🔳

🍁 و امّا ...

بعد از شهادت مظلومانۀ حضرت فاطمه سلام الله علیها،
[با آدابی خاصّ] حضرت «امّ البنین» سلام الله علیها به همسری حضرت مولی امیرالمؤمنین علیه السلام در آمدند. بدین صورت که حضرتِ «عِلم الله»عزّوجلّ، مولی امیرالمؤمنین علی علیه السلام از برادر خویش، جناب عقیل، خواستند که :
بانویی را جستجو کن که از نسل شجاعان باشد تا با او ازدواج کنم و برایم پسرانی شجاع به دنیا آورد.

(📚الصحیح من سیره الإمام علی؏ ، ج۱، ص۲۶۵)

که چه شود؟
که این فرزندانِ شجاع در کربلایِ حقیقت، یاور حضرت سیّد الشهدا(ع) باشند.
(لطائف این خصوص بسیار است، و بحمد الله بعضی از آن در مقالات «یوم الطفوف» در همین #کانال_اللطائف_الالهیة ارائه شده است)

🔔 خوب دقت بفرمائید که حضرت فاطمه امّ البنین(س)؛ به محوریّتِ اُمّیَّت برای فرزندانی که فَدوی و فانیِ در حضرت سیّدالشهدا(ع) هستند، همسرِ حضرت امیرالمؤمنین(ع) می‌شوند.
قبلاً در مورد حضرت وفا، اباالفضل العباس(ع) در مقالات متعدّدی لطائفی روزی شده و بیان گشت که حضرتشان نقطۀ اتصال و فنایِ تمام اسماء باریتعالی به [و در] اسمِ مستأثر (یعنی حضرت سیّدالشهدا؏) هستند.

(مثلاً رجوع بفرمائید به 👈 https://t.me/ehsannil2/259)


🔅هر اشاره‌ای از خاندانِ نور، نورِ این خاندان است و #بالنورانیة بایستی معرفت به آن حاصل گردد و این قوّت بایستی در تمامِ شئونات و رفتار و کردار و مناسبات و منسوبین به حضرات آل‌الله؏، سرلوحه‌ی بینش قرار گیرد که می‌فرمایند:

💠«نَحْنُ أَهْلَ الْبَيْتِ «لَا يُقَاسُ» بِنَا أَحَدٌ»💠
ما اهل بیت؏ هستیم که [بطور مطلق] احدی با ما قیاس کرده نمی‌شود.
(📚عيون أخبار الرضا؏، ج‏۲، ص۶۶)

بنابراین؛ دست از غیر آل الله(ع) بشوی و بدون اینکه شأنی از شئوناتِ حضرتشان را با کسی قیاس کنی؛ برایِ یافتن معرفت، همّت نما!

🔆 اسمِ مبارک حضرت «أمّ البنین» (سلام‌الله‌علیها) "#فاطمه"، و لقب حضرتشان؛ «امّ البنین» است.

أُمِّ کدام بنین؟
آن #شجاعانی که قرار است فَدوی و فانیِ در حضرت سیّدالشهداء؏ در کربلاء باشند وُ از آنجا که فرزندِ حقیقی؛ سرّ حقیقیِ والد است (الوَلدُ سرُّ أبیه)؛ پس این فرزندانِ شجاع؛ ظهورِ فدوی بودنِ حضرت أمّ البنین (س) هستند.

🔆از طرفی؛
لقبِ حضرت فاطمة الزهرا (س)؛ «أمّ أبیها» می‌باشد.
أمّ کدام پدر؟
حضرت خاتم‌الأنبیاء (ص)؛ که "حسینُ منّی؏ و أنا مِن حُسین؏" می‌فرمایند. هم‌ایشان که أبِ مطلق و مطلقِ أب هستند. و به حکمِ الوَلدُ سرُّ أبیه؛ ابّ به بنین ظاهر است. و بنین هم به حکمِ آن که وجودشان از أب است؛ فانی‌ِ در أب هستند.

نتیجه آنکه؛
چون #أب در #بنین (فرزندان)؛ ظاهر است، پس=> أمّ‌أبیها(س) هم در أم‌البنین(س)؛ ظاهر هستند.
و چون #بنین در #أب فانی‌اند؛ پس=> أم‌البنين (س) در أم‌ّأبیها(س)؛ فانی هستند.

بنابراین؛
جانشینِ حقیقیِ حضرت فاطمةالزهرا (س) - که امّ‌الحسین؏ و «امّ ابیها» هستند -؛ حضرت فاطمه «امّ البنین» می‌باشند که أُمِّ فدویانِ حضرت امام حسین؏ در کربلا می‌باشند و #بالنورانیة؛ این خودِ حضرت "فاطمه‌ی امّ ابیها (س) هستند؛ که در جانشینشان، به «امّ البنین» بودن ظاهر می‌شوند.

🔴 إن شاء الله روشن باشد که چه بیان می‌شود!
به لطف خدا؛
وجهی از وجوهِ تسمیه‌ی «امّ البنین»، با تمسّک به حضرت فاطمة الزهرا(س) بیان شد.

🔆 از منظری دیگر؛
حضرت «امّ البنین» (س) به جانشینِ حقیقیِ حضرت أم‌ّأبیها (س) بودن؛ مطلقِ "بنین" را «أمّ» می‌باشند؛ چنان که حضرت «امّ ابیها» (س)؛ مطلقِ "أبّ" را «امّ» و اصل و ریشه‌اند.
بنابراین؛
به عینِ شخصیِ اینکه بنین (فرزندان)، سرّ پدر هستند، و "أبّ" به "بنین"ِ خود ظاهر است و فرزندان، دنباله و ظهورِ پدرشانند؛
🔅"امّ البنین"(س) هم سرّ "امّ ابیها"(س) هستند که ظاهر شده‌اند.


🍀 در چهار پسر بزرگوار حضرت «أمّ البَنین»(س) ، حضرت أبا الفضل العباس؏؛ «رَبیع» و جانِ سه فرزند دیگرند و به عبارتی؛ «اسم مستأثر» برای سه فرزند دیگر می‌باشند.

⏎❖ حاصل آنکه؛
به عین شخصیِ این حقیقت که «بَنین» دائماً در «أبّ» فانی‌اند؛ حضرت «أمّ البنین» (س) دائماً در حضرت «أمّ أبیها» فاطمةالزهرا (س) فانی هستند. چنان که حتّی می‌فرمایند:
مرا به 《فاطمه》 صدا نزنید. که این امر▣⇦ بیانی از فنایِ در مسمّای خویش بودنِ حضرتِ أمّ البنین (س) است.

⇦◈ به عین شخصیِ حقیقتی که بیان شد؛ رَبیعِ فرزندان حضرتِ أمّ البَنین(س)، یعنی؛ حضرت أبا الفضل العباس؏، دائماً فانی در حضرت أباعبدالله؏ هستند. که این فنا از آن قوّتی است که حضرت «أمّ البَنین»(س) دائماً در حضرت «أمّ أبیها» فاطمه زهرا (س) فانی‌اند.

و اصلاً خلقتِ حضرت 《أمّ البنین》 (س) به 《"أمّ البنین"بودن》 است.
و «بَنین»، بیرون از شخص حقیقی ایشان نیست.

︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼
••●🔽 ادامه 🔽●••
.

🔳

🍂 عالَم، برای اهلِ ظاهر؛ جز ظواهر چیزی نیست.
امّا حقیقت، از باطن البواطن، تا ظاهر الظواهر؛ به قوّت، ممدود است. و هادی؛ آن کسی است که از قشر، به قشر نماند. بلکه لُبّ را دریابد.

◉ الغرض؛
به عینِ شخصیِ این حقیقت که حضرت أبا الفضل العباس؏ برای حضرت سیّد الشهداء؏ خلق شده‌اند و فانی در ایشان و ظهور ایشان هستند؛ حضرت «أمّ البنین» (س) برای حضرت «أمّ أبیها» فاطمةالزهرا (س) خلق شده و فانی در حضرت فاطمه زهرا(س) بوده، و ظهور و خلیفه‌ی‌شان می‌باشند.


🍂 اینچنین است که حضرت امّ البنین(س)، بعد از عاشورا و شهادت خاندانِ الهی؏، هنگام برگشت کاروان کربلا به سوی مدینه، به بشیر (فرستاده‌ی امام سجّاد؏) فرمودند:

"ای بشیر! از اباعبدالله‌الحسین علیه‌السّلام چه خبری داری؟"

بشیر عرض کرد:
خدا به تو صبر دهد که عباس؏ تو شهید شد.

امّا حضرت ام‏ّ البنین(س) فرمودند:
[بس کن!] از حسین علیه‌السّلام مرا خبر بده!

بشیر خبر شهادت بقیه‌ی فرزندان او را یک به یک اعلام کرد، امّا ... امّا امّ ‏البنین(س) پیوسته و با حالِ بیقراری می‌فرمود [بس کن!] از امام حسین علیه‏‌السّلام خبر بده؟ حالِ مولایم حسین؏ چطور است ؟

🔻"یا بشیر!
أخْبِرْنِی عَنْ اَبِی عَبْدِالله علیه‌السّلام
اَوْلادِی وَمَنْ تَحْتَ الْخَضْراءِ کُلُّهُمْ فَداءً لاَِبِی عَبْدِ اللّهِ الْحُسَیْن علیه‌السّلام ..."🔺
ای بشیر!
مرا از ابا عبد الله الحسین علیه‌السّلام با خبر کن.
فرزندانم و هر آنچه در زیر آسمان کبود است، فدای اباعبدالله‌الحسین علیه‌السّلام باد.💧

اینجاست که چون بشیر خبر شهادت امام حسین علیه‏‌السّلام را به آن ظهورِ حضرت امّ ابیها فاطمۀ زهرا (س)، یعنی؛ حضرت «امّ البنین» داد؛ حضرت امّ البنین(س) صیحه‌ ای کشیدند و در حالِ بیقراری فرمودند:

👈 ▪️"قد قَطّعتَ نیاطَ قلبی"▪️
رگ قلبم را پاره کردی.💧

و سپس صدا به ناله و شیون حضرتشان(س)، آسمانِ حقیقت را گسست.

(📚 ریاحین الشریعه، ج۳، ص۲۹۴)


🍃 رفیقاً!
اهل ظاهر را رها کن!
🔆 وقتی سخن از خاندانِ نور(ع) است؛ همّتی نورانی کن و فقط به نور، محضرِ این خاندان مشرّف شو که؛ 『المؤمنُ ینظرُ بنور الله』 .


🔻 توضیح نمی‌خواهد، ولی این بیان‌ها، شوری و اظهارِ ادبی در محضر حضرتشان(س) است:🔻

✿ فرمایش حضرت أمّ البنین(س) جلوه‌ی حقیقتِ ایشان است. این کلمات یعنی؛
▣ من خلق نشده‌ام إلّا برای حضرت أمّ أبیها (س) و سرّ ایشان یعنی حضرت سیّد الشهداء؏.
▣ و علّتِ خلقتِ چهار فرزندم؛ ⇦ 《فدویِ حضرت أباعبدالله؏ بودن》 است.

اگر حضرت سیّد الشهداء؏ اسم مستأثر و ذاتیّتِ و نفسِ باریتعالی هستند؛ چهار فرزند حضرت امّ البنین (س)، به مصدریّتِ حضرت ابالفضل العبّاس؏، ارکان اربعه‌ای می‌باشند که عالَمِ اسماء، جلوه‌ای از جلواتِ ایشان است.

(🔔 رجوع شود به سخن پنجم از مقالات 《«یوم الطُّفوف»؛ مجمع حیرانی!》 به نام 《حضرتِ وفا ؏؛ نقطۀ فنایِ اسماء الله》 به آدرسِ 👈 https://t.me/ehsannil2/259 )


🔻
( ⚠️ عزیزا!
اگر بینشِ حدود هنوز مانده و معیاراتِ تعیّنات و عالَم ظاهر هنوز جولان می‌دهد؛
برای مسدود نشدنِ راه معرفت، از خواندنِ باقیِ این کلمات صرفنظر بفرما!
إن شاء الله به چنین ادبی، راه معرفت برایت مفتوح خواهد ماند.)
🔺

🍃 دل شوریده نَه از شورِ شراب آمده مست
دین و دل ساقی شیرین سخنم بُرده ز دست

💧 سخن، به میوه‌ی دل حضرت أمّ البنین(س) یعنی حضرت ساقی، أباالفضل العباس؏ رسید.


🔰 أرکان أربعه؛ آب، خاک، آتش و باد است.

💦 که به بیانی؛ خاک و آتش و باد، فانی در #آب است.
کدام آب؟
#آب، مهریه‌ی حضرت امّ ابیها فاطمة الزهرا (س) است.
که مَهریه، مِهر است و عُلقه، و مطلقِ اتّصال و حیات.

💧سقّای تامّ آب، کسی نیست جز آن که خودش آب است. که اصلاً سقایتِ مطلقه، آن است که ساقی و مُستَسقی و آب؛ جلواتِ او باشد.
و ساقی، دائماً خود به خود، سقایت داشته باشد و عالَم که همه بر سفره‌ی حیاتِ آب، زنده‌اند؛ انشائی از سقایتِ مطلقه‌ی او باشند.

👁‍🗨 پس ساقی، آن وقت در اطلاق است، که سقایتِ خویشتنِ مطلقِ خود می‌کند. و بلکه سقایت را مُنشئ است و ساقیِ سقایت باشد و مصدرِ آبِ حیات و حقیقت، که مصدرِ تمام فضائل است.
مصدرِ فضائل؛ یعنی أبّ و پدر آن باشد…

او؛ «أبــا الفضل» است.
پدرِ تمام فضائل، ساقیِ سقایت، ساقیِ آب.
و بلکه به وحدتِ حقیقت و نفس؛ ساقیِ اهل البیت؏ است.

💧حضرت أبا الفضل العبّاس؏، فرزندِ فاطمه أمّ البنین(س)، که جانشین و جلوه‌ی حضرت فاطمة الزهرا(س) هستند؛ فرزندِ سقایِ خویشتنِ خویشند.


"الْحَمْدُللهِ الَّذِي لَهُ الْفَضْلُ عَلَى مَنْ أَطَاعَهُ"
(📚 الدروع الواقية،ص١٨٧)





#ام_البنین_ظهور_ام_ابیها علیهما السلام
#الولد_سر_ابیه

🦋🖊 #احسان_الله_نیلفروش_زاده 🏴


─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─
🆔 @ehsannil ✍🏻
↗️ t.me/ehsannil3 ➣ #کانال_معرفة_الحق
↗️ t.me/ehsannil2 ➣ #کانال_اللطائف_الالهیة
↗️ instagram.com/ehsan_nil 🦋
‎‌‌‌‌‌‎─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─
.

🚩

🍀 قدم دوّم - طهارت مطلقه را بشناسیم؛

در عالم حدود؛ برای طهارت، متعلَّق در نظر گرفته می‌شود. یعنی با بیانِ «طهارت»؛ ذهن به این سوال مشغول می‌شود که «طهارتِ از چه چیز؟».
این مرتبۀ نازلۀ طهارت است که متعلّق‌دار می‌شود. ولی ماندن در این مرتبه از فهم؛ محروم شدن از معرفت عالیه است.

این از خصوصیّات عالم حدود است که درکِ مفاهیم، فقط هنگامِ واقع شدن بر مصادیق آسان می‌شود.
مثلاً وقتی سخن از «سخاوت» است؛ تصوّر خود «سخاوت» برای ذهن متوقّف در عالَم حدود، ممکن نیست. بلکه آن را تنزیل و تنزیل می‌دهد و مثلاً شخصی را در نظر می‌گیرد و باز نمی‌تواند «سخی» بودن آن را تصوّر کند تا اینکه وقتی او را در حین بخشش به سائلی در نظر می‌گیرد؛ میگوید این یعنی «سخاوت». در حالی که این مرتبۀ فعل «سخاوت» و نه مطلقِ «سخاوت».

🔆 عالم نور را باید «#بالنورانیة» شناخت و معیاراتِ عالم کثرات که مدّ الظلّ عالم نور است را نباید برای شناختِ امور نور، اصل و مبنا گرفت.

🔰 بعد از این مقدمه؛
«طاهِر»؛ یکی از أسماء إلهیست.
📚إقبال الأعمال،ط-القديمة،ج۱،ص۴۸۶

🔆 «طاهِر»؛ اسم فاعل است و صفتِ حالیه. یعنی اوّلاً و بَدواً؛ ذاتِ خداوند طاهر است. بدین معنا که:
کاری به «تطهیر کننده» بودنِ آن نداریم که به متعلَّقِ آن که بیرون از ذات الهی است؛ مربوطش کنیم.
بلکه خودِ ذات در حالیکه؛
🔸كانَ‏ اللَّهُ‏ وَ لَا شَيْ‏ءَ مَعَه‏🔸است (خدا هست و هیچ چیزی با او نیست، 📚التوحيد، للصدوق، ص۶۷)
👈🏻 «طاهِر» است که اطلاقِ طهارت می‌باشد.

🔆 بعد از اینکه دانستیم ذاتِ خداوند، خودش در اطلاقِ «طهارت» است؛ آنگاه در مرتبۀ «فعل» [یعنی؛ «طاهِر» در ظهورِ في مقام الفعل] «تطهیر کننده» است.
بنابراین؛
در معرفتِ به ذات و عالَم لُبّ، این سؤال صحیح نیست که پرسیده شود:
«خداوند از چه چیز طاهر است؟»

👈🏻 خداوند، مطلقاً «طاهِر» است.
حتّی اگر تعیّنی برای طهارت در نظر بگیریم، از آن نیز مطهّر و طاهر است. چنان که در زیارتِ نفس و خودیّتِ باریتعالی یعنی؛ حضرت مولی امیرالمؤمنین علی علیه السلام آمده است؛

🔻«أَشْهَدُ أَنَّكَ طُهْرٌ طَاهِرٌ مُطَهَّرٌ
👈🏻مِنْ طُهْرٍ طَاهِرٍ مُطَهَّرٍ»♦️
📚كامل الزيارات، ص۲۳۵

🔆 حضرات آل‌الله علیهم‌السلام که از اینکه نفس باریتعالی، تمامیّت و خدائیتِ خداوند هستند؛ جلوۀ تامّ و تمام حضرت حقّ تعالی می‌باشند؛ حتّی از «طهارت» هم طهارت دارند (و این؛ تفوّقِ اطلاق حقیقیِ آل الله؏ بر هر شئونی از شئوناتِ مطلقه، و بلکه سلطۀ و فائقیّتِ اطلاق بر خودش است).
بنابراین؛
طهارتِ مطلقه منظور است که متعلَّقی ندارد، چرا که بیان شد🔸«كَانَ‏ اللَّهُ‏ وَ لَا شَيْ‏ءَ مَعَه‏»🔸.
نفس باریتعالی؛ مطلقاً طاهر است.
[🍃عزیزا!
اینجا؛ جایِ اعتکاف و تأمّل است
نه گذرگاهِ بی‌توجّهی!]

✿ مثال دیگر ؛
فقط أسماء حضرت حقّ، توقیفی و حُسنی می‌باشند.

🔰 بعضی از تفاوت‌های اسامی غیر حُسنی، نسبت به اسم حُسنی چنین است:

➊ نفسی دونِ مسمّای خود دارند.
➋ بعد از مسمّا، بر مسمّا واقع می‌شوند.

امّا إسم حُسنی؛
➊ مِن دونِ مسمّای خود (یعنی؛ «مِن دون الله») نیست.
➋ نفسِ آن، همان نفسِ مسمّا (الله تعالی) است و یک واقع است.
➌نه تنها نفسِ اسم حُسنی، نفسِ مسمّاست، بلکه فراتر؛
👈🏻 إسم حُسنی؛ خودِ «نَفْسُ الله تعالی؛📚بحارالأنوار،ج‏۹۷،ص۳۳۱»، یعنی؛ خودیّتِ الله تعالی است.

⏎◉ در نتیجه؛ تحلیلاً بیان می‌شود:
الله تعالی که #صمد است (یعنی؛«الْقَائِمُ بِنَفْسِهِ، الْغَنِيُّ عَنْ غَيْرِه‏ِ؛ 📚 التوحيد (للصدوق)،ص۹۰») و به خودی خود، مسمّاست؛ 👈🏻 به اسم حُسنی؛ مسمّاست.

🔅 از أسماء حضرت حقّ «القریب» است («یا قریب؛ دعای جوشن کبیر📚البلد الأمين،ص۴۰۶).

🔆 خداوند مطلقِ «قریب»، و«قریبِ مطلق»است.
نباید در پی این باشیم که حضرتِ «قریب»؛ «قربت به چه چیز دارد؟».
خداوند، حتّی وقتی موجودات را خلق نکرده بود؛ في نفسِهِ «قریب» بود.
👈🏻 «قریب»، مطلقِ قُرب و نزدیکی است و چون مطلق است، قید و تعلّق ندارد.
و حتّی اگر بیان کردی که؛ «خود به خود، قریب است»؛ اگر «دو خود» تصوّر کردی؛ قُربِ مطلق را نیافتی!

⚠️ ذهن مشوب به عالَم حدّ و معیاراتش برای حقائقِ اطلاقیه؛ مدام به دنبالِ متعلَّق می‌گردد و بنا دارد که این لطائف را به جائی محکم کند!
و عاجز از این است که متوجّه باشد که «اطلاق؛ نفسِ مُحکمی‌ست» و مادونِ #اطلاق؛ به عروةالوثقی بودنِ اطلاق؛ متمسّک، و بلکه «موجود» می‌باشد.


⏎◉ بنابراین، به لطف خدا؛
اوّلاً با این معنا آشنا شدیم که «طهارت» را در اطلاق ببینیم.
ثانیاً یافتیم که طهارتِ مطلقه، از «طهارت» هم طهارت دارد. و حقیقتِ لاتعیّن و بی قید بودنِ حقّ تعالی است. که آن، صفتِ «اطلاق» است که مصدرِ تمام شئوناتِ حقّ و «مبدأ وجودِ مطلق» است.


︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼
••●🔽 ادامه 🔽●••
🚩

🚩

🍀 قدم سوّم - طهارت در مقام جلوَت و طهارت در مقامِ خلوَت؛

با طیّ کردنِ دو قدم نخست، این بیان آسان می‌گردد که [در تحلیل]؛

🔅 طهارت در مقامِ جلوَت (یعنی در عالَم مخلوقات)، طهارت با در نظر گرفتنِ متعلّقات است.
🔅 امّا طهارت در مقامِ خلوَت (پیش از مخلوقات)، طهارتی مافوقِ تعلّقات است.


🍀 قدم چهارم - زائر به زیارت فانی در مزور می‌شود؛

🔅 زیارت؛ «حضور الزائر عند المزور» است (مزور یعنی زیارت شونده).
باید زائر نزد مزور حاضر باشد، تا زیارت کرده باشد.
حضور داشتن، فناست.
زائر در هر مرتبه (ذات و صفت و فعل) و به هر اندازه که زائر باشد، فانی در مزور است. یعنی دیگر او، به خودیّت خود نیست، بلکه مزور به او جلوه‌گر است.
[این مهمّ را خوب باید نوش کرد].

🔅 معرفت در زیارت، به میزانِ مُوَلّیٰ‌علیه بودنِ شخصِ زائر بستگی دارد. هر چقدر پذیرش ولایتِ این شخصِ زائر، افزون باشد، او مُوَلّیٰ‌علیه برتری است وَ در نتیجه معرفتش در زیارت بالاتر است وُ فنایش در مزور، بیشتر...

👈🏻 پس اگر بخواهیم ببینیم زائرِ «با معرفتْ به زیارتنامه»، (یعنی با ولایت) چه مقامی در حالِ این زیارت دارد، باید در آن زیارتنامه‌ای که وارد شده است، دقیق شویم.
[بعد از معیارِ مُوَلّیٰ‌علیه بودنِ زائر] هر زیارتی -با زیارتنامۀ خاصّ- بر اساس آن زیارتنامه رتبه بندی می‌شود.

👈🏻 💠زیارتنامه، شناسنامۀ زائر است💠

✅ #شناسنامه که بیان می‌شود، به معنایِ چند برگ کاغذ که نام کسی و مشخصاتش را در آن بنویسند، نیست. منظور، هویّتِ زائر است. که مکتوبِ وجودیِ زائر است. همان نامه‌ای که در قیامت به دستِ شخص می‌دهند و در حقیقت، هویّت او که مکتوبِ وجودیِ او و فتراک و محورِ هستیِ اوست؛ به جلوۀ «مکتوب» ظاهر می‌گردد.
👈🏻 و این شناسائی او، که در حقیقت، هویّتِ اوست؛ نامۀ این شخص خواهد بود و نامِ حقیقی و نموِ باطن تا ظاهرش را بالمَرّه، هویدا می‌کند...


📕 هر زیارتنامه‌ای، مَرتبتِ زیارت و زائر را بیان می‌نماید. یعنی می‌فرماید که مزور به کدام مقام و در چه منزلی، متجلّی شده است.


🍃 الغرض؛ در این زیارتنامه؛ مقامِ خلوَت و جلال حضرت صدیقۀ طاهره فاطمه زهرا سلام الله علیها بیان می‌شود.
و یکی از بیانهایی که برای نیامدنِ «سلام» در بعضی از نسخِ این زیارت شریف مطرح است؛ همین مقامِ جلالَت است. که حضرت زهرا سلآم‌الله‌علیها را به در مقامِ "#فاطمه" و "#مطهره" زائر هستیم. که این جلالَت؛ دار السّلام است و برای سلام، مبدأ است و مافوقِ تعیّنِ «سلام» می‌باشد...

بنابراین زائر حقیقی (یعنی زائرِ با معرفت به این زیارتنامه) وقتی حضرت طاهره سلآم‌الله‌علیها را زیارت کند؛ مقامِ خلوَت و جلال حضرت طاهرۀ مطهّره سلآم‌الله‌علیها از او جلوه‌گر می‌شود. چون عرض شد که زائر در خالصۀ «زیارت»؛ کسی نیست جز جلوۀ مزور...


در نتیجه وقتی بیان می‌دارد؛
🔻"بِأَنَّا قَدْ طَهُرْنَا بِوِلاَيَتِك"🔺
👈🏻 که طهارتِ «مطلقه» -که پیشتر از عالَم خلقت (جلوَت) برای حضرت طاهره مطهره سلام‌الله‌علیها مطرح شد-، در این زائر، ظاهر می‌گردد.

🔆 که بیان شد؛ طهارت مطلقه، طهارتی مافوقِ آن طهارتی است که متعلَّق دارد. و طهارتِ با تعلُّق، رشحه‌ای از رشحاتِ طهارتِ مطلقه است.

︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼
••●🔽 ادامه 🔽●••
🚩

🚩

🍀 قدم پنجم - دقّت در فراز ذیل؛

🔅"فَإِنَّا نَسْأَلُكِ إِنْ كُنَّا صَدَّقْنَاكِ إِلاَّ أَلْحَقْتِنَا بِتَصْدِيقِنَا لَهُمَا لِنُبَشِّرَ أَنْفُسَنَا بِأَنَّا قَدْ طَهُرْنَا بِوِلاَيَتِك"🔅
پس ما از تو درخواست می‌کنیم که شما را تصدیق کنیم تا اینکه خداوند به وسیلۀ تصدیقمان برای آن دو بزرگوار (حضرت رسول اکرم ص و مولی امیرالمومنین ع وصیّ حضرت رسول ص ) ملحقمان کند، تا خودمان را بشارت دهیم که همانا به به ولایتِ شما پاک شدیم.

🔆 «فَــــإِنَّا نَسْأَلُكِ» چون با فایِ تفریع بیان شده است، پس به عبارتِ قبل مربوط است. اگر به جای «فاء» از «واو استیناف» استفاده شده بود، این فراز را طوری دیگر دقّت می‌کردیم.
بنابراین چگونگی ارتباطِ این عبارت به فراز قبل حائز اهمیت است و پاسخ به این سؤال که چگونه به این طهارتِ مطلقه برسیم؛

🔅"وَ زَعَمْنَا أَنَّا لَكِ
1️⃣ أوْلِيَاءُ
2️⃣ و مُصَدِّقُونَ
3️⃣ و صَابِرُونَ لِكُلِّ مَا أَتَانَا بِهِ أَبُوكِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ أَتَى (أَتَانَا) بِهِ وَصِيُّه"🔅


🔆 "زعمنا" از ریشۀ "زعم" است (به معنای پنداشتن و گمان کردنی - که اطمینان در آن نیست) و در اینجا بیانِ عبدیّت عبد است.
عبد بایستی دائماً خود را در تقصیر و کوتاهی ببیند و اگر قصد تعریف خود را دارد باید در گمانه زنی و زعم بیان نماید. وگرنه عبد نیست و ادّعای مولی بودن دارد!
👈🏻 این حال، در قرآن به «وَجل» بودن تعبیر شده است.

👆🏻 سه مرتبۀ فوق -به ترتیب- سه مرتبۀ عبدیّت است. یعنی عبدیّت در ذات و صفت و فعل...
👈🏻 و فِتراک و علّت و غایت این عبدیّت را فرمود؛ کافِ "لَكِ" است که زائر می‌گوید 🔻"زَعَمْنَا أَنَّا لَـــكِ"🔺.
لامِ "لَکِ"، لامِ غایت است. غایتِ این عبدیّت، حضرت صدیقه طاهره سلام‌الله‌علیها هستند.

🔆 سه مطلب فوق -به انضمام و قوّت عبدیّت- همان است که بایستی برای نِیل به طهارتِ مطلقه دارا بود.
که در تحلیل اینطور بیان می‌شود؛

1️⃣ أوْلِيَاءُ؛
»» دوستی، حیثیتِ ذاتی است.
(حقیقت)

2️⃣ و مُصَدِّقُونَ؛
»» تصدیق، حیثیتِ صفتی است.
(طریقت)

3️⃣ و صَابِرُونَ لِكُلِّ مَا أَتَانَا بِهِ أَبُوكِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ أَتَى (أَتَانَا) بِهِ وَصِيُّه؛
»» صبر -که در کلمات زیر به آن اشاره می‌شود-، حیثیتِ فعلی است.
(شریعت)

🔆 بیانِ این سه مرتبه توسط زائر، پاسخ به امر الهی در آیۀ زیر است؛

💠 يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا
3️⃣ اصْبِرُوا
2️⃣ و صابِرُوا
1️⃣ و رابِطُوا. 💠
📘آل عمران،۲۰۰

🔆 که حضرت امام جعفر صادق علیه‌السّلام برای این آیه می‌فرمایند؛

3️⃣ «اصبروا على الفرائض،
2️⃣ و صابروا على المصائب،
1️⃣ و رابطوا على الأئمة»

🔆 تطبیق آیۀ و تأویل آن را با شماره‌گذاری به زیارتنامه مشخص کردم. که چون زائر در خواندنِ مزور است و چیزی جز جلوۀ مزور نیست، از ذات به سمت فعل بیان می‌کند.
امّا أمر در آیۀ دویستمِ آل عمران، حیثیتِ امری است تا شخص را به عبدیّت فراخواند. پس از فعل او شروع به امر می‌نماید.

🤲🏻 إن شاء الله به عنایتِ حضرت صدیقۀ طاهره فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها؛ طهارتِ مطلقه برای تمام خوانندگان این مقاله انشاء شده باشد و به نفسِ این انشاء؛ چگونگی راه‌یابی به طهارت مطلقه تفهیم گردیده باشد.





الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي جَعَلَ الْحَمْدَ طَرِيقاً مِنْ طُرُقِ الِاعْتِرَافِ بِلَاهُوتِيَّتِهِ وَ صَمَدَانِيَّتِهِ وَ فَرْدَانِيَّتِهِ...
📚إقبال الأعمال، ط-القديمة، ج‏۱، ص۴۶۱






#زیارت_حضرت_فاطمه سلام الله علیها
🖊🦋 #احسان_الله_نیلفروش_زاده


─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─
🆔 @ehsannil    ✍🏻
↗️ t.me/ehsannil3 ➣ #کانال_معرفة_الحق
↗️ t.me/ehsannil2 ➣ #کانال_اللطائف_الالهیة
↗️ instagram.com/ehsan_nil  🦋
‎‌‌‌‌‌‎─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─
.