتنه بازنشانی
که من قرار ندارم که دیده از تو بپوشم
من رمیده دل آن به که در سماع نیایم
که گر به پای درآیم به دربرند به دوشم
بیا به صلح من امروز در کنار من امشب
که دیده خواب نکرده‌ست از انتظار تو دوشم
مرا مگوی که سعدی طریق عشق رها کن
سخن چه فایده گفتن چو پند می‌ ننیوشم
به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل
و گر مراد نیابم به قدر وسع بکوشم

برگ سبز برنامه شماره ۲۴۵

دستگاه:سه گاه

اساتید:
#سیاوش بیدکانی(محمدرضا #شجریان)
#احمد_عبادی
#همایون_خرم
#جلیل_شهناز

اشعار: #سعدی/ #حافظ

موسیقی ایرانی

#تکنوازان
برنامه شماره 221
دستگاه #سه_گاه #مخالف
#ویولن : #پرویز_یاحقی
#تار : #جلیل_شهناز
#سنتور #فضل_الله_توکل
#تنبک : #جهانگیر_ملک

برنامه یک شاخه گل شماره 280
با صدای بانو #پوران
با همکاری
#جلیل_شهناز
#افتتاح #فریدون_حافظی
اشعار: #معینی_کرمانشاهی
#شاپورتهرانی
دستگاه: #سه_گاه
گوینده: #آذر_پژوهش

همین امشب بیاد رخ محبوبم
در میخانه میکوبم،من دیوانه امشب
ببوسم به یاد لب نوش او
لب پیمانه امشب
به گرد شراره من آتشین
شوم پروانه امشب
خوشا حال آن زمانها
که من به دوشت نهاده سر
مست روی تو بودم
چه شبها که من به شب
تا سحر به صد شوق و آرزو
رو به روی تو بودم
کنون گر مهربان ای گل
وگر نامهربانی،برای من
که میسوزم هنوز آرام جانی
به عشق تو خو کرده این جان
من خوشا مستی و جان فشانی

نام #حسین_قوامی با تصنیفی در‌آمیخته است که تقریبا هر ایرانی صاحب‌ذوق و علاقه‌مند به موسیقی را جلب و جذب خود می‌کند، تصنیف «سرگشته» یا همان «تو ای پری کجایی».
این ترانه‌‌‌ـ‌تصنیف فقط بر ایرانیان اثر نگذاشته است.
به گفته #حسین_قوامی، در یکی از معدود مصاحبه‌های به‌جا‌مانده از او (۲۶ آبان ۱۳۶۸) وقتی این تصنیف نه با گروه بلکه به‌تنهایی و بدون ساز در تالار ژان دومن فرانسه اجرا شد، «بسیاری از مهمان‌ها و از جمله خود یهودی منوحیم تحت تاثیر قرار گرفته و گریه می‌كردند».
منوحیم صدای #قوامی را در جشن هنر شیراز شنید و شیفته این صدا شد و دعوتش کرد به اجرایی در فرانسه با #حسین_تهرانی
و #جلیل_شهناز و به گفته #قوامی
مقاله‌ای هم درباره صدای او نوشت.

جشن ۳۷ سالگی رادیو
۳ اردیبهشت ۱۳۵۵
تار #جلیل_شهناز
خواننده #محمد_رضا_شجریان
#افشاری

‍ #جلیل_شهناز (۱ خرداد ۱۳۰۰ اصفهان - ۲۷ خرداد ۱۳۹۲ تهران)
یکی از سرشناس‌ترین نوازندگان تار و سه تار سدهٔ اخیر در ایران بود.

جلیل شهناز، در سال ۱۳۰۰ در اصفهان به دنیا آمد. تقریباً همه اعضای خانواده وی با موسیقی آشنایی داشتند و در رشته‌های مختلف هنر از جمله تار، سه‌تار، سنتور و کمانچه به مقام استادی رسیدند. پدرش «شعبان‌خان» علاقه وافری به موسیقی اصیل ایرانی داشت و علاوه بر تار که ساز اختصاصی او بود، سه‌تار و سنتور هم می‌نواخت. عموی او غلامرضا سارنگ (سارنج) هم از نوازندگان کمانچه بود.

جلیل شهناز، از کودکی به موسیقی علاقه‌مند شد و نواختن تار را در نزد عبدالحسین شهنازی و برادر بزرگ خود حسین شهناز که به خوبی ساز می‌نواخت، آغاز کرد. پشتکار زیاد و استعداد شگرف جلیل به حدی بود که در سنین جوانی از نوازندگان خوب اصفهان شد.
در کتاب «موسیقی‌دانان ایرانی» نوشته پژمان اکبرزاده آمده است: «شهناز نوازندگی در رادیو اصفهان را از سال ۱۳۲۸ آغاز کرد و در سال ۱۳۳۶ به دعوت سازمان رادیو به تهران آمد و در برنامه‌های گوناگونی مانند برنامه گلها، ارکستر حسین یاحقی و... به عنوان تکنواز و همنواز به فعالیت پرداخت. وی همچنین در گروه «یاران ثلاث» (همراه با تاج اصفهانی و حسن کسایی) و گروه اساتید موسیقی ایران کنسرت‌های بسیاری را در داخل و خارج از ایران اجرا نمود. شهناز در برنامه‌های جشن هنر شیراز نیز حضوری فعال داشت.»
این نوازنده تار در طول زندگی هنری خود با هنرمندان والای کشور از جمله فرامرز پایور، حبیب‌الله بدیعی، پرویز یاحقی، همایون خرم، علی تجویدی، منصور صارمی، رضا ورزنده، امیر ناصر افتتاح، جهانگیر ملک، اسدالله ملک، حسن کسائی، محمد موسوی، حسین تهرانی، تاج اصفهانی، ادیب خوانساری، محمودی خوانساری، عبدالوهاب شهیدی، اکبر گلپایگانی، حسین خواجه امیری، محمد رضا شجریان، حسن زیرک (خواننده بزرگ کرد)، علی‌اصغر شاه‌زیدی، طباطبائی و محمد اصفهانی همکاری داشته‌است.
وی در دههٔ ۱۳۶۰ همراه با فرامرز پایور (سنتور)، علی اصغر بهاری (کمانچه)، محمد اسماعیلی (تنبک) و محمد موسوی (نی) «گروه اساتید موسیقی ایران» را تشکیل داد و با این گروه، مسافرت‌های متعددی به کشورهای اروپایی، آسیایی و آمریکا داشت.

وی در سال ۱۳۸۳ به عنوان چهره ماندگار هنر و موسیقی برگزیده شد.
همچنین در ۲۷ تیر سال ۱۳۸۳، مدرک درجه یک هنری (معادل دکترا) برای تجلیل از یک عمر فعالیت هنری به جلیل شهناز اهدا شد.

در سال ۱۳۸۷، محمدرضا شجریان، گروهی که با آن کار می‌کرد را به افتخار جلیل شهناز، گروه شهناز نام گذاشت

قطعه دل نشین وماندگارِ
"نغمه دشتی"
تارنوازیِ زیبای استاد #جلیل_شهناز
از آلبوم "افتخارِ آفاق"

نهایتِ احساس، زیبایی لطافت،
تکنیک،خلاقیت، تنوع، نوآوری.
از زیباترین آثارِ خداوندگارِ تار

#مرضیه #گلپا
گلهای رنگارنگ ۱۹۷ب
( ديدی ای مه )
دشتی
آواز : تا چند گرد كعبه بگردم ( #صائب_تبریزی )
تصنیف ضربی : ديدی ای مه (#رهی_معیری) 
همنواز آواز :
#جلیل_شهناز #امیرناصرافتتاح
آهنگ بی کلام : #علی_تجویدی
آهنگ ترانه : #حسین_یاحقی
اشعار متن :
#پژمان_بختياری  #نظامی_گنجوی
نوازندگان : ارکستر گلها
گوینده : #روشنک

#مرضیه #گلپا
گلهای رنگارنگ ۱۹۷ب
( ديدی ای مه )
دشتی
آواز : تا چند گرد كعبه بگردم ( #صائب_تبریزی )
تصنیف ضربی : ديدی ای مه (#رهی_معیری) 
همنواز آواز :
#جلیل_شهناز #امیرناصرافتتاح
آهنگ بی کلام : #علی_تجویدی
آهنگ ترانه : #حسین_یاحقی
اشعار متن :
#پژمان_بختياری  #نظامی_گنجوی
نوازندگان : ارکستر گلها
گوینده : #روشنک