#روان_حکایت_نامه!؟
#مقاله
حکایت #فرویدالدوله (قسمت اول)

اندر حکایات آمده است که در عهدی نه چندان قدیم، طبیبی از بلاد اتریش به نام زیگموند بن ژاکوب التجار فرویدالممالک ملقب به فرویدالدوله ادعایی بس ثقیل در باب علم النفس (روان شناسی) کرد که گویی ثقل آن از ثقیل ترین جرثقیل هم ثقیل تر بود. وی گفت که منش (شخصیت) و سلوک (رفتار) آدمی در ایام بلوغ (بزرگسالی)، همانا به سبک و سیاق آنیست که والدین در ایام طفولیت و دوران نوباوگی بر وی روا داشته اند. حال آنکه میراث به ارث رسیده از طریق والد و والده و نیاکانشان که به وسیله جفت شدن طاق #خزانه_های_ژنی (اسپرم و تخمک)آنها برطبق طریقت شرمگاهی و شامگاهی ( #آمیزش_جنسی) است نیز در پدیدار گشتن آن چه در باب ایام بلوغ گفته شد تاثیری بس ژرف دارد. به علاوه فرویدالدوله از مفاهیمی بس کهن تر از ایام خود، که دارای استفاده عام بود نیز جهت وضوح بیشتر گفته خود بهره جست. #ناهشیار من جمله مفاهیم موکد، مسلم و مقدم نظریه آن طبیب بود که برای تبیین آن از مثال #کوه_یخ که در قطبین کره خاکی است یاری جست. ساختار کوه یخ به گونه ایست که بخش اعظم آن در زیر آب و قِسم اصغر آن بر روی آب است. حال آنکه محتوای ذهن همچون کوه یخ دارای بخش آگاه (قسم بالای آب) و بخش ناآگاه (قسم زیر آب) است. از این رو همانگونه که دیدگان، دیدنِ تنها بخش صغیر و روی آب کوه یخ را توان یاری است، همانا آنچه به عنوان محتوای فکر و ذهن و خاطرات از آن یاد می کنیم نیز تنها بخش هوشیار آن است و نه تمام آن. زهی خیال باطل که بخش عظیم ذهن همانند بخش زیر آب کوه مذکور در حیطه ناهشیار است. پس تو گویی هست لیک در حصار آگاهی نیست. از دیگر رو، آنچه در باب طریقت خزانه ژنی و سلوک والدین در ایام طفولیت سخن رفت، همانیست که شکل دهنده محتوای همین ناهشیار است. زیگموند بن ژاکوب از این گفته نیز پا فراتر نهاده و مدعی گردید که علت آنچه در ایام بلوغ از ما سر می زند، همان ناهشیاریست که از بودن آن ناآگاهیم.
با نقل این قول به حکیمان و ادیبان و مرشدان و مریدانشان که آری، آدمی صاحب سلوکی است که علت رخداد آن را همی ندانستندی، پس آنان برآشفتندی و جامه دریدندی و در معیت اهل طریقت بر وی بشوریدندی که این چه سخن ناصواب و نارواییست که بر زبان روانه می سازی؟ حال آنکه ما صاحب اراده بودندیم و هستندیم و خواهیم بودندیم و هر آنچه را خواستندیم در عمل جاری سازندیندیم. پس از آنجایی که آن طبیب عصب شناس (نورولوژیست) اتریشی صاحب طبیعتی بس نقدپذیر و دانش مدار بود، بَرگینه سیگاری سترگ آتش زدیدندی و با درون دادن پر مایه پُکی و برون دادن غلیظ دودی که گویی مُمِد حیات است و مفرح ذات، گفت: آقایون داداشام الکی واسه ما قاط بازی در نیارینو خودتونو به دو قسمت مساوی تقسیم نکنید، دو زار دندون رو جیگر بزارین تا حالیتون کنم.
پس با نیرویی مضاعف به جهت تبیین ادعای خویش به پا خاست و به کندوکاو بیشتر در زمینه علوم سلوک همت گماشت.

https://t.me/joinchat/AAAAAEQD0Idqo9XAH092Zw

http://www.instagram.com/dr.vahedi_healthpsychologist

#روان_حکایت_نامه!؟
#مقاله
حکایت #فرویدالدوله (قسمت دوم و پایانی)

برای اینکار دست به انجام سبک مداوای روانی ( #روان_درمانی) با عنوان #روان_کاوی زد. مکتبی که در آن از طریق فنون عدیده ای همچون #تحلیل_رویا و یا #تداعی_آزاد و ... به محتوای ناهشیار افراد دست یازیده و با آشکارا نمودن آن به فرد، به مداوای دردها و زخم ها و آسیب های روانی، همچون پادزهری بر زهر اقدام نمود. گویی با هشیار گشتن ناهشیار، آدمی از بند اسارت گذشته خویش آزاد گشتیدندی و با تولدی دوباره، به شناختی نو از خویش نائل می گردد. مداوای مریضان لاعلاجی که همچون گِردالویی چمن فرسا (توپ فوتبال)، از این مریضخانه به آن مریضخانه مشایعت می گشتند (پاس داده میشدن) و یکباره فرصت زندگانی را تلف می کردند، گواهی بس کافی و وافی بر ادعای خویش و نیز مُهری بود بر کام منتقدان. از آن پس هر آنکه در جهت موافقت یا مخالفت با مکتب ابوآنا (آنا فروید دختر زیگموند فروید بود که خود صاحب سبک در روان کاوی شد) به تحقیق و تفحص پرداخت، فارغ از هرآنچه به دست آورد، خواسته یا ناخواسته به پیشرفت علم النفس همت گماشت. چیزی که فرویدالدوله همچون نوستراداموس زمانه به پیشگویی آن اقدام نموده بود. او در پاسخ به سوالی که از وی شده بود تا ناهشیار را به طور کامل برای مریدان خویش توضیح دهد، اینگونه سخن روانه داشت که: همی این پرسش را پاسخی از من نخواهید شنید. چرا که با نگفتن آن، دو رخ داد، رخ خواهد داد. نخست اینکه برای اثبات یا رد سخن من، اجبار در انجام تحقیق و تفحص علمی خواهید داشت که اگر این بنده حقیر پاسخ این پرسش را بیان دارم گویی به علم و معرفت خیانت کردیدندم و پیشرفت آن را بازداری خواهم نمود و دوم آنکه با نگفتن آن، تا سال های سال نام و مرام و مسلک من در حافظه آیندگان زنده خواهد ماند.
فی الحال هشتاد و اندی سال است که از پس این سخن، روز و ماه و سال گشته است و این بنده حقیر روان شناس در گوشه ای از این کره خاکی به نام ایران زمین، در وصف ژرفای بحر علم آن دانشمند فرزانه با این سبک و سیاق همچون قطره ای در جهت مشروب ساختن تشنگان از شراب آن دریای علم در این اینترنت مجال دل آشوب و سرگردان با قلم ورزی مجازی، سیاه مشق می نمایم. در عجبم گویی آن طبیب دانا، به واقع پیشگویی نیز می دانست.
امید دارم این مقاله پرایراد با این سبک و سیاقِ حتی المقدور طنزگونه که صرفا جهت پذیرش بیشتر در اذهانی به تحریر درآمده که شاید از فزونی اطلاعات این زمانه سریع و صریح و شاید خشن مشوش گردیده، همچون برگ سبزی تحفه درویش، سهمی در نهادینه کردن و نیز افزایش آگاهی مردم ایران زمین، از لزوم شناخت ابعاد ناشناخته خود در جهت افزایش #سلامت_روان داشته باشد. بسی نمی دانم که در جهت نیل به این هدف، چقدر پیروز بوده ام.
اما این را می دانم که بهتر است بدانیم و بخواهیم که بشناسیم خویش را بیش از پیش...

به امید روزگاران بهتر

#دکتر_سید_حامد_واحدی
#متخصص_روان_شناسی_سلامت

http://www.instagram.com/dr.vahedi_healthpsychologist

https://t.me/joinchat/AAAAAEQD0Idqo9XAH092Zw

#روان_حکایت_نامه
#مقاله

نگاهی روان شناختی به داستان روباه و آغامحمدخان قاجار با نیم نگاهی به نظریه رشد اخلاقی کلبرگ

سلام دوستان
می خوام در مورد حکایتی صحبت کنم که شاید قبلا هم شنیده باشید ولی علت این که این مطلب تو کانال روان شناسی چیکار میکنه و من روانشناس درباره اون چه بحثی دارم رو اجازه بدید بعد از #حکایت عرض کنم.
#ژان_گور نویسنده فرانسوی که در کتابش به نام "خواجه تاجدار" به شرح زندگی "آغا محمد خان"، پرداخته میگه که یکی از سرگرمی های این شاه قاجار این بوده که به شکار روباه بره. ولی نه برای کشتن اون؛ بلکه اول با اسب حسابی دنبال این حیوون زبون بسته می افتاده و اون رو اونقدر میدوونه که دیگه بی رمق روی زمین می افتاده و اون وقت بدون اینکه هیچ آسیبی بهش برسونه فقط یه زنگوله به گردن اون روباه می بسته و رهاش می کرده و خودش هم برمی گشته...

تصور کنید یک حیوانی که ذاتا شکارچیه و باید بی سر و صدا برای شکار خودش کمین کنه، با این شرایط جدید دیگه هیچ غذایی گیرش میاد؟ یا امکانش هست که بتونه روباه دیگه ای رو نترسونه و بلکه باهاش جفتگیری کنه؟...

به عبارتی اون روباه بدون اینکه هیچ #آسیب جسمی بهش وارد بشه محکوم به #انزوا و #مرگ میشه...

و اما علت نوشتن این مطلب:
در روان شناسی نظریه ای داریم به نام نظریه #رشد_اخلاقی کُلبِرگ. #رشد اخلاقی #انسان از نظر کلبرگ (احتمالا میخواسته فامیلیشو گلبرگ بزاره ولی ثبت احوال اشتباه زده😅😉) در شش مرحله طبقه بندی میشه (برای اطلاع از این نظریه به #کلبرگ یا کتاب نظریه های رشد، نوشته ویلیام کرین، انتشارات رشد مراجعه کنید) و افراد به میزان #رشد_اجتماعی_روانی و نه فقط #جسمی که می کنند، این مراحل رو پشت سر می‌گذارند.
می خوام به طور خاص روی مرحله دوم تمرکز کنم که علی القاعده در #دوران_کودکی رخ میده. یعنی مرحله #فردگرایی و مبادله(individualism and exchange). در این مرحله کودک هر رفتاری که باهاش میشه رو لزوماً باید مقابل به مثل کنه و این از نظر اخلاقی براش یک ارزشه: "اگه کسی منو زد پس من هم باید بزنمش".
حال اینکه این #رفتار صرفا در این رده سنی جواب میده و البته که طبیعی هم هست. ولی مشکل اینجاست که بسیاری از افراد علیرغم #رشد_جسمی، از لحاظ #روانی و #اخلاقی در این مرحله #تثبیت میشن. اطرافمون کم افرادی نیستند که رفتاری "آغامحمدخان وار" دارن و چون در #گذشته آسیب های فراوانی دیدن پس باید به سر دیگران هم این مشکلات رو بیارن: "چون همسایه آشغالاشو در خونه من گذاشت من هم ماشینمو جلوی در پارکینگ اون گذاشتم تا کلی معطل بشه"، "چون که میوه فروش سر کوچه همیشه جنس بنجول و گرونشو به من میندازه منم هرموقع از کنار مغازش رد میشم بی هوا یه تنه به میوه هاش میزنم که همه میوه‌های تازه ش پخش زمین بشه"، "چون که من کلاه سرم رفته من هم کلاه سر همه میزارم"، "چون که همه دارن #اختلاس میکنن و در میرن من هم ...

فارغ از گرایشات سادیستیک و #اختلالات_روانی که بر اساس این داستان میشه برای آغامحمدخان قاجار متصور بود، می‌بینیم که این رفتار ابتدایی تلافی جویانه و خصومت طلبانه در بسیاری از افراد وجود داره و حالا سوال من اینه که
آیا با انجام رفتارهای #خصمانه، از #خشم و #غم ما کم میشه؟
آیا با #تلافی کردن یک رفتار اشتباه، اصل قضیه درست میشه؟
آیا با انجام رفتاری اشتباه مثل رفتار طرف مقابل، اون شخص به اشتباهش پی میبره؟ ...

یادمه موقعی که بچه بودم، یه آهنگ قدیمی رو پدرم گاهی اوقات با خودش زمزمه می کرد که تو یه قسمتی از شعرش می گفت:
آخه دردت به جونم خونو که با خون نمیشورن...
🌹🌹🌹
شاد باشید
#دکتر_سید_حامد_واحدی

t.me/dr_hamedvahedi

drhamedvahedi.blogfa.com

instagram.com/dr_hamed.vahedi

pezeshkekhoob.com/doctor/16986-seyyedhamed-vahedi-ardakani
#drhamedvahedi