صدمین سالگرد عباس یمینی شریف خجسته باد.

سه شنبه ۱۸ تیر ساعت ۱۷ الی ۱۹:۳۰

خیابان ولیعصر ،پایین تر از میدان منیریه، پل امیربهادر، خیابان سرلشکر بشیری.پلاک ۷۱
انجمن آثار و مفاخر فرهنگی

منتظر دیدارتان هستیم.
شورای کتاب کودک


فردا خالق "ما گلهای خندانیم " صد ساله می شود.
دست بچه ها را بگیرید و به انجمن مفاخر فرهنگی بیاورید تا بدانند وارث چه کسانی هستند.
#بزرگداشت_صد_سالگی_عباس_شریفی_یمین
@farhangkoodak

من راوی بزرگان و مکان‌ها هستم. قصه‌گوی آنچه در این شهر گذشته و خوشحالم که امروز بعد از دو سال، در آستانه‌ی سالروز تولد بانو «پروین اعتصامی»، زندگی و زمانه‌ی این فرزند نیک مشروطه را در مسیر میدان بهارستان، خیابان کمال‌الملک، خیابان صفی‌علیشاه و باغ نگارستان، محل کار ایشان پی‌گرفتیم.

کودکان ما، بدون الگوی ایرانی بزرگ می‌شوند. هرچند نظام آموزشی می‌کوشد تا بزرگان ادب و فرهنگ را به آنها معرفی کند اما به‌نظر می‌آید که مخاطبان، چندان با آنچه به‌شکل رسمی دریافت می‌کنند، همراه نیستند.

تا به‌حال، نشنیده‌ام دانش‌آموزی با خواندن سرگذشت علامه دهخدا در کتاب فارسی، بگوید که دوست دارد مثل او شود اما در گشت‌ها، بارها و بارها برق شوق را در چشمان زیبای‌شان دیده‌ام.

به‌همین دلیل، می‌کوشم تا جنبه‌های مغفول سرگذشت مشاهیر را بیان کنم، به نوعی، بین زندگی امروز و دیروز پل بزنم و زمینه‌ای فراهم کنم تا تفاوت شرایط اجتماعی برای کودکان قابل فهم شود.

آن وقت، بانو «پروین اعتصامی» فقط در حد یک نام باقی نمی‌ماند. دخترکی می‌شود که مثل آنهاست ولی از هفت سالگی شعر می‌سروده و داستان‌هایی را که پدر فاضلش از سایر زبان‌ها به فارسی ترجمه می‌کرده، به نظم در می‌آورده.
دختر جوانی که برخلاف میلیونها زن ایرانی هم‌عصر خود، نمی‌توانسته در مقابل ظلم و فقر ساکت بماند. آنهم در زمانی که بیش از نود و‌نه درصد زنان بی‌سواد بودند.

بیست و پنج اسفند، بانوی شاعر صد و پانزده ساله می‌شود اما زمان، بین ما و او دیواری نکشیده. کلامی که از مهر و انسانیت و عدالت‌خواهی ساخته‌شده‌باشد، هرگز کهنه نمی‌شود.

#پروین_اعتصامی #باغ_نگارستان #گشت_شهری
#تهرانگردی
#تهرانگردی_با_کودکان #بزرگداشت_پروین_اعتصامی

@farhangkoodak

کودکان ایرانی دهه‌هاست، اشعار پروین اعتصامی را در کتاب فارسی می‌خوانند اما، جایگاه او را نمی‌توانند درک کنند. چون هیچ‌کس درباره‌ی زمانه و شرایط اجتماعی و فکری صدر مشروطه تا سالهای حکومت رضا خان برای‌شان نمی‌گوید.

فرزند من حق دارد تا با بی‌تفاوتی از درس دهخدا و پروین و ملک‌الشعرا بگذرد و هرگز نفهمد که اندیشه‌ی انسان‌دوستی، برابری و آزادگی چقدر یگانه و تاثیرگذار بوده بر تغییرات اجتماعی و فرهنگی دهه‌های بعد.

اگر نوجوان و جوان ایرانی، از هویت خود آگاه نیست و چه‌بسا، به ملیت‌های دیگر بویژه چشم‌بادامی‌های کره‌ای و ژاپنی حسادت می‌کند، تقصیر من و هم‌نسلان من است که نتوانسته‌ایم «ایران» و بزرگانش را بشناسانیم.

پانزده فروردین، فقط روز درگذشت یک شاعر نیست. روزیست که یادمان می‌آورد چه مسیر طولانی و سختی برای گسترش سواد و اندیشه در کشور ما طی شده و هنرمندان نابغه‌ای همچون بانو اعتصامی چه رنج‌ها و تنهایی‌هایی را متحمل شده‌اند.

کودکان وقتی می‌فهمند در روزگار ایشان، تقریباً تمام زنان ایرانی، به‌جز معدودی از دختران اشراف، بی‌سواد بوده‌اند، تازه چشم‌های‌شان برق می‌زند و امیدوار می‌شوند که می‌توانند همچون او، مسبب تغییراتی پایدار شوند.

معرفی چهره‌های موثر فرهنگ و هنر و اقتصاد، روحیه و نشاط به نسل جدید می‌بخشد. نه، فرو‌کاستن شخصیت آنها به سراینده‌ی قطعه یا جمع‌آوری‌کننده‌ی واژه‌ها که در نظر کودکان، ربطی به زندگی واقعی ندارد.


«پروین» فقط، انتخابگر نام و زندگی یگانه و متفاوت خود نبود. او تفکر انتقادی، گفتگو و توجه به اهمیت زیست معنوی و مادی را در اشعارش، یادآوری می‌کند و سخن او پس از نود سال هنوز شنیدنی ‌است:



واعظی پرسید از فرزند خویش
هیچ می‌دانی مسلمانی به چیست

صدق و بی‌آزاری و خدمت به خلق
هم عبادت، هم کلید زندگیست


گفت: « زین معیار اندر شهر ما
یک مسلمان هست، آن هم ارمنیست»


باشد که روزگاری، فرزندان این خاک با سرافرازی و آگاهی از گذشته‌ی خود یاد کنند و به آینده امیدوار باشند.


ریحانه قاسم‌رشیدی، روزنامه‌نگار و تسهیلگر فرهنگی



#پروین_اعتصامی
#هویت_ایرانی
#بزرگداشت_پروین_اعتصامی


@farhangkoodak

خانم اعتصامی عزیز، صد و هفده‌ ساله‌شدن‌تان مبارک


♥️بیست و پنجمین روز اسفند، تولد معروف‌ترین شاعره‌ی معاصر است. زنی که طی عمر کوتاهش در دورانی پر از آشوب -حد فاصل دو ماه پس از امضای فرمان مشروطه تا پنج ماه مانده به سقوط رضا شاه- در خلوت خود، چهره‌ای جدید از زن متفکر و هنرمند ایرانی ساخت.

خوشحالم که همچون سال‌های پیش، با کودکان و نوجوانان عزیز از بانو «پروین»، اندیشه‌ها، آثار و زمانه‌اش گفتیم و شنیدیم.
در پایان، «خانم اعتصامی» برای‌مان یک اسم در کتاب فارسی نبود؛ زنی‌بود ممتاز و منحصر به‌فرد و قابل احترام که پیش از زمانه‌ی خود، به‌دنیا‌ آمده‌بود.

«پروین اعتصامی» میان روشنفکران، جایگاه امثال «فروغ فرخزاد» را ندارد. شخصیت آرام، زندگی بی‌هیاهو و در انزوای او در یکی از سخت‌ترین دوره‌های تاریخی در شرایطی که سواد و تحصیلات به‌تازگی از انحصار مردان درآمده بود و فقط برخی از دختران و زنان اعیان به مدرسه می‌رفتند، باعث‌شده تا فعالیت‌های او به خلق شعرهایش منحصر شود. او توانست ادبیات را از انحصار مردان خارج کند و صدای نیمه‌ی خاموش جامعه باشد؛ زنانی که در تمام عمر، مصاحبی جز «نخ و سوزن»، «سیر و پیاز» و «نخود و لوبیا» نداشتند و همچو دردانه‌ی اعتصام‌الملک از نعمت آموزش بهره‌ای نمی‌بردند. آزادگی، نوع‌دوستی و عدالت‌خواهی در‌ کنار توکل به خداوند از جمله‌ مضامین اشعار اوست. زنی که مادر نشد اما زیباترین تصاویر از احساسات مادرانه را در ابیات شعر «لطف حق» آفرید.

امید که سرزمین‌مان، هزاران «پروین» دیگر بپرورد و آسمان اندیشه‌اش همواره روشن باشد.

#پروین_اعتصامی
#باشگاه_کتابخوانی_کودک_و_فرهنگ
#ریحانه_قاسم‌رشیدی
#بزرگداشت_پروین_اعتصامی

@farhangkoodak

🔹سعدی‌خوانی دکتر محمدعلی موحد در جشن یکصد‌سالگی استاد. سرتاسر سخنرانی استاد در این مراسم که با همت مجلهٔ بخارا برگزار شد، درس است (+) از جمله واکنش او به تعریف و تمجیدهای سخنران‌های همایش از ایشان:
ننازم به سرمایهٔ فضل خویش
به دریوزه آورده‌ام دست پیش
خدایا به عزت که خوارم مکن
به ذُلّ گنه شرمسارم مکن
مرا شرمساری ز روی تو بس
دگر شرمسارم مکن پیش کس
@ehsanname

@farhangkoodak
#استاد_موحد
#سعدی
#بزرگداشت

باشد که فرزندان ایران استادانی همچون ایشان را بشناسند.
عمر بابرکت‌شان دراز باد؛ پیر صد ساله‌ی فرزانه‌ی ما.