📌چرا با «اعدام» مخالفیم؟

✍🏽مینو حیدری (کیامان)



🔺زنان یکی از قربانیان خشونت ها هستند. آنچه به عنوان آزار جنسی یا تجاوز می‌شناسیم یکی از انواع خشونت‌ است که عمده‌ترین قربانی آن زنان هستند. اما «تجاوز» را نمی‌توان صرفاً یک «خشونت» دانست. این عمل بازتاب‌دهنده «تفکر» متجاوز نسبت به قربانی است. در «فرهنگ تجاوز» این باور وجود دارد که زنان در بزه‌دیدگی خود سهیم‌ و مسئول آنچه برای آنها اتفاق افتاده هستند. این دیدگاه که قربانی می‌تواند فردی را برای حملۀ جنسی به خود تحریک کند بر این عقیده استوار است که مرتکبان نمی‌توانند خود را کنترل کنند. به این ترتیب گامِ اول برای تبرئه و رفع تقصیر از متجاوز شکل می‌گیرد. در حالی که به نظر می رسد تعیین مجازات اعدام برای متجاوز، نوعی دوگانگی را در دیدگاه مردسالار به نمایش می‌گذارد، در ادامه خواهیم دید که چگونه  مردسالاری با وجود این دوگانگی به دفاع از موجودیت خود می پردازد.


📍تجاوز در پناه سکوت

هنگامی‌که متجاوز به اعدام محکوم می‌شود به نظر می‌رسد این شدت عمل، پایانی سهمگین و خشونت‌بار بر این «جُرم» خواهد بود؛ خشونتی که «مرگ» یک انسان را به‌طور قانونی و رسمی رقم می‌زند. «خشونت» در پاسخ به «خشونت»، «اعدام» در برابر «تجاوز». این شیوه از مجازات ضمن تأکید بر لزوم حفظ سنت‌ها (عدم تخطی از محدودیت‌های ارتباطی میان زنان و مردان) دارای پیام‌ مهمی به جامعه است. «اعدام» در پیام مهم خود، کلیت تجاوز را «مختومه» اعلام می‌کند و جامعه در برابر این مجازاتِ سخت، فیصله یافتن «جرم» را باور می‌کند و به این ترتیب از ریشه‌یابی و تحلیل آن دور می‌ماند. به نظر می‌رسد غرور و وجدان جامعه از این شیوه «تقاص» به آرامش خواهد رسید؛ درحالی‌که «تجاوز» هنوز در جامعه وجود دارد و همچنان قربانی می‌گیرد، اما در پناه «سکوت» و در «اختفایی سیستماتیک».

📍نقش ابزاری و کارکرد «اعدام»


اما مرگِ متجاوز پایان آزار و تجاوز نیست بلکه ابزاری است برای تمکینِ نه تنها زنان بلکه کل جامعه از نظم موجود.

👈🏽اعدام، تداوم خشونت در جامعه: تداوم چرخۀ خشونت به سود هیچ جامعه‌ای نیست و منجر به مخدوش شدن کرامت انسانی در جامعه می‌شود. مجازات اعدام می‌تواند هم‌زمان با مقاصد سیاسی، از طریق ایجاد رعب و وحشت نظم دلخواه را برقرار و در عوض کرامت انسانی را زیر پا بگذارد.


#تجاوز
#آزارجنسی
#نه‌_به_اعدام

@bidarzani
👈🏽ادامه‌ی مطلب را در INSTANT VIEW بخوانید👇🏾

https://t.me/iv?url=http%3A%2F%2Fbidarzani.com/30581&rhash=3ec4f87be6d7d1

📌آزاردیدگان را در مواجهه دوباره با ترومای آزار تنها نگذاریم

✍🏼منیژه موذن


@bidarzani

در مقوله روایت آزار جنسی چیزی که اغلب کمتر به آن توجه می‌شود ترومای وحشتناکی است که آزاردیده باید آن را زندگی کند. ترومای آزار جنسی معمولا مراحل مختلفی دارد که البته در همه آزاردیده‌ها یکسان نیست.

یخ‌زدگی و سِر شدن در لحظات و روزهای اول – ناباوری و انکار (نه این تجاوز نبوده. نه این اتفاق برای من نیفتاده.)- وحشت از بازگویی ماجرا برای خانواده و دوستان و واکنش احتمالی آنها-شرم- سرزنش خود- احساس وحشتناک گناهکار بودن- زندگی مداوم با بدنی که به بیان ساده انگار کثیف است و دیگر تمیز نمی‌شود- مواجهه با این واقعیت که چیزی از تو گرفته شده که دیگر هیچوقت نمی‌توان آن را پس گرفت- واکنش توام با ناباوری، سرزنش و تحقیر اطرافیان- عصیان- خشم- نفرت- وحشت از جنس مخالف- تاثیر تروما بر جسم و ….
و در نهایت روبرو شدن با خود، خودی که نمی‌تواند آنچه که تجربه کرده را تغییر دهد اما می‌خواهد به زندگی عادی برگردد.

هرکدام از این مراحل ممکن است برای آزار دیده مدت‌ها طول بکشد و به احتمال زیاد آدم‌های خیلی کمی- حتی شاید هیچکس- از او حمایت نخواهد کرد.

#آزارجنسی
#روایت_آزار


👈🏽ادامه مطلب را در INSTANT VIEW بخوانید👇🏾
https://t.me/iv?url=http%3A%2F%2Fbidarzani.com/30586&rhash=3ec4f87be6d7d1

💬قدرت ما: مردان چطور می‌توانند به زنان در روند بهبودی پس از تجربه خشونت جنسی کمک کنند؟

✍🏽نویسنده: ام. ال مورتیمر
✍🏽مترجم: مهدیس صادقی پویا


@bidarzani

🔺بی‌شک، شنیدن تک تک روایت‌ها و تحلیل‌های زنان نجات‌یافته از آزار جنسی حاوی نکات بسیار ارزشمندی است که جایگاهی بااهمیت و در اولویت در مباحث و تحلیل‌های پیرامون این موضوع دارد. به قطع، زنانی که این تجربه را از سر گذرانده‌اند، بیش از هر تحلیلگر دیگری می‌توانند درباره‌ی آن اظهار نظر کرده و توصیفش کنند. به همین دلیل، مطلبی که در ادامه خواهید خواند، انتخاب شده است تا روایت ام. ال مورتیمر، یکی از میلیون‌ها زن نجات‌یافته از عواقب آزار جنسی را به گوش شما برساند.

مورتیمر در این روایت، تلاش می‌کند تا مردان را از نقش مهمی که می‌توانند در بهبود زنان آسیب‌دیده از آزار جنسی، ایفا کنند مطلع و نکاتی را به آن‌ها گوشزد کند، که اگرچه ممکن است بدیهی به نظر برسند، اما با اتکا به آن‌ها می‌توان همراهی خوب برای نجات‌یافتگان از آزار جنسی بود؛ در واقع او فھرستی از باید و نبایدھایی را ارائه می دهد که مردان نزدیک و مورد اعتماد زنان آسیب‌دیده، با رعایت آن‌ها مسیر بهبودی آن‌ها را هموارتر خواهند ساخت.


📝این کارها را انجام ندهید:

🔸در شوخی‌ها یا گفتگوهایی که مسئله خشونت جنسی علیه زنان را عادی‌سازی می‌کنند شرکت نکنید.

🔸از زبانی که پرخاشگری جنسی را در مردان تحسین یا توجیه می‌کند استفاده نکنید.

🔸زنان را به دلیل برخورداری از آزادی‌هایی که برای مردان مشروع می‌دانید قضاوت نکنید.

📝این کارها را انجام دهید:


🔹این را بدانید که زنان نیز درست مانند مردان می‌خواهند نسبت به بدنشان تسلط کامل داشته باشند. و این که عواقب روحی ناشی از عدم کنترل روی بدن در شخص آسیب‌دیده بسیار شدید است...

#آزارجنسی
#خشونت_علیه_زنان

👈🏾ادامه‌ی مطلب را در INSTANT VIEW بخوانید👇🏾

https://t.me/iv?url=http%3A%2F%2Fbidarzani.com/30621&rhash=3ec4f87be6d7d1

وبینار زمانه:
مقابله با #آزارجنسی چگونه جنبشی است؟

با حضور:
فرنگیس بیات، پژوهشگر سیاسی و فمینیست

جمعه چهارم دسامبر/ ۱۴ آذر ساعت ۱۷ اروپای مرکزی – ۱۹:۳۰ تهران

◄ لینک شرکت در این وبینار:
https://bit.ly/webinarzanan

این وبینار هم‌زمان و زنده در سایت زمانه، توییتر، یوتیوب، تلگرام و فیسبوک زمانه در دسترس شماست.

@bidarzani
@RadioZamaneh

📌«من هم؛ جنگی برای زنان یا میان زنان؟»

📍وقتی شخصی سیاسی نمی‌شود

✍🏽سپیده جدیری


🔺در آستانه فرا رسیدن ۲۵ نوامبر هیات تحریریه بیدارزنی ،طی فراخوانی با بر شمردن برخی از انتقادات مطرح شده در مورد وضعیت جنبش« می تو» در ایران و همچنین برخی از چالش های پیش روی این جنبش ، از فعالان زنان، مدنی و دغدغه مندان و علاقه مندان این حوزه خواست که نگاه و دیدگاه های خود را در مورد وضعیت این جنبش و چگونگی سازوکار حرکت درست این جنبش در کشور مطرح کنند و آن چه که ذیل می خوانید یکی از مطالب رسیده به این فراخوان است . لزوما مطالب منتشر شده در پاسخ به این فراخوان موید نگاه هیات تحریریه بیدارزنی نیست.

🔸«در گروهی که تشکیل داده‌ایم، چندان تلاشی برای حل مشکلات شخصی و فوریِ زنانِ گروه انجام نمی‌دهیم. ما بیشتر، موضوعات را بر اساس دو اسلوب انتخاب می‌کنیم، در یک گروه کوچک برایمان این امکان وجود دارد که به نوبت سوالاتی را در جلسه‌مان طرح کنیم (به‌طور مثال: کدام را ترجیح می‌دادید/می‌دهید، این‌که فرزندتان دختر باشد یا پسر یا اصلا فرزندی نداشته باشید و چرا؟ رابطه‌‌تان چطور می‌شود اگر مردِ شما درآمدش از شما بیشتر/کمتر باشد؟) بعد، یک به یکِ زنانِ اتاق، بر اساس تجربه‌ی شخصی‌مان به سوالات پاسخ می‌‌دهیم. در پایان جلسه، گفته‌ها را جمع‌بندی می‌کنیم، نقاط مشترک را می‌یابیم و به یک نتیجه‌گیری کلی می‌رسیم.»


📍به نام کارگران و به کام نخبگان


🔸سال ۲۰۰۶‌ که «تارانا برک» (زن سیاه‌پوستی که خود تجربه‌ی تجاوز را پشت سر گذاشته بود)، جنبشِ «من هم» را با هدف کمک به زنان و دخترانِ به‌‌ خصوص رنگین‌پوستی که قربانی خشونت جنسی شده بودند به راه انداخت، شاید هرگز تصور نمی‌کرد که بیش از ده سال بعد، چند ستاره‌ی سفیدپوستِ هالیوود با بهره گرفتن از امتیازات طبقاتی و نژادی خود باعث شوند جنبشی که بسیار کمتر از این‌ها شناخته شده بود، تبدیل به «هشتگی» شود که میلیون‌ها پست را در شبکه‌های اجتماعی به خود اختصاص دهد وحتی در دورترین نقاط جهان نیز بر سر زبان‌ها بیفتد. اینجا بود که صدای برک بلند شد  که این جنبش را فراتر از یک هشتگ می‌داند.

#آزارجنسی
#من_هم

#metoo

@bidarzani
👈🏾ادامه‌ی مطلب را در INSTANT VIEW بخوانید👇🏾

https://t.me/iv?url=http%3A%2F%2Fbidarzani.com/30700&rhash=3ec4f87be6d7d1

📌باید شرایط طوری باشد که آزارگر توسط وجدان عمومی جامعه، شرمگین شود

✍🏽شیوا نظرآهاری

@bidarzani

🔸آزار جنسی در محیط کار یکی از بارزترین و شایع‎ترین نمودهای تبعیض جنسیتی است. طبق اعلام سازمان بین‌المللی کار، بین ۴۰ تا ۵۰ درصد زنان در کشورهای اتحادیه اروپا، اشکال مختلف آزار و خشونت جنسی را تجربه کرده‌اند. در ایران هیچ آماری در این زمینه وجود ندارد. آزار و اذیت جنسی علیه زنان جایی ثبت نمی‌شود و زنان شاغل حتی از حمایت حداقلی قانون در برابر آزارگران برخوردار نیستند، اغلب آنان حاضر به حرف زدن در مورد این مساله نیستند و بسیاری از زنان ناچارند برای حفظ شغل و درآمد ناچیزشان، این آزار و اذیت را تحمل کنند.

🔸نتیجه تحقیقی که در سال ۱۳۸۲ توسط کمیته جمع‌آوری اسناد و گزارش‎های ستاد مبارزه با خشونت علیه زنان با عنوان «خشونت کاری، اعمال سلطه کارفرمایان» منتشر شد، نشان می‌دهد که آزار جنسی زنان در محیط‌های کاری در ایران بسیار رایج است و اغلب زنانی که مورد پرسش قرار گرفتند، همگی یا خود چنین تجربه‏ای را داشتند یا شاهد آن بوده‌اند.


💬به نظر شما، بهترین راه مقابله با آزار جنسی در سطح ‌ملی چه می‌تواند باشد؟

🔹ما نیاز به اصلاحات اساسی در کلیه محتواهای آموزشی داریم که آموزش و پرورش آن را ارائه می‌کند. محتواهای بصری و غیربصری که رسانه‌ها ارائه می‌دهند، این‌ها همه باید وارد مجموعه تعلیم و تربیت رسمی و غیر رسمی جامعه شود. باید محتواهایی باشد که به افراد گوشزد کند قرار نیست از امتیازاتی که منصب، جنسیت یا موقعیت بالا و منحصر به فرد اجتماعی‌تان به شما داده، برای رسیدن به خواسته‌های جنسی‌تان سوءاستفاده کنید.

#آزارجنسی

👈🏾ادامه‌ی مطلب را در INSTANT VIEW بخوانید👇🏾

https://t.me/iv?url=http%3A%2F%2Fbidarzani.com/30738&rhash=3ec4f87be6d7d1

🟣خشونت جنسی مشکلی جدی و حاد است که می‌تواند تأثیرات مخرب دائمی بر زندگی قربانی، اطرافیان او و ‏جوامع مختلف بگذارد. هدف از راهکارهای پیشگیرانه، در درجه اول، جلوگیری از وقوع آن است. راه حل ها ‏برای جلوگیری نیز بسیار پیچیده و دشوار هستند‏.
آموزش مردان و درخواست حمایت از آنان بی‌شک یکی از راه‌های مقابله با خشونت علیه زنان است. این بروشور را با این هدف در دیگری طراحی کرده‌ایم.

با سپاس از همراهی داوطلبانه خانم حبیبه محمدپور و آقای محسن هادی برای تهیه بروشور


#آزارجنسی


@bidarzani
@Digari_ir

🔻نیمه پنهان آزار؛ آنچه لازم است درباره مزاحمت در فضای مجازی بدانید


⁦▫️⁩راوی در گفتگو با تعدادی از روزنامه‌نگاران و کنشگران حوزه زنان به بررسی آسیب‌ها و راه‌های مقابله با آزار جنسی در فضای مجازی پرداخته.


#آزارجنسی

@bidarzani
@RaaviOnline1

🟣الان هم خیلی دیر است اما فکر می‌کنم همان‌قدر دیر است که واجب تا برای خواهرانم بنویسم» (روایت بیست و هشتم)

🔖تحلیلی بر روایت‌های آزار جنسی منتشرشده توسط بیدارزنی

✍🏾شهین غلامی



🔹ماه‌ها از آغاز حرکت می‌تو (من هم) در ایران و انتشار روایت‌های آزار جنسی توسط آزاردیدگان می‌گذرد. اکنون بررسی مجموعه‌ی این روایت‌ها ضروری به نظر می‌رسد. این‌که مشخصات و ویژگی‌های این روایت‌ها چیست و راویان، آزار جنسی را چگونه تعریف می‌کنند. این بررسی می‌تواند ما را در فهم بیشتر می‌تو در ایران، سیاست روایت‌گری در جنبش فمینیستی و حمایت از آزاردیدگان یاری رساند.


📍سلب آزادی در تصمیم‌گیری/تحمیل فرم مطلوب رابطه‌ی جنسی

 در ده روایت از بیست‌وهشت روایت منتشر شده (روایت‌های ۱، ۲، ۱۴، ۱۷، ۱۸، ۲۰، ۲۲، ۲۹، ۳۱، ۳۳)، آزاردیدگان از رفتاری روایت می‌کنند که می‌توان آن را تحمیل رابطه در کلیه‌ی اشکال آن، اعم از «شوخی‌های جنسی»، «برهنه نمایی آلت جنسی»، «تحمیل فانتزی‌های جنسی» تا «دخول فیزیکی توأم با زور» نامید. آزارگران با ایجاد فضایی تحمیلی و اجباری، سعی می‌کرده‌اند فرد آزاردیده را متقاعد کنند که «ترسو نباشد و شجاعت کسب تجربه‌های جدید را داشته باشد»، «گارد نداشته باشد»، «به دلیل ناامن بودن جامعه با او رابطه‌ی جنسی امنی را تجربه کند» و یا «امل نباشد».


📍شکستن قفل سکوت: روایت‌گری

روایت‌گری آغاز شکستن قفل سکوت است، سکوتی که از سوی جامعه و نهادهای آن به افراد تحمیل می‌شوند. آزاردیدگان روایت می‌کنند تا دیگران را از وجود آنچه بر آن‌ها رفته است مطلع کنند.

#روایت_آزار
#آزارجنسی
#تجاوز

👈🏾ادامه‌ی مطلب را در INSTANT VIEW بخوانید👇🏾


https://t.me/iv?url=http%3A%2F%2Fbidarzani.com/30862&rhash=3ec4f87be6d7d1

⚠️آزار جنسی در محیط‌های کاری

نوشین کشاورزنیا آموز‌ش‌گر کار بدون آزار در این ویدئو از دو نوع اصلی آزار و اذیت جنسی در محیط‌های کاری می‌گوید.

#آزارجنسی
@bidarzani
https://instagram.com/endworkviolence

📌 **جنبش «من هم» در ایران و بومی‌سازی آن**

✍🏽مینو حیدری کایدان

🔸بیدارزنی: #آزارجنسی و #تجاوز تقریبا در همه کشورها وجود دارد و امری مختص به ایران نیست، اما هر کشور یا فرهنگی واکنش متفاوتی به آن دارد. «سکوت» رایج‌ترین واکنش زنان در برابر آزار و تجاوز در همه کشورها است. بازماندگان خشونت جنسی تقریبا در همه جا در مواجه با آزار جنسی و تجاوز سکوت می‌کنند چرا که روابط قدرت به گونه‌ای است که دست و پای آزاردیده را می‌بندد. از مناسبات «قدرت» در خانواده و جامعه ایران گرفته تا روابط قدرت در هالیوود و قدرت و شهرت تهیه‌کنندگان فیلم. اما دیگر نمی‌توان گفت سکوت فصل مشترک زنان کشورهای مختلف در برابر آزار و تجاوز جنسی است چرا که این سکوت هر بار به شیوه‌های مختلفی شکسته شده است؛ از اعتراضات و تجمعات خیابانی و شکایت‌های جمعی علیه آزارگر در آمریکای لاتین، هند، مصر و ایران گرفته تا جنبش «من هم» در ایالات‌متحده و سایر کشورها.

🔸اگر جنبش «من هم» را صرفا یک افشاگری با ماهیتی فردگرایانه بدانیم، به زیر کشیدن واینستین (و امثال او) می‌تواند تنها دستاورد محسوب شود. در حالیکه این تنها بخشی از قدرت «من هم» بوده است. این جنبش توانست در فرهنگ ایالات‌متحده راه خود را به خوبی باز کند، بی‌آنکه قدرت و جهت رسانه‌ها را از یکسو و شهرت و قدرت سلبریتی‌ها را از سوی دیگر، در اقبال یافتن این جنبش نادیده بگیریم. اما آیا توانسته است در زمین ناهموار ایران با مختصات فرهنگی‌اش راه خود را بازکرده و پیش برود؟

🔸این متن نگاهی دارد به مسئله بومی‌سازی جنبش «من هم» در ایران با طرح این پرسش مهم که چگونه این جنبش در فرهنگ ایران می‌تواند گسترده شود و به نتایج موردنظر برسد؟

🔻ادامه مطلب

از مجموعه مطالب ویژه نامه جمعی از فعالین زنان: «هم‌صدایی علیه سکوت»، به مناسبت روز جهانی زن

#من_هم
@bidarzani | بیدارزنی

‏بیش از ۲۵۵ نفر از کنشگران حقوق زنان، هنرمندان، نویسندگان، چهره‌های رسانه‌ای و فعالان اجتماعی با انتشار بیانیه‌ای از زنانی که به آزار جنسی ‎#محسن_نامجو، خواننده ایرانی، اعتراض کرده بودند حمایت کردند.
متن کامل بیانیه و اسامی امضاکنندگان👇

#آزارجنسی

‎https://iranwire.com/fa/features/48043

📌استادآوازه‌خوان در آغوش مردسالاری

✍🏽منیژه مؤذن، مهتاب محبوب



بیدارزنی:‌ آنچه در ادامه خواهید خواند نه دادگاهی در راستای صدور حکم گناهکار بودن یا نبودن یک متهم به آزار جنسی و یا تلاش برای حذف یک‌‌‌‌ هنرمند خطاکار از عرصه عمومی بلکه بررسی الگوی رایج جامعه مردسالار در مواجهه با آزار جنسی و خشونت علیه زنان است. اساساً فقدان دادگاه و دادرسی قضایی عادلانه و قوانین مناسب برای پرداختن به آزار جنسی باعث شد روند روایتگری و بعدتر افشاگری این آزارها راه خود را به فضای مجازی و عرصه عمومی باز کند‌. این نارسایی تا آنجاست که عنوان جرم، نه آزار، تعدی و تجاوز جنسی بلکه «فساد فی‌الارض» خوانده می‌شود، مفهومی که به ماهیت این جرم اشاره‌ای ندارد.

با بالا گرفتن جنبش روایتگری آزار جنسی یا همان می‌تو در ایران بحث‌هایی پیرامون روایت آزار محسن نامجو نیز مطرح شد، خواننده‌ای که در یک دهه گذشته به‌واسطه آثار و اجرای متفاوتی از موسیقی ایرانی محبوبیت بسیاری به دست آورده بود. برخلاف بسیاری از کسانی که به‌واسطه افشای #آزارجنسی یا تعدی و تجاوز مورد خشم جامعه قرار گرفتند، نامجو در طول ۶ ماه گذشته از انتشار اولین روایت‌های آزار و تعرض جنسی او که در فضای مجازی با روایت «ماهی» آغاز شده بود، توانسته بود با سکوت و همراهی بسیاری از دوستان و دوستدارانش مسئله آزار جنسی را تکذیب و از تبعات احتمالی آن در امان بماند.

اما با حضور او در برنامه‌های تلویزیونی و بی‌تفاوتی جامعه هنری نسبت به اتهامات آزار جنسی بعضی از آزاردیدگان دوباره روایات خود از آزارهای جنسی #محسن_نامجو را این بار در شبکه اجتماعی کلاب هاوس با نام و هویت حقیقی خود مطرح کردند. تاثیر این روایتگری برخلاف سال قبل تا آنجا پیش رفت که نامجو در مقابل دوربین نشست و با روخوانی متنی عذرخواهی کرد. یک عذرخواهی عمومی. البته مخاطب عذرخواهی عمومی نامجو آزاردیدگان نبودند. در کمتر از ۲۴ ساعت از انتشار این ویدیو اما فایل صوتی از او منتشر شد که در یک محفل خصوصی با گفتاری کاملا متفاوت آزاردیدگان، جنبش می‌تو، جنبش زنان، زنان خواننده و بسیاری دیگر را مورد توهین و تمسخر قرار داده بود.

بدیهی است هدف از این مطلب نه انتقام‌کِشی شخصی از محسن نامجو بلکه بررسی ساختار و پیش‌فرض‌هایی است که اساسا تولید چنین پدیده‌ای را ممکن می‌سازد. بدون شک افکار منعکس‌شده در صدای نامجو در میان بسیاری در جامعه رواج و جریان دارد و در نظر آنان کاملا «طبیعی» به نظر می‌رسد. در نهایت تأسف و چنان که جنبش می‌تو نشان داد چنین تصوراتی چندان پردامنه هستند که از پرداختن به آنها و تحلیل الگوی تکرارشونده زن‌ستیزی در آنها گریزی نیست. ما نه با یک فرد که با پدیده‌ای روبرو هستیم که در بستری از شرایط سیاسی، اجتماعی و اقتصادی و تاریخی خاصی تولید شده؛ شرایطی که در آن تقاطعی از ستم‌ها به فرودست‌سازی زنان و پدید آمدن این گفتمان زن‌بیزار انجامیده است.

ادامه مطلب

@bidarzani

🔻مروری بر یافته‌های یک پژوهش

🔶جنبش «من هم» آمار گزارش جرائم جنسی را افزایش داده است

✍🏽غنچه قوامی

🔹آیا جنبش روایتگری #آزارجنسی توانسته تاثیری روی زندگی گروه‌های متنوع زنان بگذارد و یا اثربخشی آن به طبقه فرادست و ممتاز هالیوود، رسانه، سیاست و ... باقی مانده است؟ آیا «من‌هم» توانسته رفتار عمومی را تغییر بدهد؟ پرسش‌هایی از این دست به طور مکرر پس از به راه افتادن جنبش من‌هم در سال ۲۰۱۷ مطرح شده و این جنبش را به در خدمت ثروتمندان و برخورداران بودن متهم کرده است.

🔹«روئی لوی» و «مارتین متسون»، دانشجویان دکتری در دانشگاه ییل، در پژوهشی به مطالعه و بررسی آثار جنبش «من‌هم» در میزان گزارش جرائم در ماه‌های پس از اکتبر ۲۰۱۷ در ۲۴ کشور دنیا پرداخته‌اند. یافته‌های این مطالعه حاکی از آن است که خلاف تصور، جنبش «من‌هم» توانسته تاثیراتی فراتر از سلبریتی‌های هالیوود و زنان برخوردار و دارای امتیاز رقم بزند و آمار گزارش خشونت جنسی توسط بازماندگان را به گونه‌ای چشم‌گیر افزایش دهد.

🔹گرچه میزان گزارش‌ها افزایش داشته اما تغییر در آمار بازداشت‌، احضار به دادگاه و به رسمیت‌ شناختن مجرمیت توسط پلیس به اندازه افزایش گزارش‌ها نبوده و هم‌چنان اکثر گزارش‌ها پس از «من‌هم»، به تحت تعقیب قرار گرفتن مرتکبان منجر نشده است. محققان گوشزد می‌کنند که تنها گزارش‌های بین بازه زمانی اکتبر تا دسامبر ۲۰۱۷ را مورد بررسی قرار داده‌اند و برخی از کیس‌ها پس از این بازه ممکن است مسیر متفاوتی در پیش گرفته باشند.

🔹همان‌طور که بازماندگان #خشونت_جنسی و مدافعان آنها در پاسخ به کسانی که می‌گویند «چرا شکایت نمی‌کنید» بارها اشاره کرده‌اند، گزارش خشونت به پلیس الزاما به معنای برقراری عدالت نیست، اما به اعتقاد لوی و متسون همین افزایش آمار گزارش‌ها به معنی دگرگونی‌ تفکرات قالبی پیرامون مسئله خشونت جنسی است و سندی است دال بر اثربخشی پایدار و گسترده کارزارهای آگاهی‌بخش مانند «من‌هم».


متن کامل مقاله



@bidarzani

📌روایت سی و چهارم


چندین ماه بود که همسرم آشفته، درونگرا و غمگین بود به همین دلیل دچار مشکلاتی در رابطه‌مان شده بودیم. بالاخره با اصرار من برای حرف زدن، یک روز اشاره کرد حالم خوب نیست و یه چیزی رو باید بهت بگم و هر موقع تونستم میگم، پس‌اجازه بده به موقعش بگم. بالاخره بعد از یکی دو ماه تونستیم بشینیم صحبت کنیم. مشخصا از چهره‌اش اضطراب و ترس رو می‌خوندم. منو دعوت به آرامش کرد و گفت لطفا قول بده قاطی نکنی. گفتم مطمئن باش من برای گوش دادن و‌ حمایت اینجام فقط. هنوز نمی‌تونم فراموش کنم چقدر در رنج بود وقتی می‌خواست بگه، و گفت: توسط نزدیک‌ترین دوست من مورد تجاوز قرار گرفته ... از احساسش در حین و بعد از تجاوز گفت، اینکه شوکه شده بود و وحشتزده و هیچ کاری نمی‌تونست بکنه، انگار فلج شده بود و توان هیچ حرکتی نداشت ...
خشکم زده بود و از ابتدای حرف‌های همسرم داشتم به زمین نگاه می‌کردم، قدرت تفکر نداشتم. در اون لحظه فقط و فقط داشتم به این فکر می‌کردم که چطور باید به همسرم، یک آزاردیده و مورد تجاوز قرارگرفته واکنش نشون بدم؟ چطور حمایت کنم بدون اینکه حس بدی بهش بدم؟ چطور خشمم رو مدیریت کنم و یه وقت خشمم متوجه او نشه، چرا که یکی از علل ترس و سکوت او ترس از خشم من و واکنش بد من بود .علی‌رغم اینکه شناخت خوبی از واکنش‌های منطقی من داشت و به من اطمینان داشت، باز هم ترس از افشای این موضوع و واکنش من باعث شده بود چند ماه سکوت کنه و روز به روز حالش بدتر بشه.
در اون لحظه فقط سلامت روان و حال همسرم برام مهم بود. یکسال گذشته اخبار و روایات تجاوز رو می‌خوندم و همیشه دنبال می‌کردم، چون خودم در کودکی قربانی تجاوز بودم و با کمک مشاوره تونسته بودم از ترومای ناشی از اون اتفاق خلاص بشم. در نتیجه همیشه به دنبال کمک به قربانیان تجاوز بودم چون می‌دونستم در این جامعه چقدر سخته که حرف بزنند و مقصر شناخته نشن. اولین اقدام من این بود که یک جلسه اضطراری با روانشناسش بگذاریم که بدونیم چکار باید بکنیم.
در این جلسه من هم حضور داشتم. اولین نکته این بود که ماجرا را برای مشاور بازگو کرد در حالی که من کنارش بودم. مشاور گفت مهمترین چیز اینه که بتونید در موردش حرف بزنید. حالا در حدی که همسرم توان داشت، نیازی به گفتن جزییات نبود و منم حق نداشتم اصرار کنم که مو به مو جزییات رو بگه ولی لازم بود ما بتونیم در موردش بدون پرده حرف بزنیم و من فقط گوش بدم و همدلی کنم. باید از اینکه در سکوت فرو بره و سرکوب کنه اجتناب می‌کردیم. اما فقط موقعی که او می‌خواست باید حرف می‌زدیم. نباید من فشار میاوردم گرچه برام سخت بود که جزییات رو ندونم اما هدفم فقط سلامت روان همسرم بود. بنابرین سعی کردم به این میل کنجکاوی دامن نزنم و شرایطش را درک کنم. ‌مهمترین نکته این بود که تحت هیچ شرایطی او مقصر نبود با توجه به اینکه کاملا شرایط اون اتفاق از دست ما خارج و غیرقابل تصور بود. در نتیجه اینکه بگوییم شاید اشتباه از رفتار ما بوده که یک دوست نزدیک ‌به خودش اجازه داده به همسر دوستش تجاوز بکنه غلط بود!

ادامه روایت

#تجاوز #آزارجنسی #روایت #روایت_آزارجنسی

@bidarzani | بیدارزنی

🗞بیانیۀ انجمن حمایت از حقوق کودکان: خشونت و آزارجنسي عليه كودكان پديده اي ساختاري است

ابعاد اجتماعی تجاوز و تعرض به کودکان اغلب زیر سایۀ گفتمان روانشناختی که بر پدوفیلیا (لذتجویی جنسی از کودکان) و اختلال شخصیت ضداجتماعی تاکید می‌کند، کمتر دیده و بدان پرداخته شده است؛ موضوعی که در بستر خلأهای حمایتی و قانونی از کودکان، پیوندی ناگسستنی با فرهنگ مسلط مردسالار در جامعه و روابط نامتوازن قدرت میان کودک و بزرگسال دارد. مرگ دردناک ساناز ۱۷ ماهه به دلیل تجاوز جنسی پدرش، بیش از هر زمان دیگری ضرورت توجه فعالان حقوق کودک را به سویه‌های اجتماعی و سیاسی مسالۀ #تجاوز و تعرض به کودکان- در محیط خانه و غیر از آن- نشان می‌دهد و زوایای کمتر دیده شدۀ «فرهنگ تجاوز» را که متوجه کودکان است، فاش می‌کند.

ادامه بیانیه
#آزارجنسی
@bidarzani | @irsprcorg

از ویژه‌نامه روز کارگر

🔻اعتراض کارگران خانگی به قوانین منع آزار جنسی

📌«میلیون‌ها زن در سکوت رنج می‌برند»

✍️نویسنده: الکسیا فرناندز کمپبل
برگردان: غنچه قوامی

«اتلبینا هازر» آمار دفعاتی را که کارفرماهایش به او دست‌درازی کرده‌اند، از او درخواست رابطه جنسی کرده و یا برای او آلت‌نمایی کرده‌اند، از دست داده است. یک سناریوی رایج چنین بوده است. تنها در حال نظافت منزل، مرد خانه او را به اتاق خود صدا می‌زده است. او وارد اتاق می‌شده و مرد در حالت لخت یا نیمه لخت به او پیشنهاد ماساژ یا اعمال جنسی می‌داده است.

هازر از خانه فرار می‌کرده و دنبال شغل دیگری می‌گشته است. از زمان ورود هازر به امریکا از هندوراس در سال ۱۹۹۹، چرخه آزار او را مجبور کرده که تا به حال ده‌ها شغل در سه ایالت آمریکا عوض کند. او در طی این مدت، اکثر مواقع به نظافت منازل و هم‌چنین به عنوان پرستار خانگی مشغول بوده است.

او می‌گوید مجبور بوده تحقیر و شرم حاصل از آزار‌های جنسی مکرر را پنهان کند. هازر که ۵۶ ساله‌ است و هفت فرزند دارد، می‌گوید: «گرسنگی شما را مجبور می‌کند که خیلی چیزها را تحمل کنید. متوجه می‌شوید که باید راهی برای بقا پیدا کنید. حتی به قیمت خرد شدن کرامت و عزت انسانی‌تان.»


متن کامل را در لینک زیر بخوانید:

http://harasswatch.com/news/1657/

#روز_جهانی_کارگر #پرستاران #آزارجنسی

@bidarzani | @harasswatch

🔻چهار زن و یک مرد منشی از تجربه آزارهای جنسی می‌گویند

🔶《منشی که شدی، انگار باید در اختیار رئیس باشی》

✍️نویسنده: نیلوفر حامدی

🔹این گزارش نگاهی دارد به ستم مضاعفی که منشی‌ها در محیط‌های کاری متحمل می‌شوند. عموم کارفرمایان به واسطه ارتباط منشی‌ها با ارباب رجوع ،تمایل دارند از نیروی کار زن استفاده کنند؛ چرا که تصور می‌کنندیک منشی زن، ویترین بهتری برای ارائه خدماتدارد. زنانی که به زعم آن‌ها، نه تنها کار عاطفی را به بهترین نحو انجام می‌دهند بلکه زنانگی و جذابیت‌های خود را هم به کار خواهند گرفت، همیشه باید به ظاهر خود برسند، لبخند بزنند و خوش‌رویی کنند.

🔹اما زنان منشی آزارهای روحی و جسمی متعددی را به واسطه شغل خود متحمل می‌شوند. در این گزارش با پنج منشی که در شرکت‌‌های صنعتی، دفتر پزشکان و وکلا کار کرده‌اند، گفتگو شده است. در این میان، یک منشی هم مرد انتخاب شد تا تجربه مردانه هم انعکاس پیدا کند. منشی‌های زن، همگی بر این موضع اتفاق‌نظر داشتند که نگاه بیرونی جامعه، زنان منشی را، گزینه‌هایی دسترس‌پذیر برای هر گونه رفتار غیرمتعارف در محیط کاری می‌شناسد و کلیشه‌های جنسیتی، شغلی و طبقاتی تبلیغ شده از سوی سینما و تلویزیون، این باور را تقویت کرده است.

🔹بیتا با ۱۳ سال سابقه کاری درباره تجربه منشی‌گری‌ می‌گوید: «وقتی جلسه مهمی داشتیم، از من می‌خواستند که برایشان نوشیدنی‌های الکلی سرو کنم و حتی گاهی از من می‌خواستند که با آن‌ها همراه شوم. مدیرم می‌گفت که تو باید به عنوان منشی این کارها را انجام دهی. انگار منشی که شدی باید در اختیار رئیس باشی. من هم تا مدت‌ها تصورم این بود که حق با او است. مثلا خیلی اوقات پیش می‌آمد که مدیران سایر شرکت‌ها که به آنجا می‌آمدند، تصور می‌کردند من زنی هستم که باید به آن‌ها هر نوع سرویسی بدهم. شوخی‌های زننده می‌کردند و حتی برخی از آن‌ها آنقدر وقیح بودند که شوخی‌های فیزیکی هم می‌کردند.»
#آزارجنسی

متن کامل: http://harasswatch.com/news/1764/

@bidarzani

🟣 برای نوامبر نارنجی؛ تلاش برای پایان دادن به خشونت علیه زنان
یک ماه؛ سی بزنگاه

✍🏽 مهسا غلامعلی‌زاده

|یازده: این خانه امن نیست!|

در یکی از روزهای رفت‌وآمد به دادگاه کیفری یک استان تهران، پدری را که نزدیک به ۱۰ سال متوالی دخترش را مورد تجاوز جنسی قرار داده بود، دیدم. ظاهرا یک آدم معمولی بود...مثل عابری در پیاده‌راه ولیعصر که با سرعت عبور می‌کند و تو حتی فرصت نمی‌کنی رنگ چشمانش را تشخیص بدهی! اما پسِ آن چهره‌ی عادی، یک جانی نشسته بود؛ مردی که دختر بزرگش را از هفت سالگی، هفته‌ای حداقل دوبار آزار می‌داد یا به تعبیر درست‌تر می‌کشت. دخترک در جلسه دادگاه حضور نداشت. بعد از ده سال خشونتِ هر روزه، حالا نزد تراپیست‌ها در حال درمان بود. مواجهه با پدرش در جلسه‌ی اول دادرسی، او را به مسیر خودکشی کشانده و به همین خاطر پزشکش دیدار دوباره‌ی پدرش را قدغن کرده بود.
این پرونده یک نمونه‌ی تمام‌عیار از ماجرای تجاوز به محارم بود، همه چیز داشت؛ ریشه‌ها و علل وقوع این پدیده، مختصات روانی متجاوز، خصوصیات بزه‌دیده، کم‌وکیف جرم واقع‌شده و از همه مهم‌تر نواقص زننده‌ی قانونی و قضایی.

#تجاوز_به_محارم یا به تعبیر ساده‌تر #آزارجنسی_خانگی از موارد نادر و استثنایی نیست؛ این پدیده از جرایم شایع و متداول محسوب می‌شود.

▪️به گزارش مقام‌های رسمی تنها در سال ۹۵، ۵۲۰۰ پرونده‌ی آزار جنسی برادر-خواهری و یا پدر-دختری در دادگاه‌ها ثبت شده است. این در حالی است که محارم گستره‌ی وسیع‌تری از پدر و برادر دارند و دیگر اعضای خانواده نظیر دایی، عمو و پدربزرگ را نیز شامل می‌شوند. همچنین سایر خویشانی که گرچه ارتباط نَسَبی با قربانی ندارند، اما از آشنایان وی هستند و در سایه‌ی ارتباط فامیلی و در چهارچوب خانواده مرتکب این جرم می‌شوند، از این آمار غایب هستند.

▪️مطابق آمارهای بین‌المللی خانه ناامن‌ترین مکان برای زنان و دختران است؛ در حقیقت برخلاف باوری که گمان می‌کند امنیت زنان در خانواده بیشتر از محیط بیرونی است، زنان بیشترین خشونت به ویژه خشونت جنسی را از سوی نزدیکان خود تجربه می‌کنند. چرایی این گزاره اتفاقا بازگشت به احساس امنیت متجاوز در محیط خانه دارد؛ به این معنا که برای متجاوز، تجاوز به غریبه هزینه‌ی بیشتری دارد. در واقع زنان و دختران خانواده، در دسترس‌ترین قربانیان بالقوه برای یک متجاوز هستند. سنت‌ها و باورهایی که دایرمدار تقدس خانواده، حفظ آبرو، حیای زنانه و به طور کلی چشم‌پوشی از حقوق فردی به قیمت حفظ و بقای خانواده هستند، به تقویت این جریان کمک می‌کنند. متجاوز می‌داند احتمال سکوت برای مثال خواهرش در برابر تعرض جنسی او، بسیار بیشتر از ساکت ماندن دختر همسایه است. بنابراین هدفی را برای جرم انتخاب می‌کند که ریسک مجازات شدنش را پایین بیاورد. این موضوع تایید یافته‌های جرم‌شناسی را نیز به همراه دارد.

▪️اهمیت خانواده و حفظ حیثیت آن، در نگاه قضات کیفری نیز قابل مشاهده است. مثلا در یکی از جلسات قاضی به دختری که در هشت سالگی مورد تجاوز عموی چهل ساله‌اش قرار گرفته بود، هشدار داد که با مجازات عموی متجاوز، تا پایان عمر نمی‌تواند سرش را در میان خانواده و جامعه بلند کند؛ گویی کودک برای دادخواهی و درهم شکستن به اصطلاح خانواده‌ای که در آن عمو به برادرزاده تجاوز می‌کند، باید تاوان بدهد. گویی مجرم اصلی در این رویکرد، کودکی است که صدایش درآمده و خود را به قول قضات، بی‌آبرو کرده است.

از سوی دیگر در این ماجرا هم باز پای غلبه‌ی کلیشه‌های جنسیت‌محور و مردسالارانه به میان می‌آید. پدر به عنوان مالک فرزندان، از این ارتباط تلقی رابطه‌ی مالکانه دارد. بنابراین در بسیاری از موارد آزار جنسی از سوی پدران و حتی برادران با این توجیه که مسئله خانوادگی است و به خودشان مربوط است، پنهان می‌ماند. در حقیقت حریم خصوصی خانواده به نفع مرد-پدرسالاری ایفای نقش می‌کند و چشم بیگانه از جمله نهادهای کیفری را از این دیوارهای بالاآمده دور نگاه می‌دارد. به تعبیر برخی از نویسندگان، در این ماجرا خانه به دژ مرد بدل می‌شود و هر آنچه بر سر زنان و کودکان این خانواده می‌آید، خصوصی و تماما مربوط به صاحب‌خانه است.
این موضوع تنها یکی از جنبه‌های قابل بررسی در مورد جرم تجاوز خانگی یا تجاوز به محارم است. مشخص شد که دو گزاره‌ی {خانواده، حریم خصوصی شهروندان است.} و {ریاست خانواده با مرد است.} چه اندازه می‌توانند به شیوع یک جرم از یک سو و توجیه آن در نگاه مرتکبان جرم، قربانیان و حتی دستگاه قضایی، از سوی دیگر دامن بزنند.
هر جا شنیدیم که از امنیت خانه و حرمت خانواده گفتند، یاد چنین خشونت‌های رایج و نابخشودنی بیفتیم و مراقب یکدیگر به ویژه زنان و کودکان اطرافمان باشیم!

#همبستگی_علیه_نابرابری_فقر_و_خشونت
#بیست_و_پنج_نوامبر

@bidarzani