💠«اللَّهُمَّ حَبِّبْ إِلَیَّ فِیهِ الْإِحْسَانَ وَ کَرِّهْ إِلَیَّ فِیهِ الْفُسُوقَ وَ الْعِصْیَانَ وَ حَرِّمْ عَلَیَّ فِیهِ السَّخَطَ وَ النِّیرَانَ بِعَوْنِکَ یَا غِیَاثَ الْمُسْتَغِیثِین»

💠«خدایا در این روز، #احسان را محبوب من گردان؛ و فسق و نافرمانی تور را ناپسندِ من بگردان؛ و آتش خشم خودت را بر من حرام کن؛ به یاریت اى دادرس داد خواهان»

#احسان، کمال انسان است:
1⃣ جایی که او نخست به #نور #فطرت خود یعنی قرآن درون وجودش رجوع می‌کند. او در لایه‌ی نخست وجود خود یعنی در #صدر مسلمان می‌شود و به هفت متعلَّقِ ایمان (کتاب، خدا، انبیا(ص) و ائمه(ع)، آخرت، غیب، ملائکه و آیات الهی) اسلام می‌آورد.

2⃣ سپس، در لایه‌ی #شغاف خود با این هفت متعلَّق، اُنس می‌گیرد و با آن‌ها مونس می‌شود. (اگر امام خامنه‌ای به #انس_با_قرآن تأکید بسیار دارند، به این علت است که اَنس با همه‌ی هفت متعلَّقِ ایمان، زمینه‌ی ایمان کامل انسان را فراهم می‌کند. تا انس با قرآن نداشته باشیم، به مرحله‌ی ایمان نمی‌رسیم؛ پس، از مکشوف شدن حقایق ناگفته‌ی آن محروم می‌مانیم.)

3⃣ سپس ایمان به #قلب ما وارد می‌شود و به متعلقات ایمان، مؤمن می‌شویم؛ که: «اللَّهُ وَلِيُّ الَّذينَ آمَنوا يُخرِجُهُم مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النّورِ» آنگاه چنانچه در اثر تقوا میان حق و باطل فرق بگذاریم که: «إِن تَتَّقُوا اللَّهَ يَجعَل لَكُم فُرقانًا» یعنی جای حق و جای باطل را دانستیم، سپس قائل می‌شویم که باید هر چیزی بر سر جای خود قرار گیرد.

4⃣ زمانی که با باور به متعلقات ایمان، به یقین دست‌یافتیم، #موقن شده‌ایم. پس در عمل می‌باید هر چیزی را بر سر جای خود بگذاریم و اگر چنین کردیم:

5⃣ آنگاه در #فؤاد یعنی لایه مرکزی وجودمان، به #یقظه ‌رسیدیم؛ چشم دل‌مان باز می‌شود و بیدار می‌شویم؛ در این حال، هر چیزی را بر سر جای خود می‌بینیم. دیدن هر چیز و هر کس بر سر جای خود، زیباست، حُسن دارد. در اینجا انسان به مرحله‌ی #احسان رسیده است.

💠 زیبایی شناسی، استتیک یا #علم_الاستحسان در هنر دینی، جایی‌ست که هنرمندِ مؤمن با عبور از لایه‌های وجود خود از #صدر تا #شغاف و از #قلب تا #فؤاد به یقظه برسد و بیدار شود و مخاطب اثر هنری خود را هم از این لایه‌ها عبور داده و #بیدار کند. از این منظر، عجیب نیست که کار هنرمند قرآنی، خدایی کردن است.

🔺اما حُسن و احسان در مقابل قُبح و فحشا است. قباحتی که ریشه در ظلمات و باطل دارد؛ هنرمند غیر دینی، در اغلب موارد قبیحه‌نگار است و به قباحت، رنگ زیبایی می‌پاشد و تولید #فحشا می‌کند. اینجا بود که امام راحل(ره) در نهایت هوشمندی و باور عمیق دینی خود فرمود: «ما با هنر مخالف نیستیم، با فحشا مخالفیم.»

🔻فحشا، تنها در فحشای جنسی خلاصه نمی‌شود، بلکه تمام زشتی‌هایی که به نام زیبایی به خوردمان می‌دهند، فحشا‌ست. در #جامعه_شناسی_امام_سجاد(ع) نقش طبقه‌ی #خوک‌ها یا اکثریت مخنث یک جامعه چنین بود که به هر #فحشایی که دعوت می‌شوند، اجابت می‌کنند.

✅ بیاییم #مخنث نباشیم؛ هر چیزی که بر سر جای خود نیست را زیبا نبینیم و به قباحت آن پی ببریم تا به هر فحشایی که دعوت می‌شویم، اجابت نکنیم.
✅ و #محسن باشیم و جامعه‌ و تمدنی از #احسان و زیبایی بسازیم که در آن هر چیز و هر کسی بر سر جای خود جای گرفته باشد. «مَنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ لِلَّهِ وَ هُوَ #محسن فَلَهُ أَجْرُهُ عِنْدَ رَبِّهِ»

▫️شرحی بر دعای روز یازدهم #ماه_رمضان - برگرفته از جلسه ۳۵۷ #کرسی_نظریه_پردازی #کلبه_کرامت با موضوع «هستی و ایمان» (در تیرماه ۹۱):

💻 kolbeh-keramat.ir/Sessions/Single/558

#اختصاصی
کانال رسمی اندیشه‌جویان استاد حسن عباسی
📡 @Hasanabbasi_students

💠«اللَّهُمَّ حَبِّبْ إِلَیَّ فِیهِ الْإِحْسَانَ وَ کَرِّهْ إِلَیَّ فِیهِ الْفُسُوقَ وَ الْعِصْیَانَ وَ حَرِّمْ عَلَیَّ فِیهِ السَّخَطَ وَ النِّیرَانَ بِعَوْنِکَ یَا غِیَاثَ الْمُسْتَغِیثِین»

💠«خدایا در این روز، #احسان را محبوب من گردان؛ و فسق و نافرمانی تور را ناپسندِ من بگردان؛ و آتش خشم خودت را بر من حرام کن؛ به یاریت اى دادرس داد خواهان»

احسان، کمال انسان است:
1⃣ جایی که او نخست به نور فطرت خود یعنی قرآن درون وجودش رجوع می‌کند. او در لایه‌ی نخست وجود خود یعنی در صدر مسلمان می‌شود و به هفت متعلَّقِ ایمان (کتاب، خدا، انبیا(ص) و ائمه(ع)، آخرت، غیب، ملائکه و آیات الهی) اسلام می‌آورد.

2⃣ سپس، در لایه‌ی شغاف خود با این هفت متعلَّق، اُنس می‌گیرد و با آن‌ها مونس می‌شود. (اگر امام خامنه‌ای به #انس_با_قرآن تأکید بسیار دارند، به این علت است که اَنس با همه‌ی هفت متعلَّقِ ایمان، زمینه‌ی ایمان کامل انسان را فراهم می‌کند. تا انس با قرآن نداشته باشیم، به مرحله‌ی ایمان نمی‌رسیم؛ پس، از مکشوف شدن حقایق ناگفته‌ی آن محروم می‌مانیم.)

3⃣ سپس ایمان به #قلب ما وارد می‌شود و به متعلقات ایمان، مؤمن می‌شویم؛ که: «اللَّهُ وَلِيُّ الَّذينَ آمَنوا يُخرِجُهُم مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النّورِ» آنگاه چنانچه در اثر تقوا میان حق و باطل فرق بگذاریم که: «إِن تَتَّقُوا اللَّهَ يَجعَل لَكُم فُرقانًا» یعنی جای حق و جای باطل را دانستیم، سپس قائل می‌شویم که باید هر چیزی بر سر جای خود قرار گیرد.

4⃣ زمانی که با باور به متعلقات ایمان، به یقین دست‌یافتیم، موقن شده‌ایم. پس در عمل می‌باید هر چیزی را بر سر جای خود بگذاریم و اگر چنین کردیم:

5⃣ آنگاه در فؤاد یعنی لایه مرکزی وجودمان، به یقظه ‌رسیدیم؛ چشم دل‌مان باز می‌شود و بیدار می‌شویم؛ در این حال، هر چیزی را بر سر جای خود می‌بینیم. دیدن هر چیز و هر کس بر سر جای خود، زیباست، حُسن دارد. در اینجا انسان به مرحله‌ی احسان رسیده است.

💠 زیبایی شناسی، استتیک یا علم الاستحسان در هنر دینی، جایی‌ست که هنرمندِ مؤمن با عبور از لایه‌های وجود خود از صدر تا شغاف و از قلب تا فؤاد به یقظه برسد و بیدار شود و مخاطب اثر هنری خود را هم از این لایه‌ها عبور داده و بیدار کند. از این منظر، عجیب نیست که کار هنرمند قرآنی، خدایی کردن است.

🔺اما حُسن و احسان در مقابل قُبح و فحشا است. قباحتی که ریشه در ظلمات و باطل دارد؛ هنرمند غیر دینی، در اغلب موارد قبیحه‌نگار است و به قباحت، رنگ زیبایی می‌پاشد و تولید فحشا می‌کند. اینجا بود که امام راحل(ره) در نهایت هوشمندی و باور عمیق دینی خود فرمود: «ما با هنر مخالف نیستیم، با فحشا مخالفیم.»

🔻فحشا، تنها در فحشای جنسی خلاصه نمی‌شود، بلکه تمام زشتی‌هایی که به نام زیبایی به خوردمان می‌دهند، فحشا‌ست. در #جامعه_شناسی_امام_سجاد(ع) نقش طبقه‌ی #خوک‌ها یا اکثریت مخنث یک جامعه چنین بود که به هر فحشایی که دعوت می‌شوند، اجابت می‌کنند.

✅ بیاییم #مخنث نباشیم؛ هر چیزی که بر سر جای خود نیست را زیبا نبینیم و به قباحت آن پی ببریم تا به هر فحشایی که دعوت می‌شویم، اجابت نکنیم.
✅ و محسن باشیم و جامعه‌ و تمدنی از احسان و زیبایی بسازیم که در آن هر چیز و هر کسی بر سر جای خود جای گرفته باشد. «مَنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ لِلَّهِ وَ هُوَ #محسن فَلَهُ أَجْرُهُ عِنْدَ رَبِّهِ»

▫️شرحی بر دعای روز یازدهم ماه رمضان - برگرفته از جلسه ۳۵۷ #کلبه_کرامت
«هستی و ایمان» (در تیرماه ۹۱):

💻 kolbeh-keramat.ir/Sessions/Single/558

کانال رسمی اندیشه‌جویان استاد حسن عباسی
📡 @Hasanabbasi_students

💠«اللَّهُمَّ حَبِّبْ إِلَیَّ فِیهِ الْإِحْسَانَ وَ کَرِّهْ إِلَیَّ فِیهِ الْفُسُوقَ وَ الْعِصْیَانَ وَ حَرِّمْ عَلَیَّ فِیهِ السَّخَطَ وَ النِّیرَانَ بِعَوْنِکَ یَا غِیَاثَ الْمُسْتَغِیثِین»

💠«خدایا در این روز، #احسان را محبوب من گردان؛ و فسق و نافرمانی تور را ناپسندِ من بگردان؛ و آتش خشم خودت را بر من حرام کن؛ به یاریت اى دادرس داد خواهان»

احسان، کمال انسان است:
1⃣ جایی که او نخست به نور فطرت خود یعنی قرآن درون وجودش رجوع می‌کند. او در لایه‌ی نخست وجود خود یعنی در صدر مسلمان می‌شود و به هفت متعلَّقِ ایمان (کتاب، خدا، انبیا(ص) و ائمه(ع)، آخرت، غیب، ملائکه و آیات الهی) اسلام می‌آورد.

2⃣ سپس، در لایه‌ی شغاف خود با این هفت متعلَّق، اُنس می‌گیرد و با آن‌ها مونس می‌شود. (اگر امام خامنه‌ای به #انس_با_قرآن تأکید بسیار دارند، به این علت است که اَنس با همه‌ی هفت متعلَّقِ ایمان، زمینه‌ی ایمان کامل انسان را فراهم می‌کند. تا انس با قرآن نداشته باشیم، به مرحله‌ی ایمان نمی‌رسیم؛ پس، از مکشوف شدن حقایق ناگفته‌ی آن محروم می‌مانیم.)

3⃣ سپس ایمان به #قلب ما وارد می‌شود و به متعلقات ایمان، مؤمن می‌شویم؛ که: «اللَّهُ وَلِيُّ الَّذينَ آمَنوا يُخرِجُهُم مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النّورِ» آنگاه چنانچه در اثر تقوا میان حق و باطل فرق بگذاریم که: «إِن تَتَّقُوا اللَّهَ يَجعَل لَكُم فُرقانًا» یعنی جای حق و جای باطل را دانستیم، سپس قائل می‌شویم که باید هر چیزی بر سر جای خود قرار گیرد.

4⃣ زمانی که با باور به متعلقات ایمان، به یقین دست‌یافتیم، موقن شده‌ایم. پس در عمل می‌باید هر چیزی را بر سر جای خود بگذاریم و اگر چنین کردیم:

5⃣ آنگاه در فؤاد یعنی لایه مرکزی وجودمان، به یقظه ‌رسیدیم؛ چشم دل‌مان باز می‌شود و بیدار می‌شویم؛ در این حال، هر چیزی را بر سر جای خود می‌بینیم. دیدن هر چیز و هر کس بر سر جای خود، زیباست، حُسن دارد. در اینجا انسان به مرحله‌ی احسان رسیده است.

💠 زیبایی شناسی، استتیک یا علم الاستحسان در هنر دینی، جایی‌ست که هنرمندِ مؤمن با عبور از لایه‌های وجود خود از صدر تا شغاف و از قلب تا فؤاد به یقظه برسد و بیدار شود و مخاطب اثر هنری خود را هم از این لایه‌ها عبور داده و بیدار کند. از این منظر، عجیب نیست که کار هنرمند قرآنی، خدایی کردن است.

🔺اما حُسن و احسان در مقابل قُبح و فحشا است. قباحتی که ریشه در ظلمات و باطل دارد؛ هنرمند غیر دینی، در اغلب موارد قبیحه‌نگار است و به قباحت، رنگ زیبایی می‌پاشد و تولید فحشا می‌کند. اینجا بود که امام راحل(ره) در نهایت هوشمندی و باور عمیق دینی خود فرمود: «ما با هنر مخالف نیستیم، با فحشا مخالفیم.»

🔻فحشا، تنها در فحشای جنسی خلاصه نمی‌شود، بلکه تمام زشتی‌هایی که به نام زیبایی به خوردمان می‌دهند، فحشا‌ست. در #جامعه_شناسی_امام_سجاد(ع) نقش طبقه‌ی #خوک‌ها یا اکثریت مخنث یک جامعه چنین بود که به هر فحشایی که دعوت می‌شوند، اجابت می‌کنند.

✅ بیاییم #مخنث نباشیم؛ هر چیزی که بر سر جای خود نیست را زیبا نبینیم و به قباحت آن پی ببریم تا به هر فحشایی که دعوت می‌شویم، اجابت نکنیم.
✅ و محسن باشیم و جامعه‌ و تمدنی از احسان و زیبایی بسازیم که در آن هر چیز و هر کسی بر سر جای خود جای گرفته باشد. «مَنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ لِلَّهِ وَ هُوَ #محسن فَلَهُ أَجْرُهُ عِنْدَ رَبِّهِ»

▫️شرحی بر دعای #روز_یازدهم ماه رمضان - برگرفته از جلسه ۳۵۷ کلبه کرامت
«هستی و ایمان» (در تیرماه ۹۱):

💻 kolbeh-keramat.ir/Sessions/Single/558

اندیشه‌جویان استاد حسن عباسی
📡 @Hasanabbasi_students

🔰 «اللَّهُمَّ حَبِّبْ إِلَیَّ فِیهِ الْإِحْسَانَ وَ کَرِّهْ إِلَیَّ فِیهِ الْفُسُوقَ وَ الْعِصْیَانَ وَ حَرِّمْ عَلَیَّ فِیهِ السَّخَطَ وَ النِّیرَانَ بِعَوْنِکَ یَا غِیَاثَ الْمُسْتَغِیثِین»

«خدایا در این روز، #احسان را محبوب من گردان؛ و فسق و نافرمانی تور را ناپسندِ من بگردان؛ و آتش خشم خودت را بر من حرام کن؛ به یاریت اى دادرس داد خواهان»

🔹 احسان، کمال انسان است:
1⃣ جایی که او نخست به نور فطرت خود یعنی قرآن درون وجودش رجوع می‌کند. او در لایه‌ی نخست وجود خود یعنی در صدر مسلمان می‌شود و به هفت متعلَّقِ ایمان (کتاب، خدا، انبیا(ص) و ائمه(ع)، آخرت، غیب، ملائکه و آیات الهی) اسلام می‌آورد.

2⃣ سپس، در لایه‌ی شغاف خود با این هفت متعلَّق، اُنس می‌گیرد و با آن‌ها مونس می‌شود. (اگر امام خامنه‌ای به #انس_با_قرآن تأکید بسیار دارند، به این علت است که اَنس با همه‌ی هفت متعلَّقِ ایمان، زمینه‌ی ایمان کامل انسان را فراهم می‌کند. تا انس با قرآن نداشته باشیم، به مرحله‌ی ایمان نمی‌رسیم؛ پس، از مکشوف شدن حقایق ناگفته‌ی آن محروم می‌مانیم.)

3⃣ سپس ایمان به #قلب ما وارد می‌شود و به متعلقات ایمان، مؤمن می‌شویم؛ که: «اللَّهُ وَلِيُّ الَّذينَ آمَنوا يُخرِجُهُم مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النّورِ» آنگاه چنانچه در اثر تقوا میان حق و باطل فرق بگذاریم که: «إِن تَتَّقُوا اللَّهَ يَجعَل لَكُم فُرقانًا» یعنی جای حق و جای باطل را دانستیم، سپس قائل می‌شویم که باید هر چیزی بر سر جای خود قرار گیرد.

4⃣ زمانی که با باور به متعلقات ایمان، به یقین دست‌یافتیم، موقن شده‌ایم. پس در عمل می‌باید هر چیزی را بر سر جای خود بگذاریم و اگر چنین کردیم:

5⃣ آنگاه در فؤاد یعنی لایه مرکزی وجودمان، به یقظه ‌رسیدیم؛ چشم دل‌مان باز می‌شود و بیدار می‌شویم؛ در این حال، هر چیزی را بر سر جای خود می‌بینیم. دیدن هر چیز و هر کس بر سر جای خود، زیباست، حُسن دارد. در اینجا انسان به مرحله‌ی احسان رسیده است.

🔹 زیبایی شناسی، استتیک یا علم الاستحسان در هنر دینی، جایی‌ست که هنرمندِ مؤمن با عبور از لایه‌های وجود خود از صدر تا شغاف و از قلب تا فؤاد به یقظه برسد و بیدار شود و مخاطب اثر هنری خود را هم از این لایه‌ها عبور داده و بیدار کند. از این منظر، عجیب نیست که کار هنرمند قرآنی، خدایی کردن است.

🔹 اما حُسن و احسان در مقابل قُبح و فحشا است. قباحتی که ریشه در ظلمات و باطل دارد؛ هنرمند غیر دینی، در اغلب موارد قبیحه‌نگار است و به قباحت، رنگ زیبایی می‌پاشد و تولید فحشا می‌کند. اینجا بود که امام راحل(ره) در نهایت هوشمندی و باور عمیق دینی خود فرمود: «ما با هنر مخالف نیستیم، با فحشا مخالفیم.»

🔹 فحشا، تنها در فحشای جنسی خلاصه نمی‌شود، بلکه تمام زشتی‌هایی که به نام زیبایی به خوردمان می‌دهند، فحشا‌ست. در #جامعه_شناسی_امام_سجاد(ع) نقش طبقه‌ی #خوک‌ها یا اکثریت مخنث یک جامعه چنین بود که به هر فحشایی که دعوت می‌شوند، اجابت می‌کنند.

✅ بیاییم #مخنث نباشیم؛ هر چیزی که بر سر جای خود نیست را زیبا نبینیم و به قباحت آن پی ببریم تا به هر فحشایی که دعوت می‌شویم، اجابت نکنیم.
✅ و محسن باشیم و جامعه‌ و تمدنی از احسان و زیبایی بسازیم که در آن هر چیز و هر کسی بر سر جای خود جای گرفته باشد. «مَنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ لِلَّهِ وَ هُوَ #محسن فَلَهُ أَجْرُهُ عِنْدَ رَبِّهِ»

▫️شرحی بر دعای #روز_یازدهم ماه رمضان - برگرفته از جلسه ۳۵۷ کلبه کرامت «هستی و ایمان» (در تیرماه ۹۱):

💻 kolbeh-keramat.ir/Sessions/Single/558

اندیشه‌جویان استاد حسن عباسی
📡 @Hasanabbasi_students