سرای فرزندان ایران.

‍ #داستان‌های_شاهنامه:

خسرو در راه به رباتی رسید که یزدان سرا می‌نامیدند.
از یزدان‌پرستی که آنجا بوود پرسید: چیزی برای خوردن داری.؟
گفت:
نان فتیر و آب جوویبار هست.
شاه نشست و با شتاب چیزی خورد و پرسید باده نداری.؟
وی گفت:
ما از خرما باده درست می‌کنیم و آن باده را نزد شاه آورد.
خسرو سه جام پیاپی نووشید و به خواب رفت.
پس از چندی مرد خدا اوو را بیدار کرد و گفت:
از دوور گرد سیاهی دیده می‌شود.
بندوی به خسرو گفت:
لباس پادشاهی را به من بده تا بپووشم و تو بگریز.
خسرو نیز چنین کرد.
بندوی با رَخت شاه بر بام ربات رفت تا سواران اوو را ببینند.
سواران هم اوو را دیدند و پنداشتند که شاه است.
بندوی دوباره پایین آمد و رَخت خود را پووشید و باز بر بام ربات رفت و گفت:
پیغامی از شاه دارم.
فرمانده شما کیست.؟
بهرام گفت:
من بهرام از تبار سیاووش و فرمانده این گرووه هستم.
بندوی گفت:
شاه می‌گووید:
من و اسپان خسته‌ایم اگر امشب بیاساییم بامداد من با شما نزد بهرام می‌آیم.
آن‌ها هم‌ دلشان سووخت و پذیرفتند.
رووز دیگری بندوی بر بام رفت و گفت:
امرووز شاه نماز می‌گزارد و دیشب هم بیدار بوود پس امرووز بیاساید و فردا راهی می‌شویم.
بهرام پذیرفت. رووز دیگر بندوی بر بام آمد و گفت:
شاه همان زمانی که از دشت گرد برخاست و شما به اینجا رسیدید به‌سووی روم شتافت و اکنوون به آنجا رسیده است اگر زمان بدهی می‌آیم و به پرسش‌هایت پاسخ می‌دهم وگرنه رَخت جنگ می‌پووشم و با تو می‌جنگم.
بهرام غمگین شد و به یاران گفت:
اینک دیگر کشتن بندوی چه سوودی دارد.؟
بهتر است تا اوو را نزد بهرام ببریم.
پس بندوی به زیر آمد و با آن‌ها به‌سووی بهرام راهی شد و وختی نزد اوو رسید و بهرام از داستان آگاه شد از پوور سیاووش برآشفت و اوو را سرزنش کرد و سپس به بندوی گفت: تو سپاه مرا فریفتی تا خسرو بگریزد.؟
بندوی گفت:
ای سرفراز از من نگران مباش چون شاه از بستگان من است و من می‌بایست جانم را فدایش می‌کردم.
بهرام گفت:
من برای این کار تو را نمی‌کشم و بدان تو هم رووزی به دست اوو کشته می‌شوی.
رووز دیگری بهرام بزرگان را گرد کرد و بر تخت نشست و گفت:
در میان شاهان بدتر از آژیدهاک نبوود که برای رسیدن به پادشاهی پدرش را کشت و پس از اوو خسرو است که پدرش را کشت و روانه روم شد.
در میان باشندگان پیرمردی به نام شهران گراز که پهلوانی سرافراز بوود پس از ستایش بهرام گفت:
همانا تو سزاوار تخت شاهی هستی.
پس از اوو سپهداری به نام خراسان گفت:
زردشت در اوستا و زند گووید که هرکه رووی از خدا بپیچد یک سال پندش دهید و سپس اگر به راه نیامد اوو را به‌فرمان شاه بکشید.
اگر بر شاه دشمن شد باید سر از تنش جدا کرد.
پس از اوو فرخ‌زاد به پا خواست و از بهرام پشتیبانی کرد.
سپس خزروان خسرو بلند شد و دلیرانه گفت:
بهتر است که نزد خسرو بروی و پووزش بخواهی که تا وختی شاه زنده است سپهدار نباید به تخت نشیند و اگر از خسرو بیم داری به خراسان برو و به‌آسانی زندگی کن و نامه‌ای به شاه بنویس و پووزش بخواه.
زادفرخ کَس دوم بوود که به پا خواست و گفت:
بزرگان همه نگرش خود را گفتند و در این میان خزروان خسرو سخنش به خرد نزدیک‌تر بوود.
آژیدهاک را به یادآورید که جمشید را کشت و به بیداد بر تخت نشست و فریدون دلیر رووزگار اوو را به سر آورد.
افراسیاب را به یادآورید که سر نوذر را برید و چه بر سرش آمد.
اسکندر را به یادآورید که از روم آمد و مرزوبووم را ویران کرد و دارا را کشت.
کسی تاکنوون این شگفتی را ندیده که خسرو گریخته و از دست سپاهیانش نزد دشمنان پناه گرفته است.
این را گفت و از درد گریست .
رنگ از رووی بهرام پرید.
سنباز جهان‌دیده به پا خواست و گفت:
بهتر است تا زمانی که از نژاد شاهان بیابیم هم‌اکنوون بهرام بر تخت نشیند.
فرمانده جنگاوران نگران شد و به پا خاست و گفت:
اگر زنی از نژاد شاهان باشد هم بهتر است تا اینکه بهرام بر تخت نشیند.
سپهبد ارمنی نگران شد و شمشیر کشید تا با او نبرد کند و گفت:
بهرام شاه است و ما گووش‌به‌فرمان اوو هستیم.
بدین‌سان دودستگی به وجود آمد.

🖍بازنویسی و ویرایش به پارسی:
ب‌ه ✍:
#سیــاه_منـصـور.

📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅

344 views11:52