اختصاصی ناسینما

مستند : زندگی یک فولر 2013 🎬 سامانتا فولر

این مستندی ست که دختر ساموئل فولر ، فیلمساز فقید در ادای دین به پدرش ساخته است که در سال 1997 و در 85 سالگی درگذشت .
این مستند ِ عمیقا احساسی ، شامل تصاویری از فیلمهای او و مصاحبه با شخصیت های پر تعدادی که با او کار کرده اند میشود از جمله بیل دوک و کنستانس تاورز ، ویلیام فرد کین و باک هنری .
از فیلمهای 16 میلیمتری خانوادگی که برای اولین بار میبینیم نیز در این مستند استفاده شده است.
بخش هایی از دستنوشته های فولر نیز به مانند موسیقی متن ، توسط جیمز فرانکو و جنیفر بیلز خوانده میشود .
یگان نظامی فولر وقتی او جوان بود موفق به آزادسازی اردوگاه فالکناو میشود که تصاویر نادری از آن واقعه نیز در این مستند رونمائی شده.

فولر در کودکی یک روزنامه فروش بود در دبیرستان به خبرنگار حرفه ای تبدیل شد و سپس به ارتش رفت و در شمال آفریقا ، سیسیل نرماندی و مناطقی دوردست خدمت کرد و جنگید.
فولر که عاشق آرمان های آمریکائی بود درعین حال واقعیات این آرمان ها را هم آشکار میکرد . او از نسلی از فیلمسازان بود که با بهره گیری از زندگی پرمشقت و تجربیات بی رحمانه شان فیلم می ساختند ، نسلی که دیگر از بین رفته است.

فیلمها و نگاه فولر اغلب مورد انتقاد بود مثلا جان ادگار هوور رئیس اف بی آی به او اعتراض کرده بود که چرا در فیلمهایش ، از آدمهایی با جایگاه پست استفاده میکند : از دیوانگان ، سربازان ناامید و بدبین ، نژادپرست ها و ... فولر در پاسخ گفته بود این من نیستم که حرف میزنم بلکه این کاراکتر من است!

#سینمای_مستند


@Naacinema
@NAcinema



IMDB
A Fuller Life (2013)
Director Samantha Fuller

اختصاصی ناسینما

مستند : راه کوروساوا 2011 🎬 کاترین کادو

در این مستند فرانسوی ، 11 فیلمساز بزرگ از اروپا و آمریکا و آسیا درباره ی کوروساوا صحبت می کنند.
کارگردان هائی نظیر : مرحوم عباس کیارستمی ، مارتین اسکورسیسی ، برتولوچی ، آنگلوپلوس ، کلینت ایستوود ، جان وو ، میازاکی و ... در این مستند 52 دقیقه ای راه هائی را بررسی می کنند که سینمای کوروساوا بر فیلمهای آنان تاثیر گذاشته است.
نظریات آنها بیشتر بر مشاهدات فلسفی و فنی فیلمهای کوروساوا تمرکز دارد.

کارگردان این مستند که خود در فیلم رویاها 1990 کوروساوا ، ایفای نقش کرده است در این مستند روایت خود از همکاری با کوروساوا را با مصاحبه با غولهای سینما و عکس ها و مصاحبه های آرشیوی پیوند داده است .


#سینمای_مستند



@Naacinema
@NAcinema


IMDB
Kurosawa's Way AKA Kurosawa, la voie 2011
Director Catherine Cadou

اختصاصی ناسینما

مستند " آنتونیو گائودی" 1984 🎬 هیروشی تشیگاهارا

این مستند معرکه مانند کاتالوگ پرشوری ست که کارگردان توسط آن آثار معمار یگانه ی اسپانیا ، آنتونیو گائودی را با سفر به بارسلون و دیگر نقاط به تصویر می کشد.

نیویورک تایمز درباره ی فیلم نوشته است : بسیاری از تصاویر مستند «گائودی» چیزی کمتر از یک زیبایی شگفت ناک نیست جسارت آن، و آمیختگیش با عرفان و قدرت طبیعت و عظمت نئوگوتیک ، و نمایش پیوند آرت نو و دلهره‌های سورئالیستی ، ستودنی ست.

#سینمای_ژاپن #سینمای_مستند


انکود و انتشار اختصاصی ناسینما

@Naacinema
@NAcinema

IMDB
Antonio Gaudí 1984
Director Hiroshi Teshigahara

اختصاصی ناسینما

مستند : دفترچه یادداشتی درباره ی شهرها و لباس ها 1989 🎬 ویم وندرس

سال بعد از فروپاشی دیوار برلین بود که وندرس در افتتاحیه ی این مستند اعلام کرد چیزی از مُد نمی داند.
مرکز پمپیدو در پاریس برای ساخت فیلم کوتاهی درباره ی صنعت مد از وندرس دعوت میکند و وندرس آن را نادیده میگیرد ولی کم کم ایده ی ساخت مستند در او رشد میکند و با خود می گوید : چرا مُد را بررسی نکنیم؟ شاید سینما و مُد چیزی مشترک داشته باشند.
وندرس به یاد می آورد زمانی که کت جدیدی خریده بود با مارک یاماموتو که پوشیدن آن برایش یادآور دوران کودکی و پدرش بوده است پس وندرس برای ساخت مستند سفارشی به سراغ یوجی یاماموتو ، طراح مد ژاپنی می رود تا با او درباره ی روند فرآیند خلاقیت و رابطه ی شهرها و هویت و سینما در عصر دیجیتال به گفتگو بنشیند.

ملاقات این دو در پاریس و توکیو خیلی زود مشخص میکند چقدر به یکدیگر نزدیک هستند و یاماموتو نیز مانند وندرس ، نگره های فلسفی دارد و وقتی بطور جدی از اهمیت یک کت گرم در زمستان صحبت می کند بدنبال زیربنای فلسفی در هر چیز کوچک و کم اهمیتی ست.
در مستند مصاحبه هائی با یاماموتو بهمراه تصاویری از آتلیه اش و مرور کارهای قبلی و برنامه های آینده اش را شاهد هستیم.
او با آرامش درباره ی اهمیت ِ بُرش ، پارچه ، شکل و حرکت توضیح می دهد.
در صحنه ای طولانی یاماموتو درباره ی رنگ سیاه صحبت میکند: مشکی ، متواضع و در عین حال متکبر است. ساده است و مرموز . مشکی بیش از هرچی به شما می گوید من شما را نمی آزارم . همه ی ما کسانی را می شناسیم که فقط مشکی می پوشند( خود یاماموتو نیز در سرتاسر مستند ، سیاه می پوشد.)
با اینکه وندرس سعی دارد حس زیباشناسانه ی یاماموتو را دریابد در میانه ی مستندش از ضعف و قوت دوربین های فیلمبرداری مختلف نیز بحث میکند.

کلیت این مستند می خواهد حس گیر افتادن را تداعی کند. گیر افتادن بین کهنه و نو ، سنت و تجدد.
همانطور که وقت کاری یاماموتو بین توکیو و پاریس ، تقسیم می شود ، آثارش نیز بین فرهنگ لباس های سنتی ژاپنی و غربی تقسیم میشوند و همین چالش ، ایده های او را بارور میکند.

با اینکه بخش مربوط به لباس ها و بخش شهرها ارتباط چندانی با هم نمی یابند وندرس می کوشد تا با شیوه ی شاعرانه ی خود و با استفاده از مانکن های بی چهره و لباس های گشاد و مشکی یاماموتو ، حس وهم آوری آز جابجائی شهری را خلق کند و با ایده هائی ساده ، نظراتش در مورد مد ، گذرا بودن آن و هویت را به تصویر بکشد.


#فیلم_مستند #سینمای_مستند



@NAcinema
@Naacinema


IMDB
Notebook on Cities and Clothes AKA Aufzeichnungen zu Kleidern und Städten (1989)

Director: Wim Wenders

اختصاصی ناسینما

مستند : فریدا کالو 2020 🎬 اَلی رِی

این مستند سفری ست برای کشف چهره ی واقعی نقاش بزرگ مکزیکی : فریدا کالو.
او از طرفداران مائو بود و از چین به عنوان «امید جدید سوسیالیسم» نام می‌برد. خانه ی کالو با نقاشی‌ها و طرح‌های بسیاری با مضامین سوسیالیستی، از جمله تصاویری از مارکس، انگلس، استالین و مائو تزیین شده بود.
امروزه فریدا کالو از دیدگاه جنبش‌های فمینیستی یکی از نمونه‌های برتر زنان فمینیست قلمداد می‌شود.
اما ورای نظرات سیاسی اش این مستند می کوشد با نگاهی حرفه ای و عمیق حقیقت ِ پشت ِ زندگی ِ همواره آشفته ی فریدا را بکاود و آثار کلیدی او را از نو کشف کند.

کارگردان اجازه ی ویژه ای برای دسترسی به نقاشی های فریدا داشته و با استفاده از بهترین فناوری های روز ، نقاشی ها را فیلمبرداری کرده است و مهمترین و مشهورترین کارشناسان تاریخ هنر جهان را گرد آورده تا در این مستند زندگی و آثار فریدا را بررسی کنند.

اَلی ری کارگردان این مستند که کارگردان و مجری تلویزیونی بوده است بیش از هر چیز خود را یک ژورنالیست می داند که در حوزه های غذا ، سفر ، صنعت در فضای باز و تاریخ هنر بصورت تخصصی فعالیت می کند.
او در سال 2023 مستند دیگری ساخته است درباره ی مِری استیونسُن کِسات، نقاش آمریکایی قرن نوزدهم میلادی که سبک نقاشی وی امپرسیونیسم بود.
اَلی ری نشان داده ست که در مستندهای خود دغدغه های فمینیستی عمیقی نیز دارد.


#فیلم_مستند #سینمای_مستند



@NAcinema
@Naacinema


IMDB
Frida Kahlo 2020

Director: Ali Ray

اختصاصی ناسینما

مستند لوچینو ویسکونتی 1999 🎬 کارلو لیزانی

این مستند نگاهی خلاصه به زندگی فیلمساز پرآوازه ی ایتالیائی ، ویسکونتی می اندازد و حضور او در تئاتر ، نقش و تاثیرش در جنبش نئورئالیسم و استفاده از ملودرام و ارتباطش با انحطاط در فیلمهای او را بررسی می کند.

در این مستند میبینیم که ویسکونتی که در خانواده ای مرفه به دنیا آمده بود چگونه با نوشتن درباره ی سیاست و سینما کارش را آغاز میکند و به همکاری با رنوار می رسد .
قدردانی ویسکونتی از توماس مان را می بینیم و دانش غریبی که از ادبیات و هنر دارد!
ویسکونتی را می بینیم که بطور دائم بین تئاتر و سینما در حرکت است . او نمایشنامه هایش را به شکلی تحریک آمیز بر صحنه می برد و جنجال می آفریند!
در اثنای این مستند مصاحبه هائی با بازیگران ( از جمله ماریا کالاس) و اعضای گروه فیلمسازی و منتقدینی را می بینیم که با ذکر جزئیاتی تازه ، پرتره ای شفاف و جذاب از ویسکونتی برای مخاطب ترسیم می کنند.



#سینمای_ایتالیا #سینمای_مستند #فیلم_مستند



@NAcinema
@Naacinema


IMDB
Luchino Visconti 1999
Director : Carlo Lizzani

اختصاصی ناسینما

فیلم مستند
Soft Self-Portrait of Salvador Dali 1970
کارگردان ژان کریستوف اورتی

اورتی کارگردان تلویزیون و رادیو فرانسوی بود که بسیاری از تولیدات تلویزیونی او در دهه ی 1960 نمونه های اولیه ی ویدئوآرت فرانسوی محسوب می شوند.

در این مستند ِ گیرا وارد زندگی و حریم شخصی یکی از خلاق ترین نقاشان تاریخ یعنی سالوادور دالی می شویم.
نریشن این مستند توسط اورسن ولز گفته شده است.


#فیلم_مستند #سینمای_مستند




@NAcinema
@Naacinema




IMDB
Soft Self-Portrait of Salvador Dali 1970
Director: Jean-Christophe Averty

اختصاصی ناسینما


مستند عباس کیارستمی: حقایق و رویاها 1994 🎥 ژان پیر لیموزین

ژان پیر لیموزین کارگردان و فیلمنامه نویس فرانسوی متولد ۱۹۴۹ است. وی در سال ۱۹۸۳ کار حرفه ایش را با کارگردانی فیلم 'گریز' در سینما شروع کرده است.
فیلم 'شب توکیو' او درسال ۱۹۹۸ در بخش نوعی نگاه جشنواره ی فیلم کن به نمایش درآمده است. فیلمهای دیگر او عبارتند از: نگهبان شب(۱۹۸۶)،شب دیگر(۱۹۸۸) نوو(۲۰۰۲) کارمن(۲۰۰۵) و یاکوزوی جوان(۲۰۰۷). فیلم 'کیارستمی' او در ادامه ی یک مجموعه ی تلویزیونی در ارتباط با کارگردانان جهان در تلویزیون فرانسه و در سال ۱۹۹۴ ساخته شده است.

در فیلم "عباس کیارستمی" وی با سفر به شمال ایران جایی که سه فیلم از فیلمهای مهم خود را در آن جا ساخته و سپس حضور در چند نقطه ی دیگر ایران، در پی یافتن و گفتگو با شخصیتهایی است که در فیلمهای قبلی او حضور داشته اند.
او در جای جای فیلم نظرات خود را درباره ی سینما و شیوه ی ویژه ی کارش در این حرفه باز می گوید.
فیلم ساز در این فیلم با استفاده از شیوه ی خاص خود عباس کیارستمی در سفری در ایران، به جست و جوی جاها و آدم هایی رفته که کیارستمی با آنها فیلم های قبلی اش را ساخته است. عباس کیارستمی را در این فیلم اغلب سوار بر خودرو و در حال بیان نظرات شخصی اش می بینیم .



#فیلم_مستند #سینمای_مستند




@NAcinema
@Naacinema




IMDB
Abbas Kiarostami: Truths and Dreams AKA Abbas Kiarostami, vérités et songes (1994)

Director: Jean-Pierre Limosin

اختصاصی ناسینما

مستند کوتاه: آخرین تعمیرگاه 2023

لس آنجلس از معدود شهرهای آمریکا ست که از سال 1959 در آن آلات موسیقی ِ دانش آموزان مدارس دولتی بطور رایگان تعمیر می شود.
حدود هشتاد هزار ساز در انباری در مرکز شهر لس آنجلس نگهداری می شود که توسط تعمیرکارانی زبده به مرور مورد ترمیم قرار می گیرند.
در این مستند با 4 تن از این تعمیرکنندگان ساز آشنا می شویم که هریک در بخشی از ارکستر نیز تخصص دارند.
در این مستند شاهد شوق و شور دانش آموزانی هستیم که تعمیر سازهایشان، ای بسا که مسیر زندگی شان را تغییر می دهد.
در پایان نیز اجرای جمعی از هنرجویان منطقه را با سازهای تعمیری شان می بینیم.

مستند آخرین تعمیرگاه، آغازگر یک کمپین 15 میلیونی به نفع تعمیر سازهای موسیقی نیز بوده است.


این فیلم موفق به دریافت جایزه ی اسکار بهترین مستند کوتاه در سال 2024 شده است.



#فیلم_مستند #سینمای_مستند



@NAcinema
@Naacinema



IMDB
The Last Repair Shop 2023
Directors: Kris Bowers و Ben Proudfoot

اختصاصی ناسینما

مستند: من آلفرد هیچکاک هستم 2021 🎥 جوئل اشتون مک کارتی

تعداد انگشت شماری نام در تاریخ سینما وجود دارد که حتا برای یک آدم معمولی در خیابان هم آشناست و هیچکاک یکی از آن نام هاست.

در این مستند می توانیم ببینیم او از کجا آمده و چه دستاوردهائی داشته است.
روزهای ابتدائی کار هیچکاک را می بینیم از سطوح پائین سینما تا اولین موفقیت های بزرگش و ورودش به تلویزیون و زندگی شخصی اش در طول این مسیر.

در این مستند از خلال گفتگو با چهره های سینمائی ِ سرشناس ِ معاصر و اعضای خانواده ی هیچکاک، تاثیر او بر سینما و شیوه ی کارش در صحنه ی فیلمبرداری را می بینیم.

این کاوشی جالب در زندگی یکی از ماندگارترین استعدادهای سینما ست و بخش ستودنی مستند آن است که از ورود به جنبه های تاریک زندگی هیچکاک و بررسی رفتارهای وحشتناکی که با بسیاری از بازیگران زن فیلم هایش داشته، ابائی ندارد.


#سینمای_مستند #فیلم_مستند




@NAcinema
@Naacinema




IMDB

I Am Alfred Hitchcock (1992)
Director: Joel Ashton McCarthy

اختصاصی ناسینما

مستند: فریم به فریم 2015 🎥 الکساندریا بومباخ و مو اسکارپلی

در اواخر سال 2012 دو کارگردانِ این فیلم برای ساخت مستندی کوتاه درباره ی عکاسان افغانستان، به آنجا سفر کردند که در نهایت به مستند بلند فریم به فریم تبدیل شد.

پس از بیرون راندن طالبان توسط نیروهای آمریکائی در سال 2001 کم کم مطبوعات آزاد و نوپائی در افغانستان ظهور کردند. پیش از آن عکاسی توسط طالبان، گناه کبیره و جرم شمرده می شد و حال عکاسانی پا به عرصه می گذاشتند که با تلاش های شجاعانه ی خود شرایط زندگی مردم، فرهنگ و از پس مناظر آشفته ی کشور، تصاویر جذابی را ثبت می کردند.
نتیجه ی کار آنها پرتره ای ست از کشوری که هرگز ندیده بودیم. به مدد شور و شعور، این عکاسان موفق شدند در آن دوران، انقلاب رسانه ای کوچکی براه بیاندازند.

مستند "فریم به فریم" از طریق مستندهای آرشیوی دیده نشده که به‌طور مخفیانه در دوران رژیم طالبان گرفته شده است و با مصاحبه های صمیمانه و رویکرد رئالش به زندگی چهار تن از این عکاسان می پردازد: فرزانه واحدی، مسعود حسینی، وکیل کوهسار و نجیب الله مسافر.
این عکاسان سعی می کردند تا جائی که میشود زمانه ی خود را مستند سازی کنند ولی با عقب نشینی نیروهای خارجی و رسانه ها، به حال خود رها شده و برای ادامه ی کارشان با مخاطرات فراوانی روبرو شدند.

این فیلم برای کارگردانانش چالش بزرگی بوده است چرا که کاراکترهای افغان به زبان خودشان صحبت می کردند و فیلمسازان، اغلب تا به اتاق تدوین نمی رسیدند اصلن نمی دانستند چه چیزی ضبط کرده اند!
هر دو کارگردان فیلم اذعان کرده اند زن خارجی بودن به آنها دسترسی های منحصر به فردی داده است که ورود به آن برای مردان خارجی امکان ندارد!

اسکارپلی گفت است برای ساخت این مستند تحت تاثیر فیلمهایی شخصیت محور و با روایتهای قوی بوده است. فیلم هایی مانند: Cutie and the Boxer (2013), Virunga (2014), Stories We Tell (2012), and After Tiller (2013)



مستند فریم به فریم در بیش از 50 فستیوال به نمایش درآمده و با استقبال منتقدین روبرو شده است.

به گفته ی یکی از عکاسان در این مستند: سرزمین بدون عکاسی، سرزمینی بدون هویت است.


#سینمای_مستند #سینمای_افغانستان



@NAcinema
@Naacinema




IMDB
Frame by Frame (2015)
Directors: Alexandria Bombach و Mo Scarpelli

اختصاصی ناسینما

مستند : سفر من از میان سینمای فرانسه 2016 🎥 برتران تاورنیه

ظاهرا دو مستند اسکورسیسی درباره ی سینمای آمریکا و ایتالیا الهام بخش این مستند بوده است که درواقع به حرفه ی فیلمسازی خود فیلمساز کاری ندارد بلکه تاریخ سینمای فرانسه را از دید تاورنیه به عنوان یک سینه فیلم ( از کودکی اش تا زمان حاضر) و فیلم هائی که بر او تاثیر گذاشته را به یاد می آورد ، با ذکری از بزرگانی چون ژاک بکر ، ملویل ، ژان رنوار ، ژان گابن ، مارسل کارنه و دیگران.

این مستند بیش از سه ساعت است که دو ساعت نخست صرف کاوش در سینمای سالهای 1930 تا 1960 میشود و در بخش درخشان پایانی نیز به موج نوی فرانسه می رسد.
مستند تاورنیه ، هوشیارانه ، صمیمی و استادانه است در جائی با عطف به سینمای مارسل کارنه یکی از دقیق ترین بررسی ها را در مورد تکنیک و سبک ارائه میدهد و ضمن تشریح فیلم بندر سایه ها میگوید : هر پلان به روایت انرژی می بخشد با اینحال کارنه نمی توانست حتی یک خط بنویسد و روح بخشنده ی فیلم هایش را مدیون فیلمنامه های ژاک پره ور است.

#سینمای_مستند



@NAcinema
@Naacinema


IMDB
My Journey Through French Cinema AKA Voyage à travers le cinéma français 2016

Director Bertrand Tavernier