#مقاله
#بازیهای_کامپیوتری_و_کودکان_ما
بچه ها «تبلت» در دست مشغول بازی کامپیوتری هستند و من با دقت به بازی هاشان نگاه می کنم. قهرمان بازی- که بچه ها مسئول هدایتش هستند- باید به سرعت حرکت کند و حواسش به موانعی که هرلحظه با سرعت به او نزدیک می شوند باشد. در این شرایط در مغز بچه ها چه اتفاقاتی می افتد؟
1-من انسان را «حیوان تئاتریکال» تعریف می کنم. یعنی حیوانی که به شدت در نقش هایش فرو می رود و نقش ها نه تنها عملکرد ارادی که حتی عملکردهای فیزیولوژیک اتونوم او را نیز تحت تاثیر قرار می دهند. در وضعیت «انگار که» (as if) که در صحنه نمایش، هنگام تماشای فیلم و در حین بازی پیش می آید، فیزیولوژی ما نمی تواند خطر واقعی را از خطر مجازی تفکیک نماید و چنان واکنش نشان می دهد که گویا واقعأ در میدان جنگ یا در شرایط بحرانی و اورژانسی دیگر قرار دارد. بنابراین در حین این قبیل بازی های کامپیوتری، مقدار زیادی اپی نفرین در جریان خون بچه ها و مقدار زیادی نوراپی نفرین در شکاف سیناپس های مغز آن ها آزاد می گردند.
2-از نقطه نظر شناختی، این حیوانات کوچک تئاتریکال، در وضعیت آماده باش قرار دارند چون قرار است هر لحظه با خطری مواجه شوند و به آن واکنش نشان دهند. این وضعیت «آماده باش» را از نظر عملکرد مغزی Hyper Vigilance می نامیم که «ترّصد مفرط» ترجمه شده است. مغز در حالت اماده باشی دچار توجه میدانی می شود. در شرایط «توّجه میدانی» مغز به جای تمرکز بر یک نقطه، بر نقاط زیادی تمرکز می کند و در عوض مدت و عمق توجه اش به هر نقطه کاهش می یابد، یعنی به همه جا اندک زمانی توجه می کند و سپس آن را رها می کند. تکرار دراز مدت این وضعیت که به علّت اعتیاد به بازی های کامپیوتری رخ می دهد (در بند بعد توضیح می دهم) باعث می شود مغز این وضعیت خطر را دائمی ارزیابی کند و وضعیت معمول خود را با این حالت تطبیق دهد. این وضعیت شبیه همان حالتی است که در مغز کودکان دچار
(Attention Defecit Disorder) ADD
رخ می دهد! مغز کودکان ADD (بیش فعال / کم توجه) دچار توجه میدانی است. آن ها مدت کوتاهی روی یک محرک تمرکز می کنند و به سرعت به نقطه دیگر می پرند. از آنجا که تمرکز (Concentration) را، توانایی حفظ توجه (Attention) تعریف می کنيم این کودکان را فاقد توانایی تمرکز می دانیم. توانایی نشستن در کلاس درس، توجه طولانی به درس دادن معلم و سپس توانایی تمرکز طولانی روی انجام تکالیف درسی برای این کودکان ممکن نیست. از دیدگاه تئوری، انجام دراز مدت این قبیل بازی های کامپیوتری باعث می شود مغز کودکان شبیه به مغز کودکان ADD گردد!
3-تنش روانی زیاد موقع انجام این قبیل بازی های کامپیوتری و سپس پایان ناگهانی تنش موقع اتمام هر مرحله از بازی، مغز را در وضعیت
Tension-Relaxation
قرار می گیرد و رفع آنی تنش منجر به آزاد شدن مقدار زیادی دوپامین در «هسته آکومبنس» مغز می گردد که مرکز پاداش مغز و در ضمن «کانون اعتیاد مغز» است با این مکانیزم، این قبیل بازی های کامپیوتری اعتیاد آورند.
بنابراین ملاحظه می فرمائید که این قبیل بازی های کامپیوتری در نهایت، چه از نظر تغییرات شناختی که در مغز ایجاد می کنند و چه از نظر اعتیادزایی و وقتی که صرف خود می کنند مخل فعالیت درسی و تحصیلی کودکان هستند. اگر استفاده از این نوع بازی ها محدود نشود جمعّیت زیادی از کودکان محصل را باید با تشخیص «بیش فعالی/کمبود توجه» تحت درمان قرار دهیم!
در پایان ذکر این نکته ضروری است که همه بازی های کامپیوتری دارای این ویژگی ها نیستند حتی به تازگی نرم افزارهای درمانگری تولید شده اند که می توانند در درمان کودکان ADD کمک کننده باشند. فهرست و کارکرد این نوع بازی ها را روانشناسان و روانپزشکانی که در قلمرو درمان های تکنولوژیک کار می کنند به شما معرفی خواهند کرد.
#دکترمحمدرضاسرگلزایی_روانپزشک
@drsargolzaei
drsargolzaei.com
#بازیهای_کامپیوتری_و_کودکان_ما
بچه ها «تبلت» در دست مشغول بازی کامپیوتری هستند و من با دقت به بازی هاشان نگاه می کنم. قهرمان بازی- که بچه ها مسئول هدایتش هستند- باید به سرعت حرکت کند و حواسش به موانعی که هرلحظه با سرعت به او نزدیک می شوند باشد. در این شرایط در مغز بچه ها چه اتفاقاتی می افتد؟
1-من انسان را «حیوان تئاتریکال» تعریف می کنم. یعنی حیوانی که به شدت در نقش هایش فرو می رود و نقش ها نه تنها عملکرد ارادی که حتی عملکردهای فیزیولوژیک اتونوم او را نیز تحت تاثیر قرار می دهند. در وضعیت «انگار که» (as if) که در صحنه نمایش، هنگام تماشای فیلم و در حین بازی پیش می آید، فیزیولوژی ما نمی تواند خطر واقعی را از خطر مجازی تفکیک نماید و چنان واکنش نشان می دهد که گویا واقعأ در میدان جنگ یا در شرایط بحرانی و اورژانسی دیگر قرار دارد. بنابراین در حین این قبیل بازی های کامپیوتری، مقدار زیادی اپی نفرین در جریان خون بچه ها و مقدار زیادی نوراپی نفرین در شکاف سیناپس های مغز آن ها آزاد می گردند.
2-از نقطه نظر شناختی، این حیوانات کوچک تئاتریکال، در وضعیت آماده باش قرار دارند چون قرار است هر لحظه با خطری مواجه شوند و به آن واکنش نشان دهند. این وضعیت «آماده باش» را از نظر عملکرد مغزی Hyper Vigilance می نامیم که «ترّصد مفرط» ترجمه شده است. مغز در حالت اماده باشی دچار توجه میدانی می شود. در شرایط «توّجه میدانی» مغز به جای تمرکز بر یک نقطه، بر نقاط زیادی تمرکز می کند و در عوض مدت و عمق توجه اش به هر نقطه کاهش می یابد، یعنی به همه جا اندک زمانی توجه می کند و سپس آن را رها می کند. تکرار دراز مدت این وضعیت که به علّت اعتیاد به بازی های کامپیوتری رخ می دهد (در بند بعد توضیح می دهم) باعث می شود مغز این وضعیت خطر را دائمی ارزیابی کند و وضعیت معمول خود را با این حالت تطبیق دهد. این وضعیت شبیه همان حالتی است که در مغز کودکان دچار
(Attention Defecit Disorder) ADD
رخ می دهد! مغز کودکان ADD (بیش فعال / کم توجه) دچار توجه میدانی است. آن ها مدت کوتاهی روی یک محرک تمرکز می کنند و به سرعت به نقطه دیگر می پرند. از آنجا که تمرکز (Concentration) را، توانایی حفظ توجه (Attention) تعریف می کنيم این کودکان را فاقد توانایی تمرکز می دانیم. توانایی نشستن در کلاس درس، توجه طولانی به درس دادن معلم و سپس توانایی تمرکز طولانی روی انجام تکالیف درسی برای این کودکان ممکن نیست. از دیدگاه تئوری، انجام دراز مدت این قبیل بازی های کامپیوتری باعث می شود مغز کودکان شبیه به مغز کودکان ADD گردد!
3-تنش روانی زیاد موقع انجام این قبیل بازی های کامپیوتری و سپس پایان ناگهانی تنش موقع اتمام هر مرحله از بازی، مغز را در وضعیت
Tension-Relaxation
قرار می گیرد و رفع آنی تنش منجر به آزاد شدن مقدار زیادی دوپامین در «هسته آکومبنس» مغز می گردد که مرکز پاداش مغز و در ضمن «کانون اعتیاد مغز» است با این مکانیزم، این قبیل بازی های کامپیوتری اعتیاد آورند.
بنابراین ملاحظه می فرمائید که این قبیل بازی های کامپیوتری در نهایت، چه از نظر تغییرات شناختی که در مغز ایجاد می کنند و چه از نظر اعتیادزایی و وقتی که صرف خود می کنند مخل فعالیت درسی و تحصیلی کودکان هستند. اگر استفاده از این نوع بازی ها محدود نشود جمعّیت زیادی از کودکان محصل را باید با تشخیص «بیش فعالی/کمبود توجه» تحت درمان قرار دهیم!
در پایان ذکر این نکته ضروری است که همه بازی های کامپیوتری دارای این ویژگی ها نیستند حتی به تازگی نرم افزارهای درمانگری تولید شده اند که می توانند در درمان کودکان ADD کمک کننده باشند. فهرست و کارکرد این نوع بازی ها را روانشناسان و روانپزشکانی که در قلمرو درمان های تکنولوژیک کار می کنند به شما معرفی خواهند کرد.
#دکترمحمدرضاسرگلزایی_روانپزشک
@drsargolzaei
drsargolzaei.com
دکتر محمدرضا سرگلزایی - روانپزشک
دکتر محمدرضا سرگلزایی – روانپزشک و معلم
برای دسترسی به همه محتوای سایت نیاز است شما در سایت ثبت‌نام کنید و در صورتی که پیش از این
#پرسش_و_پاسخ
*سلام بر همراهان عزیز و خوانندگان فهیم نوشته هایم؛
دوست اررزشمندی دربارهٔ مقالهٔ #بازیهای_کامپیوتری_و_کودکان_ما نظری داده اند که عیناً نقل می کنم تا باب گفتگو راجع به مقالات کانال باز شود. از دوستانی که مایلند به این گفتگو ادامه دهند خواهش می کنم مطالب شان را به نشانی isssp@yahoo.com ایمیل فرمایند. پیشاپیش سپاسگزارم.
#دکترسرگلزایی
*با عرض سلام و تشکر بابت مطالب مفید سایت شما من نیما سعیدی مربی ورزش هستم و بعد از مطالعه مطلب شما مواردی به ذهنم رسید که فکر کردم با شما در میان بگذارم:
احتمالا بازی های کامپیوتری زیان هایی برای کودکان بوجود می آورد و بعنوان معلم ورزش من بشخصه منکر این قضیه نیستم اما بنظرم قسمتهایی از این مطلب جای درنگ دارد.
- در ابتدای مطلب ذکر شده که قهرمان بازی که توسط بچه ها کنترل میشود می بایست به سرعت حرکت کند و حواش به مانعی که به او نزدیک می شود باشد. حال سؤال اینجاست که آیا خود این کار یعنی کنترل با سرعت و دقیق قهرمان بازی احتیاج به "تمرکز" و "حفظ توجه" ندارد؟ اگر جواب شما به این سوال منفی است پیشنهاد می کنم یکبار اینگونه بازی ها را امتحان کنید و میزان موفقیت خود را بسنجید. احتمالا اگر رکورد بازی خود را با کودکتان مقایسه کنید، کودکتان با توجه به نتیجه بدست آمده محق است که شما را متهم به اختلال ADD کند!!! بگذارید مثال دیگری را بررسی کنیم. هنگام تماشای کارتون (مثلا باب اسفنجی) کودکان را مشاهده کنید. آیا دراین هنگام هم آنها فاقد تمرکز و حفظ توجه هستند؟ آیا تمام شخصیت های حاضر در کارتون و روند قصه را در قسمتهای مختلف از بر نیستند؟ تصور میکنم که پاسخ این سوالات منفی باشد. در واقع نکته اینجاست که متاسفانه تشخیص این اختلالات فقط در مواردی که بزرگسالان به کودکان تحمیل کرده اند (مثل انجام تکالیف مدرسه، حضور طولانی در کلاس درس و...) انجام شده است و معمولا کودکان هیچ انتخابی در مورد پذیرش یا عدم پذیرش آنها نداشته اند.
- یادم هست در برنامه ای که در ماه گذشته در تلویزیون دولتی ایران پخش میشد کارشناس آموزش و پرورش می گفت که تحقیقات مختلف نشان داده که توانایی نشستن کودکان۶ تا ۸ سال در کلاس درس حداکثر بین ۷ تا ۱۰ می باشد ولی ما انتظار داریم که آنها در کلاس های یک ساعته با تمرکز کامل بنشینند.
- همینطور در خاطرم هست که پروفسور عشایری در سمینار "کارکرد مغز و آموزش" که در دوسال گذشته در موسسه پژوهشی کودکان دنیا برگزار شد می گفتند که قسمتهای زیادی از تشخیص های اختلالات ADD و ADHD توسط روانشناسان وروان پزشکان محل ایراد هستند چون که ما اغلب فراموش می کنیم که اکثر کودکان امروز در فضای آپارتمانی امکان تخلیه انرژی و فعالیت فیزیکی را ندارند و به همین دلیل اعمالی انجام می دهند که بنظر ما بیش فعالی است و ما هم به دلایل مختلف امکان فعالیت فیزیکی رو برای کودکان بوجود نمی آوریم و بجای آن متوسل مشاوره و احیانا درمان از طریق دارو میشویم در صورتی که که اگر همان کودک را به مدرسه ای در روستایی ببریم که کودکان در فضای طبیعت ساعت ها جنب و جوش دارند احتمالا همان کودک نسبت به همکلاسی های خود متهم به تنبلی خواهد شد.
در خاتمه یاد آور می شوم که منکر تاثیرات مخرب احتمالی بازیهای کامپیوتری نیستم اما اینکه این بازی ها باعث چه اختلالاتی میشود جای بسی تامل دارد.
@drsargolzaei
*سلام بر همراهان عزیز و خوانندگان فهیم نوشته هایم؛
دوست اررزشمندی دربارهٔ مقالهٔ #بازیهای_کامپیوتری_و_کودکان_ما نظری داده اند که عیناً نقل می کنم تا باب گفتگو راجع به مقالات کانال باز شود. از دوستانی که مایلند به این گفتگو ادامه دهند خواهش می کنم مطالب شان را به نشانی isssp@yahoo.com ایمیل فرمایند. پیشاپیش سپاسگزارم.
#دکترسرگلزایی
*با عرض سلام و تشکر بابت مطالب مفید سایت شما من نیما سعیدی مربی ورزش هستم و بعد از مطالعه مطلب شما مواردی به ذهنم رسید که فکر کردم با شما در میان بگذارم:
احتمالا بازی های کامپیوتری زیان هایی برای کودکان بوجود می آورد و بعنوان معلم ورزش من بشخصه منکر این قضیه نیستم اما بنظرم قسمتهایی از این مطلب جای درنگ دارد.
- در ابتدای مطلب ذکر شده که قهرمان بازی که توسط بچه ها کنترل میشود می بایست به سرعت حرکت کند و حواش به مانعی که به او نزدیک می شود باشد. حال سؤال اینجاست که آیا خود این کار یعنی کنترل با سرعت و دقیق قهرمان بازی احتیاج به "تمرکز" و "حفظ توجه" ندارد؟ اگر جواب شما به این سوال منفی است پیشنهاد می کنم یکبار اینگونه بازی ها را امتحان کنید و میزان موفقیت خود را بسنجید. احتمالا اگر رکورد بازی خود را با کودکتان مقایسه کنید، کودکتان با توجه به نتیجه بدست آمده محق است که شما را متهم به اختلال ADD کند!!! بگذارید مثال دیگری را بررسی کنیم. هنگام تماشای کارتون (مثلا باب اسفنجی) کودکان را مشاهده کنید. آیا دراین هنگام هم آنها فاقد تمرکز و حفظ توجه هستند؟ آیا تمام شخصیت های حاضر در کارتون و روند قصه را در قسمتهای مختلف از بر نیستند؟ تصور میکنم که پاسخ این سوالات منفی باشد. در واقع نکته اینجاست که متاسفانه تشخیص این اختلالات فقط در مواردی که بزرگسالان به کودکان تحمیل کرده اند (مثل انجام تکالیف مدرسه، حضور طولانی در کلاس درس و...) انجام شده است و معمولا کودکان هیچ انتخابی در مورد پذیرش یا عدم پذیرش آنها نداشته اند.
- یادم هست در برنامه ای که در ماه گذشته در تلویزیون دولتی ایران پخش میشد کارشناس آموزش و پرورش می گفت که تحقیقات مختلف نشان داده که توانایی نشستن کودکان۶ تا ۸ سال در کلاس درس حداکثر بین ۷ تا ۱۰ می باشد ولی ما انتظار داریم که آنها در کلاس های یک ساعته با تمرکز کامل بنشینند.
- همینطور در خاطرم هست که پروفسور عشایری در سمینار "کارکرد مغز و آموزش" که در دوسال گذشته در موسسه پژوهشی کودکان دنیا برگزار شد می گفتند که قسمتهای زیادی از تشخیص های اختلالات ADD و ADHD توسط روانشناسان وروان پزشکان محل ایراد هستند چون که ما اغلب فراموش می کنیم که اکثر کودکان امروز در فضای آپارتمانی امکان تخلیه انرژی و فعالیت فیزیکی را ندارند و به همین دلیل اعمالی انجام می دهند که بنظر ما بیش فعالی است و ما هم به دلایل مختلف امکان فعالیت فیزیکی رو برای کودکان بوجود نمی آوریم و بجای آن متوسل مشاوره و احیانا درمان از طریق دارو میشویم در صورتی که که اگر همان کودک را به مدرسه ای در روستایی ببریم که کودکان در فضای طبیعت ساعت ها جنب و جوش دارند احتمالا همان کودک نسبت به همکلاسی های خود متهم به تنبلی خواهد شد.
در خاتمه یاد آور می شوم که منکر تاثیرات مخرب احتمالی بازیهای کامپیوتری نیستم اما اینکه این بازی ها باعث چه اختلالاتی میشود جای بسی تامل دارد.
@drsargolzaei
ادامه #پرسش_و_پاسخ راجع به مقاله
#بازیهای_کامپیوتری_و_کودکان_ما
*آقاي #دكترسرگلزايي و دوستان همراه
سلام و وقت بخير؛
گفتگويي كه درباره مضرات بازيهاي كامپيوتري و كلا كار با كامپيوتر و فضاي مجازي همه جا به گوش ميرسد، مرا ياد گفته هاي مرحوم پدرم مي اندازد كه ميگفت من در يك جامعه چند صد نفره پزشك شدم چون خانواده من تنها خانواده اي در دهه ٢٠ و در ميان اطرافيان بودند كه كتاب خواندن بچه ها را تنبيه نمي كردند. آن زمان هم گويا دقيقا همين ايراد به كتاب خواندن طولاني مدت گرفته ميشد. چشمهايت از بين مي رود، يك جا نشستن و ساعتها كتاب خواندن تو را بيمار و از كار افتاده ميكند، تو پس كي زندگي ميكني، بالاخره ديوانه خواهي شد و و و ....
بچه هاي ما كه با اين ابزار بزرگ شدند به مراتب هوشيار تر و آگاه تر به دنياي اطراف خود هستند تا ما. در اينكه افراط در هر كاري حتا ميوه خوردن باعث ناهنجاريست، شكي نيست اما خلاصه اينكه مشكل در استفاده از بازيهاي كامپيوتري و فضاي مجازي نيست، افراط در اين كار است كه ميتواند مشكل ساز باشد.
هر چند به همان هم شك دارم. بچه ها بعد از يك دوره فشرده وافراطي انجام كاري، آنرا يا ترك كرده يا تعديل مي كنند. بارها و بارها در زمينه هاي متعدد شاهد اين جريان بوده ام.
بااحترام
خليلي يزدي
@drsargolzaei
#بازیهای_کامپیوتری_و_کودکان_ما
*آقاي #دكترسرگلزايي و دوستان همراه
سلام و وقت بخير؛
گفتگويي كه درباره مضرات بازيهاي كامپيوتري و كلا كار با كامپيوتر و فضاي مجازي همه جا به گوش ميرسد، مرا ياد گفته هاي مرحوم پدرم مي اندازد كه ميگفت من در يك جامعه چند صد نفره پزشك شدم چون خانواده من تنها خانواده اي در دهه ٢٠ و در ميان اطرافيان بودند كه كتاب خواندن بچه ها را تنبيه نمي كردند. آن زمان هم گويا دقيقا همين ايراد به كتاب خواندن طولاني مدت گرفته ميشد. چشمهايت از بين مي رود، يك جا نشستن و ساعتها كتاب خواندن تو را بيمار و از كار افتاده ميكند، تو پس كي زندگي ميكني، بالاخره ديوانه خواهي شد و و و ....
بچه هاي ما كه با اين ابزار بزرگ شدند به مراتب هوشيار تر و آگاه تر به دنياي اطراف خود هستند تا ما. در اينكه افراط در هر كاري حتا ميوه خوردن باعث ناهنجاريست، شكي نيست اما خلاصه اينكه مشكل در استفاده از بازيهاي كامپيوتري و فضاي مجازي نيست، افراط در اين كار است كه ميتواند مشكل ساز باشد.
هر چند به همان هم شك دارم. بچه ها بعد از يك دوره فشرده وافراطي انجام كاري، آنرا يا ترك كرده يا تعديل مي كنند. بارها و بارها در زمينه هاي متعدد شاهد اين جريان بوده ام.
بااحترام
خليلي يزدي
@drsargolzaei
ادامه #پرسش_و_پاسخ راجع به مقاله
#بازیهای_کامپیوتری_و_کودکان_ما
*سلام آقای #دکترسرگلزایی!
وقت بخیر
کانال شما رو یکی از دکترای جامعه شناسی بهم معرفی کرده و من از خوندن مطالبتون هم لذت میبرم و هم تعجب میکنم که چرا انقدر سیاسی فعالیت میکنید؟
البته قبول دارم که بخش زیادی از مطالبتون بیشتر از سیاسی بودن، اجتماعیه و مباحثیه که جامعه ما الان از آموزش ندیدن اونها رنج میبره و بهش نیاز داره.
در ارتباط با موضوع بازی های کامپیوتری، خودم آدمی بودم که به شدت تحت تاثیر این موضوع بودم.
سالهای اول تا چهارم ابتدایی تو یه خونه حیاط دار زندگی میکردیم و با بچه های همسایه تو کوچه خیلی بازی میکردیم. تو این سالها من درسم خیلی خوب بود و تو آزمون های استانی سوم یا چهارم میشدم.
اما از سال پنجم که خونه مون رو عوض کردیم و از تفریح های فیزیکی تو محیط های باز دور شدم و همزمان کامپیوتر هم خریدیم، درسم به شدت افت کرد جوری که تو کلاس خودمون 20 ام به بالا میشدم.
همیشه این برام سوال بوده که علت اصلی این افت چی بوده و بر اساس این چیزایی که گفته شده در دو مقاله کانالتون به نظر میاد همین خونه نشین شدن و اعتیاد به بازی کامپیوتری بوده باشه. آیا این نتیجه گیری درسته؟ یا دلیل دیگه ای ممکنه داشته باشه؟
سوال مهمتری که دارم اینه که اگه این موضوع درست باشه، والدین من چه کمکی میتونستن به من بکنن؟!
چون من واقعا عاشق بازی کامپیوتری بودم و اونا از هر راهی سعی میکردن جلو منو بگیرن، بی فایده بود!
از جمع کردن کامپیوتر و کنترل کردن زمان بازی من گرفته تا تعیین جایزه برای موفقیت، اما بیفایده بود و من دیگه آدم سابق نشدم!!
خوشحال میشم اگه جوابمو بدید
*با سلام و سپاس از مشارکت شما
در آموزه های رفتاردرمانی تأکید بر این است که به جای منع یک فعالیت در کودکان ، فعالیت مطلوب جایگزین تقویت گردد، همانطور که خودتان هم در ایمیل تان فرموده اید زمانی که امکان فعالیت تفریحی در فضای باز و در جمع دوستان برایتان فراهم بوده استفاده تان از بازی های کامپیوتری کمتر و متعادل بوده است. در این زمینه می توانید کتاب «روش مدیریت ویل دن» کنت بلانچارد و همکارانش را بخوانید.
دربارهٔ محتوای سیاسی نوشته هایم یادداشت کوتاهی نوشته ام با عنوان #دست_نگهدارید_این_کشتی_دارد_غرق_میشود، خوشحال می شوم آن را بخوانید.
تندرست و پویا باشید
@drsargolzaei
#بازیهای_کامپیوتری_و_کودکان_ما
*سلام آقای #دکترسرگلزایی!
وقت بخیر
کانال شما رو یکی از دکترای جامعه شناسی بهم معرفی کرده و من از خوندن مطالبتون هم لذت میبرم و هم تعجب میکنم که چرا انقدر سیاسی فعالیت میکنید؟
البته قبول دارم که بخش زیادی از مطالبتون بیشتر از سیاسی بودن، اجتماعیه و مباحثیه که جامعه ما الان از آموزش ندیدن اونها رنج میبره و بهش نیاز داره.
در ارتباط با موضوع بازی های کامپیوتری، خودم آدمی بودم که به شدت تحت تاثیر این موضوع بودم.
سالهای اول تا چهارم ابتدایی تو یه خونه حیاط دار زندگی میکردیم و با بچه های همسایه تو کوچه خیلی بازی میکردیم. تو این سالها من درسم خیلی خوب بود و تو آزمون های استانی سوم یا چهارم میشدم.
اما از سال پنجم که خونه مون رو عوض کردیم و از تفریح های فیزیکی تو محیط های باز دور شدم و همزمان کامپیوتر هم خریدیم، درسم به شدت افت کرد جوری که تو کلاس خودمون 20 ام به بالا میشدم.
همیشه این برام سوال بوده که علت اصلی این افت چی بوده و بر اساس این چیزایی که گفته شده در دو مقاله کانالتون به نظر میاد همین خونه نشین شدن و اعتیاد به بازی کامپیوتری بوده باشه. آیا این نتیجه گیری درسته؟ یا دلیل دیگه ای ممکنه داشته باشه؟
سوال مهمتری که دارم اینه که اگه این موضوع درست باشه، والدین من چه کمکی میتونستن به من بکنن؟!
چون من واقعا عاشق بازی کامپیوتری بودم و اونا از هر راهی سعی میکردن جلو منو بگیرن، بی فایده بود!
از جمع کردن کامپیوتر و کنترل کردن زمان بازی من گرفته تا تعیین جایزه برای موفقیت، اما بیفایده بود و من دیگه آدم سابق نشدم!!
خوشحال میشم اگه جوابمو بدید
*با سلام و سپاس از مشارکت شما
در آموزه های رفتاردرمانی تأکید بر این است که به جای منع یک فعالیت در کودکان ، فعالیت مطلوب جایگزین تقویت گردد، همانطور که خودتان هم در ایمیل تان فرموده اید زمانی که امکان فعالیت تفریحی در فضای باز و در جمع دوستان برایتان فراهم بوده استفاده تان از بازی های کامپیوتری کمتر و متعادل بوده است. در این زمینه می توانید کتاب «روش مدیریت ویل دن» کنت بلانچارد و همکارانش را بخوانید.
دربارهٔ محتوای سیاسی نوشته هایم یادداشت کوتاهی نوشته ام با عنوان #دست_نگهدارید_این_کشتی_دارد_غرق_میشود، خوشحال می شوم آن را بخوانید.
تندرست و پویا باشید
@drsargolzaei
ادامه #پرسش_و_پاسخ راجع به مقاله #بازیهای_کامپیوتری_و_کودکان_ما
*با سلام
در رابطه با "مقاله بازیهای کامپیوتری و کودکان ما"
ممکن است بازیهای کامپیوتری بنابر نقش محرکی که دارند باعث ایجاد سیناپس های بیشتر و رشد جنبه هایی از اعصاب کودک شود. بعلاوه کودک نیاز به یک محیط امن و باثبات دارد که با گسترش فضاهای مجازی از بازی گرفته تا شبکه های اجتماعی مخل تأمین دلبستگی ایمن در کودک هستند.
به نظر بنده یکی از جنبه های مثبت و اساسی نوشته های #دکترسرگلزایی بینش سیاسی و اجتماعی وی است و باعث تعجب است یکی از مخاطبان جامعه شناسی از بینش سیاسی دکتر
سرگلزایی در تعجب است.
@drsargolzaei
*با سلام
در رابطه با "مقاله بازیهای کامپیوتری و کودکان ما"
ممکن است بازیهای کامپیوتری بنابر نقش محرکی که دارند باعث ایجاد سیناپس های بیشتر و رشد جنبه هایی از اعصاب کودک شود. بعلاوه کودک نیاز به یک محیط امن و باثبات دارد که با گسترش فضاهای مجازی از بازی گرفته تا شبکه های اجتماعی مخل تأمین دلبستگی ایمن در کودک هستند.
به نظر بنده یکی از جنبه های مثبت و اساسی نوشته های #دکترسرگلزایی بینش سیاسی و اجتماعی وی است و باعث تعجب است یکی از مخاطبان جامعه شناسی از بینش سیاسی دکتر
سرگلزایی در تعجب است.
@drsargolzaei
ادامه #پرسش_و_پاسخ راجع به مقاله #بازیهای_کامپیوتری_و_کودکان_ما
*خلاصه ای از محتوای سخنرانی "تد" با موضوع "بازیهای ویدئویی و عملکرد مغز"
سازمان "تد"، سازمانی است غیر انتفاعی با رسالت انتشار سریع ایده ها و دانش نو است. ( TED Talks)، پادکست ویدئویی روزانه ایست از کنفرانس های "تد" که در آن متفکران برتر دنیا در قالب سخنرانیهای 18 دقیقه ای به انتشار دانش خود در دامنه وسیعی از قلمرو علم می پردازند.
سخنرانی زیر در 19 نوامبر 2012، منتشر شد. سخنران خانم دفن باولیر، متخصص مغز است و به بررسی این موضوع می پردازد که "چگونه بازیهای با تم سریع روی مغز تاثیر میگذارند؟".
شاید شما هم با انبوهی از نظرات مخالف یا موافق در مورد تاثیرات مثبت با منفی بازیهای ویدئویی بر عملکرد مغز خصوصا فرزندانتان مواجه شده اید. ما در آزمایشگاه شناختی، تاثیر بازیهای
Action-packed shooter games
مانند بازی تک نفره
"Far cry"
که در آن شخصیت بازی در محیط بازی اکشن باید ماموریت هایی انجام دهد که نیاز به واکنش سریع دارد)، را توسط تکالیف مختلف شناختی، به صورت کمی سنجیدیم. و نظرهای رایج در مورد این تاثیرات را مورد آزمون قرار دادیم.
اولین نظر که شاید شما هم شنیده باشید این است که انجام دادن زیاد این بازیها منجر به کاهش دقت بینایی میشود. اما بررسیهای ما روی افرادی که به طور میانگین حدود 5، 10، 15 ساعت در هفته به انجام بازیهای ویدئویی می پرداختند نشان داد که درمقایسه با افراد عادی که بازی ویدئویی انجام نمی دهند دقت بینایی بسیار بهتری دارند به عنوان مثال می توانند نوشته های ریز روی برچسب دارو را بخوانند در صورتیکه افراد عادی بدون استفاده از ذره بین نمی توانند آن را بخوانند. علاوه بر این می توانند طیف طوسی را بخوبی تمیز دهند که این امر در رانندگی در مه به جلوگیری از تصادفات بسیار کمک خواهد کرد. مسئله مهم در این مطالعه این است که می توان از طریق انجام این بازی ها مغز افراد را پرورش داد تا دقت بینایی آنها افزایش یابد.
دومین موضوع شایع مورد بحث در مورد انجام این گونه بازیها، این است که باعث مشکلاتی در تمرکز و حواسپرتی می شود.اما آزمایشات ما چنین فرضیه ای را رد کرد. این افراد در تکالیف مربوط به تمرکز بسیار خوب عمل کردند. علاوه بر این نسبت به افراد عادی که قادر هستند روی 3 الی 4 کار (در اینجا منظور از کار، آیتمهای تکالیف شناختی است) به صورت همزمان تمرکز کنند، این افراد می توانند به صورت همزمان روی 6 تا 7 کار همزمان تمرکز کنند و بخوبی آن را انجام دهند. بنابراین برخلاف باور عموم این بازیها باعث کاهش تمرکز و ایجاد حواسپرتی نمی شوند. علاوه بر این در مطالعه ای دیگر، به بررسی تاثیر انجام این بازیها بر بهبود تکالیف چرخش ذهنی پرداختیم. افرادی که به مدت 15 ساعت ( نه در یک روز) در آزمایش ما به انجام بازی Action shooter پرداختند، نسبت به زمانی که این بازی را انجام نداده بودن بهبود چشمگیری در انجام تکلیف چرخش ذهنی نشان دادند که پس از 5 ماه بررسی این اثر باقیمانده بود.
چالش بزرگی که پیش روی ماست این است که، ما با پدیده ای مواجه هستیم که دارای اجزا بسیار مفیدی است که می توان از آن برای افزایش توانمندی های شناختی در حوزه توجه و تمرکز استفاده کرد، اما از آن سو با استفاده زمانی نابجا و گاها بافت نامناسب بازیها روبرو هستیم. صنعت بازی به دنبال جذب بیشتر مخاطب و بالا بردن تعداد افرادی است که بازی خاصی را خریداری کرده و برایش زمان صرف می کنند. در حالیکه نمی توان منکر اثرات درمانی و سودمند این بازی ها شد. شاید تمثیل کلم بروکلی و شکلات دراینجا جالب به نظر برسد. محتوای مفید این بازیها که روی عملکرد مغزی تاثیر مثبت دارند مانند کلم بروکلی است اما چه کسی کلم بروکلی را می گیرد و شکلات را رد می کند، و حاضر است بازیهای طراحی شده هدفمند را که خاص افزایش توانایی های شناختی طراحی شده اند را بازی کند. این بازیها در مقایسه با بازیهای اکشن و رقیب در صنعت بازی، متقاضی بسیار کمتری دارند.
گام مهم بعدی ما به عنوان دانشمندان حوزه مغز، ترکیب کلم بروکلی با شکلات است. هم خواص بروکلی حفظ شود هم جذابیت بازیها مخاطبین را جذب کند و ما به هدف غایی خود که افزایش توانمندیهای شناختی است برسیم.
مریم اسدی-دانشجوی دکتری روانشناسی دانشگاه شهید بهشتی
@drsargolzaei
*خلاصه ای از محتوای سخنرانی "تد" با موضوع "بازیهای ویدئویی و عملکرد مغز"
سازمان "تد"، سازمانی است غیر انتفاعی با رسالت انتشار سریع ایده ها و دانش نو است. ( TED Talks)، پادکست ویدئویی روزانه ایست از کنفرانس های "تد" که در آن متفکران برتر دنیا در قالب سخنرانیهای 18 دقیقه ای به انتشار دانش خود در دامنه وسیعی از قلمرو علم می پردازند.
سخنرانی زیر در 19 نوامبر 2012، منتشر شد. سخنران خانم دفن باولیر، متخصص مغز است و به بررسی این موضوع می پردازد که "چگونه بازیهای با تم سریع روی مغز تاثیر میگذارند؟".
شاید شما هم با انبوهی از نظرات مخالف یا موافق در مورد تاثیرات مثبت با منفی بازیهای ویدئویی بر عملکرد مغز خصوصا فرزندانتان مواجه شده اید. ما در آزمایشگاه شناختی، تاثیر بازیهای
Action-packed shooter games
مانند بازی تک نفره
"Far cry"
که در آن شخصیت بازی در محیط بازی اکشن باید ماموریت هایی انجام دهد که نیاز به واکنش سریع دارد)، را توسط تکالیف مختلف شناختی، به صورت کمی سنجیدیم. و نظرهای رایج در مورد این تاثیرات را مورد آزمون قرار دادیم.
اولین نظر که شاید شما هم شنیده باشید این است که انجام دادن زیاد این بازیها منجر به کاهش دقت بینایی میشود. اما بررسیهای ما روی افرادی که به طور میانگین حدود 5، 10، 15 ساعت در هفته به انجام بازیهای ویدئویی می پرداختند نشان داد که درمقایسه با افراد عادی که بازی ویدئویی انجام نمی دهند دقت بینایی بسیار بهتری دارند به عنوان مثال می توانند نوشته های ریز روی برچسب دارو را بخوانند در صورتیکه افراد عادی بدون استفاده از ذره بین نمی توانند آن را بخوانند. علاوه بر این می توانند طیف طوسی را بخوبی تمیز دهند که این امر در رانندگی در مه به جلوگیری از تصادفات بسیار کمک خواهد کرد. مسئله مهم در این مطالعه این است که می توان از طریق انجام این بازی ها مغز افراد را پرورش داد تا دقت بینایی آنها افزایش یابد.
دومین موضوع شایع مورد بحث در مورد انجام این گونه بازیها، این است که باعث مشکلاتی در تمرکز و حواسپرتی می شود.اما آزمایشات ما چنین فرضیه ای را رد کرد. این افراد در تکالیف مربوط به تمرکز بسیار خوب عمل کردند. علاوه بر این نسبت به افراد عادی که قادر هستند روی 3 الی 4 کار (در اینجا منظور از کار، آیتمهای تکالیف شناختی است) به صورت همزمان تمرکز کنند، این افراد می توانند به صورت همزمان روی 6 تا 7 کار همزمان تمرکز کنند و بخوبی آن را انجام دهند. بنابراین برخلاف باور عموم این بازیها باعث کاهش تمرکز و ایجاد حواسپرتی نمی شوند. علاوه بر این در مطالعه ای دیگر، به بررسی تاثیر انجام این بازیها بر بهبود تکالیف چرخش ذهنی پرداختیم. افرادی که به مدت 15 ساعت ( نه در یک روز) در آزمایش ما به انجام بازی Action shooter پرداختند، نسبت به زمانی که این بازی را انجام نداده بودن بهبود چشمگیری در انجام تکلیف چرخش ذهنی نشان دادند که پس از 5 ماه بررسی این اثر باقیمانده بود.
چالش بزرگی که پیش روی ماست این است که، ما با پدیده ای مواجه هستیم که دارای اجزا بسیار مفیدی است که می توان از آن برای افزایش توانمندی های شناختی در حوزه توجه و تمرکز استفاده کرد، اما از آن سو با استفاده زمانی نابجا و گاها بافت نامناسب بازیها روبرو هستیم. صنعت بازی به دنبال جذب بیشتر مخاطب و بالا بردن تعداد افرادی است که بازی خاصی را خریداری کرده و برایش زمان صرف می کنند. در حالیکه نمی توان منکر اثرات درمانی و سودمند این بازی ها شد. شاید تمثیل کلم بروکلی و شکلات دراینجا جالب به نظر برسد. محتوای مفید این بازیها که روی عملکرد مغزی تاثیر مثبت دارند مانند کلم بروکلی است اما چه کسی کلم بروکلی را می گیرد و شکلات را رد می کند، و حاضر است بازیهای طراحی شده هدفمند را که خاص افزایش توانایی های شناختی طراحی شده اند را بازی کند. این بازیها در مقایسه با بازیهای اکشن و رقیب در صنعت بازی، متقاضی بسیار کمتری دارند.
گام مهم بعدی ما به عنوان دانشمندان حوزه مغز، ترکیب کلم بروکلی با شکلات است. هم خواص بروکلی حفظ شود هم جذابیت بازیها مخاطبین را جذب کند و ما به هدف غایی خود که افزایش توانمندیهای شناختی است برسیم.
مریم اسدی-دانشجوی دکتری روانشناسی دانشگاه شهید بهشتی
@drsargolzaei
#مقاله
#بازیهای_کامپیوتری_و_کودکان_ما
بچه ها «تبلت» در دست مشغول بازی کامپیوتری هستند و من با دقت به بازی هاشان نگاه می کنم. قهرمان بازی- که بچه ها مسئول هدایتش هستند- باید به سرعت حرکت کند و حواسش به موانعی که هرلحظه با سرعت به او نزدیک می شوند باشد. در این شرایط در مغز بچه ها چه اتفاقاتی می افتد؟
1-من انسان را «حیوان تئاتریکال» تعریف می کنم. یعنی حیوانی که به شدت در نقش هایش فرو می رود و نقش ها نه تنها عملکرد ارادی که حتی عملکردهای فیزیولوژیک اتونوم او را نیز تحت تاثیر قرار می دهند. در وضعیت «انگار که» (as if) که در صحنه نمایش، هنگام تماشای فیلم و در حین بازی پیش می آید، فیزیولوژی ما نمی تواند خطر واقعی را از خطر مجازی تفکیک نماید و چنان واکنش نشان می دهد که گویا واقعأ در میدان جنگ یا در شرایط بحرانی و اورژانسی دیگر قرار دارد. بنابراین در حین این قبیل بازی های کامپیوتری، مقدار زیادی اپی نفرین در جریان خون بچه ها و مقدار زیادی نوراپی نفرین در شکاف سیناپس های مغز آن ها آزاد می گردند.
2-از نقطه نظر شناختی، این حیوانات کوچک تئاتریکال، در وضعیت آماده باش قرار دارند چون قرار است هر لحظه با خطری مواجه شوند و به آن واکنش نشان دهند. این وضعیت «آماده باش» را از نظر عملکرد مغزی Hyper Vigilance می نامیم که «ترّصد مفرط» ترجمه شده است. مغز در حالت اماده باشی دچار توجه میدانی می شود. در شرایط «توّجه میدانی» مغز به جای تمرکز بر یک نقطه، بر نقاط زیادی تمرکز می کند و در عوض مدت و عمق توجه اش به هر نقطه کاهش می یابد، یعنی به همه جا اندک زمانی توجه می کند و سپس آن را رها می کند. تکرار دراز مدت این وضعیت که به علّت اعتیاد به بازی های کامپیوتری رخ می دهد (در بند بعد توضیح می دهم) باعث می شود مغز این وضعیت خطر را دائمی ارزیابی کند و وضعیت معمول خود را با این حالت تطبیق دهد. این وضعیت شبیه همان حالتی است که در مغز کودکان دچار
(Attention Defecit Disorder) ADD
رخ می دهد! مغز کودکان ADD (بیش فعال / کم توجه) دچار توجه میدانی است. آن ها مدت کوتاهی روی یک محرک تمرکز می کنند و به سرعت به نقطه دیگر می پرند. از آنجا که تمرکز (Concentration) را، توانایی حفظ توجه (Attention) تعریف می کنيم این کودکان را فاقد توانایی تمرکز می دانیم. توانایی نشستن در کلاس درس، توجه طولانی به درس دادن معلم و سپس توانایی تمرکز طولانی روی انجام تکالیف درسی برای این کودکان ممکن نیست. از دیدگاه تئوری، انجام دراز مدت این قبیل بازی های کامپیوتری باعث می شود مغز کودکان شبیه به مغز کودکان ADD گردد!
3-تنش روانی زیاد موقع انجام این قبیل بازی های کامپیوتری و سپس پایان ناگهانی تنش موقع اتمام هر مرحله از بازی، مغز را در وضعیت
Tension-Relaxation
قرار می گیرد و رفع آنی تنش منجر به آزاد شدن مقدار زیادی دوپامین در «هسته آکومبنس» مغز می گردد که مرکز پاداش مغز و در ضمن «کانون اعتیاد مغز» است با این مکانیزم، این قبیل بازی های کامپیوتری اعتیاد آورند.
بنابراین ملاحظه می فرمائید که این قبیل بازی های کامپیوتری در نهایت، چه از نظر تغییرات شناختی که در مغز ایجاد می کنند و چه از نظر اعتیادزایی و وقتی که صرف خود می کنند مخل فعالیت درسی و تحصیلی کودکان هستند. اگر استفاده از این نوع بازی ها محدود نشود جمعّیت زیادی از کودکان محصل را باید با تشخیص «بیش فعالی/کمبود توجه» تحت درمان قرار دهیم!
در پایان ذکر این نکته ضروری است که همه بازی های کامپیوتری دارای این ویژگی ها نیستند حتی به تازگی نرم افزارهای درمانگری تولید شده اند که می توانند در درمان کودکان ADD کمک کننده باشند. فهرست و کارکرد این نوع بازی ها را روانشناسان و روانپزشکانی که در قلمرو درمان های تکنولوژیک کار می کنند به شما معرفی خواهند کرد.
#دکترمحمدرضاسرگلزایی_روانپزشک
اینستاگرام:
http://Instagram.com/drsargolzaei
وب سایت:
http://drsargolzaei.com
#بازیهای_کامپیوتری_و_کودکان_ما
بچه ها «تبلت» در دست مشغول بازی کامپیوتری هستند و من با دقت به بازی هاشان نگاه می کنم. قهرمان بازی- که بچه ها مسئول هدایتش هستند- باید به سرعت حرکت کند و حواسش به موانعی که هرلحظه با سرعت به او نزدیک می شوند باشد. در این شرایط در مغز بچه ها چه اتفاقاتی می افتد؟
1-من انسان را «حیوان تئاتریکال» تعریف می کنم. یعنی حیوانی که به شدت در نقش هایش فرو می رود و نقش ها نه تنها عملکرد ارادی که حتی عملکردهای فیزیولوژیک اتونوم او را نیز تحت تاثیر قرار می دهند. در وضعیت «انگار که» (as if) که در صحنه نمایش، هنگام تماشای فیلم و در حین بازی پیش می آید، فیزیولوژی ما نمی تواند خطر واقعی را از خطر مجازی تفکیک نماید و چنان واکنش نشان می دهد که گویا واقعأ در میدان جنگ یا در شرایط بحرانی و اورژانسی دیگر قرار دارد. بنابراین در حین این قبیل بازی های کامپیوتری، مقدار زیادی اپی نفرین در جریان خون بچه ها و مقدار زیادی نوراپی نفرین در شکاف سیناپس های مغز آن ها آزاد می گردند.
2-از نقطه نظر شناختی، این حیوانات کوچک تئاتریکال، در وضعیت آماده باش قرار دارند چون قرار است هر لحظه با خطری مواجه شوند و به آن واکنش نشان دهند. این وضعیت «آماده باش» را از نظر عملکرد مغزی Hyper Vigilance می نامیم که «ترّصد مفرط» ترجمه شده است. مغز در حالت اماده باشی دچار توجه میدانی می شود. در شرایط «توّجه میدانی» مغز به جای تمرکز بر یک نقطه، بر نقاط زیادی تمرکز می کند و در عوض مدت و عمق توجه اش به هر نقطه کاهش می یابد، یعنی به همه جا اندک زمانی توجه می کند و سپس آن را رها می کند. تکرار دراز مدت این وضعیت که به علّت اعتیاد به بازی های کامپیوتری رخ می دهد (در بند بعد توضیح می دهم) باعث می شود مغز این وضعیت خطر را دائمی ارزیابی کند و وضعیت معمول خود را با این حالت تطبیق دهد. این وضعیت شبیه همان حالتی است که در مغز کودکان دچار
(Attention Defecit Disorder) ADD
رخ می دهد! مغز کودکان ADD (بیش فعال / کم توجه) دچار توجه میدانی است. آن ها مدت کوتاهی روی یک محرک تمرکز می کنند و به سرعت به نقطه دیگر می پرند. از آنجا که تمرکز (Concentration) را، توانایی حفظ توجه (Attention) تعریف می کنيم این کودکان را فاقد توانایی تمرکز می دانیم. توانایی نشستن در کلاس درس، توجه طولانی به درس دادن معلم و سپس توانایی تمرکز طولانی روی انجام تکالیف درسی برای این کودکان ممکن نیست. از دیدگاه تئوری، انجام دراز مدت این قبیل بازی های کامپیوتری باعث می شود مغز کودکان شبیه به مغز کودکان ADD گردد!
3-تنش روانی زیاد موقع انجام این قبیل بازی های کامپیوتری و سپس پایان ناگهانی تنش موقع اتمام هر مرحله از بازی، مغز را در وضعیت
Tension-Relaxation
قرار می گیرد و رفع آنی تنش منجر به آزاد شدن مقدار زیادی دوپامین در «هسته آکومبنس» مغز می گردد که مرکز پاداش مغز و در ضمن «کانون اعتیاد مغز» است با این مکانیزم، این قبیل بازی های کامپیوتری اعتیاد آورند.
بنابراین ملاحظه می فرمائید که این قبیل بازی های کامپیوتری در نهایت، چه از نظر تغییرات شناختی که در مغز ایجاد می کنند و چه از نظر اعتیادزایی و وقتی که صرف خود می کنند مخل فعالیت درسی و تحصیلی کودکان هستند. اگر استفاده از این نوع بازی ها محدود نشود جمعّیت زیادی از کودکان محصل را باید با تشخیص «بیش فعالی/کمبود توجه» تحت درمان قرار دهیم!
در پایان ذکر این نکته ضروری است که همه بازی های کامپیوتری دارای این ویژگی ها نیستند حتی به تازگی نرم افزارهای درمانگری تولید شده اند که می توانند در درمان کودکان ADD کمک کننده باشند. فهرست و کارکرد این نوع بازی ها را روانشناسان و روانپزشکانی که در قلمرو درمان های تکنولوژیک کار می کنند به شما معرفی خواهند کرد.
#دکترمحمدرضاسرگلزایی_روانپزشک
اینستاگرام:
http://Instagram.com/drsargolzaei
وب سایت:
http://drsargolzaei.com