بيدارزنى
🔴 اتیسم در دنیای نابرابری‌ها ✍🏼 شمیم شرافت و کیانا تقی‌خان @bidarzani 📍بیدارزنی: مادری با فرزند اتیسم خود تنها زندگی می‌کند. زن سکته می‌کند، می‌میرد. کودک کلام ندارد. به مدت دو روز، شب تا صبح بالای جنازه‌ی مادر پا می‌کوبد. همسایه‌ها ابتدا فکر می‌کنند…
📌اتسیم در دنیای «سالم‌ها» و نابرابری‌ها
✍حمید‌رضا واشقانی فراهانی
@bidarzani
📍«در» خودماندگی، فقدان «همدلی»: از کجا «در» خودماندن؟ کدام همدلی؟
👈🏾در ادبیات روان‌شناسی جریان اصلی از اصطلاح درخودماندگی برای توصیف اتیسم استفاده می‌شود. استفاده از این عبارت از دو جنبه مسئله‌دار است. نخست آن‌که درخودماندگی، ترکیبی دقیق نیست. روان‌شناسان جریان اصلی که معمولاً نگرش‌های ذات‌گرا و هنجاری به رفتارهای انسانی دارند، محدوده‌های هنجاری برای رفتارهای انسانی تعریف می‌کنند و رفتارهای خارج از آن محدوده‌ها را رفتارهای نابهنجار می‌دانند. بنابراین در مواجه با طیف اتیسم نیز بر وجود نوعی اختلال تاکید دارند که مهم‌ترین شاخص آن را فقدان توانایی در تعامل اجتماعی و همدلی می‌دانند. چنین نگرشی علاوه بر آن که متضمن مواجهه‌ی غیربرساخت‌گرا با امر هنجاری است و تبعات هستی‌شناسانه و معرفت‌شناسانه‌ی گسترده‌ای دارد، از جمله تأیید ضمنی منطقی مشابه با منطق کلیشه‌سازی‌های قومیتی، جنسیتی، طبقاتی و ...، مفروضاتی کلیشه‌ای دارد که خود نیز محل بحث هستند.
📍اختلال فردی» یا مسئله اجتماعی؟
👈🏼آموزش درباره‌ی مسئله‌ی اتیسم آشکارا در انحصار روان‌شناسی، آن هم گرایش‌های کمابیش فردگرا در روان‌شناسی است. در واقع کلیشه‌ها، ضدآگاهی‌ها و نگرش‌های معلولیت‌ستیزی که مبتنی بر مراقبت و تنبیه، بیمارانگاری و ناتوان‌سازی هستند گاهی محتوای اصلی این آموزش‌ها را تشکیل می‌دهند، کافی است فقط نگاهی بیندازیم به سایت‌ها و کانال‌ها و صفحات مجازی و کتاب‌هایی که علاوه بر پیشنهاد روش‌هایی که اثبات‌شده اثربخش نیستند، مدام در حال ارائه‌ی راهکارهای درمانی و فردی و کسب درآمد از طریق تبلیغ فروش کتاب و خدمات هستند.
📍دولت و خیریه‌ها در کدام مدل معلولیت؟
👈🏽در واقع مسئولیت‌پذیری دولت کافی نیست، و ضرورت دارد که کنترل و رهبری این حوزه به صورت کامل از دست روان‌شناسان و روان‌پزشکان خارج شود. تاریخ روان‌پزشکی و حتی مداخلات امروزی آن به ما نشان می‌دهد، روان‌پزشکان و روان‌شناسان جریان اصلی آخرین افرادی هستند که می‌توان بدان‌ها در رهبری مواجه جامعه‌ی بشری با معلولیت‌های ذهنی اعتماد کرد. آن‌ها نه تنها تا به امروز از متحدان قدرت‌ها در انقیاد گروه‌های مختلف اجتماعی بوده‌اند، بل‌که همیشه یک‌سان‌سازی، ایجاد اعتیاد به داروهای آرام‌بخش، حبس و تفکیک را به عنوان راه حل پیش روی ما گذاشته‌اند.
#اتیسم
👈🏽ادامه‌ی مطلب را درINSTANT VIEW بخوانید👇🏼
https://t.me/iv?url=http%3A%2F%2Fbidarzani.com/30109&rhash=3ec4f87be6d7d1
✍حمید‌رضا واشقانی فراهانی
@bidarzani
📍«در» خودماندگی، فقدان «همدلی»: از کجا «در» خودماندن؟ کدام همدلی؟
👈🏾در ادبیات روان‌شناسی جریان اصلی از اصطلاح درخودماندگی برای توصیف اتیسم استفاده می‌شود. استفاده از این عبارت از دو جنبه مسئله‌دار است. نخست آن‌که درخودماندگی، ترکیبی دقیق نیست. روان‌شناسان جریان اصلی که معمولاً نگرش‌های ذات‌گرا و هنجاری به رفتارهای انسانی دارند، محدوده‌های هنجاری برای رفتارهای انسانی تعریف می‌کنند و رفتارهای خارج از آن محدوده‌ها را رفتارهای نابهنجار می‌دانند. بنابراین در مواجه با طیف اتیسم نیز بر وجود نوعی اختلال تاکید دارند که مهم‌ترین شاخص آن را فقدان توانایی در تعامل اجتماعی و همدلی می‌دانند. چنین نگرشی علاوه بر آن که متضمن مواجهه‌ی غیربرساخت‌گرا با امر هنجاری است و تبعات هستی‌شناسانه و معرفت‌شناسانه‌ی گسترده‌ای دارد، از جمله تأیید ضمنی منطقی مشابه با منطق کلیشه‌سازی‌های قومیتی، جنسیتی، طبقاتی و ...، مفروضاتی کلیشه‌ای دارد که خود نیز محل بحث هستند.
📍اختلال فردی» یا مسئله اجتماعی؟
👈🏼آموزش درباره‌ی مسئله‌ی اتیسم آشکارا در انحصار روان‌شناسی، آن هم گرایش‌های کمابیش فردگرا در روان‌شناسی است. در واقع کلیشه‌ها، ضدآگاهی‌ها و نگرش‌های معلولیت‌ستیزی که مبتنی بر مراقبت و تنبیه، بیمارانگاری و ناتوان‌سازی هستند گاهی محتوای اصلی این آموزش‌ها را تشکیل می‌دهند، کافی است فقط نگاهی بیندازیم به سایت‌ها و کانال‌ها و صفحات مجازی و کتاب‌هایی که علاوه بر پیشنهاد روش‌هایی که اثبات‌شده اثربخش نیستند، مدام در حال ارائه‌ی راهکارهای درمانی و فردی و کسب درآمد از طریق تبلیغ فروش کتاب و خدمات هستند.
📍دولت و خیریه‌ها در کدام مدل معلولیت؟
👈🏽در واقع مسئولیت‌پذیری دولت کافی نیست، و ضرورت دارد که کنترل و رهبری این حوزه به صورت کامل از دست روان‌شناسان و روان‌پزشکان خارج شود. تاریخ روان‌پزشکی و حتی مداخلات امروزی آن به ما نشان می‌دهد، روان‌پزشکان و روان‌شناسان جریان اصلی آخرین افرادی هستند که می‌توان بدان‌ها در رهبری مواجه جامعه‌ی بشری با معلولیت‌های ذهنی اعتماد کرد. آن‌ها نه تنها تا به امروز از متحدان قدرت‌ها در انقیاد گروه‌های مختلف اجتماعی بوده‌اند، بل‌که همیشه یک‌سان‌سازی، ایجاد اعتیاد به داروهای آرام‌بخش، حبس و تفکیک را به عنوان راه حل پیش روی ما گذاشته‌اند.
#اتیسم
👈🏽ادامه‌ی مطلب را درINSTANT VIEW بخوانید👇🏼
https://t.me/iv?url=http%3A%2F%2Fbidarzani.com/30109&rhash=3ec4f87be6d7d1
بیدارزنی
اتیسم در دنیای «سالم‌ها» و نابرابری‌ها
نویسنده نگرش‌های مرسوم درباره اتیسم و گفتارهای روان‌پزشکینه مسلط را به چالش کشیده و بسیاری از روش‌های سنجش را فاقد حساسیت جنسیتی می‌داند.
بيدارزنى
📌اتسیم در دنیای «سالم‌ها» و نابرابری‌ها ✍حمید‌رضا واشقانی فراهانی @bidarzani 📍«در» خودماندگی، فقدان «همدلی»: از کجا «در» خودماندن؟ کدام همدلی؟ 👈🏾در ادبیات روان‌شناسی جریان اصلی از اصطلاح درخودماندگی برای توصیف اتیسم استفاده می‌شود. استفاده از این عبارت…
📌اتسیم در دنیای «سالم‌ها» و نابرابری‌ها
✍حمید‌رضا واشقانی فراهانی
🔹آموزش درباره‌ی مسئله‌ی اتیسم آشکارا در انحصار روان‌شناسی، آن هم گرایش‌های کمابیش فردگرا در روان‌شناسی است. در واقع کلیشه‌ها، ضدآگاهی‌ها و نگرش‌های معلولیت‌ستیزی که مبتنی بر مراقبت و تنبیه، بیمارانگاری و ناتوان‌سازی هستند گاهی محتوای اصلی این آموزش‌ها را تشکیل می‌دهند، کافی است فقط نگاهی بیندازیم به سایت‌ها و کانال‌ها و صفحات مجازی و کتاب‌هایی که علاوه بر پیشنهاد روش‌هایی که اثبات‌شده اثربخش نیستند، مدام در حال ارائه‌ی راهکارهای درمانی و فردی و کسب درآمد از طریق تبلیغ فروش کتاب و خدمات هستند.
#اتیسم
#نابرابری
🔗bidarzani.com/30109
✍حمید‌رضا واشقانی فراهانی
🔹آموزش درباره‌ی مسئله‌ی اتیسم آشکارا در انحصار روان‌شناسی، آن هم گرایش‌های کمابیش فردگرا در روان‌شناسی است. در واقع کلیشه‌ها، ضدآگاهی‌ها و نگرش‌های معلولیت‌ستیزی که مبتنی بر مراقبت و تنبیه، بیمارانگاری و ناتوان‌سازی هستند گاهی محتوای اصلی این آموزش‌ها را تشکیل می‌دهند، کافی است فقط نگاهی بیندازیم به سایت‌ها و کانال‌ها و صفحات مجازی و کتاب‌هایی که علاوه بر پیشنهاد روش‌هایی که اثبات‌شده اثربخش نیستند، مدام در حال ارائه‌ی راهکارهای درمانی و فردی و کسب درآمد از طریق تبلیغ فروش کتاب و خدمات هستند.
#اتیسم
#نابرابری
🔗bidarzani.com/30109