.

#جعل_خلیفه
#انتصاب_خلیفه
#انی_جاعل_فی_الارض_خلیفة

➥ https://t.me/ehsannil3/279
•┄┅┅┄┅❁•🔅•❁┅┄┅┅┄•

🔶✍🏻 چند کلمه بیشتر برای اهل دقّتِ بیشتر:

🔷 بین لازم شیء و شیء، جعلی نیست وگر نه این شیء، لازم آن شیء نیست.
(وقتی بیان میشود "جعلی نیست"، منظور جعلِ بیرونی است که جاعل و مجعول دو شخص باشند.
در دنباله به این مطلب واقف خواهید شد)

مثال میزنم تا بهتر معلوم شود :

🔥اگر حرارت آتش جعلی برای آتش باشد یعنی حرارت چیزی بیرون از آتش باشد و آنرا به آتش بچسبانیم (!)، آنوقت حرارت آتش، لازمۀ طبیعت و واقعیّت آتش نیست.

💦 یا رطوبت آب چیزی باشد خارج از آب بودن آب؛ در اینصورت رطوبت، لازمۀ آب بودن آب نیست.

֎🍃⇦اینها مثال بود وگرنه مطلب برای خلافت لطیفتر از هر مثالی است.

💭 پس حالا تصوّر کنید حضرت نبی اکرم(ص) نه به جوششِ حقیقت که"رحمةً للعالمین"هستند و خاتم الانبیاء و "کافةً لِلنّاس"می‌باشند، بلکه بیرون از حقیقت خودشان، حضرت مولی امیرالمؤمنین علی(ع) را به عنوان خلیفه انتخاب کنند؛
در اینصورت حضرت مولی(ع) جانشین پیامبر اکرم(ص) نخواهند بود.

👈🏻 زیرا به محض اینکه از نفسِ حضرت رسول اکرم(ص) بیرون آمدیم، مجال برای خلیفه بودنِ دیگران هم پیش می‌آید و خلیفه بودنِ اشخاصِ دیگر لا اقل محتمل است. و بهمین اندازه، خلیفۀ رسول بودن یک عنوان و مفهومی خواهد بود که میشود بر هر کسی حمل شود.

اینجا دیگر مسئلۀ «انتخاب» پیش می‌آمد و نه #انتصاب_حقیقی .
و انتخاب با مسئلۀ «خلافت» جمع نمی‌شود.

🔖 در بیان جلوتر برویم :
حتی اگر فرض کنیم که خداوند بیرون از خدائیتش کسی را به عنوان "خلیفة الله" انتخاب کند، آن شخص خلیفۀ تامّ و تمام خدا نیست(مطلقه نیست). باید خودِ خلیفه به نفسِ خودش در جانشینی باشد تا به عنوان جانشین و خلیفه ظاهر گردد.

✅ انتصاب و یا جعل خلیفه، جوشش حقیقت درونِ مُستَخلَفٌ عَنه است (مستخلفٌ عنه؛ یعنی کسی که خلیفه از او پیدا میشود).
☀️ انتصاب خلیفۀ خدا، نصبی بیرون از خودِ خدا نیست. و حتی بر طبقِ خداوند هم نیست.

(ان شاء الله مبحثِ #عین_تطبیقی و #عین_شخصی به زودی در این کانال مطرح شده و این مهمّ بهتر معلوم میگردد)

🔥همانطور که از درون آتش، حرارت آتش وجود دارد و حرارت آتش، بیرون از خودیّت آتش نیست.
💦 و نیز از درون آب، تَـری و رطوبت وجود دارد.

( و فراتر از این مثالها. چرا که اصلاً سخن در خلیفۀ مطلقه، خلیفه در همه چیز مستخلفٌ عنه است. یعنی خلیفه در ذات و صفت و فعل و اثر).

💧اگر خودِ آب بگوید"من بر اساس آب بودنم این رطوبت را برای خودم «قرار» می‌دهم"، این لازمۀ آب نیست زیرا «قرار» داده است. هرچند خودِ آب قرار داده باشد.

👈🏻 #لازمه_شیء ، مجعول به جعلِ نفسِ خودِ شیء است، نه به اختیار و انتخاب شیء.
اینکه دیگر لازم شیء نیست، اسمش را مسامحتاً "لازمۀ شیء" گذاشتیم ولی حقیقتاً لازمۀ آن نبود.

پس در سخن خداوند به ملائکه در آیۀ🔻"إِنِّي جاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَليفَة"🔺(من در زمين جانشينى خواهم گماشت/بقره آیۀ ۳۰) :

🍂۞ این نیست که کسی که جعلِ خلیفه می‌کند از این خلیفه جدا باشد یا دو کس باشند و به هم متصل شده باشند.

🔸￩ خیر!
بلکه خلیفه در جاعل حضور دارد و مطلب فراتر است! خلیفه، لُبّ اللُبّ جاعل است. و جعل، اثر سلطه و ولایت اوست. خلیفه در یایِ" إنــّـی" به وحدتِ الله حضور دارد.

🔔 از این رو دقت کن که :

۱-♦️اگر این جعل کردن را نظر کردی(یعنی صِرفاً جعل خلیفه را فعلی از خدا دیدیم)، نظر کن که در جامعۀ کبیره می‌خوانیم:

💠【بکُمْ فَتَحَ اللَّهُ وَ بِکُمْ یَخْتِمُ】
✤ به شما (آل الله -ع-) خدا آغاز کرد و به شما ختم کرد.

🔹خداوند به حضرات آل الله(ع) هر چیزی را آغاز و هر کاری را ختم می‌کند.
👈🏻 این کلام، مطلق است زیرا متکلّم در مقام بیان است. و چون نفرموده‌ است که چه کاری را به شما حضرات آل الله(ع) آغاز و چه کاری را به شما ختم می‌کند، پس اطلاق دارد و جعل کردنِ خودِ حضرات آل الله(ع) به عنوان خلیفه هم به خودِ آل الله(ع) است.

(این مطلب برای خلق کردنِ حضرات -ع- بیان شد که می‌توانید رجوع بفرمائید به 👈🏻
https://t.me/ehsannil3/191)

۲-♦️ و باز دقت کن که خداوند در آیۀ🔻"إِنِّي جاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَليفَة"🔺وصفِ خویش را می‌نماید. یعنی بصورتِ فعل نفرموده است بلکه وصفِ خود را فرموده که من کسی هستم که جاعل خلیفه هستم.

👈🏻 یعنی دائماً بایستی خلیفه را به یایِ "إِنِّي" ببینیم. که آن، انیّت خداوند است.
آیا میشود که انیّت حقّ تعالی را از او گرفت؟!
هرگز.


︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔 @ehsannil3 #کانال_معرفة_الحق
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼
••●🔽 ادامه 🔽●••
🔹

🔹

🍃⏎ پس جمع بندی مطلب این است :

🔆 حضرات آل الله علیهم السلام که "نفس الله تعالی" هستند، از باطن البواطن حقّ، تا ظاهر الظواهر موجودات را به اطلاق خویش، فرا گرفته‌اند.

☀️ حضرات (ع) دارایِ #مقام_جمع_الجمع هستند که از جمع عالَم لا اشاره (وحدت)، تا فرقِ عالمِ اشاره (جلوَت)، در فراگیری وجود ایشان است و هیچ شیئی از احصایِ حقیقی ایشان خارج نیست که :
💎﴿كُلَّ شَيْ‏ءٍ أَحْصَيْناهُ في‏ إِمامٍ مُبين‏﴾💎
📘(سورۀ حضرت یس صلّی الله علیه و آله ، آیۀ ۱۲).

(🔍برای توضیح #مقام_جمع_الجمع ، #مقام_جمع ، #مقام_فرق
رجوع شود به 👈🏻 https://t.me/ehsannil3/86)

▣⇦این است که "#معرفة_النفس " دقیقاً و عیناً و شخصاً #معرفة_الرب است.

🔅 حضرت مولی امیرالمؤمنین علی علیه السلام می‌فرمایند:

🔻"مَنْ عَرَفَ نَفْسَهُ فَقَدْ عَرَفَ رَبَّه‏"🔺
❋ کسی که نفسَش را بشناسد، همانا ربّش را شناخته است.
📚(تصنيف غرر الحكم، ص: ۲۳۲)

🔔🍃 تذکّر:
"فقَد عَرَف"؛ "قَد" پیش از فعل ماضی، برای تأکید است و گاهی این تأکید آنطور است که ماضی را به ماضی نقلی تبدیل می‌کند. و اصلاً ساخت افعال ماضی نقلی مثبت، در زبان عربی به همین صورت است که "قد"، پیش از ماضی نقلی آورده می‌شود.
ماضی نقلی؛ فعلی است که در زمان گذشته آغاز شده اما اثرش تا زمان حال باقی است.

📌 پس اهل دقت توجه کنند که در عبارت مذکور؛ تأکید و ماضی نقلی دو مقولۀ جدا از هم نیست. بلکه به یک حقیقت برمیگردد.

♻️ بنابراین علاوه بر مطالب معرفتی که در خصوص یگانگی "نفس" روزی شد، خودِ عبارتِ🔻『 مَنْ عَرَفَ نَفْسَهُ فَقَدْ عَرَفَ رَبَّه‏ 』🔺نشان‌دهندۀ این است که بدونِ طفره و فاصله؛

👈🏻 هرکس نفسِ خویش را بشناسد، پروردگارش را شناخته.

⬅️ ان شاء الله بعد از اینکه #عین_تطبیقی و #عین_شخصی و نیز مبحث #اطلاق توضیح داده شده، خواهیم دانست که شناختِ نفْس، عیناً شناختِ پروردگار است.

🍃 بحمد الله باب این رزقْ مفتوح، و لطائف و دقائق آن، مبذول و بسیار است. امّا از رعایت، به همین قدر اکتفاء می‌شود و "العاقل یَکفیه الاشارة" که؛

💎﴿يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا عَلَيْكُمْ «أَنْفُسَكُم»‏﴾💎
❈ اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد بر شما باد نَفْس‌تان!
📘(سورۀ مائده، آیۀ ۱۰۵)



🌿"الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَهُ فِي كُلِّ نَفَسٍ مِنَ الْأَنْفَاسِ وَ خَطْرَةٍ مِنَ الْخَطَرَاتِ مِنَّا مِنَنٌ لَا تُحْصَى"
📚(البلد الأمين - کفعمی، ص: ۱۳۵)


#ﭘﺎﯾﺎﻥ_سخن_چهاردهم_حقیقة_التوحید
🦋🖊#احسان_الله_نیلفروش_زاده


‎‌‌‌‌‌‎──═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═──
🆔 @ehsannil ✍🏻
↗️ t.me/ehsannil3 ➣ #کانال_معرفة_الحق
↗️ t.me/ehsannil2 ➣ #کانال_اللطائف_الالهیة
↗️ instagram.com/ehsan_nil 🦋
‎‌‌‌‌‌‎──═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═──

.

✨
🔲 #عینیت


🖊🦋 احسان الله نیلفروش زاده
https://t.me/ehsannil3/299
•┄┅┅┄┅❁•🔅•❁┅┄┅┅┄•

🔰 بعد از مبحث #اطلاق، گام بسیار مهمّ برای وارد شدن به دقائق مباحثِ توحیدی و معارف خاصّۀ الهی، درکِ «عینیّت»، است.

🔔 پس ان شاءالله عزیزان، پیشتر از خواندنِ این بیان بر جان خویش متذکّر باشند که این مقاله، مانند مبحثِ #اطلاق بسیار حائز اهمیت است و به لطف حقّ اگر به دلْ همراهی، و به دقّت تأمّل گردد، ان شاء الله این دو مطلب[که یک حقیقت است، در دو بیان] بالهای طَیَران در آسمان معارف خواهد بود.

🔷 ضرورت بیان عینیّت، نشأت گرفته از وجوب توحید حقّ، از باطن البواطن تا ظاهر الظواهر است. که در ظاهر، به الفاظ رسیده و کلمۀ "عَیْن" در ظرائف کلام توحید مطرح می‌شود.
بنابراین مبحثِ پیش رو، مبحثِ اعتقادی است و نه بحثِ لفظی.
و برای تعمّق در اعتقادات توحیدی و دقائق، بایستی این کلمه اوّلاً درست تبیین شود، و ثانیاً لطائف آن بیان گردد تا ان شاء الله این مفتاحِ معرفتی به لطف حقّ تعالی فتحِ بابی از نور را برای طالب حقیقت به ارمغان آورد.

🍃پس ان شاء الله به قوّت توسّل، با دل و جان همراه باشید ...


🌿 یک لفظ می‌تواند معانی متعدّدی داشته باشد. در حقیقت، #اشتراک_لفظی بین دو معنا مطرح است.
مثلاً "شیر" یک لفظ است که مشترکِ بین معانی مختلف است. از جمله شیر خوراکی و شیرِ بیشه با یک لفظ نامیده میشود. پس کلمۀ "شیر"، #مشترک_لفظی است.

💠 "عَیْن" در عربی معانی متعدّدی دارد که حدود هفتاد معنا برای آن اشاره شده است.
امّا آنچه در این بیان برای ما اهمیّت دارد، کلمۀ "عین" در تطبیق و تشخّص است.

برای اینکه ذهنیّت مناسبی به مسیر بحث داشته باشید، با یکی دو جمله به عنوان مثال آغاز می‌کنم :

🌱 می‌گوییم "جلال و جمال حقّ تعالی «عین» هم هستند".
یا می‌گوییم "صفات الهی، «عین» ذات حقّ تعالی می‌باشند".

🔶 این چطور «عین»ی است؟

💠 انواع "عین":

🔺۱- #عین_تطبیقی »» دو شیء که کاملاً مثل هم باشند در حقیقت عینیّت تطبیقی دارند و عینِ تطبیقی یکدیگرند.

✏️✏️مانند دو مداد که کاملاً شبیه هم باشند. که این را در لفظ،"عین هم"می‌گوییم که"این دو مداد، «عین هم» هستند".

✅ دقّت کنیم که در عین تطبیقی، نفْسِ دوئیت مطرح است. یعنی دو یا چند شیء در نظر گرفته می‌شود که کاملاً با دیگری مطابقت میکند.
👈🏻 پس عین تطبیقی، فرعِ بر دوئیت است.

امّا ...
🔺۲- #عین_شخصی »» یک شیء است. امّا شیء حقیقی.

اشیائی که در عالم اشارات می‌بینیم و به هر نحوی به آنها اشاره می‌کنیم(یعنی اشاره در عالم خارج، یا در ذهن یا در لفظ یا در کتابت)، شیء حقیقی نیستند. و همانطور که در مباحث توحید بیان شد، في نفسِهِ "هالک"اند("كلُّ شَيْءٍ هالِكٌ إِلاَّ وَجْهَه"/قصص،۸۸). یعنی در نقطۀ شیئیت، خودشان نیستند. بلکه حقّ تعالی است که شیء حقیقی بوده و شیئیتِ اشیاء است و عالَم، جَلواتِ اوست.

🔆 شیء حقیقی،#صمد است و از#صمدیت و #ملئیت خود، کنار و پهلو ندارد که مجال شیءِ دوّم را بدهد. بنابراین عینِ تطبیقی برای او مطرح نیست.
پس شیء حقیقی از صمدیّت،"احد"است و «یکیِ» حقیقی است که از خودش [که صمد است]، هرگز دوّمی در کنارش جا ندارد.

🔔ان شاءالله که خوانندگان عزیز مبحثِ #مطلق_حقیقی(#اطلاق_چیست) را خیلی دقیق خوانده و تأمّل فرموده باشند تا وارد بر ظرائف شویم :
(برای خواندنِ مبحثِ #اطلاق_چیست رجوع به 👈🏻 https://t.me/ehsannil3/291)

🔅 "احد"حقیقی، مطلقِ حقیقی است.
مطلق یعنی بدون قید.
اگر چنانچه"احد"ِ مطلق، در خلوت خویش بماند تا گزندی به یکی بودنش وارد نشود، مطلق حقیقی نیست بلکه مطلق بودن، نوعی قید برای او محسوب می‌شود.

امّا چنین نیست و"احد"، «یکیِ» حقیقی است و مطلقاً"احد"است.
بنابراین؛
☀️"احد"به اطلاقِ"احد"بودنِ خود، به دوئیت و کثرات ظاهر می‌شود و این در حالی است که هرگز رنگ کثرت را نمی‌گیرد و به عصمتِ و پاکی و اطلاق خویش باقی می‌ماند.
در احادیث و ادعیه به وفور به این مطلب اشاره شده است، از جمله:

🔹『 أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الْأَحَدِ الصَّمَدِ الَّذِي مَلَأَ أَرْكَانَ كُلِّ شَيْ‏ءٍ』
از تو درخواست می‌کنم به اسمِ احدِ صمد تو آن کسی که ارکان هر شیئی را پُر کرده است.
📚(إقبال الأعمال،ط-القديمة،ج‏۲،ص:۶۱۲)

♦️او که"احد" و"صمد"است، به اطلاق خویش "كُلِّ شَيْ‏ءٍ "، که تمام مقیّدات هستند را رقم میزند. بطوریکه رُکنِ و حقیقتِ مقیّدات است.ولی رنگ تعلّق و تقیّد و تعیّن نمی‌گیرد. بلکه به اطلاق و لا تعیّن بودن و بی‌قید بودن خویش باقیست.

❏↵ دقت کنیم که"اسماء الحسنی"،حضرات آل الله(ع) هستند که دارای مقامِ جمع الجمع می‌باشند.
خداوند به اسماء الحسنی که خودیّت اوست، آسمان و زمین را به نحو#ملئیت_حقیقی، پُر کرده است(یعنی حلول و اتحاد نیست -شرح در#مباحث_توحید آمده است).


︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔 @ehsannil3 ➣ #کانال_معرفة_الحق
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼
••●🔽 ادامه 🔽●••
🔹

🔹

🔶❓چرا اینطور است؟

🔸￩ مگر نه اینکه سمیع بودن چیزی است و آثاری دارد که مثلاً بصیر بودن ندارد. و همینطور بصیر بودن، چیزی است و آثاری دارد که سمیع بودن ندارد؟! سمیع و بصیر که دو معنا محسوب میشوند! پس چرا "لَا اخْتِلَافِ الْمَعْنَى" فرمودند؟!

(🔔 در این دقائق است که بحثِ #مطلق_حقیقی و #عین_شخصی رخ عیان می‌کند و این هبۀ خاصّ الهی در معارف خود را هویدا می‌سازد)

🔘✨حضرت حقّ تعالی، مطلق است و شخصِ حقیقی است. و برای حضرت احد جلّ جلاله، عین شخصی و اطلاق باید در نظر گرفته شود.
که اوّلاً مسلّم است که سمیع بودنِ خداوند عینِ ذات خداست و یک ذات بیشتر نیست. امّا مهمِّ سخن در مطلبِ ثانی است که معنایِ سمیع و معنایِ بصیر با اینکه دو مطلب را تداعی می‌نماید، یک معنایِ «حقیقی» و «مطلق» است.

❐⇦که چنانچه به طرفی متوقف شویم و بگوییم «سمیع» همان «بصیر» است و اینها فقط لفظ است که می‌گوییم "سمیع" و "بصیر"، به بیراهه رفتیم و کافرِ #مقام_فرق_نوری شدیم.

❐⇦و اگر طرفِ دیگر متوقف شویم و بگوییم «سمیع» با «بصیر» دو معنای مستقل و مرزبندی شده‌ای دارد که هرگز دَخلی به هم ندارند، باز به بیراهه رفتیم و کافر به #مقام_جمع_نوری شدیم.

(🔍برای توضیح #مقام_جمع_الجمع ، #مقام_جمع ، #مقام_فرق
رجوع شود به 👈🏻 https://t.me/ehsannil3/86)

🍂 توقف در هر دو طرف اشتباه است. لفظ نیست و تسامح نیست که بگوییم "سمیع" و "بصیر" #عین_تطبیقی هم هست و این الفاظ ، العیاذ بالله تسامح است.

و جدایِ از یکدیگر هم نیستند. بلکه "المعنی" مطرح است. "المعنی"، شخصِ حقیقی است و هرطور باشد و هرطور ظاهر بشود، ظهورش مِن دونِ خودش نیست. بلکه خودش است و خودش ظاهر است که فرمود 🔻【هو الظاهر】🔺 (سورۀ حدید آیۀ ۳).

👈🏻 بنابراین "سمیع" آنطور سمیع است که آثاری خاصّ خود دارد و هرگز "بصیر" نیست. ولی در همان نقطه و در عین حال، و در همان حیثیت "سمیع" بودن، عینِ شخصی "بصیر" است.
֎⇦و همینطور؛ "بصیر" آنطور بصیر است که آثاری خاصّ خود دارد و هرگز "سمیع" نیست، ولی در همان نقطه و در عین حال و در همان حیثیتِ "بصیر" بودن، عینِ شخصی "سمیع" است.

🍃⏎⧈ و برای همین که عین شخصی هستند یعنی یک شخص حقیقی می‌باشند ("بِلَا اخْتِلَافِ الذَّاتِ")، پس اختلاف معنایی ندارند ("وَ لَا اخْتِلَافِ الْمَعْنَى").

❣ ان شاء الله که با دلهایمان، در تأمّل این رزق والا آمده باشیم که خدا میداند گواراییِ این معرفت با صاحبش چه میکند.


︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔 @ehsannil3 ➣ #کانال_معرفة_الحق
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼
••●🔽 ادامه 🔽●••
🔹