🔷🔆مفهومِ «نوشریعتی»
🔆«هیچ تفکری بدون حافظه، بدونِ مبارزه علیه فراموشی و خطرِ فراموشی وجود ندارد» . اندیشه به‌خلافِ علم به‌دنبالِ ردِ پای خود است و با همین درک است که «نوشریعتی» خود را به میراثِ فکری شریعتی وفادار می‌داند.
نسبت "نو" با "شریعتی" با هیچ یک از مفاهیمِ "تکرار"، به-روز¬سازیِ "اکنون¬زده"، نئو در برابر "ارتدوکس" و "عبور" قابل توضیح نیست. در "نو" عناصرِ اساسی و رویکردهای پایه¬ای فکر یک متفکر یا تئوری‌های او حفظ می‌شوند و تلاشِ کسانی که خود را به کلیاتِ یک نظریه وفادار می¬دانند معطوف به شبهه‌زدایی، ساخت‌گشایی و توسعه‌یِ اساس اندیشه در ساحت¬های جدید می¬شود. در رویکردهای تجدیدنظرطلبانه اما تلاش‌ها معطوف به تصحیح بخش¬هایی از اندیشه است که سست پنداشته می¬شود. تفاوت بین "نوگرایی" و "تجدیدنظرطلبی" هم از این‌رو اهمیت بسیار دارد. جریان نوشریعتی می‌بایست معین کند که اولاً چه بخش‌هایی از اندیشه‌یِ شریعتی را بنیادی تلقی می‌کند و به آن وفادار می‌ماند، و ثانیا، با توجه به تحولاتِ دوران، چه افزوده‌هایی بر اندیشه‌یِ او دارد؟ نوشریعتی بی‌تردید در درونِ خود گفتاری چندوجهی است و عمده‌ترین دغدغه‌اش این است که غیبتِ جزم‌های متصلب با غیبتِ مرزهای معرفتی و نبودِ وفاداری به یک‌رشته از ارزش‌های اخلاقی و اجتماعی در عرصه‌یِ عمومی و در حوزه‌یِ سیاست و جامعه یکی گرفته نشود.
🔆ویژگیِ تفکر و پارادایمِ «نوشریعتی»، همتِ همدلانه برای بازسازیِ مترقیانه‌یِ اندیشه‌یِ شریعتی در مواجهه با بحرانها و پرسش‌های امروزین و عطفِ به آینده‌یِ امکانی-آرمانی است. «نوشریعتی» میراثِ برجای‌مانده از شریعتی را امکانی برای نقدِ خویشتنِ منسوخ و نقطه‌عزیمتِ حرکت به‌سمتِ افقی تازه می‌داند. اما به میراثِ او نه به‌منزله‌یِ یک پناهگاهِ خودبسنده، که صرفاً به‌منزله‌یِ امکانی برای آغازی نو می‌نگرد.
🔆«نوشریعتی» با تکیه بر میراثِ شریعتی و روشِ او برای فهمِ زمانه‌یِ خود و ایجادِ تغییر در آن، در جستجوی طرحی برای جست زدن از بزنگاهِ امروزی است که اگرچه در تداومِ دیروز است با این‌حال دستخوشِ تحولاتِ شگرفی بوده و توقف بر او را غیرعملی می‌سازد. از همین‌رو می‌توان از حرکت از بزنگاهی تازه سخن گفت و جریانِ «نوشریعتی» با آغاز از شریعتی پروژه‌یِ خود را که به‌تعبیر شریعتی می‌توان آن را «ابداعِ خویشتن» نام نهاد، در سه مرحله پی‌می‌گیرد:
۱- گفتگو با شریعتی و پرسش از چندوچون فهم و تفسیر وی از میراثِ فکری ایرانی-اسلامی و نیز گفتگوی وی با هم‌عصران از سویی و شیوه‌یِ مواجهه‌یِ وی با بحرانها و معضلاتِ زمانه از سوی دیگر؛
۲- درک همدلانه از چشم‌اندازها و امیدهای وی؛
۳- ترسیمِ امکان‌ها برای زمانه و آینده براساسِ دو پرسشِ نخست.
و اما، معنای «ابداعِ خویشتن» همچون طرح‌افکنی (پروژه) چیست؟
📌بخشی از کتابچه نوشریعتی و ابداع خویشتن
#اختصاصی
#دیدگاه
#نو_شریعتی
#چهل_و_سومين_يادمان
#بنیاد_فرهنگی_دکتر_علی_شریعتی
🔆«هیچ تفکری بدون حافظه، بدونِ مبارزه علیه فراموشی و خطرِ فراموشی وجود ندارد» . اندیشه به‌خلافِ علم به‌دنبالِ ردِ پای خود است و با همین درک است که «نوشریعتی» خود را به میراثِ فکری شریعتی وفادار می‌داند.
نسبت "نو" با "شریعتی" با هیچ یک از مفاهیمِ "تکرار"، به-روز¬سازیِ "اکنون¬زده"، نئو در برابر "ارتدوکس" و "عبور" قابل توضیح نیست. در "نو" عناصرِ اساسی و رویکردهای پایه¬ای فکر یک متفکر یا تئوری‌های او حفظ می‌شوند و تلاشِ کسانی که خود را به کلیاتِ یک نظریه وفادار می¬دانند معطوف به شبهه‌زدایی، ساخت‌گشایی و توسعه‌یِ اساس اندیشه در ساحت¬های جدید می¬شود. در رویکردهای تجدیدنظرطلبانه اما تلاش‌ها معطوف به تصحیح بخش¬هایی از اندیشه است که سست پنداشته می¬شود. تفاوت بین "نوگرایی" و "تجدیدنظرطلبی" هم از این‌رو اهمیت بسیار دارد. جریان نوشریعتی می‌بایست معین کند که اولاً چه بخش‌هایی از اندیشه‌یِ شریعتی را بنیادی تلقی می‌کند و به آن وفادار می‌ماند، و ثانیا، با توجه به تحولاتِ دوران، چه افزوده‌هایی بر اندیشه‌یِ او دارد؟ نوشریعتی بی‌تردید در درونِ خود گفتاری چندوجهی است و عمده‌ترین دغدغه‌اش این است که غیبتِ جزم‌های متصلب با غیبتِ مرزهای معرفتی و نبودِ وفاداری به یک‌رشته از ارزش‌های اخلاقی و اجتماعی در عرصه‌یِ عمومی و در حوزه‌یِ سیاست و جامعه یکی گرفته نشود.
🔆ویژگیِ تفکر و پارادایمِ «نوشریعتی»، همتِ همدلانه برای بازسازیِ مترقیانه‌یِ اندیشه‌یِ شریعتی در مواجهه با بحرانها و پرسش‌های امروزین و عطفِ به آینده‌یِ امکانی-آرمانی است. «نوشریعتی» میراثِ برجای‌مانده از شریعتی را امکانی برای نقدِ خویشتنِ منسوخ و نقطه‌عزیمتِ حرکت به‌سمتِ افقی تازه می‌داند. اما به میراثِ او نه به‌منزله‌یِ یک پناهگاهِ خودبسنده، که صرفاً به‌منزله‌یِ امکانی برای آغازی نو می‌نگرد.
🔆«نوشریعتی» با تکیه بر میراثِ شریعتی و روشِ او برای فهمِ زمانه‌یِ خود و ایجادِ تغییر در آن، در جستجوی طرحی برای جست زدن از بزنگاهِ امروزی است که اگرچه در تداومِ دیروز است با این‌حال دستخوشِ تحولاتِ شگرفی بوده و توقف بر او را غیرعملی می‌سازد. از همین‌رو می‌توان از حرکت از بزنگاهی تازه سخن گفت و جریانِ «نوشریعتی» با آغاز از شریعتی پروژه‌یِ خود را که به‌تعبیر شریعتی می‌توان آن را «ابداعِ خویشتن» نام نهاد، در سه مرحله پی‌می‌گیرد:
۱- گفتگو با شریعتی و پرسش از چندوچون فهم و تفسیر وی از میراثِ فکری ایرانی-اسلامی و نیز گفتگوی وی با هم‌عصران از سویی و شیوه‌یِ مواجهه‌یِ وی با بحرانها و معضلاتِ زمانه از سوی دیگر؛
۲- درک همدلانه از چشم‌اندازها و امیدهای وی؛
۳- ترسیمِ امکان‌ها برای زمانه و آینده براساسِ دو پرسشِ نخست.
و اما، معنای «ابداعِ خویشتن» همچون طرح‌افکنی (پروژه) چیست؟
📌بخشی از کتابچه نوشریعتی و ابداع خویشتن
#اختصاصی
#دیدگاه
#نو_شریعتی
#چهل_و_سومين_يادمان
#بنیاد_فرهنگی_دکتر_علی_شریعتی
🔷🔆انتظار نسل جدید از شریعتی
🖋حسین میرزانیا
📌منبع: مقاله اختصاصی سایت
🔆 تاریخ: ۱ تیر ۱۳۹۹
🔆“نوشریعتی” در پی آن است که به پرسش های امروزین ایران پاسخی درخور بیابد و آبشخور این پاسخ را از مبانی اندیشه شریعتی بجوید . پرسش های امروزین ایران و نسل جوان چیست ؟ این پرسش ها یا به عبارت بهتر گسل ها و بحران هاچند تیتر کلی عبارتند از :
🔆تفاوت و اختلاف نگرش نسلی ، سبک زندگی ، سنت و تجدد ، اقتدارگرایی و دموکراسی ، حکومت دینی و حکومت سکولار ، حق و تکلیف ، شهروندمداری یا انقلابی گری ، تعامل یا تخاصم جهانی ، منافع ملی یا منافع ایدئولوژیک و …
🔆نسل امروز زیست خود را با دو رویکرد مورد داوری قرار می دهد : رویکرد مقایسه ای با نظم پیشین ماقبل سال ۵۷ و رویکرد مقایسه ای و اعتبار و جایگاه ایران با کشورهایی که روند توسعه را همپای ایران و حتی چه بسا با تاخیر از ایران آغاز کردند از جمله کره جنوبی ، مالزی ، سنگاپور ، ترکیه ، تایوان ، هنگ کنگ و حتی کشورهای حاشیه ی خلیج فارس .
🔆مخاطب همیشگی شریعتی نسل جوان بود و اینک نسل جوان می خواهد بداند که از پس هزینه های بس سنگین و گاه جبران ناپذیری که بر پیکر میهنش وارد شده چه دستاوردی برای او داشته است ؟ آیا او در میان بیش از 200 کشور جهان با توجه به پتانسیل ها و سرمایه های انسانی و مادی و معنوی و تاریخی خود از سطح رفاه و توسعه اقتصادی ، سیاسی ، فرهنگی ، زیست محیطی شایسته ای برخوردار شده است یا اینکه در حداقل های زندگی درمانده است ؟ آیا از شغل و کسب و کار و مسکن و درآمد متناسب با کرامت انسانی برخودار است ؟ آیا حق انتخاب و دایره آزادی او فراخ تر و متکثرتر شده یا تنگ تر و محدودتر شده است ؟ آیا شکاف طبقاتی و میزان فقر و محرومیت کاهش یافته یا عمیق تر و وسیع تر شده ؟ آیا تبعیض های جنسیتی ، عقیدتی ، سیاسی و صنفی و قومی بهبود حاصل کرده یا وضعیت بغرنج تر و حادتری یافته است ؟ آیا میزان شادی و امید به زندگی و تاب آوری روحی – روانی و اخلاقی جامعه ارتقا یافته و یا دچار تنزل و سقوط شده ؟ آیا ایران توان حفظ و جذب نخبگان و استعدادهای درخشان خود را کسب کرده یا پدیده ی دردناک فرار مغزها و مهاجرفرست بودن ایران در ابعاد بیشتر و غمگساری ادامه یافته است ؟ آیا ارزش پول ملی و قدرت جذب سرمایه گذاری و امنیت سرمایه در ایران باعث بهبود شاخص های درآمدی و رفع تورم و شوک های ویرانگر به اقتصاد کشور شده یا بحران تلاطم های اقتصادی باعث سقوط کسب و کارها و تعطیلی یا نابودی مشاغل و کارخانجات شده ؟ آیا سطح فساد و رانت و غارت به نسبت گذشته و یا کشورهای در حال توسعه کنترل و متوقف شده یا ابعاد وحشتناکی پیدا کرده است ؟ آیا ارزش و جایگاه اخلاق و معنویت و دین در کردار و زیست ایرانیان تجلی بیشتری یافته و باعث آرامش ، صداقت و مهر و راستی و پاکی شده است یا نفاق و ریا و فریب و دغل و کاسبکاری از معنویت و دین وجهه ی همت کاسبان دین و خداپرستی شده ؟
📌ادامه در لینک وبسایت بنیاد فرهنگی دکتر علی شریعتی
http://drshariati.org/?p=25227
#دیدگاه
#نو_شریعتی
#چهل_و_سومين_يادمان
#بنیاد_فرهنگی_دکتر_علی_شریعتی
🖋حسین میرزانیا
📌منبع: مقاله اختصاصی سایت
🔆 تاریخ: ۱ تیر ۱۳۹۹
🔆“نوشریعتی” در پی آن است که به پرسش های امروزین ایران پاسخی درخور بیابد و آبشخور این پاسخ را از مبانی اندیشه شریعتی بجوید . پرسش های امروزین ایران و نسل جوان چیست ؟ این پرسش ها یا به عبارت بهتر گسل ها و بحران هاچند تیتر کلی عبارتند از :
🔆تفاوت و اختلاف نگرش نسلی ، سبک زندگی ، سنت و تجدد ، اقتدارگرایی و دموکراسی ، حکومت دینی و حکومت سکولار ، حق و تکلیف ، شهروندمداری یا انقلابی گری ، تعامل یا تخاصم جهانی ، منافع ملی یا منافع ایدئولوژیک و …
🔆نسل امروز زیست خود را با دو رویکرد مورد داوری قرار می دهد : رویکرد مقایسه ای با نظم پیشین ماقبل سال ۵۷ و رویکرد مقایسه ای و اعتبار و جایگاه ایران با کشورهایی که روند توسعه را همپای ایران و حتی چه بسا با تاخیر از ایران آغاز کردند از جمله کره جنوبی ، مالزی ، سنگاپور ، ترکیه ، تایوان ، هنگ کنگ و حتی کشورهای حاشیه ی خلیج فارس .
🔆مخاطب همیشگی شریعتی نسل جوان بود و اینک نسل جوان می خواهد بداند که از پس هزینه های بس سنگین و گاه جبران ناپذیری که بر پیکر میهنش وارد شده چه دستاوردی برای او داشته است ؟ آیا او در میان بیش از 200 کشور جهان با توجه به پتانسیل ها و سرمایه های انسانی و مادی و معنوی و تاریخی خود از سطح رفاه و توسعه اقتصادی ، سیاسی ، فرهنگی ، زیست محیطی شایسته ای برخوردار شده است یا اینکه در حداقل های زندگی درمانده است ؟ آیا از شغل و کسب و کار و مسکن و درآمد متناسب با کرامت انسانی برخودار است ؟ آیا حق انتخاب و دایره آزادی او فراخ تر و متکثرتر شده یا تنگ تر و محدودتر شده است ؟ آیا شکاف طبقاتی و میزان فقر و محرومیت کاهش یافته یا عمیق تر و وسیع تر شده ؟ آیا تبعیض های جنسیتی ، عقیدتی ، سیاسی و صنفی و قومی بهبود حاصل کرده یا وضعیت بغرنج تر و حادتری یافته است ؟ آیا میزان شادی و امید به زندگی و تاب آوری روحی – روانی و اخلاقی جامعه ارتقا یافته و یا دچار تنزل و سقوط شده ؟ آیا ایران توان حفظ و جذب نخبگان و استعدادهای درخشان خود را کسب کرده یا پدیده ی دردناک فرار مغزها و مهاجرفرست بودن ایران در ابعاد بیشتر و غمگساری ادامه یافته است ؟ آیا ارزش پول ملی و قدرت جذب سرمایه گذاری و امنیت سرمایه در ایران باعث بهبود شاخص های درآمدی و رفع تورم و شوک های ویرانگر به اقتصاد کشور شده یا بحران تلاطم های اقتصادی باعث سقوط کسب و کارها و تعطیلی یا نابودی مشاغل و کارخانجات شده ؟ آیا سطح فساد و رانت و غارت به نسبت گذشته و یا کشورهای در حال توسعه کنترل و متوقف شده یا ابعاد وحشتناکی پیدا کرده است ؟ آیا ارزش و جایگاه اخلاق و معنویت و دین در کردار و زیست ایرانیان تجلی بیشتری یافته و باعث آرامش ، صداقت و مهر و راستی و پاکی شده است یا نفاق و ریا و فریب و دغل و کاسبکاری از معنویت و دین وجهه ی همت کاسبان دین و خداپرستی شده ؟
📌ادامه در لینک وبسایت بنیاد فرهنگی دکتر علی شریعتی
http://drshariati.org/?p=25227
#دیدگاه
#نو_شریعتی
#چهل_و_سومين_يادمان
#بنیاد_فرهنگی_دکتر_علی_شریعتی