https://www.instagram.com/p/Bf68GAhBO0w/

عصر یکشنبه، 13 اسفند برنامه دوازدهمین سالگرد #انسان_شناسی_و_فرهنگ در پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات با حضور برخی از پیشکسوتان همچون استاد #دکتر_بلوکباشی بزرگوار و جناب آقای #تهامی_نژاد عزیز ، برگزار شد. همچنین رو نمایی از سایت جدید «#تاریخ_فرهنگی_ایران_مدرن». چند روز پیش وقتی یادداشت کیمیاگرانه، شاگردنوازانه و بزرگوارانه دکتر فکوهی برای دعوت جهت شرکت در این برنامه به یادماندنی را با افتخار دریافت کردم- با آن مهربانی جان نوازشان که با "کاوه جان" آغاز می شود- بخاطرم آمد ابتدای دهه هشتاد برایم همینگونه با مهربانی نوشت "کاوه جان مقاله ات را خواندم و..." و بعدها دیدم در سایت #انسان_شناسی_و_فرهنگ لحاظ شد... و وقتی سیاه مشق #مدیریت_منابع_انسانی_پیشرفته ام به چاپ رسید پیش از هر استاد پیشکسوت دیگری در حوزه انسانشناسی با اینکه ایران هم نبودند -برایم نوشت "کاوه جان مقدمه و "فصل ششم کتاب ات را خواندم و..." و آن مقدمه در سایت آمد.
در طول این سالها هر وقت کاری از این معلم پس کسوت همیشه دانش آموز، چاپ شده و یا درس پس دادنی حتی یه شیوه سخنرانی اتفاق افتاده است، آن استاد پیشکسوت با همه گرفتاری ها و دغدغه هایش همچنان از #نخستین بزرگانی بوده که با دقت و حوصله دیده بودش و در اولین دیدار درباره اش گفت و شنیدی جدی و استادانه داشته است.
براستی این #نخستین_بودن از ویژگی های #دکتر_فکوهی است از نگاه به سینما گرفته تا تئاتر و ادبیات و... تا نقد و بررسی آثار و... تا پرداختن به کتاب #انسان_شناسی_یاریگری. شاید به همین خاطر است که نه فقط این معلم کوچک، که استادان پیشکسوت و موسپید کرده نیز در آخرین آثارشان همچون مقاله: #به_راه_بادیه_رفتن، تلاش های جدی و پیشرو #دکتر_فکوهی را در حوزه #انسانشناسی عمیقا می ستایند.
و براستی، در این جلسه چه خوب شد که باز دیداری با آن استاد همیشه ماندگار و دوست داشتنی حوزه انسانشناسی ایران #دکتر_بلوکباشی گرانقدر هم تازه کردم و از دیدارشان‌گویی هزار جان تازه گرفتم، چونان هر بار که می بینمشان چنین است.
دوازده سال از آغاز سایت #انسان_شناسی_و_فرهنگ گذشت و سالهای بس بیش از اینها، از عرق ریزان روح استادان مو سپیده کردهُ این حوزه که تعدادی شان امشب حضور داشتند و تعدادی امکان حضور در این برنامه جذاب را نیافتند. و آه! هنگامی که کلیپ بخش پایانی -به یاد برخی اساتید در گذشتهُ سال رو به پایان، پرداخته بود- پخش شد، از دیده اشک فرو می ریخت و بر زبان بیتی که:
"مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد
نقش هر نغمه که زد راه به جایی دارد..." #حافظ

( کاوه فرهادی-۱۳ اسفند ۹۶- در مسیر بازگشت به منزل از پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات )

@kaveh_farhadi