Forwarded from احسان شريعتی Ehsan Shariati
🔷🔸بیانیه مشترک تعدادی از فعالان سیاسی، مدنی و فرهنگی، در حمایت از اعتراضات مردم، به‌شرح ذیل:
به‌نام خدا
🔸تصمیمات اقتصادی اخیر و برخورد شدید با معترضان نشان می‌دهد حاکمان عبرتی از اعتراضات عمومی پیشین نگرفته‌اند. آنان که به خیابان آمدند مستضعفین و ستمدیدگانی بودند که انقلاب برای نجات آنان برپا شده بود. نباید به بهانهٔ برخی خارج‌نشینان که به‌دنبال موج‌سواری هستند، خیل عظیم معترضان را مقلدان گوش به فرمان سلطنت‌طلبان و مجاهدین دانست. نباید به اعتبار حضور احتمالی چند تیم تروریستی مردم نگون‌بخت جان‌به‌لب رسیده را باغی و یاغی نامید. نباید به‌زعم آنکه مقامات امریکایی مدعی حمایت از معترضان هستند، عامل نارضایتی اعتراض‌کنندگان را تحریک بیگانگان قلمداد کرد. مگر می‌توان تردیدی بر حضور ساکنان فقیر مناطق حاشیه شهرها در اعتراضات داشت، مگر می‌توان کمترین شکی در باره حضور تهیدستان زینبیهٔ اصفهان، اسلام‌شهر تهران ،کوت‌عبدالله اهواز، و امثال آن در اعتراضات اخیر داشت؟
🔹چرا آنان که قرار بود حقوق‌دان باشند به منش امنیتی-نظامی خود بازگشته‌اند؟ کدام مقامی از اینکه اعتراض فرودستان شهری را سرکوب کرده به خود خواهد بالید؟ پس از این با چه اعتبار و آبرویی می‌توانید تهیدستان را به امید تشکیل مجلسی در راس امور به پای صندوق های رای کشانید؟
🔸بر فرض که خون‌ها شسته شوند، بر فرض که فقرا به زندگی سراسر رنج خود باز گردند، بر فرض که جوانان عاصی در گوشه‌ای پنهان شوند، بر فرض که دانشجویان راهی بازداشتگاه شده و یا سرخورده به کلاس‌ها برگردند، بر فرض همه‌ی اینها آیا نمی‌توان پیش‌بینی کرد که در آینده شعله‌های اعتراض باز هم افروخته خواهد شد؟ مگر آموزه‌های دینی به ما نیاموخته‌اند که "الملک یبقی مع الکفر ولایبقی مع الظلم"؟
🔹ما ضمن اعتراض به برخوردهای خشن، غیرقانونی و غیرانسانی با مردم ناراضی اعلام می‌کنیم:
1. عامل اصلی اعتراضات اخیر، نابسامانی‌ها و بحرانهای اقتصادی-اجتماعی حاصل از سیاستهای نادرست حکومت است که جز با اصلاحات ساختاری از طریق آغاز گفتگوی ملی در داخل کشور برای بهبود وضعیت ممکن نیست.
2. اکثر معترضان، ایرانیان ناراضی از "فقر" و "فساد" و "تبعیض" و ناتوان از تأمین معیشت خود و خانواده‌شان بودند. وظیفهٔ هر نظام مردمی عذرخواهی جدی از آنها به سبب تحمیل چنین شرایط سهمگینی است. به‌ویژه عذرخواهی و دل‌جویی از خانواده‌های جان‌باختگان وظیفه دینی و انسانی مسئولان امر است.
3. آزادی معترضان بازداشت‌شده و پرهیز از تکرار رویه‌های گذشته، از جمله تحت‌فشار قرار دادن بازداشت‌شدگان، می‌تواند راه را برای ایجاد آرامش نسبی و آغاز گفت و گوی ملی برای خروج از بحران فراهم آورد.
4. ما اعتقاد راسخ داریم به‌‌رغم همه‌ی فشارها باید از هرگونه اعمال خشونت پرهیز کرد. بی‌تردید گسترش دامنه خشونت کمترین دستاوردی برای مدافعان منافع ملی، تمامیت ارضی، عدالت و آزادی نخواهد داشت.
سی‌ام آبان 1398
📌هاشم آقاجری- قربان بهزادیان‌نژاد - سیدعلیرضا بهشتی - علیرضا بهشتی‌شیرازی - حبیب‌الله پیمان - علیرضا رجایی - حسین رفیعی - رضا رییس‌طوسی- فریدون سحابی - احسان شریعتی -فیروزه صابر - کیوان صمیمی- طاهره طالقانی- ابوالفضل قدیانی - نظام‌الدین قهاری - فاطمه گوارایی - محمد محمدی‌اردهالی- سعید مدنی
#بیانیه
#آزادی
#اعتراضات
#معیشت
#اقشار_محروم
#گفتگوی_ملی
#ایران
✅ @Dr_ehsanshariati
به‌نام خدا
🔸تصمیمات اقتصادی اخیر و برخورد شدید با معترضان نشان می‌دهد حاکمان عبرتی از اعتراضات عمومی پیشین نگرفته‌اند. آنان که به خیابان آمدند مستضعفین و ستمدیدگانی بودند که انقلاب برای نجات آنان برپا شده بود. نباید به بهانهٔ برخی خارج‌نشینان که به‌دنبال موج‌سواری هستند، خیل عظیم معترضان را مقلدان گوش به فرمان سلطنت‌طلبان و مجاهدین دانست. نباید به اعتبار حضور احتمالی چند تیم تروریستی مردم نگون‌بخت جان‌به‌لب رسیده را باغی و یاغی نامید. نباید به‌زعم آنکه مقامات امریکایی مدعی حمایت از معترضان هستند، عامل نارضایتی اعتراض‌کنندگان را تحریک بیگانگان قلمداد کرد. مگر می‌توان تردیدی بر حضور ساکنان فقیر مناطق حاشیه شهرها در اعتراضات داشت، مگر می‌توان کمترین شکی در باره حضور تهیدستان زینبیهٔ اصفهان، اسلام‌شهر تهران ،کوت‌عبدالله اهواز، و امثال آن در اعتراضات اخیر داشت؟
🔹چرا آنان که قرار بود حقوق‌دان باشند به منش امنیتی-نظامی خود بازگشته‌اند؟ کدام مقامی از اینکه اعتراض فرودستان شهری را سرکوب کرده به خود خواهد بالید؟ پس از این با چه اعتبار و آبرویی می‌توانید تهیدستان را به امید تشکیل مجلسی در راس امور به پای صندوق های رای کشانید؟
🔸بر فرض که خون‌ها شسته شوند، بر فرض که فقرا به زندگی سراسر رنج خود باز گردند، بر فرض که جوانان عاصی در گوشه‌ای پنهان شوند، بر فرض که دانشجویان راهی بازداشتگاه شده و یا سرخورده به کلاس‌ها برگردند، بر فرض همه‌ی اینها آیا نمی‌توان پیش‌بینی کرد که در آینده شعله‌های اعتراض باز هم افروخته خواهد شد؟ مگر آموزه‌های دینی به ما نیاموخته‌اند که "الملک یبقی مع الکفر ولایبقی مع الظلم"؟
🔹ما ضمن اعتراض به برخوردهای خشن، غیرقانونی و غیرانسانی با مردم ناراضی اعلام می‌کنیم:
1. عامل اصلی اعتراضات اخیر، نابسامانی‌ها و بحرانهای اقتصادی-اجتماعی حاصل از سیاستهای نادرست حکومت است که جز با اصلاحات ساختاری از طریق آغاز گفتگوی ملی در داخل کشور برای بهبود وضعیت ممکن نیست.
2. اکثر معترضان، ایرانیان ناراضی از "فقر" و "فساد" و "تبعیض" و ناتوان از تأمین معیشت خود و خانواده‌شان بودند. وظیفهٔ هر نظام مردمی عذرخواهی جدی از آنها به سبب تحمیل چنین شرایط سهمگینی است. به‌ویژه عذرخواهی و دل‌جویی از خانواده‌های جان‌باختگان وظیفه دینی و انسانی مسئولان امر است.
3. آزادی معترضان بازداشت‌شده و پرهیز از تکرار رویه‌های گذشته، از جمله تحت‌فشار قرار دادن بازداشت‌شدگان، می‌تواند راه را برای ایجاد آرامش نسبی و آغاز گفت و گوی ملی برای خروج از بحران فراهم آورد.
4. ما اعتقاد راسخ داریم به‌‌رغم همه‌ی فشارها باید از هرگونه اعمال خشونت پرهیز کرد. بی‌تردید گسترش دامنه خشونت کمترین دستاوردی برای مدافعان منافع ملی، تمامیت ارضی، عدالت و آزادی نخواهد داشت.
سی‌ام آبان 1398
📌هاشم آقاجری- قربان بهزادیان‌نژاد - سیدعلیرضا بهشتی - علیرضا بهشتی‌شیرازی - حبیب‌الله پیمان - علیرضا رجایی - حسین رفیعی - رضا رییس‌طوسی- فریدون سحابی - احسان شریعتی -فیروزه صابر - کیوان صمیمی- طاهره طالقانی- ابوالفضل قدیانی - نظام‌الدین قهاری - فاطمه گوارایی - محمد محمدی‌اردهالی- سعید مدنی
#بیانیه
#آزادی
#اعتراضات
#معیشت
#اقشار_محروم
#گفتگوی_ملی
#ایران
✅ @Dr_ehsanshariati
Telegram
🖇 attach
Forwarded from احسان شريعتی Ehsan Shariati
🔷🔸اعمالِ سیاستهای موسوم به «نولیبرال»، به‌سبک «اقتدارگرایانه»
🖋احسان شریعتی
🔸هفته سختی را از سر گذراندیم. شنیدن منظم خبرهای بد، و ازجمله بدترین‌شان، جان باختن شماری از هم‌میهنان معترض در خشونت‌ها و تعدی‌های خیابانی و در حاشیهٔ شهرها از سویی، آمیخته با بی‌خبری عمومی ناشی از قطع اینترنت سراسری از دیگرسو، که حسّ پرتاب‌شدگی به نیم قرن گذشته را القا می‌کرد، تجربه‌ای نادر، اندوهبار و نگران‌کننده، بود.
🔹شیوهٰ غیرمترقبه و غیرمردمسالارانهٔ اعلام و اعمالِ افزایشِ چندصد درصدی بهای بنزین و سوخت (و پیش‌بینی پیامدهای ناگزیر آن بر صعود سیستماتیک قیمت همهٔ کالاها و خدمات)، در شرایط پیشینی بحران معیشتی و در حلقهٔ محاصرهٔ تحریم‌ها ، تصمیمی معمایی بود که بهای سنگینی را بر عهدهٔ نظام و بر گردهٔ مردم می‌گذارد. عجیب‌تر از خود خبر، فقدان قبلی نظرخواهی شفاف عمومی از مردم و نمایندگانشان، و غیاب ارايهٔ بعدی توضیحی توجیه‌گر و اقناع‌کننده از سوی مسئولان بود. پیامدهای سهمناک تداوم چنین سیاست‌ها و روندهایی از پیش روشن وپیش‌بینی‌پذیر است.
🔸در ایام زاد روز آموزگاری بسر می‌بریم که از همان آغاز راه خویش، این کلام منسوب به اباذر را می‌ستود که «در شگفتم از کسي که در خانه‌اش ناني نمی‌يابد و با شمشير آخته‌اش بر مردم نمی‌شورد». پس در این هنگامه نیز، بر پویندگان وفادار به راه و پیمان اوست که با اعلام همبستگی با همگی مصیبت‌زدگان و صدمه‌دیدگان حوادث فجیع هفتهٔ گذشته، به بزرگداشت «مسکوت» آرمان و آموزه‌های آن معلم، در تقدیسِ تثلیثِ «آزادی، عدالت و معنویت»، همت بورزند.
#آزادی
#عدالت
#معنویت
#اعتراضات
#هشتاد_ششمین_تولد_شمع
#یادداشت
#احسان_شریعتی
✅ @Dr_ehsanshariati
🖋احسان شریعتی
🔸هفته سختی را از سر گذراندیم. شنیدن منظم خبرهای بد، و ازجمله بدترین‌شان، جان باختن شماری از هم‌میهنان معترض در خشونت‌ها و تعدی‌های خیابانی و در حاشیهٔ شهرها از سویی، آمیخته با بی‌خبری عمومی ناشی از قطع اینترنت سراسری از دیگرسو، که حسّ پرتاب‌شدگی به نیم قرن گذشته را القا می‌کرد، تجربه‌ای نادر، اندوهبار و نگران‌کننده، بود.
🔹شیوهٰ غیرمترقبه و غیرمردمسالارانهٔ اعلام و اعمالِ افزایشِ چندصد درصدی بهای بنزین و سوخت (و پیش‌بینی پیامدهای ناگزیر آن بر صعود سیستماتیک قیمت همهٔ کالاها و خدمات)، در شرایط پیشینی بحران معیشتی و در حلقهٔ محاصرهٔ تحریم‌ها ، تصمیمی معمایی بود که بهای سنگینی را بر عهدهٔ نظام و بر گردهٔ مردم می‌گذارد. عجیب‌تر از خود خبر، فقدان قبلی نظرخواهی شفاف عمومی از مردم و نمایندگانشان، و غیاب ارايهٔ بعدی توضیحی توجیه‌گر و اقناع‌کننده از سوی مسئولان بود. پیامدهای سهمناک تداوم چنین سیاست‌ها و روندهایی از پیش روشن وپیش‌بینی‌پذیر است.
🔸در ایام زاد روز آموزگاری بسر می‌بریم که از همان آغاز راه خویش، این کلام منسوب به اباذر را می‌ستود که «در شگفتم از کسي که در خانه‌اش ناني نمی‌يابد و با شمشير آخته‌اش بر مردم نمی‌شورد». پس در این هنگامه نیز، بر پویندگان وفادار به راه و پیمان اوست که با اعلام همبستگی با همگی مصیبت‌زدگان و صدمه‌دیدگان حوادث فجیع هفتهٔ گذشته، به بزرگداشت «مسکوت» آرمان و آموزه‌های آن معلم، در تقدیسِ تثلیثِ «آزادی، عدالت و معنویت»، همت بورزند.
#آزادی
#عدالت
#معنویت
#اعتراضات
#هشتاد_ششمین_تولد_شمع
#یادداشت
#احسان_شریعتی
✅ @Dr_ehsanshariati
Telegram
🖇 attach
«... در ایام زاد روز آموزگاری بسر می‌بریم که از همان آغاز راه خویش، این کلام منسوب به اباذر را می‌ستود که «در شگفتم از کسی که در خانه‌اش نانی نمی‌يابد و با شمشير آخته‌اش بر مردم نمی‌شورد». پس در این هنگامه نیز، بر پویندگان وفادار به راه و پیمان اوست که با اعلام همبستگی با همگی مصیبت‌زدگان و صدمه‌دیدگان حوادث فجیع هفتهٔ گذشته، به بزرگداشت «مسکوت» آرمان و آموزه‌های آن معلم، در تقدیسِ تثلیثِ «آزادی، عدالت و معنویت»، همت بورزند.»
✍ #احسان_شریعتی
#آزادی
#عدالت
#معنویت
#اعتراضات
#هشتاد_ششمین_تولد_شمع
#یادداشت
✅ @Shariati_Group
✍ #احسان_شریعتی
#آزادی
#عدالت
#معنویت
#اعتراضات
#هشتاد_ششمین_تولد_شمع
#یادداشت
✅ @Shariati_Group
⛔️ جوانمرگی در عرصه عمومی
✍ #سوسن_شریعتی
و آن پرنده اگر تن به باد نمی‌داد، نمی‌دیدی باد از کدام سوست.
(بیژن الهی)
🔸 هنوز بیست سالم نشده بود که وصیت کردم: «اینجانب...». خیابان بود که فرا می‌خواند. چه خونی به جگر مادرم شد که خون به جگر شدن مادرش را در پی کشته شدن فرزندش آذر شریعت رضوی در دانشگاه تهران ۱۳۳۲ دیده بود. فراخوان خیابان یعنی فراخوان به مرگ. از جوانی آذر بیشتر از نیم قرن می‌گذرد و از جوانیِ امثال من سی سال و در این میان یک انقلاب بین ما و او فاصله انداخته و یک نظام جدید مستقر گشته است. با این همه در «مادری به سبک ایرانی» تغییری نکرده است: دست و دلی که مدام می‌لرزد برای «جوانی به سبک ایرانی» در این خیابان‌های پر خطر و بی‌بازگشت.
این بیرون ترسناک که نامش عرصه عمومی است و هر از چندی به وسوسه شاید جوری دیگر، به امید اینکه «بالغ شود با خیابان» (تعبیری از پوریا عالمی) با تمسک به هانا آرنت باشد و یا فرامین مذهبی، جوان به آنجا فرا خوانده می‌شود و قانع می‌شود که خانه، ماندن ندارد و هر بار به این امید که این دفعه لازم نیست بمیرد...
بیرون اما می‌میراند و هر بار به دلیلی. برای #آزادی بیان باشد یا برای حق برخورداری؛ برای ارزانیِ جانِ آدمی یا برای گران شدن بنزین...
از همان «آذر» شریعت رضوی که جوان دهه سی بود، صبح به دانشگاه رفت و دیگر برنگشت تا همه آنهایی که در روزهای برفی هفته پیش بیرون رفتند و برنگشتند.
🔹 هنوز هم بر سر اینکه اینها که مردند و می‌میرند چه کسانی‌اند اجماع نیست: آن زمان‌ـ‌این زمان هم ندارد. اینکه اراذل بوده‌‌اند یا اوباش؟ اغتشاشگر و یا....وحشی...گرسنگان‌اند یا مرفهین بی‌درد. «خودشان » هستند یا «خودمان»؟ دست نشانده‌اند یا جان بر کف؟
هنوز بر سر نامگذاری آنهایی که خیابان‌های شهر ها را در ۵۷ فتح کردند بحث است(جایی خواندم که نامشان را گذاشته بود فرومایگان!!!) چه برسد به مرده‌های این نزدیک. نه تعدادشان معلوم است، نه موقعیت شان و نه آرزوهایشان.
اما تا زمانی که تاریخ و یا پژوهش‌های میدانی آنها را نامگذاری کند (فرومایه یا قهرمان) معاصریت ما دست به دست می‌شود میان فرزندانی که هر بار به خیابان می‌آیند برای تجربه‌ی زندگی و بلوغ و مادرانی که نمی‌دانند جوانمرگی فرزندانشان را چگونه تاب آورند؟
فرزندانی که به بلوغ ننشسته بر خاک می‌افتند و مادرانی با مشت‌های گره کرده و فریادهای بلند و یا خزیده در خویش و صدایی که نسل به نسل می‌گوید: بیرون نرو! عزیزم ، فایده ندارد.
#اعتراضات
#یادداشت_اختصاصی
#اکنون_ما_شریعتی
✅ @Shariati_Group
🆔 @Shariati40
✍ #سوسن_شریعتی
و آن پرنده اگر تن به باد نمی‌داد، نمی‌دیدی باد از کدام سوست.
(بیژن الهی)
🔸 هنوز بیست سالم نشده بود که وصیت کردم: «اینجانب...». خیابان بود که فرا می‌خواند. چه خونی به جگر مادرم شد که خون به جگر شدن مادرش را در پی کشته شدن فرزندش آذر شریعت رضوی در دانشگاه تهران ۱۳۳۲ دیده بود. فراخوان خیابان یعنی فراخوان به مرگ. از جوانی آذر بیشتر از نیم قرن می‌گذرد و از جوانیِ امثال من سی سال و در این میان یک انقلاب بین ما و او فاصله انداخته و یک نظام جدید مستقر گشته است. با این همه در «مادری به سبک ایرانی» تغییری نکرده است: دست و دلی که مدام می‌لرزد برای «جوانی به سبک ایرانی» در این خیابان‌های پر خطر و بی‌بازگشت.
این بیرون ترسناک که نامش عرصه عمومی است و هر از چندی به وسوسه شاید جوری دیگر، به امید اینکه «بالغ شود با خیابان» (تعبیری از پوریا عالمی) با تمسک به هانا آرنت باشد و یا فرامین مذهبی، جوان به آنجا فرا خوانده می‌شود و قانع می‌شود که خانه، ماندن ندارد و هر بار به این امید که این دفعه لازم نیست بمیرد...
بیرون اما می‌میراند و هر بار به دلیلی. برای #آزادی بیان باشد یا برای حق برخورداری؛ برای ارزانیِ جانِ آدمی یا برای گران شدن بنزین...
از همان «آذر» شریعت رضوی که جوان دهه سی بود، صبح به دانشگاه رفت و دیگر برنگشت تا همه آنهایی که در روزهای برفی هفته پیش بیرون رفتند و برنگشتند.
🔹 هنوز هم بر سر اینکه اینها که مردند و می‌میرند چه کسانی‌اند اجماع نیست: آن زمان‌ـ‌این زمان هم ندارد. اینکه اراذل بوده‌‌اند یا اوباش؟ اغتشاشگر و یا....وحشی...گرسنگان‌اند یا مرفهین بی‌درد. «خودشان » هستند یا «خودمان»؟ دست نشانده‌اند یا جان بر کف؟
هنوز بر سر نامگذاری آنهایی که خیابان‌های شهر ها را در ۵۷ فتح کردند بحث است(جایی خواندم که نامشان را گذاشته بود فرومایگان!!!) چه برسد به مرده‌های این نزدیک. نه تعدادشان معلوم است، نه موقعیت شان و نه آرزوهایشان.
اما تا زمانی که تاریخ و یا پژوهش‌های میدانی آنها را نامگذاری کند (فرومایه یا قهرمان) معاصریت ما دست به دست می‌شود میان فرزندانی که هر بار به خیابان می‌آیند برای تجربه‌ی زندگی و بلوغ و مادرانی که نمی‌دانند جوانمرگی فرزندانشان را چگونه تاب آورند؟
فرزندانی که به بلوغ ننشسته بر خاک می‌افتند و مادرانی با مشت‌های گره کرده و فریادهای بلند و یا خزیده در خویش و صدایی که نسل به نسل می‌گوید: بیرون نرو! عزیزم ، فایده ندارد.
#اعتراضات
#یادداشت_اختصاصی
#اکنون_ما_شریعتی
✅ @Shariati_Group
🆔 @Shariati40
Forwarded from احسان شريعتی Ehsan Shariati
🔷🔸بیانیه جمعی از فعالان سیاسی و مدنی
پاسخ به اعتراضات آبان مشت آهنین بود
🔸در غروب جمعه ۲۴ ابان ۱۳۹۸ مردمِ خسته از گرانی، بیکاری، فساد و غارتگریِ منابع عمومی، وقتی شنیدند نظام حکمرانی، بی اعتنا به همه سختی ها که بر مردم تحمیل شده، با افزایش قیمت بنزین، بقا و ادامه زندگیِ سراسر مرارت آنها را دشوارتر از پیش کرده، با اِشغال خیابان‌ها اعتراض خود را به ظلم، ب ی کفایتی، ناکارامدی و فساد فریاد زدند تا شاید که گوشی شنوا شود و دلی بلرزد؛ انحراف‌ها متوقف شود و به نامردمی و جنگ علیه فقرا و تهیدستان خاتمه داده شود. اما پاسخ به این‌همه در آن هفته سیاه آبان مشت آهنین بود. دامنه این سرکوبِ کم سابقه و آتش خشونت سازمان داده شده حاصلی جز ریختن خون گرسنگان بر زمین و بازداشت توده‌های محروم نداشت. با وجود آنکه دامنه خشونت تا آنجا پیش رفت که صدای اعتراض به شدّتِ سرکوب حتی از اندرونی ساختار قدرت بلند شد اما در همان حال و بلافاصله دادگاه‌ها با صدور احکام سنگین علیه بازداشت‌شدگان نشان دادند که کمترین قباحتی برای ایستادن در برابر خواست و اراده گرسنگان قایل نیستند.
🔹اکنون و در یکسالگی آن جنایت‌های فجیع، قدرتمداران، سرمست از پیروزی بر پابرهنگان، باز هم به تهدیدها ادامه می‌دهند و با وجود هشدارهای فعّالان سیاسی، اجتماعی، دینی و حقوق بشری، حاضر نیستند قدمی به عقب بردارند تا راه تغییر و تحول جامعه ایران از مسیری خالی از خشونت و تخریب گشوده شود. این خطای مکرر همه قدرتمداران مستبد تاریخ است که تصور می‌کنند با زورِ نامشروع و داغ و درفش می‌توان جامعه سراسر بحران را به آرامش و سکون رساند. تا کی می‌توان تهیدستان، پابرهنگان، جان‌به‌لب‌رسیدگان، حاشیه‌نشین‌ها، جوانان عاصی از بیکاری و زنان شورش‌کننده بر تبعیض را با ایجاد رعب و ترس و وحشت خاموش ساخت؟ در تاریخ ایران و جهان کدام نظامی را سراغ دارید که با سرکوب به بقا و حیات خود تداوم داده باشد؟ و آیا چند صباحی با سرکوب حکمروایی کردن، چه بر سر ایران و توسعه و آبادی و استقلال و تمامیت ارضی خواهد آورد؟ چه کسی تردید دارد که انسجام و یکپارچگی ملی، سرمایه اجتماعی و احساس تعلق به هویت دینی و ملی در زیر پای استبداد و خودکامگی از دست می‌رود و چشم‌انداز آینده را تیره و تار میکند؟ در حالی که تعداد انسان‌های مظلومی که خون شان در آبان بر زمین جاری شد حتی بیش از جمع چهار شورش و اعتراض علیه استبداد پیش از انقلاب (قیام گوهر شاد۱۳۱۴، قیام سی تیر۱۳۳۱، قیام خرداد۱۳۴۲ و تظاهرات ۱۷ شهریور۱۳۵۷ )بود، چگونه تعداد قتل و کشتار در اعتراضات چند روزه آبان را توجیه می‌کنید؟
ما امضاءکنندگان این بیانیه با هشدار نسبت به تداوم سیاست‌ها و شیوه های استیلاجویانه حکمرانی کنونی و با تاکید بر ضرورت شروع تحولات بنیادین، مصرّانه می‌خواهیم تا خشونت‌های ساختاری متوقف، بازداشت‌شدگان اعتراض‌های سال‌های اخیر بویژه دی ماه ۱۳۹۶ و آبان ۱۳۹۸ آزاد و پرونده‌های آنها مختومه و با پذیرش حق دادخواهی برای خانواده های داغدیده، اندکی زخم آنان التیام شود تا راه برای شروع گفت و گوی ملی به منظور اصلاحات ساختاری هموار و از افتادن جامعه ایران در گرداب خشونت جلوگیری شود.
۲۴ آبان ۱۳۹۹
📌هاشم آغاجری- بهمن احمدی امویی- حسن اسدی زید آبادی- پروین اسفندیاری- کمال اطهاری- قربان بهزادیان نژاد- محمود بهشتی لنگرودی- علیرضا بهشتی شیرازی- علیرضا بهشتی- مصطفی تاجزاده- علیرضا جباری- بهزاد حق پناه- امیر خرم- ابراهیم خوش سیرت- معصومه دهقان- صادق ربانی- علیرضا رجایی- بهمن رضاخانی- حسین رفیعی- رضا رییس طوسی- پروانه سلحشوری-سید محمد سیف زاده- احسان شریعتی- گوهر شمیرانی- فیروزه صابر- محمود صدیقی پور- طاهره طالقانی- سیامک طاهری- محسن عمرانی- محمد علی عمویی- احمد فخر عالمی – عزیز قاسم زاده- ابوالفضل قدیانی- نظام الدین قهاری- محمد رضا کارخانه چین– رحمان کارگشا– فاطمه گوارایی- سیاوش لاهوتی- اسکندرلطفی- فخرالسادات محتشمی پور- محمد محمدی اردهالی- مهدی محمودیان- رضا مسلمی- سعید مدنی- احمد معصومی- عبدالله مومنی- صدیقه وسمقی- هادی هادیزاده یزدی
#ایران
#آبان
#اعتراضات
#گرسنگان
#خشنونت
#اصلاحات_ساختاری
✅@Dr_ehsanshariati
🖇http://ehsanshariati.org/PostView?Action=Post&ID=1056
پاسخ به اعتراضات آبان مشت آهنین بود
🔸در غروب جمعه ۲۴ ابان ۱۳۹۸ مردمِ خسته از گرانی، بیکاری، فساد و غارتگریِ منابع عمومی، وقتی شنیدند نظام حکمرانی، بی اعتنا به همه سختی ها که بر مردم تحمیل شده، با افزایش قیمت بنزین، بقا و ادامه زندگیِ سراسر مرارت آنها را دشوارتر از پیش کرده، با اِشغال خیابان‌ها اعتراض خود را به ظلم، ب ی کفایتی، ناکارامدی و فساد فریاد زدند تا شاید که گوشی شنوا شود و دلی بلرزد؛ انحراف‌ها متوقف شود و به نامردمی و جنگ علیه فقرا و تهیدستان خاتمه داده شود. اما پاسخ به این‌همه در آن هفته سیاه آبان مشت آهنین بود. دامنه این سرکوبِ کم سابقه و آتش خشونت سازمان داده شده حاصلی جز ریختن خون گرسنگان بر زمین و بازداشت توده‌های محروم نداشت. با وجود آنکه دامنه خشونت تا آنجا پیش رفت که صدای اعتراض به شدّتِ سرکوب حتی از اندرونی ساختار قدرت بلند شد اما در همان حال و بلافاصله دادگاه‌ها با صدور احکام سنگین علیه بازداشت‌شدگان نشان دادند که کمترین قباحتی برای ایستادن در برابر خواست و اراده گرسنگان قایل نیستند.
🔹اکنون و در یکسالگی آن جنایت‌های فجیع، قدرتمداران، سرمست از پیروزی بر پابرهنگان، باز هم به تهدیدها ادامه می‌دهند و با وجود هشدارهای فعّالان سیاسی، اجتماعی، دینی و حقوق بشری، حاضر نیستند قدمی به عقب بردارند تا راه تغییر و تحول جامعه ایران از مسیری خالی از خشونت و تخریب گشوده شود. این خطای مکرر همه قدرتمداران مستبد تاریخ است که تصور می‌کنند با زورِ نامشروع و داغ و درفش می‌توان جامعه سراسر بحران را به آرامش و سکون رساند. تا کی می‌توان تهیدستان، پابرهنگان، جان‌به‌لب‌رسیدگان، حاشیه‌نشین‌ها، جوانان عاصی از بیکاری و زنان شورش‌کننده بر تبعیض را با ایجاد رعب و ترس و وحشت خاموش ساخت؟ در تاریخ ایران و جهان کدام نظامی را سراغ دارید که با سرکوب به بقا و حیات خود تداوم داده باشد؟ و آیا چند صباحی با سرکوب حکمروایی کردن، چه بر سر ایران و توسعه و آبادی و استقلال و تمامیت ارضی خواهد آورد؟ چه کسی تردید دارد که انسجام و یکپارچگی ملی، سرمایه اجتماعی و احساس تعلق به هویت دینی و ملی در زیر پای استبداد و خودکامگی از دست می‌رود و چشم‌انداز آینده را تیره و تار میکند؟ در حالی که تعداد انسان‌های مظلومی که خون شان در آبان بر زمین جاری شد حتی بیش از جمع چهار شورش و اعتراض علیه استبداد پیش از انقلاب (قیام گوهر شاد۱۳۱۴، قیام سی تیر۱۳۳۱، قیام خرداد۱۳۴۲ و تظاهرات ۱۷ شهریور۱۳۵۷ )بود، چگونه تعداد قتل و کشتار در اعتراضات چند روزه آبان را توجیه می‌کنید؟
ما امضاءکنندگان این بیانیه با هشدار نسبت به تداوم سیاست‌ها و شیوه های استیلاجویانه حکمرانی کنونی و با تاکید بر ضرورت شروع تحولات بنیادین، مصرّانه می‌خواهیم تا خشونت‌های ساختاری متوقف، بازداشت‌شدگان اعتراض‌های سال‌های اخیر بویژه دی ماه ۱۳۹۶ و آبان ۱۳۹۸ آزاد و پرونده‌های آنها مختومه و با پذیرش حق دادخواهی برای خانواده های داغدیده، اندکی زخم آنان التیام شود تا راه برای شروع گفت و گوی ملی به منظور اصلاحات ساختاری هموار و از افتادن جامعه ایران در گرداب خشونت جلوگیری شود.
۲۴ آبان ۱۳۹۹
📌هاشم آغاجری- بهمن احمدی امویی- حسن اسدی زید آبادی- پروین اسفندیاری- کمال اطهاری- قربان بهزادیان نژاد- محمود بهشتی لنگرودی- علیرضا بهشتی شیرازی- علیرضا بهشتی- مصطفی تاجزاده- علیرضا جباری- بهزاد حق پناه- امیر خرم- ابراهیم خوش سیرت- معصومه دهقان- صادق ربانی- علیرضا رجایی- بهمن رضاخانی- حسین رفیعی- رضا رییس طوسی- پروانه سلحشوری-سید محمد سیف زاده- احسان شریعتی- گوهر شمیرانی- فیروزه صابر- محمود صدیقی پور- طاهره طالقانی- سیامک طاهری- محسن عمرانی- محمد علی عمویی- احمد فخر عالمی – عزیز قاسم زاده- ابوالفضل قدیانی- نظام الدین قهاری- محمد رضا کارخانه چین– رحمان کارگشا– فاطمه گوارایی- سیاوش لاهوتی- اسکندرلطفی- فخرالسادات محتشمی پور- محمد محمدی اردهالی- مهدی محمودیان- رضا مسلمی- سعید مدنی- احمد معصومی- عبدالله مومنی- صدیقه وسمقی- هادی هادیزاده یزدی
#ایران
#آبان
#اعتراضات
#گرسنگان
#خشنونت
#اصلاحات_ساختاری
✅@Dr_ehsanshariati
🖇http://ehsanshariati.org/PostView?Action=Post&ID=1056
وب سایت رسمی احسان شریعتی
بیانیه جمعی از فعالان سیاسی و مدنی
با وجود آنکه دامنه خشونت تا آنجا پیش رفت که صدای اعتراض به شدّتِ سرکوب حتی از اندرونی ساختار قدرت بلند شد اما در همان حال و بلافاصله دادگاه‌ها با صدور احکام....
Forwarded from احسان شريعتی Ehsan Shariati
🔷🔸بیانیه جمعی از فعالان سیاسی، اجتماعی، حقوق بشری و صنفی در دفاع از مطالبات کارگران اعتصابی
📌 این بیانیه به شرح زیر است:
🔸کارگران و کارکنان شرکتهای پیمانکاریِ نیروی انسانی پس از نزدیک دو دهه تلاش برای برخورداری از «حقوق و مزایای مساویً برای کار مساوی»، یا «کار یکسان- مزد یکسان» مجبور به اعلام کارزار ۱۴۰۰ واعتصاب سراسری کارگران شرکتهای پیمانکاری در صنعت‌نفت شده‌اند. اعتصابی که با مشارکت کارگرانِ دهها شرکت پیمانکاری شکل گرفته واز حمایت جمع کثیری از روشنفکران،حقوقدانان،فعالان سیاسی و اجتماعی وسندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوس‌رانی تهران‌وحومه،سندیکای کارگران شرکت نیشکر هفت‌تپه،اتحادیه آزاد کارگران ایران، شورای بازنشستگان ایران، کانون صنفی معلمان و نهادهای دانشجویان و معلمان و… برخوردار شده است.ما نیز پشتیبانی خودرا ازمطالبات این کارگران اعتصابی اعلام نموده، برای تحقق آن خواهیم کوشید.
🔹ما تردید نداریم که ریشه بسیاری از نابرابریها،فسادها،ناکارامدیها وتبعیض های کنونی را جز از طریق شناخت و واکاوی قوانین،رویه ها و مناسبات رانتیِ درون ساختار نمی‌توان توضیح داد و هر گونه راه حل نهایی برای توقف بحرانهای متوالی کنونی جز از طریق اصلاح این ساختار ممکن نیست. اصرار بر تداوم سیاستهای سراسر خطای پس از جنگ بویژه در عرصه اقتصادی،همچون بنیانی کج،ساختارناپایدار و بی‌ثباتی را پدید آورده که باید هر لحظه انتظار فروپاشی آن را داشت. برای مثال سیاستهای خصوصی سازی که با تفسیر غیر قابل قبول از اصل۴۴قانون اساسی راه را برای توزیع گسترده‌ی رانت حامیان سیاسی نظام فراهم آورد، به تاسیس یک شبه صدها شرکت پیمانکاریِ نیروی انسانی انجامید که با کمترین صلاحیت‌های فنی، سرنوشت بخش کثیری از نیروی انسانی ملی و هزاران کارگر نگون‌بخت را در دست گرفتند. در سال۱۳۶۹نیز دومین تبصره‌ی ماده‌ی هفتم قانون کار با صراحت به قراردادهای موقت و پیمانی،جنبه‌ی قانونی‌وحقوقی بخشید و وضعیت امروز سراسر رنج کارگران شرکت های پیمانکاری را رقم زد.
🔸این تبصره به پیمانکاران اجازه داد تا درکارهاییکه «طبیعتِ آنها جنبه‌ی مستمر دارد» _از جمله کارهای مربوط به نفت و گاز و پتروشیمی _ قراردادهای موقت و مدت‌دار منعقد کنند و بنا به میل و اراده‌ی خود دست به اخراج و تعدیل نیروی کار بزنند. از آن تاریخ کارگران و کارکنان شرکتهای پیمانکاریِ نیروی انسانی تلاش زیادی را برای رهایی ازاستثمار مضاعف و نقض حقوق قانونی‌و‌انسانی خود انجام دادند، تا آنکه به تصویب هیات وزیران،هرگونه به کارگیری نیروی انسانی برای انجام وظایف و فعالیت‌های کارشناسی،کمک کارشناسی و تخصصی از طریق شرکتهای طرف قرارداد و سایر تشکل‌های حقوقیِ غیردولتی به طور تمام وقت یا پاره‌وقت در دستگاه‌های اجرایی، از سال۱۳۸۵کلاً ممنوع شد، امّا از آن زمان حتی تحقّق این مصوبه در پروژه‌های عمرانی و در وزارت نفت نیز با مقاومت پیمانکارانِ متّکی به باندهای قدرت روبرو شد.
علی‌رغم صراحت بی‌چون و چرای مختصّات حقوقی، نظام و سازمان کار در ایران به‌شکل ویرانگرانه‌ای استثماری–رانتی است و جز با برهم زدن این مناسبات و تضمین و به رسمیت شناختن حقوق بنیادین کار، محو کار کودکان، رفع تبعیض‌درکار، اشتغال همه افراد جویایکار،آزادی تشکیل انجمن‌ها و تشکل‌های مستقل برای حمایت از منافع صنفی و حرفه‌ای و مشارکت در مذاکرات و تصمیم‌سازیهایی که بر منافع آنها مؤثر است، بهبود وضع کنونی و خروج از بحرانها امکان‌پذیر نخواهدبود.
🔹دیر زمانی است که در ایران میثاق حکومت با مردم برای رفع هرگونه ستمگری و ستم‌کشی و ایجاد زمینه مشارکت مردم در تعیین سرنوشت خویشو پی‌ریزی‌اقتصادی عادلانه برای ایجاد رفاه و رفع محرومیت و تبعیض، عامدانه زیرپا نهاده می‌شود. سیاستهای نولیبرالی از سال ۱۳۶۸ بدین‌سو جز ابزاری برای شکل‌دهی و قوام یک طبقه مسلّط رانتی–استثماری و انهدام سازمان عادلانه کار نبوده‌است. از یک‌سو تله‌های طبقاتی و فضایی فقر هرچه می‌گذرد چون فروچاله‌ها، تعداد بیشتری از مردم و مناطق گسترده‌تری را به کام خود می‌کشد و از سوی دیگر در این هاویه‌ی فقر،بیکاری،بی‌آبی و بی‌پناهیِ ایجاد شده برای اکثریت مردم، شتاب انباشتِ غارتگرانه و پرفساد انحصارگران قدرت و ثروت و وابستگان آنها افزون می‌گردد. این معادله به سازمان و روابط ناهنجار و استثماری کار موجود منجر گردیده که بازسازی نسبی آن جز از راه مقاومتهای صنفی و سندیکایی و اعتصابهای سازمان‌یافته ممکن نخواهدبود.
🔆نوزدهم تیرماه هزار و چهارصد
#بیانیه
#اعتصابات
#کارگران
#اعتراضات
✅ @Dr_ehsanshariati
🖇نام امضا کننده گان در لینک زیر است.
📍https://bit.ly/3k5ltZe
📌 این بیانیه به شرح زیر است:
🔸کارگران و کارکنان شرکتهای پیمانکاریِ نیروی انسانی پس از نزدیک دو دهه تلاش برای برخورداری از «حقوق و مزایای مساویً برای کار مساوی»، یا «کار یکسان- مزد یکسان» مجبور به اعلام کارزار ۱۴۰۰ واعتصاب سراسری کارگران شرکتهای پیمانکاری در صنعت‌نفت شده‌اند. اعتصابی که با مشارکت کارگرانِ دهها شرکت پیمانکاری شکل گرفته واز حمایت جمع کثیری از روشنفکران،حقوقدانان،فعالان سیاسی و اجتماعی وسندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوس‌رانی تهران‌وحومه،سندیکای کارگران شرکت نیشکر هفت‌تپه،اتحادیه آزاد کارگران ایران، شورای بازنشستگان ایران، کانون صنفی معلمان و نهادهای دانشجویان و معلمان و… برخوردار شده است.ما نیز پشتیبانی خودرا ازمطالبات این کارگران اعتصابی اعلام نموده، برای تحقق آن خواهیم کوشید.
🔹ما تردید نداریم که ریشه بسیاری از نابرابریها،فسادها،ناکارامدیها وتبعیض های کنونی را جز از طریق شناخت و واکاوی قوانین،رویه ها و مناسبات رانتیِ درون ساختار نمی‌توان توضیح داد و هر گونه راه حل نهایی برای توقف بحرانهای متوالی کنونی جز از طریق اصلاح این ساختار ممکن نیست. اصرار بر تداوم سیاستهای سراسر خطای پس از جنگ بویژه در عرصه اقتصادی،همچون بنیانی کج،ساختارناپایدار و بی‌ثباتی را پدید آورده که باید هر لحظه انتظار فروپاشی آن را داشت. برای مثال سیاستهای خصوصی سازی که با تفسیر غیر قابل قبول از اصل۴۴قانون اساسی راه را برای توزیع گسترده‌ی رانت حامیان سیاسی نظام فراهم آورد، به تاسیس یک شبه صدها شرکت پیمانکاریِ نیروی انسانی انجامید که با کمترین صلاحیت‌های فنی، سرنوشت بخش کثیری از نیروی انسانی ملی و هزاران کارگر نگون‌بخت را در دست گرفتند. در سال۱۳۶۹نیز دومین تبصره‌ی ماده‌ی هفتم قانون کار با صراحت به قراردادهای موقت و پیمانی،جنبه‌ی قانونی‌وحقوقی بخشید و وضعیت امروز سراسر رنج کارگران شرکت های پیمانکاری را رقم زد.
🔸این تبصره به پیمانکاران اجازه داد تا درکارهاییکه «طبیعتِ آنها جنبه‌ی مستمر دارد» _از جمله کارهای مربوط به نفت و گاز و پتروشیمی _ قراردادهای موقت و مدت‌دار منعقد کنند و بنا به میل و اراده‌ی خود دست به اخراج و تعدیل نیروی کار بزنند. از آن تاریخ کارگران و کارکنان شرکتهای پیمانکاریِ نیروی انسانی تلاش زیادی را برای رهایی ازاستثمار مضاعف و نقض حقوق قانونی‌و‌انسانی خود انجام دادند، تا آنکه به تصویب هیات وزیران،هرگونه به کارگیری نیروی انسانی برای انجام وظایف و فعالیت‌های کارشناسی،کمک کارشناسی و تخصصی از طریق شرکتهای طرف قرارداد و سایر تشکل‌های حقوقیِ غیردولتی به طور تمام وقت یا پاره‌وقت در دستگاه‌های اجرایی، از سال۱۳۸۵کلاً ممنوع شد، امّا از آن زمان حتی تحقّق این مصوبه در پروژه‌های عمرانی و در وزارت نفت نیز با مقاومت پیمانکارانِ متّکی به باندهای قدرت روبرو شد.
علی‌رغم صراحت بی‌چون و چرای مختصّات حقوقی، نظام و سازمان کار در ایران به‌شکل ویرانگرانه‌ای استثماری–رانتی است و جز با برهم زدن این مناسبات و تضمین و به رسمیت شناختن حقوق بنیادین کار، محو کار کودکان، رفع تبعیض‌درکار، اشتغال همه افراد جویایکار،آزادی تشکیل انجمن‌ها و تشکل‌های مستقل برای حمایت از منافع صنفی و حرفه‌ای و مشارکت در مذاکرات و تصمیم‌سازیهایی که بر منافع آنها مؤثر است، بهبود وضع کنونی و خروج از بحرانها امکان‌پذیر نخواهدبود.
🔹دیر زمانی است که در ایران میثاق حکومت با مردم برای رفع هرگونه ستمگری و ستم‌کشی و ایجاد زمینه مشارکت مردم در تعیین سرنوشت خویشو پی‌ریزی‌اقتصادی عادلانه برای ایجاد رفاه و رفع محرومیت و تبعیض، عامدانه زیرپا نهاده می‌شود. سیاستهای نولیبرالی از سال ۱۳۶۸ بدین‌سو جز ابزاری برای شکل‌دهی و قوام یک طبقه مسلّط رانتی–استثماری و انهدام سازمان عادلانه کار نبوده‌است. از یک‌سو تله‌های طبقاتی و فضایی فقر هرچه می‌گذرد چون فروچاله‌ها، تعداد بیشتری از مردم و مناطق گسترده‌تری را به کام خود می‌کشد و از سوی دیگر در این هاویه‌ی فقر،بیکاری،بی‌آبی و بی‌پناهیِ ایجاد شده برای اکثریت مردم، شتاب انباشتِ غارتگرانه و پرفساد انحصارگران قدرت و ثروت و وابستگان آنها افزون می‌گردد. این معادله به سازمان و روابط ناهنجار و استثماری کار موجود منجر گردیده که بازسازی نسبی آن جز از راه مقاومتهای صنفی و سندیکایی و اعتصابهای سازمان‌یافته ممکن نخواهدبود.
🔆نوزدهم تیرماه هزار و چهارصد
#بیانیه
#اعتصابات
#کارگران
#اعتراضات
✅ @Dr_ehsanshariati
🖇نام امضا کننده گان در لینک زیر است.
📍https://bit.ly/3k5ltZe
Telegraph
بیانیه جمعی از فعالان سیاسی، اجتماعی، حقوق بشری و صنفی در دفاع از مطالبات کارگران اعتصابی
به نام هستی بخش «حق کار شایسته،رفاه و توسعه را به رسمیت بشناسید» کارگران و کارکنان شرکتهای پیمانکاریِ نیروی انسانی پس از نزدیک دو دهه تلاش برای برخورداری از «حقوق و مزایای مساویً برای کار مساوی»، یا «کار یکسان- مزد یکسان» مجبور به اعلام کارزار ۱۴۰۰ واعتصاب…