❤ بسم رب الشهدا ❤
#داستان_عاشقانه_مذهبی 20
#قسمت_بیستم
#نغمه_و_اسماعیل
این بار که علی رفت جبهه، من نتونستم دنبالش برم.دلم پیش علی بود اما باید مراقب امانتی های توی راهی علی می شدم ،هر چند با بمباران ها، مگه آب خوش از گلوی احدی پایین می رفت؟
اون روز زینب مدرسه بود و مریم طبق معمول از دیوار راست بالا می رفت.عروسک هاش رو چیده بود توی حال و یه بساط خاله بازی اساسی راه انداخته بود.
توی همین حال و هوا بودم که صدای زنگ در بلند شد و خواهر کوچیک ترم بی خبر اومد خونه مون...
پدرم دیگه اون روزها مثل قبل سختگیری الکی نمی کرد.دوره ما، حق نداشتیم بدون اینکه یه مرد مواظب مون باشه جایی بریم.
علی، روی اون هم اثر خودش رو گذاشته بود.
بعد از کلی این پا و اون پا کردن بالاخره مهر دهنش باز شد و حرف اصلیش رو زد. مثل لبو سرخ شده بود...
–هانیه ... چند شب پیش توی مهمونی تون ... مادر علی آقا گفت ... این بار که آقا اسماعیل از جبهه برگرده می خواد دامادش کنه...
جمله اش تموم نشده تا تهش رو خوندم ... به زحمت خودم رو کنترل کردم...
–به کسی هم گفتی؟
یهو از جا پرید...
–نه به خدا ... پیش خودمم خیلی بالا و پایین کردم...دوباره نشست ... نفس عمیق و سنگینی کشید...
–تا همین جاش رو هم جون دادم تا گفتم...
با خوشحالی پیشونیش رو بوسیدم...
–اتفاقا به نظر من خیلی هم به همدیگه میاید ...
هر کاری بتونم می کنم...
گل از گلش شکفت ...
لبخند محجوبانه ای زد و دوباره سرخ شد...
توی اولین فرصت که مادر علی خونه مون بود ،موضوع رو غیر مستقیم وسط کشیدم و شروع کردم از کمالات خواهرکوچولوم تعریف کردن ...
البته انصافا بین ما چند تا خواهر ،از همه آرام تر، لطیف تر و با محبت تر بود.
حرکاتش مثل حرکت پر توی نسیم بود.
خیلی صبور و با ملاحظه بود.
حقیقتا تک بود.
خواستگار پر و پا قرص هم خیلی داشت.
اسماعیل، نغمه رو دیده بود.
مادرشون تلفنی موضوع رو باهاش مطرح کرد و نظرش رو پرسید.
تنها حرف اسماعیل، جبهه بود.
از زمین گیر شدنش می ترسید.
این بار، پدرم اصلا سخت نگرفت.
اسماعیل که برگشت ،تاریخ عقد رو مشخص کردن و کمی بعد از اون، سه قلوهای من به دنیا اومدن ...
سه قلو پسر ...
احمد، سجاد، مرتضی.
و این بار هم علی نبود...
🍁@ferdosmahale🍁
#داستان_عاشقانه_مذهبی 20
#قسمت_بیستم
#نغمه_و_اسماعیل
این بار که علی رفت جبهه، من نتونستم دنبالش برم.دلم پیش علی بود اما باید مراقب امانتی های توی راهی علی می شدم ،هر چند با بمباران ها، مگه آب خوش از گلوی احدی پایین می رفت؟
اون روز زینب مدرسه بود و مریم طبق معمول از دیوار راست بالا می رفت.عروسک هاش رو چیده بود توی حال و یه بساط خاله بازی اساسی راه انداخته بود.
توی همین حال و هوا بودم که صدای زنگ در بلند شد و خواهر کوچیک ترم بی خبر اومد خونه مون...
پدرم دیگه اون روزها مثل قبل سختگیری الکی نمی کرد.دوره ما، حق نداشتیم بدون اینکه یه مرد مواظب مون باشه جایی بریم.
علی، روی اون هم اثر خودش رو گذاشته بود.
بعد از کلی این پا و اون پا کردن بالاخره مهر دهنش باز شد و حرف اصلیش رو زد. مثل لبو سرخ شده بود...
–هانیه ... چند شب پیش توی مهمونی تون ... مادر علی آقا گفت ... این بار که آقا اسماعیل از جبهه برگرده می خواد دامادش کنه...
جمله اش تموم نشده تا تهش رو خوندم ... به زحمت خودم رو کنترل کردم...
–به کسی هم گفتی؟
یهو از جا پرید...
–نه به خدا ... پیش خودمم خیلی بالا و پایین کردم...دوباره نشست ... نفس عمیق و سنگینی کشید...
–تا همین جاش رو هم جون دادم تا گفتم...
با خوشحالی پیشونیش رو بوسیدم...
–اتفاقا به نظر من خیلی هم به همدیگه میاید ...
هر کاری بتونم می کنم...
گل از گلش شکفت ...
لبخند محجوبانه ای زد و دوباره سرخ شد...
توی اولین فرصت که مادر علی خونه مون بود ،موضوع رو غیر مستقیم وسط کشیدم و شروع کردم از کمالات خواهرکوچولوم تعریف کردن ...
البته انصافا بین ما چند تا خواهر ،از همه آرام تر، لطیف تر و با محبت تر بود.
حرکاتش مثل حرکت پر توی نسیم بود.
خیلی صبور و با ملاحظه بود.
حقیقتا تک بود.
خواستگار پر و پا قرص هم خیلی داشت.
اسماعیل، نغمه رو دیده بود.
مادرشون تلفنی موضوع رو باهاش مطرح کرد و نظرش رو پرسید.
تنها حرف اسماعیل، جبهه بود.
از زمین گیر شدنش می ترسید.
این بار، پدرم اصلا سخت نگرفت.
اسماعیل که برگشت ،تاریخ عقد رو مشخص کردن و کمی بعد از اون، سه قلوهای من به دنیا اومدن ...
سه قلو پسر ...
احمد، سجاد، مرتضی.
و این بار هم علی نبود...
🍁@ferdosmahale🍁