🟣 فمینیسم تجاری، ابزار سرکوب زنان

نویسنده: ایو لیوینگستون
روزنامه گاردین، سپتامبر 2016
برگردان: نسرین ثبوت

▪️از متن:

«مدلِ «فمینیسم تجاری»، مختصِ زنان عالی‌رتبه در اتاق‌های جلسات با شعار توزیعِ برابرِ جنسیِ میلیونرها، توجهات بسیاری را در چند سال گذشته توسط زنان تاجر برجسته‌ی فیس‌بوک و یاهو، نظیر «شریل سندبرگ» و «ماریسا مایر» مطرح شده به خود جلب کرده است.

فلسفه‌ی سخت تلاش کنید، بلند پرواز باشید و با تمام وجود اراده کنید، به‌ هرچه بخواهید می‌رسید چیزی است که بارها از زبان این دست زنان ثروتمند سفیدپوست تحصیل‌کرده شنیده‌ایم.

برابری جنسیتی برای بازارگرمی در دنیای تجارت، البته جذاب است: هر کسی خودش وظیفه دارد بیشتر تلاش کند در حالی‌که ساختارهای نابرابر اقتصادی همچنان دست‌نخورده مانده‌اند. در نتیجه از پیش روشن است تنها زنانی که از پیش از امتیازات «سیستماتیک اجتماعی» برخوردارند مستعد آن هستند تا خود را به جایگاه الگوی زنان موفق که «همه چیز دارند» برسانند. نکته اینجاست که موانع ساختاری و نابرابری‌های اقتصادی اجتماعی به سادگی و تنها با اراده‌کردن برای موفقیت محو نمی‌شوند. چنین زنانی هرگز نمی‌توانند الگوی رهایی برای دیگر زنان باشند. در واقع پژوهش‌ها نشان می‌دهد که شمار فزاینده‌ی زنان موفق، تقریباً به‌جز خودشان سودی برای کسی ندارد.

این باور رایج که فمینیسم چیزی جز برابری زنان با مردان نیست، در نتیجه‌گیری نهایی‌اش حضور زنان در هر حوزه‌ی مصادره شده توسط مردان را به خودی خود موفقیت می‌داند. این دسته زنان موفق، که در تثبیت نقش مردانه از خود مردان نیز سبقت گرفته‌اند، هرگز به رابطه‌ی سمبلیک شرکت‌های بزرگ و نابرابری اقتصادی اشاره نمی‌کنند. فمینیسم باید این نابرابری را از ریشه به چالش بکشد نه اینکه تنها جای چهره‌ها را عوض کند. بنابراین، اهمیت پژوهش «ال ای سی» برای فمینیسم باید از این زاویه باشد که به‌جای پرداختن به محدودیت‌های چند زن تاجر معروف در امکان استعمارِ هر چه بیشتر دیگران، چه حرفی در رابطه با نابرابری‌های ساختاری و اقتصادی برای گفتن دارد.
در واقع رسیدن به جامعه‌ای که در آن هر کسی به اندازه‌ی نیازش برای امرار و معاش داشته باشد اولویت بسیار مهم‌تری از ثروتمندتر کردن ثروتمندان است».


دریافت نسخه ی «ورد» مقاله:👇
http://pdf.kaargaah.net/109b_Corporate_Feminism_Guardian_Farsi_NasrinS.docx

دریافت نسخه‌‌ی پی. دی. اف.:👇
http://pdf.kaargaah.net/109b_Corporate_Feminism_Guardian_Farsi_NasrinS.pdf
-------------------------------------------

▪️منبع: وبسایت کارگاه دیالکتیک، منتشر شده در اسفند ۱۳۹۸

@kdialectic
@bidarzani

🟣 #بیدارزنی : انجمن سبز چیا، آماج آتش و سرکوب‌ها


بیش از پنج روز از آتش‌سوزی وسیع در منطقه‌ی جنگلی لیلانی و سردشت می‌گذرد. اطفای حریق این مناطق در فقدان هلی‌کوپترهای آب‌پاش و کمبود نیروهای لجستیکی، توسط اعضای انجمن «بلوط زاگرس» صورت پذیرفته است.

ساعتی پیش «انجمن سبز چیا» در اطلاعیه‌ی خود اعلام کرد:
«اعضای گروە کوەنوردی انجمن سبز چیا که بە‌منظور محکوم نمودن آتش‌سوزی جنگل‌های زاگرۆس و رساندن صدای اعتراض، برای صعود مشترک همراە گروە کوەنوردی انجمن زیست محیطی پاژین بانە، عازم این شهر بودند؛ نزدیک شهر سقز دچار تصادف شده و ۴ تن از اعضای گروە انجمن سبز چیا با اسامی ذیل، جان خود را از دست دادند:
▪️ شعلە قادری
▪️ آرشام عزیزی
▪️داود باخیش
▪️ کاوە خسرو‌زادە

طی سال‌های گذشته، در کنار بازداشت و پرونده‌سازی‌های امنیتی علیه فعالان محیط‌زیست، کماکان اعضای حاضر در گروه‌ها و سازمان‌های محیط‌زیستی بودند که به‌وقت آتش‌سوزی‌های گسترده و یا نجات جان کولبرانِ محبوس در کوره‌راه‌های صعب‌العبور، وارد عمل شدند.

سال گذشته، سه فعال محیط‌زیستی انجمن سبز ژیوای پاوه به‌نام‌های «یاسین کریمی»، «بلال امینی» و «مختار خندانی»، حین اطفای حریق آتش‌سوزی جنگل‌های بوزین و مره‌خیل پاوه، جان خود را از دست دادند.

پیشتر، «آمانج نیک‌پی» فعال مدنی و از اعضای انجمن سبز چیا توسط نیروهای اطلاعات سپاه مریوان بازداشت و‌ با پرونده‌سازی امنیتی مواجه شد. «آرمان‌ غفوری» فعال مدنی و عضو دیگر انجمن سبز چیا مریوان نیز به ۶ ماه حبس و ۲۰ ضربه شلاق تعزیری، به اتهام اخلال در نظم عمومی شرکت در تجمع اعتراضی حمله ارتش ترکیه به کُردهای عفرین (در سال ۱۳۹۶) محکوم شده بود.

نام انجمن سبز چیا، عجین شده با نام «شریف باجور» و «دکه‌ی کوچک یاران‌کو» است. در تاریخ ۳ شهریور ۱۳۹۷، شریف باجور همراه با «امید کهنه‌پوشی»، «محمد پژوهی» و «رحمت حکیمی‌نیا» در پی اطفای حریق جنگل‌های روستای پیله و سلسی جان خود را از دست دادند. اعضا و جمعیت‌هایی که زیر سایه‌ی تهدیدها و سرکوب‌ فعالیتی خود، هر روزشان مقاومت است.

#سرکوب_فعالان_محیط‌زیست

@bidarzani

🟣 #بیدارزنی : مینا خیری، مجری رادیو و تلویزیون آریانا در انفجار روز پنج‌شنبه کابل کشته شد.

مینا خیری، مادر وی، همراه با ۲ تن دیگر در انفجار منطقه‌ی پل سوخته‌ی کابل جان خود را از دست دادند.

در پی افزایش ترور کارمندان زن تلویزیون و تهدید به قتل‌های هدفمند طالبان و ‌گروهک‌های نظامی، تا کنون بیش از ۳۰۰ روزنامه‌نگار زن افغانستان مجبور به ترک شغل و شهر خود شدند.
شهناز رووفی، سعدیه سادات و مرسل وحیدی، سه کارمند تلویزیون افغانستان بودند که پوشش ارتجاع و جنگ حاضر در کشور را در دست داشتند. هر سه این کارمندان در دو عملیات تروریستی در شهر جلال‌آباد مرکز ولایت ننگرهار جان خود را از دست دادند.
کمیته ایمنی روزنامه‌نگاران افغانستان نیز گزارش داده است که چندین خبرنگار زن از ۳۴ ولایت، به دلیل تهدیدها و آزارهایی که متحمل شده‌اند، این کشور را ترک کرده‌اند. در این گزارش همچنین موج اخیر «قتل‌های هدفمند» به عنوان یکی از دلایل اصلی توقف کار زنان عنوان شده است.
کمیته ایمنی روزنامه‌نگاران افغانستان اعلام کرده که «روزنامه‌نگاران زن باقیمانده در رسانه‌ها خواستار اجرای اقدامات ایمنی بیشتر برای ادامه کار هستند».

@bidarzani

🟣 نامه‌ی جمعی از خانواده‌های دادخواه خاوران

از متن:

«ما مصرانه می‌خواهیم بدانیم:

۱) چرا و چگونه زندانیان سیاسی را در دهه شصت، به ویژه در تابستان ۶۷، پشت درهای بسته و بدون اطلاع زندانیان سیاسی و خانواده‌ها مخفیانه کشتند و در گورهای فردی و جمعی خاوران و دیگر گورستان های بی نام و نشان، به خاک سپردند، بدون این که حتی کرامت انسانی اعدام شدگان و حق ما خانواده ها برای برگزاری مراسم محترمانه خاک سپاری و سوگواری به رسمیت شناخته شود؟

۲) چرا گورهای فردی و جمعی خاوران و دیگر گورستان‌های بی نام و نشان را بارها تخریب کردند و ما خانواده‌های خاوران برای ساده‌ترین حق خود برای برگزاری مراسم آزادانه و دانستن حقیقت بی وقفه مورد اذیت و آزار حکومت بوده‌ ایم و وصیت نامه عزیزان ما را نیز به ما تحویل نمی‌دهند؟

۳) چرا اسامی‌ بسیاری از فعالان سیاسی اعدام شده در زندان یا کشته شده خارج از زندان در دهه شصت و قتل عام زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷، در «سامانه جستجوی متوفی» سازمان بهشت زهرای تهران و شهرستان‌ها ثبت نشده است و چرا ما هنوز نمی‌دانیم که چه تعداد از زندانیان سیاسی در دهه شصت کشته شدند؟

۴) چرا تمامی ‌مسئولان نظام در زمان وقوع جنایت، متحدانه تلاش کردند که این جنایت را انکار، تحریف و پرده‌پوشی کنند و این پرده پوشی و تحریف حقایق تا به اکنون ادامه دارد؟

۵) چرا سازمان ملل، گزارشگران ویژه سازمان ملل در ایران و دیگر گزارشگران ویژه شکنجه درباره جنایت های حکومت در دهه‌ی شصت و به ویژه درباره قتل عام تابستان ۶۷ و آزار و شکنجه خانواده‌ها سکوت کردند؟»

▪️ادامه‌ی متن در لینک زیر در دسترس است:

https://bit.ly/2SVHduW

#نه_می‌بخشیم_نه_فراموش_می‌کنیم

@bidarzani

🟣 تداوم اعتصاب غذای ۱۱ زندانی سیاسی در زندان‌های مختلف

بنا بر گزارش خبرگزاری هرانا، طی روزها و هفته‌های اخیر دستکم ۱۱ زندانی و فعال سیاسی بازداشت شده در زندان‌های مختلف کشور، در اعتراض به برخوردهای سلیقه‌ای و فراقانونی مسئولان و همچنین عدم رسیدگی به مطالباتشان دست به اعتصاب غذا زدند. زندانیان سیاسی همواره به‌عنوان آخرین راه برای رسیدن به خواسته‌هایشان دست به اعتصاب غذای اعتراضی می‌زنند.

▪️ویان محمدی
▪️خالد پیرزاده
▪️محمد ترکمانی
▪️ایرج حاتمی
▪️فرزاد سامانی
▪️رضا تالشیان جلودارزاده
▪️ابوالفضل غسالی
▪️حسین هاشمی
▪️محمدعلی عموری
▪️مختار آلبوشوکه و
▪️قاسم سنجری از جمله این زندانیان هستند.


دانشجویان معترض، بازداشت شدگان اعتراضات سراسری آبان ۹۸، خبرنگار و فعالان سیاسی و مدنی در این لیست قرار دارند. آنان با مخرج مشترک «اقدام علیه امنیت ملی» و «تلاش جهت برهم زدن نظم عمومی جامعه» در اعتراض به ماه‌ها تمدید بازداشت موقت و‌ عدم رسیدگی به مطالبات خود، دست به اعتصاب غذا زدند.

@bidarzani

🟣 سن کارتن‌خوابی زنان به ۱۵ سال رسیده است، در این بین، آمار زنان مهاجر افغانستانی هم شدت یافته است

مدیر مرکز زنان سرای مهر در گفتگو با رکنا اعلام کرد: «سن شروع کارتن خوابی در میان دختران نوجوان دارای اعتیاد به ۱۵ سال رسیده است. این نوسان سنی تا ۶۰ سال نیز وجود دارد. حدود ۱۵۶ هزار زن دارای اعتیاد وجود دارد که از این میان ۱۵۰۰ نفر در خیابان دیده می‌شوند. اما آمار حقیقی ۶۰ تا ۸۰ هزار نفر است. آمار زنان مهاجر افغانستانی که دارای اعتیاد و کارتن‌خواب هستند هم افزایش یافته است».

بر اساس آمار سازمان بهزیستی، ۱۴۰ «مرکز گذری» کاهش آسیب اعتیاد در سطح کشور وجود دارد که از این میان ۲۸ مورد مربوط به زنان است. ۱۰۵ مرکز سرپناه برای اقامت شبانه وجود دارد که ۱۶ مرکز آن مختص زنان است. با توجه به آمار بیش از ۱۰۰۰ زن دارای اعتیاد در تهران و ظرفیت ۵۰۰ نفری برای زنان، می‌توان گفت که نیمی از این زنان، هیچ سرپناهی را برای گذران شب به روز ندارند. البته این آمار منوط به آن است که درب این مراکز در فصول سال به روی زنان و مردان بی‌سرپناه و دارای اعتیاد باز و پلمپ نباشد.

#نابرابری #فقر #تبعیض

@bidarzani

📌پیشنهاد و معرفی کتاب برای کنشگران اجتماعی، سیاسی

روایت و کنش جمعی؛ چرا فراخوان‌های اجتماعی و سیاسی به داستان نیاز دارند؟

✍️ژینا مدرس گرجی


#بیدارزنی:‌ کتاب روایت و کنش جمعی؛ چرا فراخوان‌های اجتماعی و سیاسی به داستان نیاز دارند، نوشته‌ی «فردریک دبلیو میر» نویسنده و استاد علوم سیاسی دانشگاه دوک در کارولینا و ترجمه‌ی «الهام شوشتری‌زاده» است که توسط نشر اطراف در چند ماه گذشته چاپ شده است.

برای کسانی که خارج از ایران هستند عنوان انگلیسی و اصلی کتاب Narrative politics: stories and collective action است.


▪️«دور نرویم، وقتی اتفاقاتی مثل چندین قتل‌ناموسی پشت سر هم ‌روی داد، روایت‌ها بود که باعث ایجاد کمپین‌های مبارزه با خشونت علیه زنان و علیه قتل ناموسی شد. افشای آزارگران جنسی و روایت‌هایشان بود که جنبش می‌تو را به راه انداخت، روایت مادران داغدار که فرزندانشان کشته شدند در سال‌های گذشته، کمپین‌هایی برای زندانی‌ها و کشته‌شدگان شکل داد، روایت خانواده‌ها و دوستان مسافران هواپیمای پی اس هفتصد و پنجاه و دو و هر بار تظاهرات، راهپیمایی­ها و اعتراضات، ایجاد شور بسیجی در هر جنگی برای سربازان و فرماندهان، در هر مکان جغرافیایی و هر زمان همه این‌ها از روایت‌ها نشات می‌گیرند. اسم بعضی از ما که الهام از بعضی اشخاص قهرمان یا نشان از یک دوره یا واقعه‌ی تاریخی است همه و همه نشان از قدرت روایت‌ است که در طول تاریخ همیشه عده‌ای سعی در یادآوری یک سری اتفاقات را دارند. حالا در قالب کتاب، فیلم، موسیقی یا گروه‌های گفتگو در کلاب هاوس. روایت‌ها باعث برساختن خیر جمعی می‌شود».

ادامه‌ی یادداشت در سایت بیدارزنی در دسترس است:

https://bidarzani.com/42715

@bidarzani

🟣 #بیدارزنی : پیکر «آرتین ایران‌نژاد» کودک مهاجر ۱۵ ماهه‌ی سردشتی، پس از ۸ ماه سرگردانی در دریا به ساحل نوروژ رسید.

پلیس نروژ صبح امروز، با حضور خانواده‌ی مادری «شیوا محمد پناهی»، هویت این کودک را به‌نام آرتین ثبت کرد.

▪️در تاریخ ۹ آبان‌ ۹۹، تصاویر یک خانواده‌ی مهاجر ایرانی ساکن سردشت، که همگی در کانال مانشْ غرق شده بودند، یک‌بار دیگر وضعیت اسف‌بار اقتصادی و سیاسی که منجر به مهاجرت، فروش تمام زندگی جهت تهیه‌ی پول و به‌جان خریدن خطرهای ناشی از پناهندگی شده است را به موجی رسانه‌ای بدل کرد.
«رسول ایران‌نژاد» کارگر ۳۵ ساله، «شیوا محمد پناهی» ۳۵ ساله، «آنیتا ایران‌نژاد» ۹ ساله و «آرمین ایران‌نژاد» ۶ ساله از اعضای غرق‌شده در قایق پناهجویان به‌سوی بریتانیا بودند. اجساد همه آنان پیدا شد؛ ولی فرزند ۱۵ ماهه‌ی این خانواده به‌نام آرتین تا امروز هرگز پیدا نشده بود. این قایق از سواحل دانکرک به سوی بریتانیا عزیمت کرده بود و قرار بود با عبور از کانال مانش، ۲۲ سرنشین خود را در سواحل بریتانیا پیاده کند.

#پناهجویان #ناشهروندان

@bidarzani

🟣 وقوع ۴ «زن‌کشی» طی دو روز در ایلام و کرمانشاه

بنا بر گزارش هه‌نگاو با قتل یک زن دیگر در شهرستان دره شهر استان ایلام، طی دو روز در استان‌های ایلام و کرمانشاه ۴ زن توسط افراد نزدیک خود به قتل رسیده‌اند.

▪️عصر روز دوشنبه ۱۷ خرداد ۱۴۰۰ در محله مسکن مهر شهرستان دره‌شهر ایلام، یک زن جوان با هویت «حمیرا بازگیر خرم‌آبادی» سردفتر اسناد رسمی شماره ۱ شهرستان دره شهر توسط همسرش و با اسلحه به قتل رسید.
به گفته منابع هه‌نگاو، خانم بازگیر توسط همسرش و به دلیل اختلافات خانوادگی به قتل رسیده است. یک مرد که از بستگان حمیرا بازگیر بوده نیز در این جریان زخمی شده و پس از انتقال به مراکز درمانی جانش را از دست داد.

▪️روز گذشته نیز در شهر ایلام، یک زن با ضربات چاقو توسط همسرش به قتل رسید. موسوی، فرمانده انتظامی ایلام در این‌باره اعلام کرد که قاتلْ دستگیر شده و دلیل قتل همسرش را اختلافات خانوادگی عنوان کرده است.

▪️همان روز ۲ خواهر در محله گلستان کرمانشاه توسط همسر سابق یکی از آنها با اسلحه به قتل رسیدند. دلیل قتل این دو زن را نیز اختلافات خانوادگی عنوان کرده‌اند.

⚪️ تصویر از صفحه‌ی «خیابان، تریبون زندانی سیاسی»

@bidarzani

🟣 #بیدارزنی : هفته‌ی خون‌بار زن‌کشی و خشونت علیه زنان

پس از وقوع ۴ زن‌کشی، طی دو روز در کرمانشاه و ایلام، صبح امروز جسد بی‌جان یک دختر جوان اهل سقز پیدا شده است.

▪️بر اساس گزارش هه‌نگاو، جسد یک زن جوان اهل سقز در جاده سقز به سنندج کشف شد که به طور فجیعی توسط نامزدش به آتش کشیده بود.‌ روز سه شنبه ۱۸ خرداد ۱۴۰۰، جسد سوخته یک زن جوان اهل سقز با هویت «نگین شیخی» در جاده سنندج به سقز و در محلی به نام “چاپان سفلی” توسط ماموران اداره آگاهی کشف شد.

به گفته منابع هه‌نگاو، نگین شیخی که پرستار نیز بود، دو هفته پیش با نامزد خود با هویت “کیومرث ضرغامی” که پسر دایی وی نیز می‌باشد به سفر رفته بودند. طی روزهای گذشته نامزد نگین به خواهرش زنگ زده بود که من نگین را به قتل رسانده‌ام و خودش نیز متواری بود.

وی همچنین به خانواده‌اش گفته بود که جسد نگین را در جاده سنندج به سقز پنهان کرده‌ام و از چند روز پیش مردم و نهادهای مربوطه برای کشف جسد نگین در حال جستجوی منطقه بودند و سرانجام امروز در حالی که جسدش کاملاً سوخته بود کشف شد.
طی چند روز گذشته دست‌کم پنج زن در شهرهای سقز، کرمانشاه، ایلام و دره شهر به دست افراد نزدیک خود به قتل رسیده‌اند که ۴ نفر از آنها توسط همسر و نامزد خود به قتل رسیده‌اند.

▪️از سوی دیگر، بر اساس گزارش رکنا، به دنبال شکایت یک زن قربانی خشونت خانگی، متهم به همسر آزاری در تهران بازداشت شد.
بر اساس این گزارش، خردادماه سال جاری یک زن در پی مورد ضرب و شتم قرار گرفتن توسط همسرش جهت ثبت شکایت به پلیس مراجعه کرد.
وی طی اظهارات خود گفت: “همسرم متوهم است. رفته رفته پس از توهین و فحاشی او مرا به طرز هولناکی کتک می‌زد. این اواخر هم فکر می‌کرد که من با ۲ مرد رابطه نامشروع دارم. شوهرم موادمخدر یا مشروبات الکلی مصرف نمی‌کند. او امروز حالش نامساعد بود لحظه‌ای که وارد خانه شد با دشنام، من را به شدت با مشت و لگد کتک زد، اگر همسایه ها نبودند ممکن بود اتفاق وحشتناکی برای من رقم بخورد”.
نهایتا در پی ثبت شکایت، متهم بازداشت و پرونده وی جهت سیر مراحل قانونی به مراجع قضایی ارجاع داده شد.

🟣 شهرهای ایران طی ۱۵ ماه گذشته با افزایش حداکثری خشونت علیه زنان و زن‌کشی با بهانه‌های «ناموسی» همراه است. اسامی و تصاویر رسانه‌ای شده، تنها بخش کوچکی از گستره‌ی تبعیض و خشونت علیه زنان است، چرا که به مدد پوشش رسانه‌ای، صدایی از آن قربانیانْ بازتاب پیدا کرده است. هر سال بین ۳۷۵ تا ۴۵۰ زن در ایران با بهانه‌هایی نظیر دفاع از آبروی خانواده، کشته می‌شوند. بسیاری از این زنان، پیش از کشته شدن به دست همسر، پدر و برادران خود، برای پایان دادن به گستره‌ی خشونت‌های اعمال شده علیه جان و معیشت‌شان، تلاش‌های فراوانی کردند، اما از حق طلاق نیز محروم بودند‌ و با خشونتی حداکثری کشته می‌شوند.

تکرار زن‌کشی‌های پیوسته و تحت لوای «ناموس‌پرستی» امری هر روزه است. از این منظر، تلاش کنشگران مدنی جهت تغییر برخی لوایح قانون حمایت از خانواده، اگرچه ارزشمند اما کافی نیست. چرا که دامنه‌ی تبعیض و تعاریف حقوقی و جنسیتی در ساختار مدون قانون اساسی، گستره‌ی سیاسی، اجتماعی و فرهنگی خود را بازتولید خواهد کرد.


▪️تصویر از پوسترهای اعتراضی به‌مناسبت ۸ مارس ۹۹ و با محوریت #همبستگی_زنان_علیه_نابرابری_فقر_و_خشونت

@bidarzani

🟣 #پریسا_رفیعی، فعال صنفی دانشجویی دانشگاه تهران پس از گذراندن یکسال حبس بدون ملاقات حضوری و مرخصی، هم اکنون با پایان دوران محکومیت از زندان اوین ازاد شد.

@senfi_uni_iran
@bidarzani

از مجموعه مطالب ویژه‌نامه «هم‌صدایی علیه سکوت»

📌نگاهی تحلیلی به واکنش‌های مردان به جنبش «من هم» در ایران

مردانگی‌های جدید و خشونت یقه‌سفید

✍🏽 سمیه رستم‌پور

از متن: «ابزارها و امکان‌های نوین برای آموزش و کنش، دسترسی به طیف گسترده‌ای از کتاب‌ها، مقالات، فیلم‌ها و شبکه‌های فمینیستی و خصوصا مداخلات روزافزون رسانه‌های اجتماعی به «زنان طبقه متوسط» ایران اجازه داد که تجربه‌ای جدید را در زمینه علنی کردن تابوی آزار جنسی و خشونت مردان علیه زنان از سر بگذرانند. این جریان به واقع «مصونیت مردان» را، که دست‌شان را برای اعمال خشونت باز گذاشته بود، به چالش کشید و راهی یافت تا با محاکمه خاطیان در ساحت نمادین (مجازی)، آنجا که پای سرمایه اجتماعی و فرهنگی فرد آزارگر در میان است، سطحی از «عدالت جنسیتی» را عملیاتی کند.

باید در نظر داشت که این امکان‌های آگاهی‌بخش هم‌زمان نوعی فرصت برای مردان نیز به شمار می‌رود، بدین معنی که مردانی که صادقانه خواهان کنشگری بر اساس اصل برابری جنسیتی‌اند، اکنون ابزار کافی و لازم برای آشنایی با انواع خشونت‌های جنسی و جنسیتی و تعاریف فمینیستی مربوطه را در اختیار دارند. در چنین شرایطی سوال این است که چه چیزی مانع از آن می‌شود که مردان، حتی نسل جوان تحصیلکرده که در دوره بالندگی فمینیسم پرورش یافته، به قدر کافی از این امکان‌ها بهره نگیرند و بر خلاف آن، به مکانیسم‌هایی برای دفاع از «مصونیت/سلطه مردانه» روی بیاورند؟

از خلال بررسی واکنش برخی مردان به روایت‌های «من هم» این پرسش نیز مطرح می‌شود که چرا در شرایطی که به نظر می‌رسد زنان ابزارهای مادی و نظری لازم برای جلوگیری از خشونت مردان را در اختیار دارند باز هم شاهد حجم بالایی از خشونت و آزار علیه زنان هستیم؟ آیا شاهد فرم‌های نوینی از مرد/پدر‌سالاری هستیم که توانسته است خودش را با مقتضیات جوامع کنونی انطباق دهد و اشکال مشروعی از خود را بازتولید کند؟ آیا تداوم این خشونت‌ها و آزارها دقیقاً نشانه آسیب‌پذیری پدرسالاری و تضعیف آن نیست؟ برای پاسخ به این پرسش‌ها، این متن کوتاه با در نظر گرفتن اهمیت ساختارهای کلانی که فراتر از فردیت افراد در گسترش خشونت جنسی و جنسیتی نقش ایفا می‌کنند (موضوعی که در متون دیگر به قدر کافی به آن پرداخته شده است)، توجه خود را به مسئولیت مردان و نقش مردانگی عادی‌سازی‌شده معطوف می‌کند».

ادامه‌ی متن را در وبسایت #بیدارزنی بخوانید :

https://bidarzani.com/34921

@bidarzani

🟣 آنا مندی‌یتا، یک Earth/Body آرتیست بود


۱. هشتم سپتامبر ۱۹۸۵: آنا مِندی‌یتا هنرمند ۳۴ ساله‌ی کوبایی از طبقه‌ی ۳۴ آسمان‌خراشی در دهکده‌ی گرینویچ نیویورک، که به تازگی با همسرش کارل آندره به آن نقل مکان کرده بود، سقوط کرد و جان سپرد. آندره؛ نقاش و مجسمه‌ساز مینیمالیست مشهور، دقایقی بعد از سقوط همسرش از پنجره با شماره‌ی ۹۱۱ تماس گرفت و در حالی که کاملاً مضطرب بود، گفت: «همسر من یک هنرمند است، من هم همینطور، ما امروز بر سر این مسئله که من بیشتر از او در معرض دید عموم هستم، مشاجره داشتیم. او سپس به اتاق خواب رفت و من به دنبال او وارد اتاق شدم، و شاهد بودم که او چگونه خودش را از پنجره به بیرون پرتاب کرد.»

۲. آنا مندی‌یتا (به عنوان Earth/Body آرتیست) در خلق هر اثر هنری، از حضور و یا غیاب بدن خود استفاده می‌کرد، چنانکه در برخی از این آثار، به جای حضور فیزیکی او، تنها شاهد جای خالی و فرم بدنش بر روی خاک یا شن‌های ساحل هستیم. او با توسل به عناصر اصلی طبیعت همچون آب، خاک، باد و آتش و نیز عناصر زندگی‌بخش بدن انسان همچون خون، به عنوان مواد خام آثار خود، سعی داشت به طبیعت و ریشه‌های بدوی انسان نزدیک شود و در محدوده‌ی جسمانی خود، گفتگویی درونی با طبیعت را به زبان تصویر ترجمه کند. به واقع بدن مندی‌یتا همواره سوژه و ابژه‌ی آثارش بود. او همچنین سال‌ها از بدنش برای تاکید بر شرایط اجتماعی‌ای که آن را به منزله‌ی ابژه‌ی میل مردانه تحت انقیاد گرفته بود، استفاده کرد. از این رو حضور جسمانی مندی‌یتا طلب بازشناختِ سوژه‌ی زنانه بود. گو اینکه قربانی بی‌نام یک تجاوز جنسی اکنون صاحب هویت شده باشد.

▪️برای مثال آنا در سال ۱۹۷۳ و پس از شنیدن خبر تجاوز و قتل در محوطه‌ی دانشگاه محل تحصیلش، آیووا، هم‌دانشگاهی‌هایش را برای دیدن اجرایی به نام «بدون عنوان (صحنه‌ی تجاوز)» به آپارتمان خود دعوت کرد. آن‌ها وقتی رسیدند، او را از کمر برهنه یافتند، با صورت و بدنی پوشیده از خون، بسته‌ شده به یک میز. صحنه‌ی خونین تجاوز. تصویری فراموش‌ناشدنی از خشونت جنسی علیه زنان که البته بعدها گریبان خودش را گرفت.
در این دهه «شیشه بر روی صورت» از دیگر اجراهای مهورانه‌ی مندی‌یتا در اشاره به ابژه‌ی میل انگاشته شدن بدن زنانه بود. تمهید او در این اجرا این بار استفاده از یک شیشه برای از شکل انداختن و بدریخت کردنِ بدن خود بود.

۳. کارل آندره متهم اصلی مرگ مشکوک آنا مندی‌یتا شناخته شد. او صبح همان روزی که بدن خونین آنا از سقف مغازه‌ای که بر روی آن سقوط کرده بود، پایین آورده شد، بازداشت و زندانی شد اما نهایتاً چند ماه بعد دادگاه او را از این اتهام قتل تبرئه کرد و حکم به خودکشی آنا داد. در آن زمان جامعه‌ی هنری آمریکا بسیار کوشید تا آندره را از این اتهام مبرا کند. چنان‌که هزینه‌ی استخدام وکیل برای آندره را یکی از دوستان او که از قضا هنرمند مشهوری بود، پرداخت؛ فرانک استلا، پنج هزار دلار. ایده بر این بود که اساساً آندره قادر به کشتن آنا نیست هر چند هنوز هستند کسانی که معتقدند آنا مندی‌یتا قربانی یک جنایت بی‌رحمانه شد.

@CineManiaa
@bidarzani

🟣 ویان محمدی با وثیقه یک میلیارد و ۵۰۰ میلیون‌تومانی به‌صورت موقت از زندان آزاد شد

بنا بر گزارش هه‌نگاو، امروز چهارشنبه ۱۹ خرداد ۱۴۰۰، ویان محمدی، دانشجوی بازداشت شده اهل مریوان پس از ۴۰ روز بازداشت با وثیقه سنگین یک میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومانی موقتاً و تا زمان اتمام مراحل دادرسی آزاد شد.

این دانشجوی کُرد از روز یک‌شنبه ۹ خردادماه به نشانه اعتراض به تمدید قرار بازداشتش در بازداشتگاه اطلاعات سپاه ارومیه، دست به اعتصاب غذا زده بود.

#زنان_زندانی_سیاسی
@bidarzani

«شهرزاد نظیفی»، شهروند بهایی و‌ قهرمان موتورکراس زنان به تحمل ۸ سال حبس تعزیری و به عنوان مجازات تکمیلی به ارایه‌ی خدمات اجباری به مدت ۳ ماه روزی ۴ ساعت به منظور نگهداری از بیماران دارای معلولیت ذهنی با هماهنگی اداره کل بهزیستی استان تهران و ۲ سال ممنوعیت خروج از کشور محکوم شد.

🟣 لازم به یادآوری است که تضعیف حقوق افراد دارای معلولیت جسمی و ذهنی و برابر کردن وضعیت آنان با گزاره‌های «احکام تنبیهی» و «قضایی» بارها از سوی فعالان مدنی و فعالان افراد دارای معلولیت، محکوم اعلام شده است‌.

https://t.co/BqVpIocZ0N‎