از وظایف فرهنگی #صدا_سیما ایران است که هرسال جشن #نوروز ۱۶ کشور #آریایی پیرامون را، در ایران پوشش خبری دهد، اما چرا چنین نمیکند؟!

شادباش امسال خواننده، ترانه سرا، و آهنگساز جوان #تاجیکستان و برادرش با پخش قطعه نوروز /آواز #همایون_شجریان، آهنگساز #سهراب_پورناظری، ترانه سرا #احسان_انور/

مست و غزل خوان زد، حلقه به در نوروز
چهره گشاید بهار، روز من است امروز
چشمه به جوش آمد، می به سبو آمد
از نفس #حافظ، فال نکو آمد

#مهرنگار_رستم و #صفر_محمد نوروز را به همه #فارسی_زبانان شادباش می گویند و اشاره به فارسی زبانان خارج از تاجیکستان. #تاجیک ها زبان رسمی شان #تاجیکی است که همان #فارسی با گویش خاص مردم #فرارود/ماوراءالنهر است. جالب آنکه دولت تاجیکستان مانند افغانستان تمایلی به فارسی نامیدن زبان کشورش ندارد(چون از قدرت فرهنگی ایران و جاذبه های بزرگش برای مردمشان هراس دارند)، اما مردم تاجیکستان کم کم به این آگاهی میرسند

فارسی زبانان بجز #ایران و #افغانستان، در #ازبکستان #پاکستان؛ جمعیت اندکی غرب #چین، #کشمیر مسلمان در #هند و #پارسیان_هند زرتشتی،و #بحرین هستند

گرچه نوروز جشن #آریاییان غیرفارسی زبان نیز هست

@LoversofIRAN

من #محمدرضا_شجریان فرزند ایران
صدای خس و خاشاک ایرانم

چقدر درست می گفت، که صدای مردم ایران است؛ همین چندساعت که از مرگش گذشته، در برگه های همه طیف های سیاسی ایران، از برانداز، اصلاح طلب، اصولگرا و... به یکسان اندوه رفتن او بازتاب پیدا کرده است

#همایون_شجریان تنها با این جمله فروتنانه و زیبا از درگذشت پدر نوشت:
خاک پای مردم ایران، به دیدار معشوق پرواز کرد
(او بدون هیچ گله ای از جفایی که بر پدرش و مخاطبان میلیونی او رفته است، تنها به رابطه عاطفی میان پدر و مردم اشاره کرد و نخواست آتشی بیشتر بر داغ مردم افکند. به نظرم ادب و منش، بزرگترین میراث او از هنر پدر است)

استاد #شجریان به زیبایی خودش را #فرزند_ایران، صدای موسیقی کهن و نماد فرهنگ ریشه دار ایرانی دانست.
آواز او تنها نمادی از موسیقی اصیل ایرانی نبود، بلکه صدای او شنونده را به دالان رمزآلود تاریخ ایران می برد و گویی نگینی سلیمانی از فرهنگ ایرانی را در انتهای این هزارتو به مخاطبش می داد

هنگامی که گفت؛ من صدای خس و خاشاک ایرانم؛ همین یک جمله در آن بحبوحه ستیز نیروهای سرکوب با خواسته ی معترضان ایرانی، کافی بود تا چهره شجریان را در ذهن مردم