📌زندگی حق ماست!
در روزهای اخیر اعتراضات و تجمعاتی همچون طوفان به سرعت همه ی ایران را درنوردید و دنیای سیاست را لرزاند و درا بسیاری از شهرهای کوچک و بزرگ فراگیر شد و تمام جوانب زندگی مردم را تحت تاثیر قرار داد اعتراضاتی که با کنش های اجتماعی تا کنونی ایران تفاوتی عمده داشت و آنهم خصلت بی واسطه بودن و شفافیت خواسته ها و مطالبات جاری در خیابان و دانشگاه ها با فریاد #نان و #معیشت بود فریادی که اتفاقا شهرهای محروم را با انرژی بیشتری به میدان کشید مناطقی محروم از جغرافیای ایران که اسامی آنها کمتر شنیده شده بود اما به صدر خبرها آمدند و در کنار شهرهای بزرگ در اعتراض به #بیکاری، #فقر و #گرانی نقش آفرینی کردند.
در این میان، زنان که یک نیروی اصلی در اعتراضات و تجمعات بودند به میدان آمدند که بگویند نه فقط از #فقر و #بیکاری و #گرانی که دامنگیر پیر و جوان و زن و مرد این مملکت است به تنگ آمده اند بلکه می خواهند به مناسبات و قوانین ضد زنی که ارمغانش #فرودستی زنان بوده است و به یغما رفتن زندگیشان به عنوان انسان پایان دهند.
زنانی که بیشترین بخش دستفروشان و کارگران خدماتی و به طور کلی ردیف مشاغل بی ثبات اجتماعی را تشکیل می دهند و در آمارها خبر از بیکاری دو برابریشان نسبت به مردان می آید!

در فیلمهایی که در این چند روز از تجمعات و اعتراضات منتشر میشد می دیدیم که:
▫️زنی تن فروش در میان جمعیت از درماندگی اش می گفت و حرمت انسان را فریاد میزد.
▫️زنی که از بیکارسازی ها و معوق ماندن دستمزدها و نبود ارگان پاسخگوی کارگران به فغان آمده بود.
▫️زنی که دل به دریای آهنین سپرهای مامورین زد و با تمام وجود بیرون ریخت
همه ی این سالها پر از تبعیض و ستم را
و هزاران هزار زنی که دیگر جز اعتراض چاره ای نیافتند!
و این در حالیست که همه مسئولین حکومتی در سخن، خود را خدمتگذاران مردم و مردم را ولی نعمتان خود معرفی میکنند و به برحق بودن اعتراضات اذعان داشتند. در عمل، راه حلشان برای مردم به جان آمده سرکوب و زندان و کشتار بود و اینچنین بود که پاسخ اعتراضات مردم به #گرانی ،#فقر،#بیکاری و #تبعیض، صدها نفر دستگیری و کشته شدن 20 نفر از معترضان از سوی مدرن ترین دستگاه های سرکوب داده شد و این روزها هم شاهد مرگ چندین جوان معترض در زندان ها می باشیم که نگرانی مردم و خانواده ها را برای تکرار فجایعی مانند کهریزک را ایجاد کرده است.
بی شک اعتراضات مردمی را هرگز نمیتوان با سرکوب ریشه کن کرد و به یقین این موج با قدرتی سهمگین تر خواهان زندگی انسانی خواهد بود.
از اینرو ما #زنان که بیشترین تبعیض را متحمل شده ایم و سالهاست چماق سرکوب برای #حجاب_اجباری را تجربه کرده ایم زندگی برابر و انسانی را حق خود میدانیم و برای کسب پیروزی بیش از پیش برخواسته ها و مطالبات برحقمان پای میفشاریم و همراه با همه کسانیکه خواهان یک زندگی در شان انسان هستند خواهان:
▪️آزادی بی قید و شرط تمامی معترضان دستگیر شده
▪️شناسایی و محاکمه همه آمرین و عاملین کشته شدن معترضان
▪️به رسمیت شناختن حق اعتراض،تجمع و تحصن به عنوان ابتدایی ترین حقوق شهروندی
▪️برچیده شدن تمام قوانین ضد زن
▪️ #نان #کار #آزادی" و در یک کلام امنیت و رفاه برای همه شهروندان

ندای زنان ایران داشتن یک زندگی انسانی را حق مسلم همه شهروندان میداند و برای دستیابی به آن از هیچ تلاشی فروگذار نخواهد کرد.
دی ماه ۹۶
@nedaeziran

📌گایاتری چاکراورتی اسپیواک
#مادرن_من_کیستند
@bidarzani
🔸#اسپیواک متفکر ونظریه پرداز منتقد ادبی پسااستعماری فمینیست مارکسیست متولد ۲۴ فوریه در هند است. وی استاد دانشگاه کلمبیا امریکاست.

🔸او معتقد است تاثیر فرهنگ استعماری در کشورهای مستعمره با به دست آوردن استقلال به یکباره از بین نمی‌رود بدین صورت که ملی‌گرایی ضداستعماری مشخصات بورژوایی دارد که همان مشکلات و نابرابرهای اجتماعی سیاسی را بعد از استعمار بازتولید می‌کند. چنان که جنبش استقلال ملی درنهایت ساختار طبقاتی موجود در هند را در جای خود ابقا نمود. ملی‌گرایی باعث شد گروه کوچکی از مردان تحصیل کرده طبقه متوسط به قدرت سیاسی و اقتصادی دست یافتند و در این به قدرت دست یافتن باز صدای فرودستان به خصوص زنان بود که دیده و شنیده نشد. برای شناخت جوامع باید دانش و علم استعماری و غربی را به کناری گذاشت و مردم آن سرزمین‌ها را در شرایط بافت تاریخی فرهنگی اجتماعی دید و شناخت.

🔸اسپیواک معتقد است #فمینیست غربی باید زنان را با توجه به ملیت، قوم، طبقه و موقعیت سیاسی، اجتماعی، اقتصادی دین و فرهنگ مورد توجه قرار دهد؛ #فمینیسم جهان شمول غربی نمی‌تواند خواست‌های همه‌ی زنان را در برگیرد.

🔸اسپیواک دو مقاله را به نام‌های «فمینیسم فرانسوی در چارچوب بین‌المللی» در سال ۱۹٨۱ و «سه متن از سه زن و نقد امپریالیسم» در سال ۱۹٨۵ نوشته است که در آنها به صورت گسترده دیدگاه انتقادی خود را در رابطه با فمینیسم غربی مطرح می‌کند. او در مقاله‌ی سه متن از سه زن، رمان‌های «جین ایر»، «دریای بزرگ» و «فرانکشتین» را مورد بررسی قرار داده است.

🔸او #ختنه_زنان را سمبل ظلم و ستم اجتماعی اقتصادی بر تمامی زنان تفسیر می‌کند. دیگر اینکه در نظام نواستعماری مسئله بسیار مهم #کار_خانگی که یکی از مهمترین تبعیض‌های جنسیتی است، نادیده گرفته شده است. در داستان زن شیرده، پرستار شیرده در استخدام خانواده‌ی ثروتمندی درمی‌آید و در نهایت سرطان می‌گیرد. اسپیواک این داستان را نشانه‌‌ی بهره‌کشی از بدن زنان فرودست می‌داند.

🔸کتاب «گایاتاری چاکراورتی اسپیواک» نوشته‌ی «استفان مورتون» ترجمه‌ی «نجمه قابلی» را نشر بیدگل در سال ۹۲ منتشر کرده است.

@bidarzani

goo.gl/TmvmLn

یک پنجم زنان دنیا به #کار_خانگی مشغولند.
اما کار آنها شغل محسوب نمی‌شود، هیچ درآمدی کسب نمی‌کنند و تعطیلی ندارند.
@bidarzani
@KhanehAmnTelegram

📌 خانه‌داری، شغل بدون مزد

✍🏼 فخری شاد‌آور

http://telegra.ph/Whw-06-23

📍 خانه‌داری کار مشترکی که زنان بصورت انفرادی در خانه‌های جدا از هم انجام می‌دهند کارهایی نظیر بچه‌داری، آشپزی، خرید، نظافت منزل، نگهداری از سالمندان و غیره. بی‌شک اگر این کارها در خارج از خانه صورت می‌گرفت تک‌تک‌شان مزد معینی داشت. اما خانه‌داری در نظام مردسالار #سرمایه‌داری جهانی کار بی‌مزد و حقوقی تلقی می‌شود و ارزش افزوده ناشی از انجام این کارها غیر مستقیم به جیب سرمایه دار وارد می‌شود.

📍 این نظام مردسالار زنان را همواره فرودست می‌انگارد و بر اساس چنین نگرشی است که انواع و اقسام قوانین تبعیض‌آمیز را بر زنان تحمیل می‌کند و ارزش کارهایی را که زنان در خانه انجام می‌دهند به هیچ می‌گیرد. این در حالی است که اگر زنی بیرون از خانه شاغل است بعد از اتمام کار بیرون از خانه زمانی که وارد منزل می‌شود، شیفت دوم کار روزانه او در خانه شروع می‌شود و این یعنی کار مضاعف.

📍 گفته می شود که زنان خانه دار رئیس خود هستنند و مدیریت و زمان بندی انجام کارهای خانه را در دست دارند حال آنکه چنین نیست و اگر زمانی کم یا کاستی در انجام کارها دیده شود اعضای خانواده به این کم و کاستی های غیر عمدی اعتراض می کنند.
#مردسالاری
#تبعیض_جنسیتی
#کار_خانگی

⚡️ برای خواندن ا‌دامه مطلب به INSTANT VIEW بروید ⬇️
‏@filmcollective
@bidarzani

🔻چگونه فیلمی از زندگی زنی خانه‌دار،#سینما را دگرگون کرد؟

📍فیلم ژان دیلمان، ساخته شانتال آکرمن، فیلم‌ساز بلژیکی، در نظرسنجی بی‌بی‌سی درباره فیلم‌های خارجی زبان، بهترین اثری بود که زنی کارگردانی کرده است. این فیلم ۳ ساعت کار خانه‌داری را به تجربه‌ای پرکشش بدل می‌کند.

📍دلفین سیریگ نقش بیوه‌ای را در دهه ۴۰ زندگی بازی می‌کند که در آپارتمان معمولی‌اش در بروکسل با پسر نوجوان بی‌توجهش زندگی می‌کند و بیش‌تر وقتش به خانه‌داری می‌گذرد. آکرمن برای این‌که سلطه مردان را بر صنعت سینما بیش‌تر به چالش بکشد این فیلم را با دست‌اندرکارانی که عموما زن بودند، تهیه کرد. بیش از ۸۰ درصد گروه فیلم‌سازی او زن بودند که حتی امروز هم پدیده نادری به شمار می‌آید.

📍یکنواختی مستمر #کار_خانه تکراری که سیمون دوبوار آن را به شکنجه سیزیف تشبیه می‌کند، باید که تجربه بسیار خسته‌کننده‌‌ای برای تماشا باشد. با این حال نماهای بلند و ثابت آکرمن اصرار می‌ورزند که تماشاگر همه جزییات هیپنوتیزم‌کننده را ببیند.
@bidarzani @Zane_Ruz_Channel

اینجا رادیو نان و گل‌های سرخ است.

در این روزها که اضطرار جهان اهمیت و مادیت کارهای بازتولیدی را بیش از هر زمان دیگری بر ما آشکار کرده،

ما پرستاران و کارگرانی را می‌بینیم که خلاف جهت این سیستم سرمایه‌دار و مردسالار و سودمحور همچنان به راه زندگی می‌روند و نیز رنج و استثمار مضاعف مادران و زنان خانه‌دار را می‌بینیم که با تلنبار کارهایی دست به گریبان شده‌اند که دولت‌ها از انجام آن‌ها سر باز زده‌اند.

در چنین روزهایی از کار مادری و مراقبتی حرف می‌زنیم. به این امید که بیشتر بشنویم از کار رایگان و ارزان و کارگران نامرئی.

#مادری
#کار_خانگی
#روز_جهانی_کارگر
#پادکست

@bidarzani
https://t.me/breadnroses_pod/35

📌نقش‌های جنسیتی و راندن زنان به پستوی خانه! از مجلس مشروطه تا مجلس یازدهم

✍مرضیه حسینی


 @bidarzani

🔺اظهارات سمیه محمودی نماینده‌ی مجلس یازدهم در خصوص پاسخ هیئت رئیسه‌ی مجلس به درخواست زنان نماینده برای حضور در فراکسیون‌های مجلس و پست‌های مدیریتی، مبنی بر بازگشت زنان به خانه، جلوه‌ای دیگر از دوگانه‌ی سخت‌جان و دیرپای فرهنگ – طبیعت و اعتقاد به تعلق مردان و زنان به حوزه‌های جداگانه‌ی عمومی و خصوصی است. باور به نقش‌های سنتی زنان و این انگاره که زن به دلیل طبیعت زنانه‌اش در زادن و پروریدن، متعلق به عرصه‌ی خصوصی است و مرد مسئولیت حضور در عرصه‌ی عمومی و مدیریت و اداره‌ی امور را بر عهده دارد، مفهومی است که حداقل از زمان مشروطه به این سو نقش مهمی در تضییع حقوق زنان و کوتاه کردن دست آنها از فرصت‌های برابر شغلی داشته است.


📍اظهارات هیئت رئیسه‌ی مجلس، تداوم مفهوم مادریت جدید

🔺تن دادن به مفهوم تقسیم کار جنسیتی و مادریت جدید به معنی مادر و همسری تحصیل‌کرده و آگاه به مسائل روز که لزوما مشارکتی در امور سیاسی و اجتماعی ندارد، توسط فمینیست‌های اولیه از زمان مشروطه با هدف متقاعد کردن حاکمیت برای تن دادن به حقوق آموزشی – فرهنگی زنان و اشتغال آنها در پاره‌ای از مشاغل زنانه مطرح شد. اتخاذ این رویکرد در آن زمان و متأثر از فضای عصر قاجاری قابل فهم است.


📍سوءاستفاده دولتمردان از مادریت مدنظر زنان


🔺از همان زمان مشروطه، ساختار مردسالار نظام سیاسی که در پیوند با فضای زن‌ستیز اجتماعی قرار داشت، کوشید با تاکید بر نقش‌های سنتی زنان آنان را در پستوی خانه نگاه دارد.

#کار_خانگی
#تقسیم_کار_جنسیتی

👈🏽ادامه مطلب را در INSTANT VIEW بخوانید👇🏿
https://t.me/iv?url=http%3A%2F%2Fbidarzani.com/30234&rhash=3ec4f87be6d7d1

#روز_کارگر باید بلندگویی بود برای نیمی از طبقۀ کارگر که از کودکی تا لحظۀ مرگ، کار خانگی می‌کند. می‌زاید، می‌شورد، می‌پزد، می‌سازد، تربیت می‌کند، تیمار می‌کند، تولید می‌کند؛ اما بدون مزد.
با آنکه حتی یک روز اعتصاب‌شان چرخ جامعه و تولیدش را از هم می‌پاشاند، اما دولت سرمایه‌داری کارشان را همیشه بی‌مزد نگه داشته. چون برای اکثریت #زنان هنوز بیگاری که از کودکی به آن خو گرفته‌اند «کار» حائز مزد محسوب نمی‌شود. به آن‌ها و ما چنان قبولانده‌اند که #کار_خانگی، یک فعالیت #طبیعی است و تولید اجتماعی نیست. نیمی از عمر هر زن بدین سان از او دزدیده می‌شود؛ صدها هزار ساعات از زندگی‌اش که باید صرف آموزش، کسب مهارت و رشد فردی می‌شد به پای کار خانگی بی‌مزد ریخته می‌شود. در نهایت هم به تبع این بیگاری بی‌مزد و مواجب برای بدیهی‌ترین نیازهای خود وابستگی به همسر پیدا میکند.
از این روست که جنبش زنان نمی‌تواند تغییر ملموسی برای وضع نیمی از جامعه به ارمغان بیاورد مگر آنکه کسب مزد این کار خانگی یکی از اهداف اولویت‌دارش باشد.

عکس: زنان کولبر هورامان #کولبر_نیوز

@bidarzani

🟣 #بیدارزنی : گرامی باد اول ماه مه، روز جهانی کارگر

«کار خانگی» که کاری نابرابر و جنسیتی است، در اقتصاد ایران محاسبه نمی‌شود. بنا بر آمار در سال ۱۳۹۵، ارزش #کار_خانگی زنان حدود ۳۰ درصد از تولید ناخالص ملی، یعنی بیشتر از سهم کل بخش صنعت، معدن و تجارت در کشور بود.
بیش از ۷۰ درصد زنان در ایران خانه‌دار محسوب می‌شوند و حتی زنان شاغل هم به محض بازگشت از محل کار با بخش دوم کار نابرابر و جنسیتی مواجه می‌شوند. «کار خانگی»، رایگان، تمام‌وقت و تحمیل شده علیه زنان است و باعث انزوای آنان از بازار کار می‌شود.
#روز_جهانی_کارگر
#رفع_فقر_و_بیکاری
#ایجاد_فرصت_شغلی
#دستمزد_مکفی_و_برابر
#همبستگی_زنان_علیه_نابرابری_فقر_و_خشونت

@bidarzani

🟣 هر زنی کارگر است

گفتگو با #سیلویا_فدریچی درباره‌ی جنبش مزد برای #کار_خانگی

ترجمه‌ی: امیر رزاق

🔸 «فمینیست‌هایی از ایتالیا، انگلستان و ایالات متحده آمریکا برای کنفرانسی دو روزه در سال ۱۹۷۲ در شهر پادوای ایتالیا گرد هم آمدند. این فعالان وابسته به چپِ برون‌پارلمانی، مبارزات ضداستعماری و بدیل‌های حزب کمونیست، برنامه‌ی عملی به نام «بیانیه‌ی مجمعِ بین‌المللی فمینیستی» تدوین کردند. این بیانیه با رد جدایی میان کار بدون مزد در خانه و کارِ مزدی در کارخانه، کارِ خانگی را حوزه‌‌ای حیاتی در مبارزه‌ی طبقاتی علیه سرمایه‌داری برمی‌شمارد.

🔸 تحقیقات و فعالیت‌های فدریچی برای بیش‌از چهار دهه نقشی مرکزی در این جنبش داشته‌اند. نوشته‌های او شرحی بنیادین از مطالبه‌ی مزد به‌عنوان کنشی انقلابی ارائه می‌دهد. او جزوه‌ی تاثیرگذار خود، "مزد علیه کار ِخانگی" (۱۹۷۵)، را با ردیه‌ای تحریک‌آمیز آغاز می‌کند: «آن‌ها <به این کار> می‌گویند عشق، ما می‌گوییم کار بدون ‌مزد.» فدریچی در این جزوه و دیگر اسناد استدلال می‌کند که مطالبه‌یِ مزد، پیوند سیاسی مهمی است برای سازماندهی زنان حول‌ وضعیت مشترک کار بیگانه‌شده. برآورده کردن مطالبه‌ی مزد برای نظام سرمایه‌داری غیرممکن بوده و هدف نیز همین است؛ موفقیت مستلزم بازسازی جامع توزیع ثروت اجتماعی خواهد بود.

گفتگوی زیر به‌جای تمرکز بر نوآوری‌هایی که منجر به تغییرِ ظاهرِ کارِ خانگی می‌شود، فناوری‌ها و تکنیک‌های مبارزه‌ای را در نظر می‌گیرد که توسط سازماندهی فمینیستی حولِ کار بازتولیدی توسعه یافته‌‌اند.

▪️جیل ریچاردز:  تکنولوژی آن دوره از چه جنبه‌هایی در فعالیت‌های شما نقش کمی یا بازدارنده‌ای داشت؟

▪️سیلویا فدریچی: گفتنش سخت است. اما گمان نمی‌کنم نبود کامپیوتر و اینترنت مشکل‌ساز بود. نتیجه این بود که وقت بیش‌تری صرفِ حرف زدن با زنان در خیابان‌ها، رختشورخانه‌ها و دیگر محل‌های تجمع زنان می‌کردیم. فکر می‌کنم این تعامل‌های رودررو اهمیتِ بالایی داشتند؛ و باعث برقراری ارتباط بهتری نسبت به تعامل‌های آنلاین می‌شد. درکل فکر می‌کنم اینترنت بخش زیادی از وقت ما را می‌گیرد که لزوما به راه‌های پربازده‌ترِ سیاسی نمی‌انجامد. ما غرق در اطلاعات شده‌ایم، بیش‌تر از حدی که بتوانیم بر ‌آن تسلط داشته‌باشیم، درخواست‌های ناتمامی داریم که نمی‌توانیم پاسخگویشان باشیم، یا وادارمان می‌کنند پاسخ‌های سطحی بدهیم. علاوه‌ بر این، من هنوز انبوهی از نامه‌هایی را نزد خود دارم که با زنانی در انگلستان، ایتالیا و کانادا رد و بدل می‌کردم، و بعضی از آن‌ها از نظرِ واکاوی‌شان از شرایط سیاسی حاکم بر آن مناطق در حکم مقاله‌اند. واضح است که فکر زیادی صرفِ آن‌ها شده. امروزه از این خبر‌ها نیست. با این حال، شکی ندارم اینترنت و کامپیوتر راه‌گشای فرصت‌های جدیدی هستند.»


🔹 متن کامل این گفت‌وگو را در لینک زیر بخوانید:

https://wp.me/p9vUft-Gg

#کار_خانگی #زنان_کارگر

🖋@naghd_com

@bidarzani

🟣 کارِ خانگی زنان؛ نمونه روستاهای کردستان


از متن: «تصویرهای عمومی و گزارش‌های معمول ما را با گوشه‌هایی از زندگی پرمشقت زنان روستایی آشنا می‌کنند. اما کل واقعیت را نشان نمی‌دهند. عمق رنج‌ها و بی‌عدالتی‌ها پوشیده می‌مانند.
بر اساس آخرین داده‌های سرشماری سال ۱۳۹۵ مرکز آمار ایران، ۶۲,۱ درصد از زنان ایرانی «خانه‌دار» هستند و ۳۰ درصد از کل تولید ناخالص داخلی کشور مربوط به ارزش کار خانگی آن‌ها بوده است. این در حالی است که کارِ آن‌ها ارزشی اجتماعی برابر با کار مردان ندارد، آن‌ها هیچ حمایت شغلی خاصی ندارند و اساساً جزو جمعیت فعال اقتصادی محسوب نمی‌شوند.
در این میان وضعیت زنان روستایی که «خانه‌دار» تعریف می‌شوند بسیار ناعادلانه‌تر است، چرا که کار و فعالیتِ بی‌مزدِ آن‌ها بسیار فراتر از وظائف و کارهای زنِ خانه‌دارِ شهری است.
در این گزارش به طور مشخص وضعیت جمعیت زنان روستایی کردستان و رنج‌ها و بی‌عدالتی‌هایی را بررسی می‌کنیم که بر آنها روا داشته می‌شود. توصیفِ وضعیت آن‌ها در این متن، تا حدودی الگوی مشترک زندگی نوعی همه آن‌ها است، با تفاوت‌های ریز. از دشت‌های پهنِ دهگلان و دیواندره گرفته تا باغ‌های اورامان».

#کار_خانگی #آپارتاید_اقتصادی
#همبستگی_زنان_علیه_نابرابری_فقر_و_خشونت

منبع: رادیو زمانه

▪️ادامه‌ی متن در لینک زیر در دسترس است:


https://bit.ly/3ypqHD2


@bidarzani

🟣 خشونت‌های اقتصادی و اجتماعی علیه زنان در ایران


محدودیت و یا خشونت اقتصادی یکی از ابعاد پنهان و کم‌تر شناخته شده خشونت علیه زنان است که آنها را به رغم داشتن سهمی زیاد در به دوش کشیدن بار زندگی از حقوق و مزایای مالی محروم می‌کند.
خشونت اقتصادی علیه زنان در سطح خانواده و در رابطه همسری از شایع‌ترین اشکال خشونت در ایران است. این موضوع در تحقیقات هم نشان داده شده است. بر اساس تحقیقی که در #ارومیه انجام شده است، ۲۳.۲ درصد زنان، مورد خشونت اقتصادی قرار گرفته‌اند. براساس نتایج تحقیقی دیگر در #کرمان ۳۴.۷ درصد زنان خشونت اقتصادی را تجربه کرده‌اند. طبق بررسی انجام شده در #شیراز، میزان خشونت اقتصادی علیه زنان در خانواده ۲۳ درصد بود بود. در بررسی که بر خانواده‌های #تهرانی در رابطه با خشونت علیه زنان صورت گرفته، ۱۹.۲ درصد زنان، خشونت اقتصادی را متحمل شده بودند.

خشونت اقتصادی در خانواده با خشونت‌های اجتماعی ارتباط تنگاتنگی دارد. بر اساس طرح ملی، رتبه سوم با رقم ۲۷.۷ درصد متعلق به خشونت‌های «ممانعت از رشد اجتماعی و فکری و آموزشی» است که شامل ايجاد محدويت در ارتباط‌های فاميلی، دوستانه و اجتماعی، ممانعت از کاريابی و اشتغال و ايجاد محدويت در ادامه تحصيل و مشارکت در انجمن‌های اجتماعی است. نتایج تحقیقی که در شهر #اردبیل انجام شده است نتایج مشابهی را نشان می‌دهد به طوری که طبق نتایج آن، در ۳۰ درصد خانواده‌ها خشونت اجتماعی وجود دارد.

اعمال خشونت اقتصادی علیه زنان از قبیل کنترل حساب‌های بانکی، عدم اجازه به اشتغال زنان و وابسته نگه داشتن آنان به مردان خود زمینه‌ها و چرخه‌های خشونت را بازتولید می‌کند. زیرا معمولا زنانی که از نظر مالی ناتوان و از بازار کار، اشتغال و استقلال مالی وامانده‌اند، با سرکوب بیشتری دست و پنجه نرم می‌کنند.

این در حالی است که #کار_خانگی به حساب نمی‌آید و به صورت رایگان انجام می‌شود. این نابرابری، قابلیت زنان برای دریافت خشونت و بدرفتاری را افزایش می‌دهد و موجب تداوم وضعیت خشونت به وسیله محدود کردن ابتکار عمل زنان در خاتمه دادن به این وضعیت ‌‌می‌شود.

عدم اشتغال زنان و وابستگی آنان به درآمد مردان نه تنها باعث کاهش ظرفیت زنان برای حمایت از خود می‌‌شود، بلکه بسیاری از مردان هم تحت فشار مالی قرار می‌گیرند چرا که عدم اشتغال زنان به معنای کار بیشتر مردها برای تأمین هزینه‌های زندگی است. از سوی دیگر بسیاری از کودکانی که مجبور به کار هستند، در بسیاری موارد، داشتن درآمد مادر به حذف کار اجباری کودک انجامیده است.
این نوع خشونت نیز انواع مختلفی دارد. در مطالعه‌ای که در #اصفهان صورت گرفت، شایع‌ترین اشکال وقوع خشونت اقتصادی در خانواده‌ها جلوگیری مردان از مشارکت زن در تصمیم‌گیری اقتصادی (۲۵ درصد) و ممانعت آنها از دستیابی زن به استقلال مالی (۱۹ درصد) و خرج کردن درآمد خانواده برای دیگران بوده است.

#همبستگی_علیه_نابرابری_فقر_و_خشونت
#بیست_و_پنج_نوامبر

@bidarzani

📌 منشا کار خانگی در نظام سرمایه‌داری

کار از روی عشق، عشق به مثابه کار


✍🏽 ارغوان فراهانی

بیدارزنی: کتاب کار از روی عشق، عشق به مثابه کار: منشا کار خانگی در نظام سرمایه‌داری (نوشته گیزلا بک و باربارا دودن، ترجمه ارغوان فراهانی) که به تازگی در نشر خرد سرخ منتشر شده، کتابی است در مورد پیدایش کار خانگی زنان، آن طور که امروز می‌شناسیم، و رابطه تنگاتنگش با نظام سرمایه‌داری. این کتاب در واقع ترجمه متنی است که از بطن گردهمایی‌های تابستانه دانشگاه برلین در سال ۱۹۷۶میلادی متولد شد؛ جایی که فعالان زنی که دهه قبل از آن، در موج دوم فمینیسم آلمان، به اتحادی جدید دست یافته بودند، به فعالان کمپین «دستمزد برای کار خانگی» پیوستند و طی هفت سال نشست‌هایی عمومی با امکان شرکت همه زنان علاقمند سازمان دادند و موضوعاتی متنوع را به بحث گذاشتند.

در این کتاب با جزئیاتی جالب توجه از زندگی واقعی زنان مواجهیم؛ زندگی‌هایی واقعی از اولین دهه‌های ظهور سرمایه‌داری در اروپا تا اواسط قرن بیستم آمریکا. این زندگی‌ها البته در تاریخ و جغرافیایی متفاوت از ایران سپری شده‌اند، اما برای فهم شرایط امروزمان و نقش زنان در بازتولید اجتماعی حیاتی‌اند. در این باره در مقدمه کتاب می‌خوانیم که «شکاف‌ها و تفاوت‌ها مخصوصا در موضوع مورد تحقیق ما کمرنگ‌اند: نه به این دلیل که ما همه‌ زنان را، در هر جا و هر زمان، به یک اندازه تحت انقیاد در نظر می‌گیریم، بلکه به این دلیل که معتقدیم ظهور و پیشرفت سرمایه‌داری تشابهاتی فرامکانی بین وضعیت زنان در سرتاسر دنیا به وجود آورده است.»


#کار_خانگی #سرمایه‌داری #نابرابری_و_تبعیض


ادامه‌ی متن را در وبسایت بیدارزنی بخوانید:


https://bidarzani.com/43255


@bidarzani

🟣 هیچ نسخه‌ی حاضر و آماده‌ای وجود ندارد:
نقطه‌ی شروعِ مبارزه، ضرورت است!

⚪️ گفتگو با دِبورا نونِس Débora Nunes
از اعضای سازمان‌دهنده‌ی «جنبش کارگران بی‌زمین» - برزیل


✍🏽 ترجمه: امین حصوری


در جریان یک نشست آموزشی حول موضوع ملزومات «سیاست از پایین» (تلویحا: «کار توده‌ای»)، که تابستان ۲۰۲۱ توسط چند گروه سیاسی فعال در این حوزه – در آلمان– برگزار گردید، از یکی از #زنان_سازمان‌دهنده ‌ی «جنبش کارگران بی‌زمین» (برزیل) دعوت شد تا به‌طور آنلاین در این نشست شرکت نماید و تجارب مبارزاتی خویش در کار توده‌ای و فرآیند سازمان‌یابی فرودستان را با شرکت‌کنندگان در میان بگذارد. متن پیش رو ترجمه‌ی همین گفتگوی زنده است.

از آنجا که زمینه‌های انضمامی–تاریخیِ خاص هر جامعه، شرایط پیشبرد مبارزه در آن کشور را تعیین می‌کنند، روشن است که آموزه‌ها و دستاوردهای مبارزاتی «جنبش کارگران بی‌زمین» (MST) در برزیل مستقیماً در جوامعی مثل آلمان یا #ایران قابل کاربست نیستند. با این همه، نظام سرمایه‌داری خصلت‌ها و روندهای جهان‌شمولی دارد که درس‌آموزی کارگران و ستمدیدگانِ جوامع مختلف از مبارزات یکدیگر را ضروری می‌سازد. به‌همین دلیل، آنچه از انترناسیونالیسم کارگری و مبارزات جهانی و هم‌بسته‌ی ضدسرمایه‌داری می‌شناسیم، پیش از هرچیز در گروِ این درس‌آموزی‌های متقابل است.{توفیق در پی‌ریزیِ همبستگی و حمایت‌های انترناسیونالیستی و برپایی سازمان‌‌های جهانیِ مشترک، وابسته به رشد مبارزات در هر یک از این جوامع است، که خود نیازمند بازخوانی مستمر تجارب یکدیگر است}.

اما برای اینکه خواننده‌ی متأثر از فراز و فرودهای حاد جامعه‌ی ایران ارتباط معنادارتری با مضمون این گفتگو برقرار کند، شاید بتوان متن حاضر را در پرتو تأمل در یک پرسش باز و تعیین‌کننده برای وضعیت کنونیِ ایران خوانش کرد؛ و آن اینکه: گسترش روزافزون جمعیت تهیدستان و حاشیه‌نشینان شهری و روستایی را چگونه می‌توان تحلیل کرد؟ و مهم‌تر آن‌که: مبارزات جاری و بالقوه در این حوزه چه نسبتی با سیاست طبقاتی رادیکال می‌یابند؟ 
درک فشرده‌ی من آن است که رشد مشهود این پدیدهْ پیامدی‌ست از روندهای هم‌پیوند پرولتریزه‌سازی و سلب مالکیت در سرمایه‌داری متاخر، که به‌طور فزآینده‌ای به طرد و محروم‌سازی و حاشیه‌راندگی می‌انجامند؛ و به‌همین اعتبار، این جمعیت فراگیر را می‌باید همچون نمودهایی از چهره‌ی ناهمگون پرولتاریای عصر حاضر بازشناسی کرد (شرح مفصل‌تر این دیدگاه در متن دیگری آمده است). اما به‌نظر نمی‌رسد که چنین دیدگاهی درباره‌ی جایگاه طبقاتی تهیدستان، در فضای فکری چپ ایران مقبولیت وسیعی داشته باشد*. یعنی رویکرد غالب، تأکید بر تمایزگذاری میان طبقه‌ی کارگر و تهیدستان شهری‌ و روستایی‌ست. با این همه، دست‌کم تجربه‌ی بلندمدت «جنبش کارگران بی‌زمین» در برزیل مؤید آن است که جنبش توده‌ای تهیدستان نه‌فقط بخش مهمی از پیکار طبقاتی کارگران است، بلکه می‌تواند و می‌باید سازمان‌یافته و ضدسرمایه‌دارانه باشد.


▪️ادامه‌ی مطلب را در وبسایت کارگاه دیالکتیک بخوانید:

https://kaargaah.net/?p=1216


#جنبش_تهیدستان
#کار_توده‌ای
#سیاست_از_پایین
#سازماندهی
#تجارب_جهانی_سازماندهی
#مبارزات_ضدسرمایه‌داری
#سیاست_طبقاتی_رادیکال

@kdialectic
@bidarzani

📌جنبش معلمان در پیوند با مسائل دختران دانش‌آموز

🟣 پرونده ویژه‌ی گفتگو با زنان معلم (بخش دوم)


#بیدارزنی: در ماه‌های اخیر جنبش معلمان به یکی از پر تحرک‌ترین اعتراضات عمومی تبدیل شده است. به نظر می‌رسد خواسته‌های این جنبش به تدریج رو به خواسته‌هایی فراتر از مطالبات معیشتی می‌رود. بخشی از مطالبات این جنبش ناظر بر حقوق دانش‌آموزان است. مطالبه اصلی در این زمینه دفاع از #آموزش_رایگان و حق برخورداری از آموزش باکیفیت و عادلانه برای تمام دانش‌آموزان در سراسر ایران با تاکید بر دانش‌آموزان طبقه کارگر به‌خصوص در نقاط محروم ایران است.

محرومیت از آموزش رایگان به بازماندگی از تحصیل کودکان منجر می‌شود که تاثیر به‌سزایی در #کودک_همسری و #کار_کودکان دارد.

در همین راستا با خانم‌ اعظم عابدینی (بازنشسته از تهران) و خانم‌ها کوکب بداغی پگاه و مریم محمدی (شاغل از خوزستان و کردستان) به گفتگو نشسته‌ایم. از آنها پرسیدیم چه رابطه‌ای میان خواسته‌های جنبش معلمان با مسائل دانش‌آموزان از جمله آموزش مسائل جنسی، بازماندگی از تحصیل و ازدواج کودکان وجود دارد. آنها در پاسخ، ضمن اشاره به مسائل دختران دانش‌آموز از جمله ازدواج کودکان و نقش #آموزش‌های_ایدئولوژیک در گسترش آن، به تفاوت‌های مشکلات دانش‌آموزان در مناطق مختلف به لحاظ محرومیت منطقه‌ای، اشاره کردند.

از متن:

▪️یکی دیگر از مسائلی که در چند سال گذشته، تاثیرات ویرا‌ن‌گری بر جای گذاشته، مسئله‌ی بازماندگی از تحصیل دانش‌آموزان بوده است. در تجربه شما و شنیده‌هایتان از معلمان دیگر، چقدر محرومیت از تحصیل در میان دخترانْ جدی است؟ این بازماندگی از تحصیل بیشتر به چه دلیل بوده و چه نتایجی داشته است؟ مواجهه مدرسه به عنوان نهادی که در این زمینه بیشترین ارتباط را دارد چگونه بوده است؟ چقدر این مسئله در خواسته‌های معلمان مطرح شده است؟

⚪️_ اعظم عابدینی: در بحث تحصیل و آموزش دو مسئله داریم؛ یک، بازماندگان از تحصیل و دو، ترک تحصیل‌کرده‌ها که مجموع اینها عدد قابل ملاحظه‌ای است و پیرو آن مطالبه آموزش رایگان (آموزش عمومی _تا پایان متوسطه) را در بین مطالبات معلمان مطرح کرده است. مطالبه‌ی آموزش رایگان، بیش از سایر مسائل که اسم بردید، در بین معلمان مطرح بوده است. به عنوان یک جامعه‌ی آماری کوچک به مدرسه‌ای که در آن حضور داشتم اشاره می‌کنم. مدیر مدرسه و مشاور در طی یک سال و نیم تحصیل مجازی، اعلام می‌کردند که روزبه‌روز به تعداد دخترانی که ترک تحصیل می‌کنند، اضافه می‌شود. دلیلش هم این است که اکثرا در آپارتمان‌های کوچک ۵۰ متری زندگی می‌کنند. پنج یا شش نفر هستند و بچه می‌خواهد آموزش مجازی داشته باشد. گوشی هوشمند ندارند و مسائل قرنطینه در خانه هم هست. همه‌ی اینها فشارهایی بوده که به خانواده وارد شده و به ناچار فرزندشان ترک تحصیل کرده.

همکاران شاغل من اعلام می‌کنند که بسیاری از بچه‌های هفده یا هجده ساله الان دارند سرکار می‌روند. بعضی‌ها همزمان هم کار می‌کنند و هم درس می‌خوانند. بعضی‌ها هم بی‌خیال درس و مدرسه می‌شوند که کمک‌خرج خانواده باشند. خودم در چندین کلاسی که سال گذشته داشتم، خیلی از شاگردها در جواب عدم حضورشان در کلاس و حاضر و غایب‌ها می‌گفتند خانم ببخشید، ما الان سرکاریم. اینها همان بچه‌هایی هستند که لاجرم درس برایشان شده اولویت دوم زندگی. خودِ تحصیل می‌تواند روند آگاهی را به‌خصوص در بین دانش‌آموزان دختر بالا ببرد. در نظر بگیرید یک دختر هفده ساله الان فقط باید فکر پیدا کردن کار و درآمد باشد.

⚪️_ پگاه بداغی: معلمان نگران تفاوت طبقاتی هستند. نگران‌ کودکان بازمانده از تحصیل، عدم اجرای اصول مغفول مانده‌ی قانون اساسی، آموزش‌های سطحی و یک‌جانبه‌ی کتب درسی هستند. آنها نگران کیفیت پایین آموزشی و نابرابری جنسیتی در کتب درسی، و حذف شخصیت‌های تاثیرگذاری مثل سردار بی‌بی مریم و سردار اسعد در قیام مشروطه از کتب درسی هستند. من خودم معلمی هستم که در منطقه‌ی محروم ایذه، تدریس می‌کنم. منطقه‌ای که روستاهای صعب‌العبور دارد. مناطقی که آموزش و پرورش عشایری دارند. که من خودم مدتی در این مناطق تدریس کردم و با مشکلات‌شان آشنا هستم. از فرسودگی مدارس بگذریم، جاهایی در شهر من و منطقه‌ی من وجود دارد که اصلا چیزی به اسم «ساختمان» که تبدیل به مدرسه شود، وجود ندارد. گاها مدارسِ کپرنشین هستند و یا نهایتا از کانکس استفاده می‌شود. پس طبیعی‌ست که خواسته‌ی معلم و دانش‌آموز در این مناطق به نسبت شهری مثل تهران، متفاوت باشد.


ادامه‌ی متن را در وبسایت بیدارزنی بخوانید:



https://bidarzani.com/44030



@bidarzani