#روشن‌بینی به معنی فرار از #آسیب‌پذیر بودنِ آدمی نیست،
بلکه #شهامتِ در آغوش رفتن آن است.

آنهایی که #ادعا می‌کنند که از احساسات انسانی #فراتر رفته‌اند،
آنهایی که #مصون بودنِ خود را لاف می‌زنند،
در واقع از انسان بودنِ خود بسیار #ترسیده‌اند.

شهامت بسیار زیادی لازم است تا در این دنیای سخت، نرم و انعطاف‌پذیر باشیم.
قهرمانِ حقیقی داستان، #محدودیت‌های انسانی خویش را می‌شناسد.
قدرتِ حقیقی در در #آغوش گرفتن ِانرژی ها و احساساتِ #سخت است:
تردید، شرم، ترس و قلب درد.
و دیدن آن‌ها به عنوان یک جنبش دوست داشتنی!

پس امروز، #روشن باش و #بدرخش.
آنچه را دوست نداری ببینی، #ببین
در لحظه‌های سخت، نرم باش.
با نقص‌ها و کمبود‌ها #مهربان باش.
تاریکی را در #آغوش بگیر،
مانند نوزادی تازه متولد شده.
@kheradedaroun

روشن‌بینی به معنی فرار از #آسیب‌پذیر بودنِ آدمی نیست،
بلکه شهامتِ در آغوش رفتن آن است.

آنهایی که ادعا می‌کنند که از احساسات انسانی #فراتر رفته‌اند،
آنهایی که مصون بودنِ خود را لاف می‌زنند،
در واقع از انسان بودنِ خود بسیار #ترسیده‌اند.

شهامت بسیار زیادی لازم است تا در این دنیای سخت، نرم و انعطاف‌پذیر باشیم.
#قهرمانِ حقیقی داستان، محدودیت‌های انسانی خویش را #می‌شناسد.
قدرتِ حقیقی در در آغوش گرفتن ِانرژی ها و احساساتِ سخت است:
تردید، شرم، ترس و قلب درد.
و دیدن آن‌ها به عنوان یک #جنبش دوست داشتنی!

پس امروز، روشن باش و #بدرخش.
آنچه را دوست نداری ببینی، #ببین
در لحظه‌های سخت، نرم باش.
با نقص‌ها و کمبود‌ها #مهربان باش.
تاریکی را در آغوش #بگیر،
مانند نوزادی تازه متولد شده.

@kheradedaroun

خُرده مگیر، روزی فراخواهد رسید که من بروم خانه‌ی همسایه را #آب‌پاشی کنم.
و تو به کاج‌ها #سلام کنی.
و سارها بر خوانِ ما بنشینند. و مردمان مهربان‌تر از درخت‌ها شوند.
اینک، #رنجه مشو اگر در مغازه‌ها، پایِ گُل‌ها، بهای آن را می‌نویسند.
و خروس را سپیده‌دم سَر می‌بُرَند.
و اسب را به #گاری می‌بندند... خوراک مانده را به گدا #می‌بخشند.
چنین نخواهد ماند.

بر #بلندیِ خود بالا رو.
و سپیده‌دمِ خود را #چشم به راه باش.
جهان را #نوازش کن.
دریچه را #بگشا.
و پیچک را #ببین.
بر روشنی #بپیچ.
از زباله‌ها رو #مگردان، که پاره‌های حقیقت‌اند.
جوانه #بزن.

لبریز شو تا #سرشاری‌ات به هر سو  رو کُند.

@kheradedaroun

#خرده مگیر، روزی فراخواهد رسید که من بروم خانه‌ی همسایه را #آب‌پاشی کنم.
و تو به کاج‌ها #سلام کنی.
و سارها بر #خوانِ ما بنشینند. و مردمان مهربان‌تر از #درخت‌ها شوند.
اینک، #رنجه مشو اگر در مغازه‌ها، پایِ گُل‌ها، بهای آن را #می‌نویسند.
و خروس را #سپیده‌دم سَر می‌بُرَند.
و اسب را به گاری می‌بندند... خوراک مانده را به گدا #می‌بخشند.
چنین نخواهد ماند.

بر بلندیِ خود بالا رو.
و #سپیده‌دمِ خود را چشم به راه باش.
جهان را #نوازش کن.
دریچه را #بگشا.
و پیچک را #ببین.
بر روشنی #بپیچ.
از زباله‌ها رو #مگردان، که پاره‌های #حقیقت‌اند.
جوانه بزن.

لبریز شو تا #سرشاری‌ات به هر سو  رو کُند.
صدایی تو را می‌خواند،
روانه شو.
سرمشق #خودت باش.
با چشمان خودت ببین.
با یافته خویش بِزی.
در خود #فرو شُو تا به دیگران نزدیک شوی، پیک خود باش. پیام خودت را باز گوی.
میوه از باغ درون #بچین. شاخه‌ها چنان بارور بینی که سبدها #آرزو کنی.
و #زنبیلِ تو را گرانباریِ شاخه‌ای بس خواهد بود.

@kheradedaroun