در پی وقوع آتش‌سوزی در بیمارستان قائم رشت، تاکنون دستکم ۹ بیمار جان خود را از دست داده‌اند.

بنا بر اعلام اتش‌نشانی رشت این آتش‌سوزی ساعت یک و سی دقیقه بامداد امروز سه‌شنبه ۲۹ خرداد به وقت محلی آغاز و پس از سه ساعت مهار شده است.

به گفته رئیس آتش نشانی رشت «در نتیجه حریق، در مجموع ۱۴۲ بیمار انتقال یافتند که ۱۱۰ بیمار توسط عوامل اورژانس و هلال احمر به بیمارستان‌های سطح شهر رشت منتقل شدند و ۳۲ تن از بیماران سرپایی به خانواده‌هایشان تحویل داده شدند.»

به گفته یکی از پرسنل بیمارستان در ساعت‌های طولانی «نزدیک به ۱۰ ساعت» برق نداشته و مجبور شده‌اند از برق اضطراری استفاده کنند، موتورخانه بعد از ساعت‌های طولانی استفاده از برق اضطراری آتش گرفته است.

۹ نفر به خاطر عدم استانداردهای ایمنی جان خود را از دست دادند، در حالی که کشور در جنگ به سر نمی‌برد و دشمن خارجی جمله‌ای نکرده است.

جمهوری اسلامی در حمله موشکی خود به اسرائیل، یک کودک را به قتل رساند، اما هر روز شاهد قتل شهروندان ایرانی به دلایل سوءمدیریت هستیم.

#رشت #آتشسوزی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

بی‌دادگاه انقلاب رشت، به ریاست قاضی احمد درویش‌گفتار، شریفه محمدی را به اتهام «بغی» به اعدام محکوم کرده است.

حکم صادره از شعبه اول دادگاه انقلاب رشت، امروز پنج‌شنبه چهاردهم تیرماه به سیروس فتحی، همسر شریفه محمدی، ابلاغ شده است.

شریفه محمدی در ۱۴ آذرماه ۱۴۰۲ دستگیر شد و دادگاه رشت به اتهام «ارتباط با یک سازمان سیاسی» برای او طرح پرونده کرد.
این فعال کارگری دختری ۱۲ ساله دارد به نام آیدین.

شریفه محمدی فعال کارگری اهل کردستان و ساکن رشت، روز ۱۴ آذر سال ۱۴۰۲ به دست ماموران وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی در رشت بازداشت و پس از ۲۰ روز به اداره اطلاعات سنندج منتقل شد. در مدتی که شریفه محمدی در بازداشتگاه اداره اطلاعات سنندج زندانی بود، اخباری در مورد ضرب و جرح و شکنجه جسمی وی منتشر شد. خانم محمدی روز ۱۰ اسفند دوباره به زندان لاکان رشت بازگردانده شد.

پیش از این نامه‌هایی از خانم محمدی منتشر کرده‌ایم که او در آن نامه‌ها به ضرب و جرح در دوران بازداشت، حبس در سلول انفرادی، رنج دوری از فرزند و محرومیت از ملاقات حضوری با خانواده‌اش اشاره کرده بود.

به خانم محمدی اتهام ارتباط با حزب کومله نسبت داده شده است، اما همسرش هر گونه ارتباط او با سازمان‌های مخالف جمهوری اسلامی را رد کرده بود.
این روش معمول جمهوری اسلامی است که فعالان مدنی را به گروه‌های سیاسی مخالف و کشورهای دیگر منتسب می‌کند تا بتواند بیشتر تحت فشار قرار دهد و جلوی حمایت از آن‌ها را بگیرد.

#شریفه_محمدی
#نه_به_جمهوری_اسلامی
#نه_به_اعدام
#رشت #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech

رشت امروز ۱۵ تیرماه ۱۴۰۳ شعب اخذ رای «خالی‌تر از خالی»

در حالی‌که جامعه ایران بارها به جمهوری اسلامی «نه» گفته است و خواسته‌های خود را روشن مطرح کرده است، اما دیکتاتور با تمام پروپاگاندای خود دست به فریب زده است.
طنز ماجرا این‌که خامنه‌ای گفته بود کسانی که در انتخابات شرکت نکرده‌اند وقت نکرده بودند رای بدهند یا مشکل داشتند و نتوانستند در انتخابات شرکت کنند.
پاسخ شما به این سخنان چه بود؟

#یاری_مدنی_توانا
#سیرک_انتخابات
#رشت
@Tavaana_TavaanaTech

تعدادی از تشکل‌های مستقل کارگری ایران، با انتشار بیانیه‌ای صدور حکم اعدام علیه شریفه محمدی را محکوم کردند و خواستار آزادی فوری و بی‌قید و شرط او شدند.
سندیکای کارگران نیشکر هفت‌تپه، گروه اتحاد بازنشستگان، کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری و کارگران بازنشسته خوزستان، در بیانیه‌شان این حکم را یک جنایت در پوشش دفاع از امنیت خواندند و اتهامات منتسب به خانم محمدی را، نادرست و دروغین توصیف کردند.


شریفه محمدی، فعال کارگری محبوس در زندان لاکان رشت، روز چهاردهم تیرماه توسط شعبه اول دادگاه انقلاب رشت از بابت اتهام بغی به اعدام محکوم شد.


این فعال کارگری دختری ۱۲ ساله دارد به نام آیدین.

شریفه محمدی فعال کارگری اهل کردستان و ساکن رشت، روز ۱۴ آذر سال ۱۴۰۲ به دست ماموران وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی در رشت بازداشت و پس از ۲۰ روز به اداره اطلاعات سنندج منتقل شد. در مدتی که شریفه محمدی در بازداشتگاه اداره اطلاعات سنندج زندانی بود، اخباری در مورد ضرب و جرح و شکنجه جسمی وی منتشر شد. خانم محمدی روز ۱۰ اسفند دوباره به زندان لاکان رشت بازگردانده شد.

پیش از این نامه‌هایی از خانم محمدی منتشر کرده‌ایم که او در آن نامه‌ها به ضرب و جرح در دوران بازداشت، حبس در سلول انفرادی، رنج دوری از فرزند و محرومیت از ملاقات حضوری با خانواده‌اش اشاره کرده بود.

به خانم محمدی اتهام ارتباط با حزب کومله نسبت داده شده است، اما همسرش هر گونه ارتباط او با سازمان‌های مخالف جمهوری اسلامی را رد کرده بود.
این روش معمول جمهوری اسلامی است که فعالان مدنی را به گروه‌های سیاسی مخالف و کشورهای دیگر منتسب می‌کند تا بتواند بیشتر تحت فشار قرار دهد و جلوی حمایت از آن‌ها را بگیرد.

#شریفه_محمدی
#نه_به_جمهوری_اسلامی
#نه_به_اعدام
#رشت #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech

مادر محمدرسول مؤمنی‌زاده، از جان‌باختگان خیزش انقلابی۱۴۰۱، پسری دلاور را پرورش داد، اما حالا به جای پسرش، قاب عکس او را در آغوش دارد.

محمد رسول مومنی زاده ۲۴ ساله در آغوش برادرش جان داد وقتی از پشت به او تیر زدند بیشتر از ۳۰ نفر موتور سوار با باتوم به او حمله کردند. برادر می‌گوید: «خودم را به روی محمدرسول انداختم که پهلوی شکسته و تیر خورده ‌اش که غرق خون بود لگد نخورد.»

زهرا کریمی مادر محمدرسول به یکی از رسانه‌ها گفته است : «وقتی به بیمارستان رفتم پر از لباس شخصی بود و وقتی که جنازه کسی را در آنجا دیدم گفتم خدا به پدرومادرش رحم کند. پسر دیگرم به من گفت که این محمدرسول است. من قبول نمی‌کردم. نیروهای امنیتی نگذاشتند پیکر بچه‌ام را ببینم و همینطوری در بیمارستان و حیاط و خیابان من را با زور و کشان‌کشان می‌بردند.»

او اضافه کرده: «چرا بچه مرا از یک متری با اسلحه کشتید؟ مگر او چه کار کرده بود؟ من چه کنم که خون او پایمال نشود؟ من حتی اجازه نداشتم فرزند خودم را ببینم و ببوسم.»

برادر محمدرسول در حساب کاربری خود با اشاره به گزارش پزشکی قانونی تصریح کرد در این گزارش نوشته شده محمد رسول از ناحیه کبد آسیب دیده است، در حالی که گلوله از زیر بغل به برادرش اصابت کرده و در سردخانه قسمت پایین دنده او پاره
شده بود.

یکی از مخاطبان توانا از شهر رشت می‌گوید: «مادر محمدرسول خیلی مورد آزار قرار گرفته است. او را تهدید کرده‌اند که پسر دیگرش را هم از او می‌گیرند. نیروهای اطلاعاتی چه سر مزار محمد رسول و چه اطراف خانه‌شان مزاحمت ایجاد می‌کنند، چند بار صفحه اینستاگرامشان (مادر و برادر محمدرسول) را بسته‌اند تا صدای دادخواهی آن‌ها را خاموش کنند، لطفا صدای خانواده‌های دادخواه باشید و آن‌ها را فراموش نکنید.»

- همراهان گرامی، خانواده‌های دادخواه به شدت تحت فشار هستند. اخیرا گزارش‌های متعددی از افزایش فشار بر آن‌ها از طریق تهدید جانی یا تهدید بازداشت فرزندان دیگرشان دریافت کرده‌ایم. لطفا این عزیزان را تنها نگذارید و از آن‌ها حمایت کنید.


#محمدرسول_مومنی_زاده #رشت #علیه_فراموشی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

سارا دلدار، از بازداشت‌شدگان خیزش انقلابی ۱۴۰۱ و‌ زندانی سیاسی سابق در زندان لاکان رشت، به‌دلیل کمک به معترضان مجروح در خلال قیام، بازداشت و به حبس محکوم شد. او به دلیل عفونت ناشی از ساچمه‌های فراوان در تن خود، جان خود را از دست داد.

سارا دلدار در آخرین پست اینستاگرام خود که در بیمارستان بستری بود، شرح کاملی از وضعیت خود داده بود:

«اول مرداد هزار و چهارصد و سه

فردا روزی که یکسال پیش از دادگاه مستقیم به #زندان_لاکان_رشت برده شدم هیچ حس و درد و ترسی نداشتم یا حتی نگفتم با خودم کاش این کارو نمیکردم. چون من کاری نکردم جز اینکه زخمی‌ها رو نجات دادم و جراحی کردیم و سکوت نکردم در برابر وجدانم و و‌جز قلمی که جز راستی هیچ ننوشت.

روزها گذشت داخل زندان و تا حکم‌ام اومد: دو تا حکم یک سال و سه ماه و ده روز و شش ماه و خورده‌ای. موندم و ازادی مشروطم اومد. این مدت هر چقدر هر ثانیه چه چیزایی گذشت و بگم بازم کمه.

از بهداشت، از دعواها از سرما از گرما از اینکه آرزوت باشه ماه و آسمون رو ببینی ولی خب همه این چیزا و صد برابرش برای وطن کمه.

وقتی که اومدم به هیچ کس نگفتم، تا استقبالم نیان تا هیچ گلی نیارن، وقتی ازادی هیچ معنی نداشت.

روزها گذشت. هم‌اش فکر و ذهنم زندان بود… پیش دخترایی که کمکشون کردم و ترک کردن. پیش اینکه وای دعوا نشه وای برف نیاد سردشون میشه…

حتی غذاهایی که هوس کرده بودم و برام درست میکردن نمیخوردم تا اینکه گفتم اینجوری نمیشه… باید بلند شم مثل همیشه رفتم سرکار. خودم از صبح تا شب درگیر کردم تا برسم خونه بخوابم و فکری نکنم همه رو محل کار خندوندم و انرژی دادم تا اینکه کم کم مریض شدم. پیگیری کردم، دکتر رفتم تا اینکه هر روز بدتر عفونت…

و هنوز از دومین ماه که زندان بودم پریود شدم، دیگه عادت ماهیانه نشدم. تو زندان فشار عصبی گرفتم و بعد مشکلای دیگه… گفتم شایدچون من کبدم مشکل داشت این عفونت‌ها رو گرفتم. یه هفته بیمارستان خوابیدم. دیگه ادم قبل نبودم، ضعیف ضعیف شدم، کم‌خونی شدید و بزرگ شدن طحال و کلیه و تخمدان… بعد دیدم بچه‌هایی که از زندان اومدن خیلیاشون بیماری زمینه‌ای گرفتن
ولی با تمام این رنج‌ها و دردها ساچمه‌‌های تو بدنم و سرم هر لحظه، ناخوداگاه میبینم خیابون پر از صدای تیر و خون، رژه میرن تو ذهنم و جز مشت کردن ناخن داخل گوشتم هیچ تسلی نیست
ولی باز هم با تمام وجود به تمام شیر زنان سرزمینم افتخار میکنم و روحم پیش خواهرای تو بند که تمام رنجاشونو دیدم و باهاشون زندگی کردم …
#زن_زندگی_آزادی »
saray.deldar

#سارا_دلدار #رشت #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

بازنشر، علیه فراموشی

سال ۱۴۰۱، ۲۸ شهریور، رشت
مردم توانستند با اتحاد خود نیروهای سرکوبگر را ناچار به فرار کنند.
مردم مبارز ساعت حدود ده شب، در حوالی میدان مادرخیابان را با موانعی بستند، با شهامت به نیروهای سرکوبگر حمله کردند و آن‌ها را فراری دادند. حتی شوکر یکی از نیروهای سرکوب را از او گرفتند.

این صحنه‌های شهامت و رشادت مردم را هرگز فراموش نمی‌کنیم.

#رشت #مهسا_امینی #مقاومت_مدنی #دفاع_مشروع #انقلاب_ملی #انقلاب_۱۴۰۱ #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

بازنشر؛ علیه فراموشی

یکی از صحنه‌های به‌یادماندنی انقلاب ۱۴۰۱، همین صحنه‌ها است که زنان با شهامت روسری از سر برمی‌داشتند، بالای یک سکو می‌ایستادند و با شهامتشان به جمعیت هیجان و شور و شجاعت می‌دادند.

برداشتن روسری‌ها ابتدا در مراسم تشییع پیکر مهسا در سقز اتفاق افتاد، روز ۲۸ شهریور در تهران و رشت و سقز و بقیه شهرها زنان روسری را در خیابان برداشتند و این کار در سایر روزهای انقلاب در شهرهای مختلف به عنوان نمادی از شهامت مردم و نمادی از نه گفتن به سیطره جمهوری اسلامی، تکرار شد.

#رشت #مهسا_امینی #انقلاب_۱۴۰۱ #زن_زندگی_آزادی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

جمعه ۳۰ شهریورماه ساعت ۵ بعدازظهر مراسم دومین سالگرد قتل محمدرسول مومنی‌زاده است.
مزار او در شهر رشت مسجد سلیمان‌داراب (محل مزار میرزا کوچک) واقع شده است.

جوانی ۲۴ ساله که در آغوش برادرش جان داد. از پشت به او تیر زدند، بیشتر از ۳۰ نفر موتورسوار با باتوم به او حمله کردند.
محمدرسول از اصابت ضربات باتوم به یک خانم جلوگیری کرده بود، اما با شلیک مستقیم گلوله از فاصله چند قدمی در خیابان به قتل رسید و در آغوش برادرش جان داد.

لحظه مرگ محمدرسول این‌گونه تعریف شده است: «بعد از اینکه محمد تیر خورده توی همون حال نیروهای گاردی ریختن و محمد تیرخورده و برادرش رو هم کتک زدن..!»
برادرش می‌گوید: «خودم را به روی محمدرسول انداختم که پهلوی شکسته و تیرخورده‌اش که غرق خون بود، لگد نخورد.»

زهرا کریمی، مادر محمدرسول، به یکی از رسانه‌ها گفته است:
«وقتی به بیمارستان رفتم پر از لباس شخصی بود و وقتی که جنازه کسی را در آنجا دیدم گفتم خدا به پدرومادرش رحم کند. پسر دیگرم به من گفت که این محمدرسول است. من قبول نمی‌کردم. نیروهای امنیتی نگذاشتند پیکر بچه‌ام را ببینم و همینطوری در بیمارستان و حیاط و خیابان من را با زور و کشان‌کشان می‌بردند.»

او اضافه کرده: «چرا بچه مرا از یک متری با اسلحه کشتید؟ مگر او چه کار کرده بود؟ من چه کنم که خون او پایمال نشود؟ من حتی اجازه نداشتم فرزند خودم را ببینم و ببوسم.»

یکی از مخاطبان توانا از شهر رشت می‌گوید: «مادر محمدرسول خیلی مورد آزار قرار گرفته است. او را تهدید کرده‌اند که پسر دیگرش را هم از او می‌گیرند. نیروهای اطلاعاتی چه سر مزار محمد رسول و چه اطراف خانه‌شان مزاحمت ایجاد می‌کنند، چند بار صفحه اینستاگرام‌شان (مادر و برادر محمدرسول) را بسته‌اند تا صدای دادخواهی آن‌ها را خاموش کنند، لطفا صدای خانواده‌های دادخواه باشید و آن‌ها را فراموش نکنید.»

- همراهان گرامی، خانواده‌های دادخواه به شدت تحت فشار هستند. اخیرا گزارش‌های متعددی از افزایش فشار بر آن‌ها از طریق تهدید جانی یا تهدید بازداشت فرزندان دیگرشان دریافت کرده‌ایم. لطفا این عزیزان را تنها نگذارید و از آن‌ها حمایت کنید.


#محمدرسول_مومنی_زاده #رشت #علیه_فراموشی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

مادر جاویدنام بهنام لایق‌پور ضمن انتشار این عکس، نوشت:


«دو سال از آسمانی شدن پاره تنم بهنام عزیزم گذشت،که هر لحظه‌اش سخت تر از لحظه فبل بود، دومین مراسم سالگرد بهنام جانم روز یکشنبه اول مهر ماه ،ساعت سه بعدظهر در قطعه پانزده باغ رضوان ،ردیف بیست و چهار ،برگزار می‌شود، عزیزتر از جانم #بهنام_لایق_پور 🕊🥀🤍 »

behnam_janam1364

- بهنام لایق‌پور، ۳۷ ساله بود. ۳۱ شهریور ۱۴۰۱ با شلیک گلوله ماموران در بلوار لاکانی رشت کشته شد.

ماموران در مقابل چشمان دوستانش به او شلیک کردند و جانش را گرفتند. بهنام در آخرین پست اینستاگرامش از عدم فعالیت در صفحه‌اش به احترام مردم ایران نوشته بود.

تا چند روز بعد از قتل او، پیکر بهنام را تحویل خانواده ندادند. ۱۳ آبان ۱۴۰۱ مردم زیادی برای مراسم چهلم او روانه باغ رضوان رشت شدند. ۲۰ مامور موتورسوار به مراسم حمله کردند و سنگ مزارش را شکستند.

#بهنام_لایق_پور 🤍🥀🕊 #رشت #زن_رندگی_آزادی #نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

«حضور بر مزار #بهنام_لایق_پور در دومین سالگرد آسمانی شدنش.

فرزند ایران، دلاوری از #گیلان که ٣٠ شهریور ١۴٠١ به دست جمهوری اسلامی به قتل رسید.
نه بخشش، نه فراموشی، دادخواهیم و انتقام خواهیم گرفت.
نامش جاودان، راهش پررهرو
ما گر ز سر بریده می‌ترسیدیم، در محفل عاشقان نمی‌رقصیدیم.»

cheshmehvasang

#رشت #بهنام_لایق_پور #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

مراسم دومین سالگرد جان‌باختن جاویدنام بهنام لایق‌پور بر سر مزارش در رشت برگزار شد.
مادر بهنام کبوتری را به یاد او پرواز داد

بخشی از ویدیوی منتشر شده توسط خواهر بهنام را مشاهده می‌کنید.


- بهنام لایق‌پور، ۳۷ ساله بود. ۳۱ شهریور ۱۴۰۱ با شلیک گلوله ماموران در بلوار لاکانی رشت کشته شد.

ماموران در مقابل چشمان دوستانش به او شلیک کردند و جانش را گرفتند. بهنام در آخرین پست اینستاگرامش از عدم فعالیت در صفحه‌اش به احترام مردم ایران نوشته بود.

تا چند روز بعد از قتل او، پیکر بهنام را تحویل خانواده ندادند. ۱۳ آبان ۱۴۰۱ مردم زیادی برای مراسم چهلم او روانه باغ رضوان رشت شدند. ۲۰ مامور موتورسوار به مراسم حمله کردند و سنگ مزارش را شکستند.

#بهنام_لایق_پور 🤍🥀🕊 #رشت #زن_رندگی_آزادی #بهنام_لایق_پور #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

به دلیل مسمومیت الکلی ۲۳ نفر در چالوس بستری شده‌اند.
۴ نفر جان باخته‌اند و ۹ نفر از این بیماران وضعیت عمومی خوبی ندارند.

جمهوری اسلامی یک دورهم‌نشینی و نوشیدن ساده را به ابزاری برای قتل مردم تبدیل کرده است.
این حق شهروندان است که سبک زندگی خود را انتخاب کنند.
ممنوعیت دسترسی شهروندان به نوشیدنی‌های الکلی باعث شده جان آن‌ها به خطر بیفتد.
نکته اینجاست که سرکوب‌گران جمهوری اسلامی از این اوضاع خرسند شده‌اند و از ابراز آن نیز ابایی ندارند.
- اما آیا آزادی نوشیدن مشروبات الکلی در ایران خواسته‌ای غیرمنطقی است؟
چرا باید صدها نفر از مردم عادی به خاطر مصرف مشروب تقلبی کشته شوند؟
ممنوعیت عرضه الکل در ایران در زمان حاکمیت جمهوری اسلامی جان هم‌وطنان‌مان را این‌چنین در خطر قرار داده است.

این گزارش را که قبلا منتشر کرده‌ایم بخوانید:
https://tavaana.org/fa/Alcoholic_Beverages_In_Iran

#مشروبات_الکلی #مسمومیت_الکل #نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا
#رشت
@Tavaana_TavaanaTech

«کوه صبرم من ولی از غُصّه‌ می‌دانم شبی،
بی‌گمان این غم مرا آخر ز دنیا می‌برد!🥀
وای که دلتنگی بدترین درد دنیاست😔💔

جاوید نام
#بهنام_لایق_پور 🕊🥀🤍»

از صفحه اینستاگرام بیتا، خواهر بهنام لایق‌پور
bita_lgh

- بهنام و بهنام‌ها را فراموش نمی‌کنیم که در دل سیاهی شب، برای رسیدن به نور و روشنایی مبارزه کردند و جان خود را نثار کردند.

#بهنام_لایق_پور #رشت #زن‌_زندگی_آزادی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

علیه فراموشی؛

روز گذشته سالگرد مراسم چهلم با شکوه جاویدنام. بهنام لایق‌پور در شهر رشت بود. مراسمی که در آن شمار زیادی از شهروندان شرکت کرده بودند و شعارهای «مرگ بر دیکتاتور» و «زن، زندگی، آزادی» سر داده شده بود.

آن روزهای با شکوه را فراموش نمی‌کنیم و یقین داریم که این خون‌های به ناحق ریخته شده دامن ظالمان را خواهد گرفت.

#علیه_فراموشی #رشت #بهنام_لایق_پور #نه_به_جمهوری_اسلامی #مهسا_امینی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

مادر زهرا و زهره دادرس، دو تن از فعالان مدنی زن محبوس در زندان لاکان رشت، در صفحه اینستاگرامش نوشت:

«دیروز زهره و زهرا تماس گرفتند و از حال خوب‌شون گفتند، این روزها بیشتر وقت‌شون را با ورزش و مطالعه پر می‌کنند، نوبت امروز آزمایشگاه را به من یادآوری کردند، چهار ماه قبل چند روز قبل از دستگیری زهره و زهرا، پزشک این وقت را تعیین کرده بود. بیش از ۴ ماه که زهرا و زهره فیزیکی پیش ما نیستند ولی حضورشون را هر لحظه احساس می‌کنم، هر دو در مورد همه مسائل خانوادگی مشارکت دارند، زهرا تونسته از دور به خوبی به امور منزل و بچه‌هاش برسه و زهره هم سعی کرده تو فرصت‌های کوتاه تماس تلفنی و ملاقات کابینی در امور درسی به بنیامین پسر زهرا کمک کنه، در کنارش هر دو سعی کردند فعالیت‌های قبلی‌شون را در حوزه کودکان کار، زنان سرپرست خانوار و دیگر گروه‌های آسیب‌دیده پیگیری کنند که تو این مسیر خانواده و دوستان هم همراهی‌شون می‌کنند. به یاد حرف‌های زهره در ابتدای جلسه کوتاه دادگاه می‌افتم
"این اتهام‌ها را قبول ندارم، هیچ جرمی مرتکب نشده‌ام، من فرزند پدر و مادری هستم که عمرشون را به خدمت گذروندند و در چنین بستری من هم نمی‌توانم بی‌تفاوت باشم،......."
با وجود همه محدودیت‌ها، زهرا و زهره نسبت به اتفاقات و مسائل اطراف‌شون بی‌تفاوت نیستند و در قبالش احساس مسئولیت می‌کنند.»

@masoumeh.34

- یکی از روش‌هایی که تاب‌آوری شرایط زندان را برای فرد زندانی بیشتر می‌کند، معنابخشی به فعالیت‌های روزانه است. بسیاری از زندانیان با برگزاری کلاس‌های آموزشی، رسیدگی به وضعیت سایر زندانیان، تماس تلفنی با خانواده و پیگیری شرایط آن‌ها، برنامه ورزشی منظم و ... شرایط زندان را می‌گذرانند و تلاش می‌کنند روحیه بهتری پیدا کنند.

همچنین بسیاری از خانواده‌های زندانیان، با پیگیری علاقه‌مندی‌های آن‌ها، حمایت روانی از فرد زندانی و انتشار اخبارش شرایط بهتری برای عزیزان خود ایجاد می‌کنند.

به امید آزادی همه زندانیان عقیدتی و سیاسی، از جمله زهرا و زهره دادرس

آموزشکده توانا به‌تازگی دوره آموزشی حمایت روانی‌اجتماعی از زندانیان و خانواده‌های‌شان برگزار کرده. در این دوره‌ آموزشی، چشم‌انداز روان‌شناختی و اجتماعی و بر اساس رویکرد حمایتگرانه، تاثیر محیط زندان بر زندانیان سیاسی و خانواده‌های‌شان مورد بررسی قرار گرفته است.

لینک کانال تلگرامی دوره

https://t.me/mental_health_political_prisoner

#زهرا_دادرس #زهره_دادرس #رشت #زندان_لاکان_رشت #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech