#چمنزار_گریان #علفزار_گریان #کارگردان: #آنجلوپولوس "انتشار محتوا با ذکر منبع بلامانع است"
اولین جمله ای که به ذهن مخاطب سینما دوست خاص، پس از دیدن فیلم چمنزار گریان آنجلو پولوس می افتد این است که این کارگردان حاذق، امضاء خودش را دارد. حس درونی که می توان از دیدن فیلم گرفت، تحیری به وسعت زمان روایی داستان است. اگر از آن دسته از مخاطبانی هستید که اولین فیلم او را می بینید، بدون شک به دیدن کارهای دیگر او پس از دیدن چمنزار گریان، ترغیب می شوید. خلاصه می توان در یک جمله خلاصه کرد که به خوبی گویای حس مولف آن است. او رسالتی خاص دارد و اینگونه موضوع سفر را به نمایش تبدیل کرده. داستان اما در بطن خود ادای دینی است به موضوع فولکور موسیقی یونانی. آنجا که پس از سیطره و تسلط جنگ به معنای واقعی و در بعد جهانی، هنر آنها از بین نمی رود، بلکه به لحاظ جغرافیایی، کوچ کرده و ادامه می دهد. داستان درونی فیلم اما، به حدی گره ها و مواجهه های منحصر به فرد دارد که به واقع، مخاطب را در همذات پنداری ماجرای فیلم، به تکاپو می اندازد.
شوک اول، در ابتدای فیلم، کوچ دسته جمعی اهالی را با لانگ شاتی منحصر به فرد و دوربین ثابت و اقرار نیکوس.
شوک دوم، روابط پنهان آلکسیس و النی در دوران نوجوانی را نشان می دهد که منجر به تولد دوقلوهای آنان می شود.
شوک سوم، مرگ نیکوس بعد از آخرین رقص او با النی.
شوک چهارم، ازدواج نیکوس با دخترخوانده ی خود و فرار او به همراه الکسیس.
شوک پنجم، مهاجرت الکسیس به آمریکا و تنهایی خانواده او.
شوک ششم، اسارت النی.
شوک هفتم، خبر مرگ الکسیس در جریان جنگ.
شوک هشتم، خبر مرگ پسران او در دو جبهه ی مخالف هم، همه اینها ماحصل جنگی به وسعت جهان است و اتفاقات درون آن، عادی ترین و طبیعی ترین خروجی جنگ را نمایندگی می کند، آنجا که مفهوم ملیت و سرود های ملی گرایانه سینه چاکان هیجان طلب در بطن جنگ، چاره ای جز آرامش بعد از مرگ را برای بیشتر آنان به ارمغان می آورد.
تئو آنجلوپولوس، بیچارگی و واماندگی ناشی از ترک خانه را به گونه ای نما کرده که عین واقعیت آن به صورت محتوا در اثر، قابل لمس و همذات پنداری است. اگر چه بعضی از منتقدان آثار او ریتم کار او را کند می بینند، ولی این حقیقتی بارز در به ثمر رسیدن موثر اثر به لحاظ تکنیکی در ذهن مخاطب به بیان خود کارگردان است.
چمنزار گریان را باید دید تا متوجه شد، جنگ یعنی چه، فقر یعنی چه، کوچ یعنی چه، رسوم ابتر و خرافات یعنی چه و در نهایت، هنر، یعنی چه.
#angelopolos #theweepingmeadow #movie #cinema # #film #فیلم #سینما #علیرضا_اخلاقی_تحلیل
65
@putpleadventures
اولین جمله ای که به ذهن مخاطب سینما دوست خاص، پس از دیدن فیلم چمنزار گریان آنجلو پولوس می افتد این است که این کارگردان حاذق، امضاء خودش را دارد. حس درونی که می توان از دیدن فیلم گرفت، تحیری به وسعت زمان روایی داستان است. اگر از آن دسته از مخاطبانی هستید که اولین فیلم او را می بینید، بدون شک به دیدن کارهای دیگر او پس از دیدن چمنزار گریان، ترغیب می شوید. خلاصه می توان در یک جمله خلاصه کرد که به خوبی گویای حس مولف آن است. او رسالتی خاص دارد و اینگونه موضوع سفر را به نمایش تبدیل کرده. داستان اما در بطن خود ادای دینی است به موضوع فولکور موسیقی یونانی. آنجا که پس از سیطره و تسلط جنگ به معنای واقعی و در بعد جهانی، هنر آنها از بین نمی رود، بلکه به لحاظ جغرافیایی، کوچ کرده و ادامه می دهد. داستان درونی فیلم اما، به حدی گره ها و مواجهه های منحصر به فرد دارد که به واقع، مخاطب را در همذات پنداری ماجرای فیلم، به تکاپو می اندازد.
شوک اول، در ابتدای فیلم، کوچ دسته جمعی اهالی را با لانگ شاتی منحصر به فرد و دوربین ثابت و اقرار نیکوس.
شوک دوم، روابط پنهان آلکسیس و النی در دوران نوجوانی را نشان می دهد که منجر به تولد دوقلوهای آنان می شود.
شوک سوم، مرگ نیکوس بعد از آخرین رقص او با النی.
شوک چهارم، ازدواج نیکوس با دخترخوانده ی خود و فرار او به همراه الکسیس.
شوک پنجم، مهاجرت الکسیس به آمریکا و تنهایی خانواده او.
شوک ششم، اسارت النی.
شوک هفتم، خبر مرگ الکسیس در جریان جنگ.
شوک هشتم، خبر مرگ پسران او در دو جبهه ی مخالف هم، همه اینها ماحصل جنگی به وسعت جهان است و اتفاقات درون آن، عادی ترین و طبیعی ترین خروجی جنگ را نمایندگی می کند، آنجا که مفهوم ملیت و سرود های ملی گرایانه سینه چاکان هیجان طلب در بطن جنگ، چاره ای جز آرامش بعد از مرگ را برای بیشتر آنان به ارمغان می آورد.
تئو آنجلوپولوس، بیچارگی و واماندگی ناشی از ترک خانه را به گونه ای نما کرده که عین واقعیت آن به صورت محتوا در اثر، قابل لمس و همذات پنداری است. اگر چه بعضی از منتقدان آثار او ریتم کار او را کند می بینند، ولی این حقیقتی بارز در به ثمر رسیدن موثر اثر به لحاظ تکنیکی در ذهن مخاطب به بیان خود کارگردان است.
چمنزار گریان را باید دید تا متوجه شد، جنگ یعنی چه، فقر یعنی چه، کوچ یعنی چه، رسوم ابتر و خرافات یعنی چه و در نهایت، هنر، یعنی چه.
#angelopolos #theweepingmeadow #movie #cinema # #film #فیلم #سینما #علیرضا_اخلاقی_تحلیل
65
@putpleadventures