بيدارزنى
Photo
🟣 #بیدارزنی : ۱۷ ماه‌می، روز جهانی مبارزه با دگرباش‌هراسی (هموفوبیا، ترنس‌فوبیا و بای‌فوبیا) است
در ۱۷ می ۱۹۹۰ سازمان بهداشت جهانی همجنسگرایی را از لیست بیماری‌ها خارج کرد. به همین مناسبت این روز به‌عنوان روز جهانی مقابله با همجنسگرا، دوجنسگرا و ترنس‌ستیزی نامیده شده است.
در ایران، حقوق افراد جامعه‌ی LGBT نه‌تنها به‌رسمیت شناخته نمی‌شود، بلکه هراس از این گرایش‌های جنسی منجر به تمسخر، ادبیات جنسیت‌زده، برخوردهای قهری و قضایی، آزارهای جنسی و چه‌بسا قتل افراد دارای گرایش‌های جنسی متفاوت می‌شود.
روز سه‌شنبه ۱۴ اردیبهشت‌ماه، «#علیرضا_فاضلی‌منفرد» جوان هم‌جنس‌گرای ۲۰ ساله، ساکن محله‌ی مسیر تصفیه شکر اهواز توسط چند نفر از مردان خانواده‌ی خود به‌قتل رسید. قتل وی، خوانشی از کلیت «ناموس‌انگاری» است که سالهاست تنها مربوط به جامعه‌ی زنان نمی‌شود. علیرضا منفرد بر اساس تعریف و ایدئولوژی مسلط، به‌دلیل گرایش جنسی خود، «ننگ خانواده» نامیده شده بود و آنچه بر سر حق آگاهی جنسی و زیستی او آوردند، همان مخرج‌مشترک قتل‌های ناموسی بوده است.
صبح امروز ۲۷ اردیبهشت‌ماه، جسد مثله شده‌ی «#بابک_خرم‌دین» کارگردان جوان در فاز سه اکباتان پیدا شد. عاملین این قتل فجیع، پدر و مادر وی بودند که دلیل این جنایت را «مجرد بودن» فرزند خود اعلام کردند.
سال ۹۹ که مملو از قتل‌های ناموسی ذیل خشونت‌های خانوادگی بود، اسامی بسیاری را در لیست کشته‌شدگان به دست پدر و اعضای ذکور خانواده به ثبت رساند. رومینا اشراقی، آزاده مروتی، مریم جعفری، روژین خدری و...تنها بخشی از اسامی زنان و دخترانی هستند که به نام ناموس، حفاظت از آبروی خانواده، خوانش مذهبی و یا خشونت بی‌حد خانوادگی کشته شدند.
کشته و مثله‌سازی بابک خرم‌دین در کنار قتل علیرضا منفرد، روی دیگر سکه‌ی عادی‌سازی از کشتار طی چهار دهه گذشته است. طبق قانون مجازات اسلامی مصوب ۹۲، ماده ۳۰۱، قیومیت پدر بر فرزند حتی در صورت قتل وی، معادل با ۳ تا ۱۰ سال حبس تعزیری است. جامعه‌ی فعالان زنان، فعالان سیاسی، وکلا و سایر فعالین مدنی، بارها موضع قاطعانه‌ی خود را در قبال مجازات ارتجاعی و ضد انسانی «اعدام» اعلام کرده و خواهان لغو آن در تمامی جرایم هستند. از این منظر درخواست برابری در قانون اساسی و یا تغییر مفاد جنسیت‌زده‌ای که مرد را در تمامی سطوحْ مالک زن و خون فرزندان خود تعریف کرده است، یکی از اصلی‌ترین مطالبات طیف کثیری از فعالان بوده است.
انگلس در کتاب «منشا خانواده، مالکیت خصوصی و دولت» به نقل از باکوفن می‌گوید: «این تکامل شرایط بالفعل زندگی انسان‌ها نیست که تغییرهای تاریخی را در جایگاه اجتماعی دو سویه‌ی زن و مرد به‌وجود می‌اورد، بلکه بازتاب مذهبی این شرایط در ذهن انسان‌هاست که چنین می‌کند».
جامعه‌ی LGBT در ایران، خشونت‌های کلامی، جنسی و قضایی بی‌شماری را طی دوران مدرسه، دانشگاه، محل کار، اجتماع و حضور در بازداشتگاه‌ها و زندان‌ها تجربه می‌کند. وضعیتی که با وجود خشونت‌های سیستماتیک اخیر، واجد بررسی گسترده‌تر، بازتعریف حقوقی و حمایت از حق آگاهی جنسی نه تنها برای دگرباشان که تمامی جامعه است.
#همبستگی_زنان_علیه_نابرابری_فقر_و_خشونت
@bidarzani
در ۱۷ می ۱۹۹۰ سازمان بهداشت جهانی همجنسگرایی را از لیست بیماری‌ها خارج کرد. به همین مناسبت این روز به‌عنوان روز جهانی مقابله با همجنسگرا، دوجنسگرا و ترنس‌ستیزی نامیده شده است.
در ایران، حقوق افراد جامعه‌ی LGBT نه‌تنها به‌رسمیت شناخته نمی‌شود، بلکه هراس از این گرایش‌های جنسی منجر به تمسخر، ادبیات جنسیت‌زده، برخوردهای قهری و قضایی، آزارهای جنسی و چه‌بسا قتل افراد دارای گرایش‌های جنسی متفاوت می‌شود.
روز سه‌شنبه ۱۴ اردیبهشت‌ماه، «#علیرضا_فاضلی‌منفرد» جوان هم‌جنس‌گرای ۲۰ ساله، ساکن محله‌ی مسیر تصفیه شکر اهواز توسط چند نفر از مردان خانواده‌ی خود به‌قتل رسید. قتل وی، خوانشی از کلیت «ناموس‌انگاری» است که سالهاست تنها مربوط به جامعه‌ی زنان نمی‌شود. علیرضا منفرد بر اساس تعریف و ایدئولوژی مسلط، به‌دلیل گرایش جنسی خود، «ننگ خانواده» نامیده شده بود و آنچه بر سر حق آگاهی جنسی و زیستی او آوردند، همان مخرج‌مشترک قتل‌های ناموسی بوده است.
صبح امروز ۲۷ اردیبهشت‌ماه، جسد مثله شده‌ی «#بابک_خرم‌دین» کارگردان جوان در فاز سه اکباتان پیدا شد. عاملین این قتل فجیع، پدر و مادر وی بودند که دلیل این جنایت را «مجرد بودن» فرزند خود اعلام کردند.
سال ۹۹ که مملو از قتل‌های ناموسی ذیل خشونت‌های خانوادگی بود، اسامی بسیاری را در لیست کشته‌شدگان به دست پدر و اعضای ذکور خانواده به ثبت رساند. رومینا اشراقی، آزاده مروتی، مریم جعفری، روژین خدری و...تنها بخشی از اسامی زنان و دخترانی هستند که به نام ناموس، حفاظت از آبروی خانواده، خوانش مذهبی و یا خشونت بی‌حد خانوادگی کشته شدند.
کشته و مثله‌سازی بابک خرم‌دین در کنار قتل علیرضا منفرد، روی دیگر سکه‌ی عادی‌سازی از کشتار طی چهار دهه گذشته است. طبق قانون مجازات اسلامی مصوب ۹۲، ماده ۳۰۱، قیومیت پدر بر فرزند حتی در صورت قتل وی، معادل با ۳ تا ۱۰ سال حبس تعزیری است. جامعه‌ی فعالان زنان، فعالان سیاسی، وکلا و سایر فعالین مدنی، بارها موضع قاطعانه‌ی خود را در قبال مجازات ارتجاعی و ضد انسانی «اعدام» اعلام کرده و خواهان لغو آن در تمامی جرایم هستند. از این منظر درخواست برابری در قانون اساسی و یا تغییر مفاد جنسیت‌زده‌ای که مرد را در تمامی سطوحْ مالک زن و خون فرزندان خود تعریف کرده است، یکی از اصلی‌ترین مطالبات طیف کثیری از فعالان بوده است.
انگلس در کتاب «منشا خانواده، مالکیت خصوصی و دولت» به نقل از باکوفن می‌گوید: «این تکامل شرایط بالفعل زندگی انسان‌ها نیست که تغییرهای تاریخی را در جایگاه اجتماعی دو سویه‌ی زن و مرد به‌وجود می‌اورد، بلکه بازتاب مذهبی این شرایط در ذهن انسان‌هاست که چنین می‌کند».
جامعه‌ی LGBT در ایران، خشونت‌های کلامی، جنسی و قضایی بی‌شماری را طی دوران مدرسه، دانشگاه، محل کار، اجتماع و حضور در بازداشتگاه‌ها و زندان‌ها تجربه می‌کند. وضعیتی که با وجود خشونت‌های سیستماتیک اخیر، واجد بررسی گسترده‌تر، بازتعریف حقوقی و حمایت از حق آگاهی جنسی نه تنها برای دگرباشان که تمامی جامعه است.
#همبستگی_زنان_علیه_نابرابری_فقر_و_خشونت
@bidarzani
🟣 #بیدارزنی: میزان دگرباش‌هراسی (هموفوبیا، ترنس‌فوبیا و بای‌فوبیا) در ایران چقدر است؟
در ایران، حقوق افراد جامعه‌ی LGBT نه‌تنها به‌رسمیت شناخته نمی‌شود، بلکه هراس از این گرایش‌های جنسی منجر به تمسخر، ادبیات جنسیت‌زده، برخوردهای قهری و قضایی، آزارهای جنسی و چه‌بسا قتل افراد دارای گرایش‌های جنسی متفاوت می‌شود. روز سه‌شنبه ۱۴ اردیبهشت‌ماه، «#علیرضا_فاضلی‌منفرد» جوان هم‌جنس‌گرای ۲۰ ساله، ساکن محله‌ی مسیر تصفیه شکر اهواز توسط چند نفر از مردان خانواده‌ی خود به‌قتل رسید. قتل وی، خوانشی از کلیت «ناموس‌انگاری» است که سالهاست تنها مربوط به جامعه‌ی زنان نمی‌شود. علیرضا منفرد بر اساس تعریف و ایدئولوژی مسلط، به‌دلیل گرایش جنسی خود، «ننگ خانواده» نامیده شده بود و آنچه بر سر حق آگاهی جنسی و زیستی او آوردند، همان مخرج‌مشترک قتل‌های ناموسی بوده است.
جامعه‌ی LGBT در ایران، خشونت‌های کلامی، جنسی و قضایی بی‌شماری را طی دوران مدرسه، دانشگاه، محل کار، اجتماع و حضور در بازداشتگاه‌ها و زندان‌ها تجربه می‌کند. وضعیتی که با وجود خشونت‌های سیستماتیک اخیر، واجد بررسی گسترده‌تر، بازتعریف حقوقی و حمایت از آگاهی جنسی تمامی جامعه است.
چنین وضعیتی، همواره هرگونه صحبت از «خشونت اقتصادی» و «وضعیت معیشتی» دگرباشان را در مقام ثانوی قرار داده است. چرا که در قدم نخست، مسئله‌ی اصلی، پذیرش هویت و امنیت جانی آنان از سوی جامعه و قوانین نابرابر است.
متن پیش‌رو گزارش رادیو زمانه از خشونت جنسیتی و فقر بین افراد تراجنسیتی است. نتایج یک سرشماری جدید در ایالات متحده آمریکا نشان می‌دهد افراد تراجنسیتی یا ترنس‌جندر در سال ۲۰۲۱ سه برابر بیشتر از سیس‌جندرها با گرسنگی ناشی از فقر درگیر بوده‌اند. در این میان، زنان رنگین‌پوست تراجنسیتی بیش از همه فقر و ناامنی غذایی را تجربه کرده‌اند.
▪️در حقیقت هدف از بازنشر این متن، آشنایی بیشتر مخاطبان با ابعاد ترنس‌فوبیا در جوامع و هراس زدایی از حقوق افراد جامعه‌ی کوئیر است. چرا که مطالعه‌ی چنین آماری، دید ما را نسبت به خشونت‌های عیان اقتصادی و اجتماعی دگرباشان در جهان و همچنین میزان سرکوب و تبعیض علیه آنان نیز وسیع‌تر خواهد کرد.
#ترنس_فوبیا #LGBTQ #نابرابری_و_تبعیض
⚪️ متن «خشونت جنسیتی و فقر، ترنس‌ها سه برابر بیشتر در معرض گرسنگی قرار دارند» از وبسایت رادیو زمانه در دسترس است:
https://bit.ly/3sPoilh
@bidarzani
در ایران، حقوق افراد جامعه‌ی LGBT نه‌تنها به‌رسمیت شناخته نمی‌شود، بلکه هراس از این گرایش‌های جنسی منجر به تمسخر، ادبیات جنسیت‌زده، برخوردهای قهری و قضایی، آزارهای جنسی و چه‌بسا قتل افراد دارای گرایش‌های جنسی متفاوت می‌شود. روز سه‌شنبه ۱۴ اردیبهشت‌ماه، «#علیرضا_فاضلی‌منفرد» جوان هم‌جنس‌گرای ۲۰ ساله، ساکن محله‌ی مسیر تصفیه شکر اهواز توسط چند نفر از مردان خانواده‌ی خود به‌قتل رسید. قتل وی، خوانشی از کلیت «ناموس‌انگاری» است که سالهاست تنها مربوط به جامعه‌ی زنان نمی‌شود. علیرضا منفرد بر اساس تعریف و ایدئولوژی مسلط، به‌دلیل گرایش جنسی خود، «ننگ خانواده» نامیده شده بود و آنچه بر سر حق آگاهی جنسی و زیستی او آوردند، همان مخرج‌مشترک قتل‌های ناموسی بوده است.
جامعه‌ی LGBT در ایران، خشونت‌های کلامی، جنسی و قضایی بی‌شماری را طی دوران مدرسه، دانشگاه، محل کار، اجتماع و حضور در بازداشتگاه‌ها و زندان‌ها تجربه می‌کند. وضعیتی که با وجود خشونت‌های سیستماتیک اخیر، واجد بررسی گسترده‌تر، بازتعریف حقوقی و حمایت از آگاهی جنسی تمامی جامعه است.
چنین وضعیتی، همواره هرگونه صحبت از «خشونت اقتصادی» و «وضعیت معیشتی» دگرباشان را در مقام ثانوی قرار داده است. چرا که در قدم نخست، مسئله‌ی اصلی، پذیرش هویت و امنیت جانی آنان از سوی جامعه و قوانین نابرابر است.
متن پیش‌رو گزارش رادیو زمانه از خشونت جنسیتی و فقر بین افراد تراجنسیتی است. نتایج یک سرشماری جدید در ایالات متحده آمریکا نشان می‌دهد افراد تراجنسیتی یا ترنس‌جندر در سال ۲۰۲۱ سه برابر بیشتر از سیس‌جندرها با گرسنگی ناشی از فقر درگیر بوده‌اند. در این میان، زنان رنگین‌پوست تراجنسیتی بیش از همه فقر و ناامنی غذایی را تجربه کرده‌اند.
▪️در حقیقت هدف از بازنشر این متن، آشنایی بیشتر مخاطبان با ابعاد ترنس‌فوبیا در جوامع و هراس زدایی از حقوق افراد جامعه‌ی کوئیر است. چرا که مطالعه‌ی چنین آماری، دید ما را نسبت به خشونت‌های عیان اقتصادی و اجتماعی دگرباشان در جهان و همچنین میزان سرکوب و تبعیض علیه آنان نیز وسیع‌تر خواهد کرد.
#ترنس_فوبیا #LGBTQ #نابرابری_و_تبعیض
⚪️ متن «خشونت جنسیتی و فقر، ترنس‌ها سه برابر بیشتر در معرض گرسنگی قرار دارند» از وبسایت رادیو زمانه در دسترس است:
https://bit.ly/3sPoilh
@bidarzani
Telegraph
خشونت جنسیتی و فقر: ترنس‌ها سه‌برابر بیشتر در معرض گرسنگی قرار دارند
نتایج یک سرشماری جدید در ایالات متحده آمریکا نشان می‌دهد افراد ترنس‌جندر در سال ۲۰۲۱ سه برابر بیشتر از سیس‌جندرها با گرسنگی ناشی از فقر درگیر بوده‌اند. در این میان، زنان رنگین‌پوست ترنس بیش از همه فقر و ناامنی غذایی را تجربه کرده‌اند. موسسه ویلیامز در دانشگاه…