انتخاب مهاجرت یا مهاجرت انتخاب
رضا رضائی. 26 مرداد 1402
آیا مختار به #انتخاب هستیم یا خیر؟
وقتی که دین رسمی کشور، مردم را دارای اراده و اختیار و در نهایت، مجازبه انتخاب یا برگزیدن بدون اجبارواکراه می داند، قوانین، عرف و حقوق شهروندی نیز بر آن تاکید دارد، پس مختار هستیم که در مراسم مذهبی مردمی یا حاکمیتی شرکت کنیم یا نکنیم، یا مخیر هستیم که در صورت فراهم بودن زمینه و لوازم هرگونه انتخابات درست، اصولی و آزادانه، بعنوان جمهور، حضور یا عدم حضور داشته باشیم یعنی مجاز و مخیر به مهاجرت در انتخابات از مشارکت به عدم مشارکت باشیم.
البته گرچه مختار هستیم به انتخاب، لیکن چندین مشکل وجود دارد که انتخاب صحیح را مختل می کند مثل: عادت 44 ساله (به شرکت و مشارکت در هر مراسم و مناسک و انتخابات و راهپیمایی و تجمع و تشییع و مجلس)، اعتقادات نهادینه شده، تطمیع عوام، اجبارخواص، فریبکاری برخی از کارگزاران که بر اراده و تصمیم های جمعی اثر می گذارد.
اما این همه ی ماجرا نیست. #تبلیغات_اغوا گرایانه نیز در قلب واقعیت و کاهش اعتماد عمومی و بالا رفتن ریسک تصمیم گیری مردم موثر بوده و بعضا باعث دخالت عوامل خودسر و یا آتش به اختیار شد تا آنجا که در جنبش #مهسا کار به لشکر کشی و تصاحب کف خیابان (صحنه ی اعتراضات مردمی) رسید زیرا تبلیغات توسط بنگاه های انحصاری و میلی منجربه تخدیر افکار، تهدید مردم، از بین رفتن ابزارآگاهی بخشی، نابودی مشارکت آزاد، زائل شدن حق آزادی بیان و آزادی مشارکت در انتخاب و نا امیدی جوانان و نخبگان و افزایش سیل انتخاب مهاجرت گردید.
و اما جان کلام آن است که سه رویداد را در پیش روی داریم شامل: راهپیمایی اربعین، سالگرد جنبش #مهسا و #انتخابات، که مردم را در شرایط انتخاب بین بد و بدتر قرار داده یعنی با توجه وضعیت بحران اقتصادی موجود، تأمین مالی هزینه های بالای راهپیمایی حکومتی از محل بیت المال (که شامل بودجه های تخصیص یافته برای مناطق محروم و هم وطنان آسیب پذیر مالی نیز می شود)، امکان شروع مجدد اعتراضات همزمان با سالگرد کشته شدگان مظلوم سال گذشته و بی میلی گسترده ی مردم برای شرکت در انتخابات اسفند ماه، ممکن است که مردم از اعتقادات و باورهای گذشته مهاجرت کنند به اعتقاد و رفتار جدید، یا بدلیل کاهش تاب آوری اجتماعی، مجبور به انتخاب #مهاجرت شوند.
این مهم در زمانی اتفاق افتاده که نهاد های واسط اجتماعی و شخصیت های مورد وثوق مردمی نیز از صحنه خارج و امکان گفتمان دولت – ملت نیز منتفی شده و کشور در سراشیبی انتخاب های سخت و غیر معمول قرار گرفته است و احتمال بروزاعتراض به هزینه های راهپیمایی، طرح موضوع تحریم انتخابات، عبور پیشران های جوان از مطالبات سال گذشته و گسترش اعتراض مدنی برای بزرگداشت سالگرد کشته شدگان مظلوم سال قبل وجود دارد.
با این اوصاف و با توجه به افزایش افراد ناراضی از سیر مسیر انقلاب و دست آورهای آن که منجر به انزوای سیاسی و بحران های شدید اقتصادی و سیاسی شده، افزایش ریزش نیروهای حامی حاکمیت بخصوص در بین نیروهای نظامی و ایثارگران، افزایش گره های کور اقتصادی و ... به نظر می رسد که بهترین تصمیم و رویکرد، رهایی جناب #میر_حسین_موسوی از حصر و بستر سازی برای تحقق #بیانیه ی پانزده گانه ی ایشان بعنوان کم خطر ترین و کم هزینه ترین راه عبور در دوران گذار باشد که متضمن کمترین آسیب برای ملک و ملت بوده و انتخاب ملت را از مهاجرت به سمت ماندن و تلاش برای ساختن ایران آزاد و آباد بهمراه خواهد داشت.
پاینده باد ایران آزاد و آباد
رضا رضائی. 26 مرداد 1402
آیا مختار به #انتخاب هستیم یا خیر؟
وقتی که دین رسمی کشور، مردم را دارای اراده و اختیار و در نهایت، مجازبه انتخاب یا برگزیدن بدون اجبارواکراه می داند، قوانین، عرف و حقوق شهروندی نیز بر آن تاکید دارد، پس مختار هستیم که در مراسم مذهبی مردمی یا حاکمیتی شرکت کنیم یا نکنیم، یا مخیر هستیم که در صورت فراهم بودن زمینه و لوازم هرگونه انتخابات درست، اصولی و آزادانه، بعنوان جمهور، حضور یا عدم حضور داشته باشیم یعنی مجاز و مخیر به مهاجرت در انتخابات از مشارکت به عدم مشارکت باشیم.
البته گرچه مختار هستیم به انتخاب، لیکن چندین مشکل وجود دارد که انتخاب صحیح را مختل می کند مثل: عادت 44 ساله (به شرکت و مشارکت در هر مراسم و مناسک و انتخابات و راهپیمایی و تجمع و تشییع و مجلس)، اعتقادات نهادینه شده، تطمیع عوام، اجبارخواص، فریبکاری برخی از کارگزاران که بر اراده و تصمیم های جمعی اثر می گذارد.
اما این همه ی ماجرا نیست. #تبلیغات_اغوا گرایانه نیز در قلب واقعیت و کاهش اعتماد عمومی و بالا رفتن ریسک تصمیم گیری مردم موثر بوده و بعضا باعث دخالت عوامل خودسر و یا آتش به اختیار شد تا آنجا که در جنبش #مهسا کار به لشکر کشی و تصاحب کف خیابان (صحنه ی اعتراضات مردمی) رسید زیرا تبلیغات توسط بنگاه های انحصاری و میلی منجربه تخدیر افکار، تهدید مردم، از بین رفتن ابزارآگاهی بخشی، نابودی مشارکت آزاد، زائل شدن حق آزادی بیان و آزادی مشارکت در انتخاب و نا امیدی جوانان و نخبگان و افزایش سیل انتخاب مهاجرت گردید.
و اما جان کلام آن است که سه رویداد را در پیش روی داریم شامل: راهپیمایی اربعین، سالگرد جنبش #مهسا و #انتخابات، که مردم را در شرایط انتخاب بین بد و بدتر قرار داده یعنی با توجه وضعیت بحران اقتصادی موجود، تأمین مالی هزینه های بالای راهپیمایی حکومتی از محل بیت المال (که شامل بودجه های تخصیص یافته برای مناطق محروم و هم وطنان آسیب پذیر مالی نیز می شود)، امکان شروع مجدد اعتراضات همزمان با سالگرد کشته شدگان مظلوم سال گذشته و بی میلی گسترده ی مردم برای شرکت در انتخابات اسفند ماه، ممکن است که مردم از اعتقادات و باورهای گذشته مهاجرت کنند به اعتقاد و رفتار جدید، یا بدلیل کاهش تاب آوری اجتماعی، مجبور به انتخاب #مهاجرت شوند.
این مهم در زمانی اتفاق افتاده که نهاد های واسط اجتماعی و شخصیت های مورد وثوق مردمی نیز از صحنه خارج و امکان گفتمان دولت – ملت نیز منتفی شده و کشور در سراشیبی انتخاب های سخت و غیر معمول قرار گرفته است و احتمال بروزاعتراض به هزینه های راهپیمایی، طرح موضوع تحریم انتخابات، عبور پیشران های جوان از مطالبات سال گذشته و گسترش اعتراض مدنی برای بزرگداشت سالگرد کشته شدگان مظلوم سال قبل وجود دارد.
با این اوصاف و با توجه به افزایش افراد ناراضی از سیر مسیر انقلاب و دست آورهای آن که منجر به انزوای سیاسی و بحران های شدید اقتصادی و سیاسی شده، افزایش ریزش نیروهای حامی حاکمیت بخصوص در بین نیروهای نظامی و ایثارگران، افزایش گره های کور اقتصادی و ... به نظر می رسد که بهترین تصمیم و رویکرد، رهایی جناب #میر_حسین_موسوی از حصر و بستر سازی برای تحقق #بیانیه ی پانزده گانه ی ایشان بعنوان کم خطر ترین و کم هزینه ترین راه عبور در دوران گذار باشد که متضمن کمترین آسیب برای ملک و ملت بوده و انتخاب ملت را از مهاجرت به سمت ماندن و تلاش برای ساختن ایران آزاد و آباد بهمراه خواهد داشت.
پاینده باد ایران آزاد و آباد