💠 رشته‌های حوزه #ارتباطات_و_رسانه در دانشکده ارتباطات دانشگاه UCLA آمریکا:


1⃣ توسعه ارتباطات جمعی(Development Communication)

2⃣ تبلیغات و بازاریابی (Advertising and Marketing)

3⃣ فیلم سازی مستند در حوزه‌های توسعه، توزیع، تولید، و ترویج (Development Distribution, Production, and Promotion)

4⃣ صنعت موسیقی (Music Industry)‌

5⃣ روابط عمومی (Public Relations)

6⃣ استعداد یابی (Talent Agency)

7⃣ فناوری رسانه ای و توسعه آن (Technology and its development)

8⃣ تولیدات تلویزیونی در حوزه‌های توسعه، تولید، برنامه سازی و ترویج (Development, Production, Programming and Promotion)

9⃣ روزنامه نگاری (Journalism)‌


🔹 البته این‌ها تنها رشته‌های مختص به رسانه‌های جمعی در این دانشکده است در حوزه ارتباطات انسانی و اجتماعی نیز این دانشکده 29 رشته تحصیلی دارد.

روز جهانی ارتباطات

در۱۷ مه ۱۸۶۵ میلادی “اتحادیه تلگرافی بین المللی” در پاریس تشکیل شد. از آن تاریخ به بعد نام این اتحادیه دستخوش تحول شد و سرانجام در ۳۰ اکتبر ۱۹۰۶ میلادی در کنفرانس “اتحادیه تلگرافی بین الملل” تصمیم گرفته شد که “اتحادیه رادیو و تلگرافی بین الملل” نیز تشکیل شود. در ۹ دسامبر سال ۱۹۳۲ میلادی به موجب “عهدنامه مادرید” با وحدت دو اتحادیه یاد شده فوق، “اتحادیه بین المللی ارتباطات دور” شروع به کار کرد. در واقع روز جهانی ارتباطات یادآور تأسیس این اتحادیه ها برای پیشرفت #ارتباطات است.

سابقه عضویت #ایران در “اتحادیه تلگرافی بین المللی” بیش از یکصد سال است. نهاد مذکور پس از جنگ جهانی دوم و تشکیل سازمان ملل، به موجب تصمیم کنفرانس عمومی نمایندگان دولتهای عضو، این اتحادیه به صورت نهاد تخصصی #سازمان_ملل درآمد واز آن زمان تاکنون، جزو مؤسسات ویژه سازمان ملل متحد بوده است.

پس از سالها تلاش و پیگیری دست‌اندرکاران روابط عمومی و جامعه روابط عمومی، روابط عمومی ایران صاحب روز ملی گردیده. ۲۷ اردیبهشت ماه روزی که درسطح جهانی نیز به عنوان روز ارتباطات و جامعه اطلاعاتی نامگذاری شده است، به عنوان روز روابط عمومی و ارتباطات تعیین گردید. این روز فرصتی است تا نقش و جایگاه #روابط_عمومی را به عنوان هنر هشتم مرور کنیم.

امروزه نقش روابط عمومی ها در کمک به تصمیم گیری های مدیریتی و استراتژیک یک سازمان نقشی قابل توجه است. نقش روابط عمومی به عنوان ابزار مدیریتی برای فعالیتهای حرفه ای، علمی و الکترونیکی،‌ از مشخصه های جدید روابط عمومی در #عصر_ارتباطات است. بنا بر این،‌ از نقاط برجسته و ممتاز در مدیریت استراتژیک، تأکید بر محیط برون سازمانی و حتی جهانی است و در واقع،‌ منظور از وظایف استراتژیک روابط عمومی، دخالت در روند تصمیم گیری سازمان است.

اهمیت جایگاه روابط عمومی در عصر ارتباطات و در دورانی که اطلاع‌رسانی در همه عرصه‌ها پیشتاز است، دوچندان شده است به گونه ای که موفقیت سازمان‌ها، ادارات و شرکت‌ها و دوامشان در عرصه‌ها و فعالیت های #تخصصی به عملکرد روابط عمومی‌های آن‌ها وابسته است.

-
جامعه مجازی روابط عمومی

#روابط_عمومی ، #ارتباطات ، #رسانه ، #بازاریابی

با فوروارد این پست ما را در توسعه جامعه مجازی روابط عمومی یاری سازید 👇

https://t.me/joinchat/EOdbA0AGZSQSeoKx2POQZA

📖 کتاب چیستی ارتباطات سیاسی


🔊️کانال کافه کتاب ارتباطات و رسانه:
@caffeketabertebatatvarasane

كتاب هفته نهم:
🔹 عنوان کتاب:
#چیستی_ارتباطات_سیاسی

🔹 نویسنده: #مسعود_میرزایی

🔹 تعداد صفحات: ۲۲۶ صفحه

🔹نوع جلد: نرم

🔹ارتفاع: ۲۱.۵

🔹عرض: ۱۴.۵

🔹تعداد چاپ: ۱

🔹قطع: رقعی

🔹انتشارات: #جوینده

🔹 قیمت: ۳۴ هزار تومان

🔹 موضوع: #ارتباطات_سیاست_رسانه

🔹 سال انتشار: بهمن ماه ۱۳۹۷


🔊️کانال کافه کتاب ارتباطات و رسانه:
@caffeketabertebatatvarasane

🔸اختلاط نقشِ روزنامه‌نگاری و روابط‌عمومی؛اقدام علیه افکارِعمومی
 ▫️#پژمان_موسوی
امروز ۲۷ اردیبهشت روز #ارتباطات و #روابط_عمومی است؛ درباره #روزنامه‌نگاری، روابط عمومی و نسبت متقابل این دو، تا کنون بسیار گفته و نوشته شده و صاحبنظران درباره اختلاط نقشِ فعالان روابط عمومی و #روزنامه‌نگاران هشدار داده‌اند اما عجیب آن است که هر چه زمان می‌گذرد، مرزهای این دو کمرنگ و کمرنگ‌تر می‌شود و عجیب‌تر آنکه عدد روزنامه‌نگارهایی که نقش فعالان حوزه روابط عمومی را بر عهده می‌گیرند، هر روز بیشتر از روزِ قبل از آن می‌شود. اما مگر چه تفاوتی در وظایفِ این دو شاخه‌ی علوم ارتباطاتِ اجتماعی وجود دارد که اختلاط این دو نقش را خطرناک و آسیب‌زا می‌کند؟
روزنامه‌نگار نقش دیده‌بانی را بر عهده دارد: دیده‌بانی اقتصاد، جامعه، فرهنگ و سیاست؛دیده‌بانیِ نهادها، سازمان‌ها، ارگان‌ها، آثار و تولیدات فرهنگی و هنری و... روابط عمومی اما در تمامی این حوزه‌ها نقش گزارشگری و توجیه‌کنندگی را بر عهده دارد؛ نقشی که البته ممکن است مورد قبول و خواست فعالان روابط عمومی در ایران نباشد اما به هر حال این نقش به آنها تحمیل شده است و آنها در حال انجامِ وظیفه در این نقش بوده و هستند. همین تضادِ نقش هم هست که این اختلاطِ نقش را آسیب‌زا می‌کند. با دو مثال تلاش می‌کنم موضوع را ملموس کنم.
سازمانی را در نظر بگیرید که خطا، فساد، حادثه یا رویدادی در آن روی می‌دهد؛ روزنامه‌نگاران در چنین موقعیتی می‌کوشند با ایفای نقش دیده‌بانی مردم، آن رویداد را بررسی بیطرفانه کرده و گزارشی جامع و کامل از ابعاد مختلف آن تهیه نمایند. در مسیر این بررسی، روزنامه‌نگاران بدون توجه به خوش‌آمدِ مدیران آن سازمان، تنها از واقعیت جانبداری می‌کنند و تلاش می‌کنند تنها خدمتگزارِ #حقیقت و خدمتگزار #آزادی باشند. اگر هم در مسیر این بررسی، کاستی، خطا یا سوء ‌استفاده‌ای را مشاهده کردند، وظیفه دارند آن را گزارش کرده و افکار عمومی را در جریانِ اصل ماجرا قرار دهند. روابط عمومی اما چه؟کارمندان، کارشناسان یا مدیران روابط عمومی در همین سازمان، بعد از انتشار زمزمه‌هایی از خطا یا سوء‌ استفاده در سطح رسانه‌ها، ابتدا کل ماجرا را تکذیب کرده و به دنبالِ راهی برای سرپوش گذاشتن بر واقعیت می‌گردند. کمی که ماجرا جدی‌تر شد، تلاش می‌کنند اطلاعاتی ناقص، مبهم و چندلایه را از آن واقعه منتشر نمایند تا افکار عمومی را از اصل رویداد منحرف نمایند. در نهایت هم با بالا گرفتنِ موضوع، می‌کوشند با تهدید و تطمیع، روزنامه‌نگاران را از کشف حقیقت منحرف کرده و در نهایت بیانیه‌ای کم‌خاصیت از ابعاد آن اتفاق را منتشر کرده و ماجرا را تمام کنند.
و مثالی دیگر؛ فیلمی را تصور کنید که مراحل پیش‌ تولید آن آغاز شده است؛ از همان ابتدا روابط عمومی آن فیلم، با ارتباط برقرار کردن با خبرنگاران حوزه، تلاش می‌کنند آن‌طور که خود می‌خواهند افکار عمومی را در جریان آغازِ تولید اثر سینماییِ خود قرار دهند. در ادامه‌ی مسیر، اخبار و اطلاعاتی قطره‌چکانی منتشر شده و در نهایت با اکران فیلم، اوج تلاش تیم روابط عمومی آغاز می‌شود. نشست خبری فیلم برگزار، گفتگوهایی برای کارگردان، تهیه کننده و سایر عوامل هماهنگ و یادداشت‌هایی در همراهی با این اثر سینمایی از اهل فن منتشر می‌شود. یک روزنامه‌نگار مستقلِ حوزه #سینما اما از همان ابتدا با نگاهی حرفه‌ای و انتقادی، به بررسی و تحلیل این اثر از جنبه‌های مختلف پرداخته و ضعف و قوت‌های آن را برای مخاطب بازگو می‌نماید. اگر فیلم ضعیف یا غیرقابل قبول هم بود، روزنامه‌نگار می‌کوشد نقدی بی‌رحمانه بر آن نوشته و جنبه‌های مختلفِ آن اثرِ سینمایی را برای افکار عمومی مطرح نماید. یک روزنامه‌نگاری حرفه‌ای هیچ‌گاه یک فیلم ضعیف را تبلیغ نکرده و با آبروی حرفه‌ایی خود بازی نمی‌کند.
حال تصور کنید، روزنامه‌نگاری، روابط عمومی شود و روزنامه‌نگار به‌جای ایفای نقش دیده‌بانی، توجیه‌کننده رویدادها و فرآیندها شود‌؛ واقعا چه خواهد شد؟ آنقدر این اتفاق و ابعادش برای جامعه و مردم فاجعه‌بار خواهد بود که قلم از بیانش ناتوان است. کمترین آسیب این تداخل نقش، دور شدن مردم از واقعیت و محروم کردن آنها از حق اطلاع و آگاهی است.
البته که روابط عمومی در جای خود و به شکلِ حرفه‌ای‌اش، شغل و فنی است محترم و کارگزارانِ روابط عمومی هم اگر امکانش را داشته باشند، تلاش می‌کنند تا به ایفای نقش حرفه‌ای خود بپردازند اما سخن اینجا، تداخل و تضادِ دو شغل و حرفه‌ای است که به هیچ روی آبِشان با هم در یک جوی نمی‌رود و هیچ‌گاه نخواهند توانست با هم آشتی کنند. از همین رو هم هست که کمرنگ‌ شدن مرزِ این دو حرفه و ایفای نقش متضادِ روابط عمومی و روزنامه‌نگاری به‌ ویژه از سوی روزنامه‌نگاران، خطایی استراتژیک و بی‌شک اقدامی علیهِ افکار عمومی است.
▫️روزنامه شرق | ۲۷ اردیبهشت ۹۹

▫️غفلتی که ۶۴ ساله شد
🔸درباره آموزش روزنامه‌نگاری حرفه‌ای در ایران 
#پژمان_موسوی
امروز برای جامعه #روزنامه‌نگارانِ ایرانی یک سالروزِ مهم است؛ یک شروع، یک نقطه عطف. ۶۴ سال پیش در چنین روزی، نخستین دوره #آموزش_روزنامه‌نگاری حرفه‌ای در ایران آغاز به کار کرد، در ساختمان قدیمی و خاطره‌انگیز #روزنامه_اطلاعات در حوالی میدان توپخانه‌ی تهران. برای شرکت در این دوره آموزشی که در آن برای تدریس از اساتید داخلی و خارجی استفاده می‌شد، شوقِ زیادی وجود داشت. تا پیش از آن، کوشش‌های پراکنده‌ای برای برگزاری دوره‌های حرفه‌ای و آکادمیکِ روزنامه‌نگاری از سوی موسسات بزرگ مطبوعاتی صورت گرفته بود اما ۲۴ خرداد ۱۳۳۵ نخستین بروزِ جدی و همه‌جانبه این کوشش‌ها بود و همین موضوع هم این دوره را به دوره‌ای متفاوت برای روزنامه‌نگاران و علاقمندان به روزنامه‌نگاری تبدیل کرده بود. این دوره،دوره‌های مشابه و کوشش‌هایی که برای حرفه‌ای شدن و بهره‌گیریِ روزنامه‌نگاری ایران از آموزش‌های آکادمیکِ روزِ جهانی صورت می‌گرفت، در سال‌های بعد به تشکیل #موسسه_عالی_مطبوعات و روابط‌عمومی و در نهایت دانشکده ارتباطات و روزنامه‌نگاری منجر شد و روزنامه‌نگاری معاصر ایران را وارد مرحله‌ی تازه‌ای کرد.
امروز اما در بیست و چهارم خرداد ماه سال ۱۳۹۹، یعنی ۶۴ سال بعد از آن نقطه عطف، روزنامه‌نگاری ایران کجا ایستاده است؟ مرورِ تمامِ تجربیاتِ این ۶۴ سال، چه در سال‌های پیش از انقلاب و چه در سال‌های پس از آن، چه آموزه‌هایی برای روزنامه‌نگاران ایران دارد؟ آیا امروز می‌توانیم با قاطعیت از حرکتِ سپهر رسانه‌ای ایران و #روزنامه‌نگاران_حرفه‌ای آن بر مدارِ دانش روزِ جهانی در عرصه روزنامه‌نگاری سخن بگوییم؟ آیا اگر به تمام این سال‌ها نگاه کنیم، می‌توانیم به این جمع‌بندی برسیم که #روزنامه‌نگاری_ایران همواره مبتنی بر دانشِ روزِ #ارتباطات و روزنامه‌نگاری و عمل به استانداردهای آن حرکت کرده است؟ آیا می‌توانیم به این پرسش یک پاسخِ درست بدهیم که چه میزان از روزنامه‌نگاری ایران بر اساس تجربه جلو می‌رود و چه میزان بر پایه ترکیبی از علم و تجربه؟ آیا واقعا روزنامه‌نگاران ایران از جدیدترین نظریات حوزه ارتباطات و روزنامه‌نگاری آگاهی دارند و مهم‌تر از آن به اصول آن عمل می‌کنند؟ آیا روزنامه‌نگارانِ ایرانی می‌دانند در دانشکده‌ها و موسسات تحقیقاتی و آموزشی روزنامه‌نگاری چه می‌گذرد و جدیدترین نظریاتِ این حوزه روی چه چیزهایی تاکید دارد؟ مهم‌تر از تمام اینها، آیا روزنامه‌نگاران ایرانی می‌دانند عمل به قواعدِ آکادمیک و رعایتِ استانداردهای حرفه‌ای روزنامه‌نگاری چگونه می‌تواند آنها را در خدمتگزاری #حقیقت و خدمتگزاری #آزادی و در یک کلام دفاع از منافع مردم و مخاطبان یاری رساند؟
این پرسش‌ها و پرسش‌هایی از این دست، جملگی مسائل مهم و قابل اعتنایی هستند که به نظر می‌رسد خیلی وقت است فراموش شده‌اند؛ انگار که روزنامه‌نگاران ایران در یک دورِ تندِ رقابت افتاده‌اند که تنها هدف، ربودن گوی سبقت و عمل بر پایه اصل #سرعت است؛آن هم مبتنی بر تجربه صرف. این نه یک ادعا که گزاره‌ای قابل اثبات است که بسیاری از روزنامه‌نگاران ایران، اساسا پیوندهای معرفتی و آکادمیکِ خود را با مراکز آموزشی و حرفه‌ای در دنیا قطع کرده‌اند و واقعا نمی‌دانند دانشِ روزِ روزنامه‌نگاری چه ویژگی‌ها، کارکردها و آموزه‌هایی برایشان دارد. بخشی از آنها حتی نمی‌دانند تحریریه فلان رسانه معتبر جهانی که بر پایه آموزه‌های نوین ارتباطات و روزنامه‌نگاری اداره می‌شود، چگونه تحریریه‌ایست و کار در یک رسانه‌ حرفه‌ای از زمان انتخاب سوژه تا لحظه‌ی انتشار، چه مسیری را طی می‌کند و مخاطب کجای این مسیر ایستاده است؟ (اینکه تاکید بر «ندانستن»دارم طبعا اشاره‌ام عدم آگاهی از مجاری دانشگاهی و آکادمیک است وگرنه که اطلاعات ویکی‌پدیایی را که همگان دارند و اساسا دردی را در این موضوع از ما دوا نمی‌کند.)
راه چاره اما چیست؟ چگونه می‌توان هم مسلح به دانشِ روزِ روزنامه‌نگاری شد و هم همچنان برای مردم نوشت و مدافع منافعِ مردم بود؟ به نظر می‌رسد سرراست‌ترین پاسخ،تعهد حرفه‌ای شخصی و تعهد حرفه‌ای رسانه‌های معتبر، رسمی و مهم ایران به بهره‌گیری از دانشِ روزِ آکادمیک و چگونگی پیوندِ آن با روزنامه‌نگاری معاصر است .اولی حتی از دومی هم مهم‌تر است چرا که اگر ما به عنوانِ روزنامه‌نگار، خودمان را به دانش روزِ جهانی مجهز کنیم و خود را ملزم به رعایتِ قواعد آن نماییم، رسانه‌های ما هم متاثر از این تعهد، به این سمت گام بر خواهند داشت.طبیعی هم هست که این دانشِ روز که این همه مورد تاکید است، چیزی نیست جز راه‌هایی برای ایفای نقش درست‌تر، حرفه‌ای‌تر و متعهدانه‌تر به مخاطب.

🔸رسانه‌های اجتماعی به زبان ساده
#کتاب #ارتباطات #رسانه‌های‌اجتماعی
▫️نوشته: #سیترز_ایتالیا، ترجمه: #حسن_عمیدی
▫️مقدمه: دکتر #حجت‌الله_ایوبی دبیرکل کمیسیون ملی یونسکو در ایران،ناشر: دیده‌بان قلم فرتاک، زمستان ١۴٠٠

#کتاب #ارتباطات
🔸نقش رسانه‌ها در مدیریت سیل
▫️ نقش رسانه‌ها در مدیریت سیل؛ مجموعه ابزارهای یکپارچه‌ مدیریت سیل ▫️تالیف سازمان جهانی هواشناسی و شرکت جهانی آب، ١٣۶ صفحه به همت انتشارات کارگزار روابط‌عمومی و با همکاری انجمن متخصصان روابط‌عمومی منتشر شد.

#ارتباطات🔸گونه‌های گوش دادن
بعضی‌ها وانمود می‌کنند که دارند گوش می‌دهند؛ در حالی‌که منتظرند حرف طرف مقابل تمام شود تا دنباله حرف خودشان را بگیرند.
بعضی‌‌ها هم گوش نمی‌دهند، اصلا نشسته‌اند برای #همدلی‌محض با طرف صحبت‌شان.
فعالانه گوش بده، این نوع گوش دادن پشتوانه #گفتگوی‌موثر است، این نوع گوش دادن راه‌حل‌یابانه است، این نوع گوش‌دادن درک کردن حرف‌هاست نه گوش دادن منفعلانه، این نوع گوش‌‌دادن تفاهم نیست، مفاهمه است.

#روزنامه‌نگاری
🔸طرح معاضدت قضایی برای روزنامه‌نگاران
تفاهم‌نامه همکاری میان اتحادیه سراسری کانون‌های وکلای دادگستری ایران(اسکودا) و انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران منعقد خواهد شد. بر اساس این تفاهم‌نامه تمامی خبرنگاران و روزنامه‌نگارانی که به سبب فعالیت‌های حرفه‌ای خود دچار مشکلات حقوقی و قضایی می‌شوند می‌توانند با اخذ معرفی‌نامه از انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران از خدمات رایگان معاضدت قضایی #اسکودا برخوردار شوند.
برگزاری دوره‌های آموزشی رایگان در حوزه‌های #حقوق و #رسانه و نیز #روابط‌عمومی و #ارتباطات از دیگر محورهای این تفاهم‌نامه همکاری مشترک است. این تفاهم‌نامه روز چهارشنبه ۲۶ مهر ماه ساعت ۱۰ صبح در مراسمی با حضور روسای اتحادیه سراسری کانون‌های وکلای دادگستری ایران و انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران و جمعی از پیشکسوتان عرصه رسانه به به آدرس میدان آرژانتین، خیابان احمد قصیر، خیابان بهزاد شفق (۱۷)، پلاک ۲۰، طبقه دوم به امضا می‌رسد.

#ارتباطات🔸دست برتر گربه‌ها در ارتباط با انسان‌ها
مطالعه‌ای در سال ۲۰۲۲ توسط یک محقق رفتارشناس حیوانات به نام شارلوت دو موزون و همکارانش نشان داد که گربه‌ها می‌توانند بین گفتار بین خودشان و گفتار خطاب به انسان‌ها تمایز قائل شوند.
این توانایی در تمایز بین گفتگوی گربه‌ها با خودشان و گفتگو بین گربه و انسان زمانی بیشتر مشخص می‌شود که گربه می‌خواهد با صاحب خود ارتباط برقرار کند. به نظر می‌رسد که گربه ها ممکن است دست برتر را در این رابطه داشته باشند و خود را بر طبق مراقبت و توجه ما سازگار می‌کنند. با این حال، بسیاری از صاحبان گربه چیزی غیر از این هم نمی‌خواهند... +

محمل گفتار/محمد دهدشتی

🔹آگاهی برای تغییر

▪️اگر گوشی همراه دارید، اگر برای هویت و‌ شیوه زندگی و اندیشه خود احترام قائلید، و اگر...؛ این کتاب یا حداقل گزیده‌های آن را بخوانید، به دیگران معرفی کنید یا هدیه بدهید.

معرفی، نقد و گزیده‌هایی از کتاب:
ارتباطات گسترده و ملالت‌های آن/راجرز بروبیکر؛ علیرضا میردیده._ تهران: انتشارات شیرازه کتابِ ما؛ چاپ اول ۱۴۰۲؛ ۳۵۶ ص.
(بخش اول)
عنوان اصلی:
Hyperconnectivit and its Discontents؛ 2023. Polity Press، Cambridge، UK.

"ارتباطات گسترده دیجیتالی که در این کتاب از آن همچون زیست بوم جدید جهان در دهه دوم قرن بیست و یکم یاد می‌شود، پدیده‌ای است که با گسترش شبکه‌های اجتماعی و عمومی شدن استفاده از گوشی‌های هوشمند، اکنون تمامی موقعیت‌های حیات بشر و همه جوانب زیست ما و نیازهای‌مان را از مصرف و کار و آموزش گرفته تا پزشکی و درمان و سرگرمی ذیل سلطه خویش درآورده است. به این معنا، ارتباطات گسترده دیجیتالی که با اندکی اغراق می‌توان گفت هر فرد و هر چیز را بر همه‌ی سایر چیزها و همه‌ی سایر افراد متصل کرده است، نه فقط تعامل‌های فرهنگی و سیاسی و اقتصادی ما را منقلب کرده، بلکه خویشتنِ ما را نیز دگرگون ساخته است. هدف از تحریر این کتاب دست یافتن به آگاهی و درک عمیق از چگونگی پدید آمدن این تغییر گسترده و چیستی آن است.
◀️فناوری دیجیتال که اغلب ناظران در دهه ۱۹۸۰، عمومی و اجتماعی‌شدنش را پیش‌بینی و ستایش می‌کردند و درباره‌اش می‌گفتند که به فعالان اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی این امکان را می‌دهد که با دور کردن واسطه‌ها _ دولت و احزاب و بازارها و بنگاه‌های بزرگ _ به طور مستقیم خریدار و فروشنده، رای‌دهنده و نامزد انتخابات، تولید‌کننده و مصرف‌کننده، گوینده و شنونده، و در یک کلام مردم را با مردم در تماس با یکدیگر قرار می‌دهد، امروز به برآمدن زیست‌بومی انجامیده که در آن، وجود ارتباطات گسترده، حاصلی جز استعمار همه جوانب زندگی اجتماعی ندارد.
◀️در عمل هیچ واسطه‌زدایی‌ای اتفاق نیفتاد و ارتباطات‌ گسترده فقط واسطه‌های آشکار را با واسطه‌های پنهان و نامریی جایگزین کردند.
واسطه‌هایی که میانجیِ استعمار مستمر و مداوم افرادی هستند که با استفاده از برنامه‌های تعبیه‌شده بر سکوهای دیجیتال و قابل دسترسی توسط برنامه‌های کاربردی، عملن داده‌های خصوصی، عمومی، ذهنی و عینی ما را در اختیار دستگاه‌ها قرار می‌دهند. افرادی که به ایجاد پایگاه‌های داده‌ای مدد می‌رسانند که از این طریق هم بر ذهن و زبان‌شان حکم برانند، و هم با هدایت و نظارت بر علائق و سلائق آن‌ها، در عمل به‌جای آن‌ها دست به انتخاب می‌زنند.
◀️از بین رفتن واسطه‌های عیان و آشکار و جایگزین شدن‌شان توسط واسطه‌های نامریی، به سطحی‌‌شدن فرهنگ و تک افتادگی فردی و کاهش تعاملات رودررو انجامیده، و زمینه را برای آرمانشهرِ بازار یا آرمانشهرِ اجتماعی مهیا کرده است که نمونه‌هایی از آن عبارتند از:
◀️اقتصاد جلب توجه،
تغییر شیوه حکمرانی اعم از دولتی و خصوصی و مردمی که بیش از پیش به صورت سیاستِ نظارت رخ نموده،
قطبی‌سازی عاطفی که نه‌فقط پخش و تجربه خشم را امکان‌پذیر می‌سازد بلکه به آن پاداش نیز می‌دهد،
تبدیل سرگرمی به سردرگمی،
تفوق شغل‌های گذرا بر مشاغل پایدار و برخوردار‌ از حقوق و مزایای اجتماعی،
غیر‌حضوری‌شدن بیش از پیشِ آموزش و درمان،   و فقدان پاسخگویی نهادهای دولتی دید؛
که اکنون با استفاده از همین واسطه‌های نامریی، به نحو متناقضی هم عوام‌گرا هستند و هم فن‌سالار.
◀️همه اینها از سویی نتیجه‌ی انباشت دانشی است که ما خود در اختیار غول‌های فناوری قرار می‌دهیم و از سوی دیگر، حاصل کوتاه و محدود‌شدن زمانِ تعاملات ما با دیگران به دلیل برقرار کردنِ ارتباطاتی هر چه گسترده‌تر."
            یادداشت دبیر مجموعه/دکتر مراد ثقفی

▪️پس نوشت نگارنده:
۱_ چنان‌که دیدید کتاب اصلی در سال ۲۰۲۳ نگاشته و تدوین شده، و کاملن به روز است.
۲_ کتاب دارای بیش از هزار منبع و صدها پاورقی بسیار کاربردی است.
۳_ ضمن احترام و سپاس فراوان از مترجم و ناشر برای انتخاب، ترجمه، آماده‌سازی و چاپ خوب این کتاب، توجه آن‌ها را به چند نکته جلب می‌کنم:
الف:
بهتر بود در عنوان بعد از "ارتباطات گسترده"، کلمه "دیجیتالی" هم اضافه می‌شد تا ذهن خواننده فقط متوجه ارتباطات در جهان دیجیتالی شود، نه هرگونه ارتباطاتی میان انسان‌ها.
ب:
انتخاب برابرهایی مانند ناخشنودی، نارضایتی و تشویش در برابر discontents درست‌تر بود. چون ملال و ملالت بیشتر به تیرگی و اندوه در درونِ نفس یا دل یک انسان مربوط می‌شود تا روابط اجتماعی انسان‌ها.

#کتاب_ارتباطات_گسترده_و_ملالت‌های_آن
#ارتباطات_گسترده_و_ملالت‌‌های_آن
#راجرز_بروبیکر
#علیرضا_میردیده
#انتشارات_شیرازه_کتاب_ما

                        ۲۷/مرداد/۱۴۰۳

@mgmahmel
https://chat.whatsapp.com/LnlsWcgWAtk10r97qddJN4

#ارتباطات #زوم
🔸نظریه موضع
نظریه موضع (Standpoint Theory) مدعی است که هر فرد در یک رتبه متفاوت در سلسله مراتب اجتماعی قرار دارد. به همین دلیل، هر فرد به فضای اجتماعی از نقطه نظر متفاوتی می‌نگرد، که تنها نگاهی کوچک به کل اجتماعی ارائه می‌دهد. اما این تئوری همچنین ادعا می‌کند که کسانی که در نردبان اجتماعی پایین‌تر هستند، به جای آنهایی که بالاتر هستند، تمایل بیشتری به درک کل اجتماعی دارند.
نظریه موضع، یک دیدگاه نظری فمینیستی هم هست که استدلال می‌کند دانش از موقعیت اجتماعی سرچشمه می 5 گیرد. این دیدگاه عینی بودن علم سنتی را رد می‌کند و نشان می‌دهد که پژوهش و نظریه زنان و شیوه‌های تفکر فمینیستی را نادیده گرفته و به حاشیه رانده است.

🔸مقوله‌های ارتباطات و اطلاعات در اساسنامه یونسکو
اساسنامه #یونسکو "جریان آزاد ایده‌ها از طریق کلمه و تصویر" را برای پیشبرد درک بین‌فرهنگی و دانش متقابل ترویج می‌کند. بخش #ارتباطات و #اطلاعات آن (بخش CI) بازیگران کلیدی را برای محافظت از حقوق بنیادین بشر، چه در فضاهای آنلاین و چه در فضاهای آفلاین، با تمرکز بر زمینه‌های زیر توانمند می‌سازد:
▫️آزادی بیان و امنیت روزنامه‌نگاران
▫️توسعه رسانه‌ها و رسانه در شرایط اضطراری
▫️سواد رسانه‌ای و اطلاعاتی و شایستگی‌های دیجیتال
▫️دسترسی همگانی به اطلاعات و امکانات دیجیتال
▫️سیاست‌های دیجیتال و تحول دیجیتال
▫️میراث مستند - برنامه حافظه جهانی