راهنمای فیلم: وقت مردن نیست
james bond no time to die (2021)
وسوسۀ رهانکردنی باند
بیست‌وپنجمین فیلم از مجموعه «جیمز باند»، هنوز هم با بازی دنیل کریگ، با نام «وقت مردن نیست» از هشتم مهر در انگلیس اکران شده و از هفته آینده قرار است در آمریکا اکران شود. جذابیت داستانی و تصویری فیلم‌های جیمز باند، از ابتدا تا امروز، انکارناپذیر است. این‌طور گفته می‌شود که پس از جیمز باندِ پیشین، «شبح» (سام مندس، ۲۰۱۵)، دانیل کریگ به‌ دلیل سختی اجرای نقش دیگر نمی‌خواسته جیمز باند باشد. اما طبق گزارش‌هایی که البته از طرف کریگ تکذیب شد، پیشنهاد ۱۰۰ یا ۱۵۰ میلیون دلاری کمپانی مترو گلدوین میر، کار خودش را کرد! پیش‌تولید فیلم کمی طولانی بود. از ۲۰۱۶ مذاکره با چند کارگردان از جمله کریستوفر نولان، دنی ویلنوو، دنی بویل و... به نتیجه نرسید، و در نهایت کری فوکوناگا کارگردان جوان ژاپنی‌تبار آمریکایی انتخاب شد. مامور ۰۰۷ این‌بار دوران بازنشستگی‌اش را در جاماییکا می‌گذراند. دوستی از او برای یافتن یک دانشمندِ ربوده‌شده کمک می‌خواهد. باند در این ماموریت با تروریستی به نام لوسیفر (با بازی رامی مالک) و تجهیزات پیشرفته گروه او در دنیای مدرن روبه‌رو می‌شود. اما به‌هرحال همیشه باند پیروز داستان است.

#فیلم_امروز #مجله_فیلم_امروز #راهنمای_فیلم
#زمانی_برای_مردن_نیست #جیمز_باند #جیمزباند #دنیل_کریگ #کری_فوکوناگا #یان_فلمینگ #رامی_مالک #رامی_ملک #لئا_سیدو #لئاسیدو #بن_ویشاو #جفری_رایت #کریستف_والتز #راف_فاینس #هانس_زیمر
#filmemrooz #filmemroozmagazine
#notimetodie #caryjojifukunaga #danielcraig #ramimalek #léaseydoux #christophwaltz #ralphfiennes #jamesbond #spyfilm

@filmemrooz_official

پرومته در آتش
هوشنگ گلمکانی جیمز باند می‌میرد! باورکردنی نیست. قرار بود که وقت مردن نباشد اما او ایثارگرانه خود را قربانی مأموریتش برای نجات جهان می‌کند و به افسانه‌ها می‌پیوندد. به عنوان یک دوست‌دار مجموعه فیلم‌های جیمز باند که هر فیلمش را بارها دیده‌ام، به نظرم «وقت مردن نیست» متفاوت‌ترین و عجیب‌ترین فیلم جیمز باند است. تغییرات از زمانی که دنیل کریگ لباس مأمور 007 را پوشید آغاز شد. از «کازینو رویال» (2006) که باند عاشق شد و با مرگ محبوب، بغض کرد و اشک به چشمانش آمد، از همان موقع باند زمینی و دل‌نشین‌تر شد. دنیل کریگ البته شوخ‌طبعی شون کانری و راجر مور را نداشت اما فرزتر و چالاک‌تر از جیمز باندهای دیگر بود و مهم‌تر این‌که احساساتی‌تر از همۀ آن‌ها هم بود. به اندازۀ بقیۀ جیمز باندها هم زن‌باره و خوش‌گذران نبود. انگار جدا از چالاکی و هوش، تاریخچه‌ای، زخم کهنه‌ای، رازی دارد که او را فراتر از یک مأمور سازمان جاسوسی می‌برد و این جیمز باند آخر به مقام یکی از قهرمانان تراژدی‌های کلاسیک می‌رسد. مثل آشیل. مثل پرومته. «وقت مردن نیست» ، نه یک اکشن تریلر جاسوسی، بلکه یک ملودرام تراژیک با چند سکانس اکشن است.
از میان دوازده کارگردانی که 25 فیلم جیمز باند را ساخته‌اند، فقط همین کری جوجی فوکوناگا اصالتی غیرآمریکایی و غیراروپایی دارد. همچنان‌که از نامش پیداست پدرش اصل‌ونسبی ژاپنی دارد و در بحث‌های جنسیتی و قومیتی که چند سال است هالیوود را هم درگیر کرده، به نظر می‌رسد انتخاب یک زن سیاه‌پوست به عنوان مأمور جدید 007، شاید ریشه در همین موضوع داشته باشد که او به عنوان یک کارگردان آمریکایی منتسب به اقلیت، چنین انتخابی دارد. جالب این است که مانی‌پنی منشی «ام» - رییس ام‌آی‌سیکس - هم این بار یک سیا‌ه‌پوست است.
این اولین بار است که یک بچه در فیلمی از جیمز باند ظاهر می‌شود؛ آن هم در قامت فرزند باند! جاسوس همه‌فن‌حریف، این بار مهر پدر-فرزندی را هم تجربه می‌کند، هرچند در پایان عمر...*



* متن کامل این مقاله را می‌تواندی در صفحات 105 تا 107 هفتمین شمارۀ «فیلم امروز» بخوانید.


#فیلم_امروز #مجله_فیلم_امروز
#هوشنگ_گلمکانی #وقت_مردن_نیست #جیمز_باند #جیمزباند #دنیل_کریگ #جوجی_فوکوناگا #کازینو_رویال #رامی_مالک #لئا_سیدو #نائوی_هریس #آنا_دی_آرماس #فیلم #سریال #سینما #بازیگر #سلبریتی #سینمایی #سینمای_ایران #سینمای_جهان
#filmemrooz #filmemroozmagazine
#NoTimetoDie #JamesBond #DanielCraig #RamiMalek #LéaSeydoux #NaomieHarris #LashanaLynch


@filmemrooz_official

من، بابا و جیمز باند
غزاله صدر🖋چهار جیمز باند اول کریگ را با پدر تماشا کردم. نوبت به آخرین فیلمش که رسید ما در آمریکا بودیم و پدر درگیر بیماری لعنتی‌اش. پدر ماه‌ها منتظر بود تا سینماها بازگشایی شوند و برویم «وقت مردن نیست» را تماشا کنیم اما کرونا دست‌بردار نبود که نبود و نمایش فیلم آن قدر طول کشید تا پدر رفت که رفت. اما من تصمیم نداشتم بدون پدر فیلم را تماشا کنم. پس به سینمای ادواردز در آلیسو ویِهو رفتیم، من و قاب عکس پدر. «وقت مردن نیست»، سئانس ۶:۴۰ بعدازظهر، در سالن ویژۀ آی‌مکس. به سمت باجۀ بلیت‌فروشی رفتم و درخواست کردم با مدیریت سینما صحبت کنم. مرد جوان خوش‌پوشی بود با سبیل و عینک تیپ هنری. برایش توضیح دادم که پدرم مدت‌ها انتظار دیدن این فیلم را کشید و در آخر سرطان مجالش نداد. گفتم می‌خواهم به یادش و برای شادی روحش هزینۀ بلیتش را بدهم و هدیه بدهم به کسی که دوست دارد فیلم را ببیند. تسلیت گفت و قبول کرد. فکر کردم کم‌تر کسی تنهایی به سینما می‌رود. تصمیمم را عوض کردم و پول دو بلیت را دادم و مدیر بلیت‌فروشی کارت هدیه‌ای آماده کرد، حدود چهار دلار برای دو بلیت سالن آی‌مکس. کاغذی را که همراهم بود به او تحویل دادم. رویش نوشته بودم: «به یاد پدر عزیزم، حمیدرضا صدر، که خیلی دوست داشت این فیلم را تماشا کند اما نتوانست.» گفتم آن را همراه کارت هدیه بدهد به دو نفر که برای دیدن فیلم جیمز باند آمده‌اند. گفتم ترجیحا به دو نفری بدهد که می‌شود حدس زد وضع مالی‌شان خوب نیست، به‌خصوص اگر جوان باشند، و ترجیحا یک پدر و دختر. گفت حتما. خانم میان‌سالی که در آن اطراف بود به سویم آمد و گفت: «من حرف‌های شما را شنیدم. خیلی کار قشنگی می‌کنید. امیدوارم روح پدرتان در آرامش باشد.» با لبخندی از او تشکر کردم و راه افتادم.
با پدر روانۀ سالن نمایش شدیم و نشستیم، من روی صندلی شمارۀ ۸ و بابا روی صندلی شمارۀ ۹. آخرین باری را که با هم به سینما رفتیم در ذهن مرور کردم: همان سینما، همان سالن، فیلم «۱۹۱۷». چه‌قدر خوب بود. هم فیلم، هم کنار پدر بودن. آن روز گاهی دستش را در دستم می‌گرفتم و گاهی سر بر شانه‌اش می‌گذاشتم. این بار نه دستی کنارم بود و نه شانه‌ای...*

* متن کامل این مقاله را در صفحات 108 و 109 هفتمین شمارۀ «فیلم امروز» بخوانید.

#فیلم_امروز #مجله_فیلم_امروز #حمیدرضا_صدر #وقت_مردن_نیست #دنیل_کریگ #دکتر_حمیدرضا_صدر #سینما
#HamidrezaSadr #NoTimeToDie #DanielCraig

@filmemrooz_official