🔴 سیگاری #دست_سوم، خطر #پنهان در کمین #کودکان و #بزرگسالان



🔹سیگاری “دست سوم” به کسانی اطلاق می‌شود که در معرض خطر باقی‌مانده مواد شیمیایی و سمی حاصل از مصرف دخانیات دیگران قرار می‌گیرند.

🔹 این افراد به طور مستقیم سیگار نمی‌کشند (سیگاری دست اول) یا در معرض غیرمستقیم دود سیگار نیستند (سیگاری دست دوم) اما به دلیل زندگی یا کار در نزدیک افراد سیگاری در معرض آسیب مواد سمی به‌جا مانده از فرآورده‌های دخانی قرار دارند.

🔹افراد سیگاری دست اول که مصرف کننده سیگار هستند و افراد سیگاری دست دوم یعنی اعضای خانواده افراد سیگاری که خودشان دخانیات استعمال نمی‌کنند اما در معرض دود آن هستند، ریسک بالای ابتلا به انواع بیماری‌های ریوی، قلبی-عروقی و سرطان‌ها را دارند. اما این دو گروه تنها کسانی نیستند که از مواد شیمیایی و سمی موجود در سیگار آسیب می‌بینند. تحقیقات نشان می‌دهد که زندگی و کار در محل‌هایی که افراد سیگاری حضور دارند، حتی بدون قرار گرفتن در معرض دود سیگار، سبب آسیب رساندن به افراد غیرسیگاری می‌شود.

🔹دود سیگار برای مدت طولانی به لباس، مبلمان، پرده، دیوار، فرش، سقف، کف، وسایل منزل، گرد و غبار موجود در هوا، وسیله نقلیه و سایر سطوح می‌چسبد و مواد سمی با تنفس، خوردن و نوشیدن یا لمس اشیا در آن مکان به بدن افراد وارد می‌شود.

🔹شستن و تمیز کردن لوازم موجود در محل با مواد پاک کننده تنها راه از بین بردن سمومی است که به آنها وارد شده یا چسبیده است. اما باید توجه داشت که مبلمان، پرده، فرش، لوازم آشپزخانه، دیوارها و بسیاری دیگر از قسمت‌های محیط کار و منزل را نمی‌توان به طور مرتب شست و در نتیجه تجمع مواد سمی و شیمیایی در آنها، این اشیا را به منبع خطرناکی برای ایجاد بیماری در افراد مبدل می‌کند.

🔹افراد با سنین مختلف می‌توانند به عنوان سیگاری دست سوم از مواد سمی جمع شده در وسایل منزل و کار آسیب ببینند، اما کودکان خردسال که محیط را لمس می‌کنند، روی زمین می‌نشینند و اشیا را به دهان خود وارد می‌کنند بیشترین آسیب را از این مساله خواهند دید. به علاوه سیستم دفاعی ضعیف بدن آنان سبب می‌شود که احتمال ابتلا به انواع بیماری‌های مرتبط با دخانیات در این گروه افزایش یابد.

🔹سیگار کشیدن در قسمت‌ مخصوص یا حتی خارج از خانه مانع از این نمی‌شود که افراد خانواده به سیگاری دست سوم تبدیل نشوند. مواد شیمیایی درون مواد دخانی قابل دیدن نیستند و فرد سیگاری بطور ناخواسته آنها را به محل زندگی و کار خود منتقل می‌کند/ایسنا


http://telegram.me/Iranianspa

🔴 #چرخه_خشونت در رابطه ی #بزرگسالان را بشناسیم و واکنش مناسب نشان دهیم.

✍ #دکتر_موریس_ستودگان


▪️آنها خود درمانی بی صدا انجام میدهند. یعنی یا قهر میکنند یا محیط را ترک میکنند.

▪️آنها فریاد میزنند و با به هم کوبیدن درها در پشت سر خود که واکنش هیجانی شدیدی میباشد, ایجاد ترس و وحشت می کنند.

▪️آنها با استفاده از ایجاد احساس گناه یا منت گذاشتن "اگر مرا دوست داشتی، فلان چیز یا کار را انجام نمی دادی و یا من به تو این همه ...".

▪️آنها با تاثیر گذاری بروی احساس دیگری یا تلاش برای تسلط بر دیگری دیدگاهی مانند «حق» با من است, بوجود می اورند.

▪️آنها محدودیت ها و مرزهای دیگری را نادیده می گیرند.

▪️انها حتی از حمله کلامی به دیگری همانند توهین، ایجاد شرمساری و بی احترامی دریغ نمی کنند.

▪️انها با بی ارزش کردن و سابوتاژ تجربه دیگری به دلیل احساسی بدی که در خود دارند, فرافکنی می کنند.

باید گفت که بسیاری از بزرگسالان عمدتا یاد نگرفته اند که چگونه احساسات خود را مدیریت کنند. به همین دلیل است که کج خلقی و چرخه خشونت می تواند در طول زندگی انها ادامه یابد. تا زمانی که روش های سالم تری برای کنار آمدن، برقراری ارتباط و پاسخگویی را نیاموزند, در روابط خود دچار احساس عدم امنیت و شکست در روابط خواهند بود.

👈 اگر زمانی در یک چرخه عصبانیت که ذهن ما در گیر بود و مهارت کافی برای گفتگو نداشتیم، ممکن است به گونه ای واکنش نشان داده باشیم که در واقع ناخواسته بود. طبیعتا ما می خواهیم که حتما بعد از آن وقایع هم بتوانیم به رابطه ما ادامه دهیم. یک پیشنهاد من این است که می توانیم به دیگری بگوییم:

"من واقعا متاسفم که به آنجایی رسیدم که ان واکنش نامناسب را انجام دادم و از فریاد زدنم و رفتارم عذرخواهی می کنم. من قصد دارم روی نحوه بیان خودم در این موقعیت ها به روش های امن تر کار کنم تا از این موارد پیشگیری کنم."

و یا مثلا اگر ما در اطراف فردی هستیم که در چرخه‌های کج خلقی و خشونت خود درگیر است، تعیین حد و مرزها از طرف ما مهم و کمک کننده است: مثلا میتوانیم به او بگوییم; "می‌دانم که ناراحت می‌شوی و می‌دانم ممکن است این رفتار را از قصد انجام ندهی که مرا بترسانی ، اما وقتی این کار را انجام می‌دهی، مثل واکنشی را که امروز انجام دادی، مرا جدن می‌ترسانی. اگر این اتفاق دوباره بیفتد، من احتمالادمحیط را ترک می کنم, چون نمی توانم خودم را در معرض اینگونه رفتار و خطر قرار دهم و احساس امنیت نمیکنم چون برای من موقعیت و رفتارت قابل پیش بینی نیست. و این برای اعصاب و روان من هم سالم نیست. تا زمانی که شما تصمیم بگیری در اینگونه زمانها به نوع دیگری گفتگو و رفتار کنید, من این رفتارم خواهد بود."

اینگونه میتوانیم هم رابطه را بهتر کنیم و هم مرزهای خود را در رابطه بهتر مشخص کنیم. برای مهارت حل مشکل و مدیریت خشم با یک مشاور و درمانگر صحبت کنید.

@thinkpluswithus

🇮🇷 @Iranianspa