دکتر #جواد_طباطبایی: نژاد در شاهنامه به معنای بیولوژیک امروز نیست


کلمه ایران که بیش از هزار بار فقط در #شاهنامه و سایر منابع ما تکرار شده، ناظر بر یک واقعیت بسیار پیچیده است که به سادگی نمی‌توان آن را انکار کرد و استعمال آن را در کنار مفهوم قدیمی «نژاد»، نژادپرستانه خواند. دانشگاه ما دانشگاه ایرانی نیست، زیرا با کلمات خودش که مفاهیم خاص #ایران است، نمی‌تواند صحبت کند. یعنی وقتی دانشگاهی ما و غیردانشگاهی ما کلمه «نژاد» را به کار می‌برد، آن را از شاهنامه اخذ نکرده و نمی‌داند آنجا معنایش چیست، بلکه آن را در ترجمه کلمه race انگلیسی و سایر زبان‌های دیگر به کار برده است، در اینجا «نژاد» به معنای نژادهای بیولوژیک جدید مثل سفید و سیاه و… است، در حالی که استعمال قدیمی نژاد در شاهنامه مطلقا به معنای بیولوژیک امروز نیست. به همین خاطر است که این ادعا که تعبیر ایرانشهری مضمونی شووینیستی و فاشیستی است، کاملا خطاست زیرا کسی که چنین ادعایی می‌کند، نمی‌داند این کلمات (مثل نژاد) در فارسی کهن چه معنایی دارند. حداقل ٢٠٠٠ سال است که در ایران اقوام متفاوت زندگی کرده‌اند و در میان ایشان هرگز رابطه‌ای که در racism و نژادپرستی جدید اروپایی به وجود آمده، ظاهر نشده است. رستم که بزرگ‌ترین پهلوان ملی ما است، از طرف مادر #آریایی نیست و نسبش به ضحاک می‌رسد. بنابراین رستم هم مثل همه ما آمیخته‌ای است از اقوام مختلف این کشور و اهمیتش در وحدتی است که از سیستانی و نسل ضحاک با آریایی ایجاد می‌کند. اهمیت این پهلوان در این است که در عین آمیختگی از یک اصل مهم یعنی اصل پهلوانی و اصل خرد و اصل داد دفاع می‌کند. کمال تاسف است که با ندانستن، عمر و هزینه دانشجویان را تلف می‌کنیم.

@shahnamehpajohan

@iran_khouzestan

💠 جشن چهارهزار ساله مهرگان خجسته باد


به روز خجسته سر مهرماه
به سر بر نهاد آن کیانی کلاه

زمانه بی‌اندوه گشت از بدی
گرفتند هر کس ره ایزدی

دل از داوریها بپرداختند
به آیین یکی جشن نو ساختند

نشستند فرزانگان شادکام
گرفتند هر یک ز یاقوت جام

می روشن و چهرهٔ شاه نو
جهان نو ز داد و سر ماه نو

بفرمود تا آتش افروختند
همه عنبر و زعفران سوختند

پرستیدن مهرگان دین اوست
تن آسانی و خوردن آیین اوست

اگر یادگارست ازو ماه مهر
بکوش و به رنج ایچ منمای چهر
#فردوسی
#شاهنامه

@iran_khouzestan


پیش از #هخامنشیان، جشن مهرگان بغ یادی یا بگ یادی (یاد خدا – سپاسگزاری از خدا) نام داشت. بغداد (خدا آن را داده) نام باغی در نزدیکی تیسفون پایتخت #اشکانیان و #ساسانیان در #عراق امروز بود که بعدها به شهر تبدیل شد، نام شهر #بغداد کنونی برگرفته از همین نام پارسی است. براساس متون #اوستا، تقویم ایرانیان پیش از هخامنشیان دارای دو فصل تابستان و زمستان است که #نوروز جشن آغاز سال جدید و فصل تابستان و #مهرگان جشن آغاز نیمه دوم سال و فصل زمستان بوده‌است.

@iran_khouzestan

‏میرجلال الدین کزازی:

نام سپند #ایران از دو پاره ساخته شده است: ایر+ان.
ان پساوند بازخوانی (نسبت) است.

واژه‌ی پایه: ایر، ریختی‌ست از واژه‌ های همریشه‌اش، از گونه‌ی #آریا و آریان و آرین. گمان می‌ رود که ایر به معنی آزاد و آزاده باشد؛ در #شاهنامه چندین بار ‎آزادمرد در معنی ‎ایرانی به کار برده شده است.
‏برای نمونه در این بیت از سه تیره‌ی هم‌گوهر (هم‌نژاد) بدین‌سان سخن رفته است:
«به گیتی، ندارد کسی را به مرد، ز رومی و توری و ‎آزادمرد».

نشانه‌ای دیگر آن است که تازیان، ‎ایرانیان را ‎بنوالاحرار می‌نامیده‌اند که به معنی ‎آزادزادگان است.

@iran_khouzestan

ادوارد بایلز کاول:

اوگوست امپراتور روم گفته است من شهر روم را با آجر به دست آوردم و با مرمر به جا گذاردم. #فردوسی کشورش را فاقد ادبیات دید و در مقابل منظومه‌ای از خود باقی گذاشت که همهٔ شاعران پس از او، فقط توانستند از او تقلید کنند. اما هیچ‌کدام نتوانستند بر او برتری یابند. ابیات کتاب در ترکیب و ساخت، به نهایت درجه خوش‌آهنگ است و هرگز با تعبیرات نامطبوع و اصطلاحات نامأنوس آمیخته نیست و کلمات شدیداللحن در آن راه ندارد؛ از آغاز تا پایان مانند صدای امواج یک رود روان ملایم، فوق‌العاده دلچسب و خوش‌آهنگ و با هماهنگی دلپذیری جریان دارد و هر یک از ابیات نظیر صدای دلنواز جریان آب به به حس شنوایی، لذت تازه‌ای می‌بخشد؛ و گویی ما در کرانه‌ای ایستاده و با دید حیرت به جهانی از احساس و اندیشه و عمل می‌نگریم که خود آن جهان برای همیشه از میان رفته و در زیر خاک خوابیده است، اما کاخ‌ها و قهرمانان آن مانند دریاچهٔ سحرآمیز الف‌لیله در زیر به طور مبهم به نظر می‌رسند.
#شاهنامه


@shahnamehpajohan


@iran_khouzestan

توییت جالب استاد جواد رنجبر درخشیلر که مصداق بارز ایران امروز است و کفتارهایی که منتظر بزنگاهی هستند تا این کشور را تکه تکه کنند.
اما مگر این کفتارها از تاریخ و گذشته درس می گیرند.


"‏در #شاهنامه #‎فردوسی یک پیام روشن وجود دارد. #ایران همیشه پایدار بوده اما دشمنان ایران همواره تغییر کرده اند. هر دشمنی خود را مهم ترین و نابودکننده ایران تلقی کرده اما در نهایت خود نابود شده و ‎ایران باقی مانده."

@iran_khouzestan

استاد میرجلال الدین کزازی:

‏نام سپند #ایران از دو پاره ساخته شده است: ایر+ان.
"ان" پساوند بازخوانی (نسبت) است.

واژه‌ی پایه: ایر، ریختی‌ست از واژه‌های همریشه‌اش، از گونه‌ی آریا و آریان و آرین. گمان می‌رود که ایر به معنی آزاد و آزاده باشد؛ در #شاهنامه چندین بار #آزادمرد در معنی ایرانی به کار برده شده است.

‏برای نمونه در این بیت از سه تیره‌ی هم‌گوهر (هم‌نژاد) بدین‌سان سخن رفته است:
«به گیتی، ندارد کسی را به مرد، ز رومی و توری و آزادمرد».

نشانه‌ای دیگر آن است که تازیان، ایرانیان را بنوالاحرار می‌نامیده‌اند که به معنی آزادزادگان است.
‏به گیتی «مرا نیست کس هم‌نبرد»
ز رومی و توری و آزادمرد

@iran_khouzestan

💠 به پیشواز نوروز باستانی

#شاهنامه_خوانی_بختیاری

🟣 بانگ باستان

🔹شاهنامه خوان: کیخسرو دهقانی
🔹نام آهنگ گزین: دکتر میرجلال الدین کزازی

@iran_khouzestan

#جواد_طباطبایی :
فردوسی سرشت آرمانی آیین شهریاری ایران را بازسازی کرده است

پیش از من برخی از محققان به وجوهی از اندیشه ایرانشهری اشاره هایی آورده بودند. به عنوان مثال من شما را به کتاب کمابیش ناشناخته ای از ولفگانگ کناوت ارجاع می دهم که این تاریخ نویس آلمانی با همکاری دانشمند پهلوی دان ایرانی سیف الدین نجم آبادی حدود چهل سال پیش به آلمانی نوشته و نجم آبادی نیز آن را به فارسی ترجمه کرده است.

اساس این کتاب رساله ای است که فیلسوف یونانی گزنفون درباره تربیت کورش نوشته، و نویسنده آلمانی مباحث آن را با منابع ایرانی به ویژه شاهنامه حکیم ابوالقاسم فردوسی مقایسه کرده و نشان داده است که فردوسی سرشت آرمانی آیین شهریاری ایران را بازسازی کرده است.


نکته مهم این کتاب تأکیدی است بر این که شاگرد سقراط و همشاگردی افلاطون، که بحران دموکراسی آتن را دیده بود، نظام آرمانی ایران را همچون بدیلی برای بحران نظام سیاسی آتن می دانسته است.


#شاهنامه
#فردوسی
@shahnamehpajohan


@iran_khouzestan