#زنی بود اصیل،
میانِ انبوهی از #زنانِ مصنوعی

#نزار_قبانی

#انجمن_چهره_سان_مشیانه
@chehrehsanmashianehart

مرا #ببوس
با گل‌سرخی که
شبنم روی آن نشسته
با #لب‌هایی گرم
چون گرمایِ آفتابِ اول صبح
از زمین برخیزانم
با #عشق

#غاده_السمان

#انجمن_چهره_سان_مشیانه
@chehrehsanmashianehart

#محبوبم!
جهانم آشفته است؛
جهانم میزان نیست.
جهانم پر از اضطراب است.
لحظات چموش‌اند.
تنها هنگامی که به شما می‌رسم، رو به روی #توام و به #تو سلام می‌کنم، آن زمان جهان به تعادل می‌رسد. جواب بدهی یا نه، #تو جهان مرا متعادل می‌کنی...
#محمد_صالح_علاء

#انجمن_چهره_سان_مشیانه
@chehrehsanmashianehart

در نامه سرگشاده یک فعال اجتماعی به استاندار کرمانشاه مطرح شد؛

نخبگان استان را نادیده نگیرید

نسترن رستمی از بانوان فعال در عرصه‌های اجتماعی و فرهنگی استان کرمانشاه در نامه‌ای سر گشاده خطاب به استاندار کرمانشاه به بیان دغدغه‌های خود پرداخته است که در ادامه می‌آید:

جناب آقای دکتر صحرایی؛ استاندار محترم

با سلام و احترام

ضمن آرزوی قبولی طاعات و عبادات حضرتعالی، جا دارد در ابتدا در این ماه پر خیر و برکت، از شما بابت حضورتان در روز جمعه هجدهم فروردین‌ماه در "مهمانی صمیمانه و ساده بر سر سفره‌های بهشتی رمضان در کنار ایتام" تشکر ویژه‌ای داشته باشم.

حرکتی بسیار زیبا و عملی بس خداپسندانه جهت توسعه‌ی امید و نشاط در دلِ کودکان این قشر از جامعه.

کودکانی که سیاست‌گذاری‌های درست در سطح کلان، می‌توانست حال و آینده‌ایی بهتر را برایشان رقم بزند.

اما موضوعی که مرا مشتاق به نگاشتن کرد به گذشته‌ای نزدیک برمی‌گردد(حدود یک‌ماهِ پیش).

در روزهای یازدهم و دوازدهم اسفندماه سال ۱۴۰۱ شاهد برگزاری ششمین دوره‌ی المپیاد ملی ویراکاپ با حضور کودکان، نوجوانان و جوانانِ نخبه از سراسر ایران و دو کشور ترکیه و مالزی به میزبانی کرمانشاه بودیم. بیش از ۵۰۰ کودک، نوجوان و جوان در این المپیاد حضور داشتند. المپیادی که از افتتاحیه تا اختتامیه طی دو روز در هتل پارسیان برگزار شد.

در آئین اختتامیه چیزی که نظر همگان را جلب کرد عدمِ حضورِ مدیران و مسئولینِ محترم لشکری و کشوری، نمایندگان مجلس، شهردار و اعضای محترم شورای شهر و.....بود.

نکته مورد توجه اینجاست که صدا و سیمای کرمانشاه و اکثر استان‌های کشور این دور از مسابقات را پوشش خبری دادند.

در آن زمان تمایل داشتم مطلبی کوتاه و منتقدانه بنویسم، اما به دلایلی از نوشتن آن صرفِ‌نظر کردم.

اینک سوالم از حضرتعالی این است چرا در کنار این عمل خوشایند، سری هم به مراکز نخبه‌یابی استان نمی‌زنید تا با مطرح کردن اهداف و چشم‌اندازتان به عنوان مدیریت ارشد استان، امید و سخت‌کوشی‌ این کودکان و نوجوانان را دو چندان ‌کنید؟!

کودکان و نوجوانانی که در رشته‌های متعددی شرکت و رتبه‌های مختلفی کسب کرده‌ و به المپیاد جهانی معرفی شده‌اند.

آیا می‌دانيد بزودی چند تیم از چند رشته‌ی مختلف به ترکیه اعزام خواهند شد؟!

آیا می‌دانيد میزبان المپیاد جهانی سایر رشته‌ها همان آمریکای جهان‌خوار است؟!

همان استکبارِ جهانی که ویزای ورود به کشورش را به ما نمی‌دهد (پس به ناچار، یا باید به کشور واسطه سفر کرد و یا در المپیاد جهانی به صورت مجازی شرکت کرد. آن‌هم با این سرعت اینترنتی که مدیون! وزیر ارتباطات هستیم). اما پس از اتمام المپیاد و اعلام نتایج، نخبگان‌مان را بورسیه می‌کند.

آیا می‌شود با توجه به این عملکرد، به این نتیجه رسید که بنای سیاست‌های کلان، نادیده گرفتن نخبگان است؟!

حال سوال من این‌ است؛ با توجه به اختیارات مکفی و قانونیِ یک استاندار، برنامه‌تان برای قبل از اعزام و چشم‌اندازتان برای بعد از اعزام و تامین آینده‌ی کودکان، نوجوانان و جوانانِ این استان چیست؟! قصد دارید آن‌ها را از چه طریقی جذب، زندگی و آینده‌شان را در چه جهتی سوق دهید؟!

پیشنهادم در اینجا به‌ آن‌ مقام مسئول این است؛ فیروز نادری‌ها، انوشه انصاری‌ها، مریم میرزاخانی‌ها و... را سر لوحه‌ی هدف‌گذاری‌هایتان، برای این استان که هر سال بیش از پیش تهی از نخبگان می‌شود، قرار دهید.

اگر اجازه دهید، جسارتاً قصد دارم به سوالاتی که برای آن کودکان و نوجوانانِ معصوم، در مهمانی افطار مطرح کرده و تاکید بر آن داشته‌اید که فکر کنند و پاسخ دهند، پاسخ دهم.

سوال اول: فرموده بودید که کرمانشاه در ۱۰_۱۵ سال آینده چگونه خواهد بود؟

پاسخ: با توجه به سیاست‌گذاری‌های دولت، محیط‌زیست و بخش عظیمی از اکوسیستم‌مان را از دست خواهیم داد، منابع زیرزمینی‌مان خشک خواهد شد، التهابات اجتماعی افزایش پیدا خواهد کرد، نخبگانی که توان مالی دارند استان و کشور را با هدف آینده‌ای بهتر ترک خواهند کرد، آسیب های اجتماعی افزایش خواهد یافت و به تبع با جامعه‌ای افسرده روبرو خواهیم شد(مگر با شستن چشم‌ها و اصلاح بنیادین رویه‌های غلط).

سوال دوم: هر یک از ما (کودکانِ حاضر در مهمانی) در آن‌زمان چه‌کاره و در چه جایگاهی خواهیم بود؟

پاسخ: در صورت عدم تغییر برخی رویکردها، کاره‌ای نخواهند شد (حتی اگر نخبه، حتی اگر تحصیل‌کرده، حتی اگر دارای اندیشه‌ای نو و سازنده باشند) زیرا کاره‌ای شدن در این کشور و عمدتا در این استان نیاز به بندهای (پ) و ( ر ) دارد.

جناب دکتر صحرایی؛ عزیزِدلِ برادر!

به قول ویل دروانت "هیچ تمدنی مغلوب نخواهد شد مگر این‌که از درون نابود شده باشد."

از خداوند یگانه برایتان نور آرزو دارم.

#نسترن_رستمی
#انجمن_چهره_سان_مشیانه
@chehrehsanmashianehart

توی این دنیایی که همه‌ی موها بلوند شده، داشتن این فر‌فری‌های سیاه و قهوه‌ای عجیب می‌چسبد.
توی کافه‌ها که همه لته و اسپرسو سفارش می‌دهند.
خوردن چای با عطر هل عجیب می‌چسبد.
توی روزگاری که ته همه‌ی دوست داشتن‌ها به سرِ ماه هم نمی‌رسد، سال‌ها عاشقانه ماندن به پای کسی عجیب می‌چسبد.

توی زمانه‌ای که همه‌ی چهره‌ها شبیه به هم و رنگ چشم‌ها مثل هم شده
داشتن دماغی با یک قوز کوچک و چشمانِ قهوه‌ای معمولی عجیب می‌چسبد.

توی دوره‌ای که ملاکِ خوب و بد بودنِ آدم‌ها، شده چهره و تیپ و قد و پول تویِ جیبشان، بی‌خیال و خندان و معمولی بودن عجیب می‌چسبد.

#انجمن_چهره_سان_مشیانه
@chehrehsanmashianehart

شُکرِ شایان نثارِ ایزدِمنان
و روحِ بلند و نامِ پُرآوازه‌ی #زنانِ #ایران

در این برهه‌ی حساسِ تاریخی و تحولاتِ شگرفِ اجتماعی، قصد دارم زخمه بزنم بر سازی غریب.

#نورمن_کازین نویسنده و روزنامه‌نگار آمریکایی :
"ظرفیتِ انسان برای پذیرش امید، شگفت‌انگیزترین حقیقتِ زندگی است. امید، برای بشر، یک مقصدِ واضح مشخص می‌کند و انرژی لازم را برای شروع کردن به او می‌دهد"

پُر واضح است که دولتِ مطبوعِ بر کرسی نشستگان، نه ظرفیتی برای #امید، نه حقیقتی برای #زندگی و نه انرژیی برای شروعی دوباره گذاشته‌اند.
طی سال‌های متمادی، با تمام سختی‌ها و سانسورها، کمی‌ها و کاستی‌های به عمد و غیر عمد، در سرما و گرما، برای اعتلای بیش از پیش وطن کوشیدیم و سوگند یاد نمودیم بنا بر رسالت والای انسانی‌مان تریبون سوگواری‌ها و غم‌نامه‌های این مردمِ همیشه سرافراز ولی مغموم باشیم.
غمگنانه جای بسی تاسف است.
جگرمان سوخته و قلبمان تکه‌تکه شده است.
می‌خواستیم دست به دست هم دهیم به مهر تا میهن‌مان را آباد کنیم، نگذاشتند.
قلم‌های شکسته را برداشتیم و با خون‌های جاری در رگ‌ها پیوند زدیم.
جایِ سیمِ سازهایِ شکسته، از رگ‌های در هم تنیده و وَرَم کرده استفاده نمودیم.
نگاتیوهای سوخته را از آرشیوها بیرون آوردیم و به تصویر کشیدیم.
بوم‌های نقاشی‌مان را شکستند و تصاویر زیادی به آتش کشیده شد.
فریاد زدیم و نشنیدند.
به ناصیه کوفتیم و ندیدند.
یقه‌ها دریدیم و دیوانه خطاب شدیم.

آری!‌
ما دیوانگانِ #نسل_سوخته‌ایم.

نسلی‌که جنگ‌های گرم و نرم را تجربه کرد،
نسلی‌که تحریم‌های ریز و درشت را به‌جان خرید،
نسلی‌که به منابعِ مالی، امکانات رفاهی و خدمات اجتماعی دسترسی کافی نداشت،
نسلی‌که پدرسالاری را با گوشت و پوست و استخوان لمس کرد، اما.....
اما پدران و مادران نسلِ سپید شدند.

از کجایِ این مرگِ تدریجی بگویم؟!
از انتصاباتی که اکثرِ قریب به اتفاق، شاخصه‌های مدیریتی و سازمانیِ نظامِ شایسته‌سالاری در آن رعایت نشده است؟!

از کجایِ این پیکره‌ی زخمی بگویم؟!
از #بهارستانی‌ها، که نه وکیل مردم بودند و نه امانتدارانِ آرای مردم؟!
همانانی‌که در رسانه‌ها به هم چنگ و دندان نشان می‌دهند و در خفاء، حق‌الناس را نادیده گرفته و بر سر یک میز، لبخندزنان به توافق می‌رسند؟!
از نادیده گرفته شدنِ هنرمندان؟!
همانانی‌که در فرجه‌ی انتخابات به اعتبارشان ستاد هنرمندان می‌زنند؟!
از بی‌تفاوتیِ مسئولین، در قبالِ سازمان‌های مردم نهادی که در بطنِ این جامعه‌ی افسرده و #سیاست‌زده، در حال تزریق #امید به مردم هستند؟!

از کجایِ این چهره‌ی زردِ سیلی خورده بگویم؟!
از دلواپسانی که هر روزه با بیانات گُهربارشان، بنزین بر آتشِ خشم مردم می‌ریزند؟!
یا از مرگِ کلید واژه‌ای به نام #اجتماع؟!
همان اجتماعی‌که، #بودن_یا_نبودنِ دولت‌ها در گروی آن است.

خوب به خاطر بسپارید :
تیغِ #اعتصابات_خاموش بسی برنده‌تر از #اعتراضات_خیابانی‌ست.

پس :
مَپِندار که خاموشی این شهر،
در گرویِ #مویِ #زن است.

#نسترن_رستمی
1402/01/28
#انجمن_چهره_سان_مشیانه
@chehrehsanmashianehart

‌سخنرانی #ناتالی_پورتمن در دانشگاه #هاروارد :

تو هرگز نمی‌تونی بی‌نقص باشی!

#انجمن_چهره_سان_مشیانه
@chehrehsanmashianehart

مرا #ببوس
با #گل‌سرخی که
#شبنم روی آن نشسته
با #لب‌هایی گرم
چون گرمای آفتابِ اولِ صبح
از زمین برخیزانم
با #عشق...
#غاده_السمان

#انجمن_چهره_سان_مشیانه
@chehrehsanmashianehart

#آزادی‌های_مدنی_زنان،
تا زمانی‌که با #استقلالِ #اقتصادی همراه نباشند به صورت #انتزاعی باقی می‌مانند؛
#زنی‌که دیگران از او نگهداری می‌کنند،
در وضع رعیتی خود دربند می‌ماند.
از لحظه‌ای که #زن دیگر محتاج و مصرف‌کننده نباشد،
نظامی که بر وابستگی بنا شده است در هم می‌ریزد؛
دیگر بین او و دنیا نیازی به واسطه‌ی مذکر نیست.
#زنِ تولیدکننده و فعال، تعالی خود را به چنگ می‌آورد.

#سیمون_دوبووار

#انجمن_چهره_سان_مشیانه
@chehrehsanmashianehart

#محبوب_من!
شما که می‌خواستید بروید،
پس چرا این همه #خاطره در کوچه‌ی ما جا گذاشتید؟

#محمد_صالح‌علاء

#انجمن_چهره_سان_مشیانه
@chehrehsanmashianehart