🔴گزارش جدید مؤسسه‌ی آکسفام در رابطه با نابرابری بر اساس جنسیت


‏زنان ۶۶ درصد از کار در جهان را بر عهده داشته و ۵۰ درصد از مجموع غذای جهان را تولید می‌کنند. با این‌حال تنها ۱۰ درصد از درآمد و ۱ از درصد دارایی جهان سهم آنان است.
#نابرابری_اجتماعی #نابرابری_جنسیتی #آپارتاید #زنان_کارگر #حقوق_زنان


@Sarkhatism

🔴 مبارزه با حجاب اجباریْ همه‌چیز نیست!


نیمی از مطالبه‌گری و نمود اعتراضی زنان در پوسترها، متن‌های تولیدی، کتابچه‌ها و گفتگوهای روزمره به «حق پوشش اختیاری» و «مبارزه علیه حجاب اجباری» خلاصه شده است.
اعتراضی برحق که به راستی، اشل کوچکی از دایره‌ی گسترده‌ی سرکوب سیستماتیک و به حاشیه‌راندگی زنان است.
در این بین اما می‌توان نگاه‌ها را از جمعیت معترض مرکزی به دیگر شهرها، روستاها و در کلیت امر، زنانی خارج از چارچوب «پایتخت» هدایت کرد.
«رفع تبعیض علیه زنان» حلوایی نیست که به صرف تکرار و مکتوب شدنْ کامِ بیش از نیمی از جمعیت موجود جهان را شیرین کند.
ملغی‌سازی قوانین تبعیض‌آمیز را می‌توان از جبر و محدودیت جغرافیایی و هم‌پا با آن، ضرورت و #تشکل‌یابی «حضور مستقل تمامی زنان» در عرصه‌های اجتماعی و به ویژه «جوامع کارگری» آغاز کرد.
نگاهی کوتاه به تنوع پوششی زنان غیر کارمند در شهرهای غربی، شمال شرقی/غربی، سیستان و بلوچستان، اعراب خوزستان و کردستانْ به مثابه چراغ هدایت‌گری است که توجه ما را از صور ظاهری پوشش به عینیتِ امرِ نرمالیزه شده‌ی «تبعیض» و سرکوب‌های نهان/عیانْ معطوف می‌دارد.
اگر از موقعیت نابرابر شغلی و وضعیت اسف‌بار حق برخورداری از جایگاه اجتماعی برابر در میان زنان دارای تحصیلات عالی به صورت موقت بگذریم، به خیل عظیمی از زنان کارگر واحدهای تولیدی، کارخانجات، کارگاه‌های زیر زمینی رسمی و غیر رسمی و مشاغل خانگی، جهت کسب درآمد خواهیم رسید:

⚪️ کمبود فرصت‌های شغلی به دلیل زن بودن
⚪️ محدودیت در انتخاب شغل
⚪️ فزونی نرخ #بیکاری در میان زنان
⚪️ مواجه با قراردادهای موقت کاری حتی برای کار مستمر
⚪️ عدم بهره‌مندی از حداقل #دستمزد قانونی
⚪️ عدم امکان ارتقای شغلی
⚪️ ترویج فقر در دوران بازنشستگی
⚪️ ساعات طولانی کار و عدم دریافت اضافه‌کار
⚪️ عدم وجود #بیمه‌ی_بیکاری
⚪️ ارجحیت #زنان_کارگر مجرد نسبت به متاهلین
⚪️ عدم حمایت‌های قانونی و اجتماعی در کارگاه‌های زیر ۱۰ نفر
⚪️ اخذ برگه‌های سفید امضا تسویه حساب از سوی کارفرمایان و
⚪️ عدم قانون‌گذاری برابر و بازرسی وزارت کار

تنها قسمتی از ستم روا داشته شده علیه زنان کارگر است.
اگر زنان به واسطه‌ی آگاهی در شهرهای مرکزی به درستی و روشنی از #حق_طلاق، بیمه‌ی درمانی رایگان، غربال‌گری، حق بارداری، سقط جنین و #پوشش_اختیاریْ سخن می‌گویند؛ زنان حاشیه‌رانده و متکثر در شهرهای کوچک و جمعیت روستایی با محرومیت از تحصیل، رواج فراگیر #کودک_همسری و حذف فیزیکی ذیل «#قتل‌های_ناموسی» زیست خود را از بدو تولد تا لحظه‌ی مرگ، می‌گذرانند.
اینجاست که دیگر هر نوع خوانشی از «دریافت دستمزد» در قبال کار خانگیْ بدل به شوخی تلخی خواهد شد.
با این حال حاکمیت، به واسطه‌ی تزریق ایدئولوژی ارتجاعی «نهاد خانواده» و تقدس‌سازی از #استثمار روزمره‌ی زنان با ردیف کردن مفاد قانونی، احکام شرع و سیاست‌هایی تماما سرکوب‌گرایانه، «مادرانگی» را نیز یگانه هدف خلقت زنْ برمی‌شمارد.

ما با جمعیت کثیری از زنان کارگر و بی‌حق شده‌ای روبه‌روایم که حتی رسانه‌ای برای دنبال کردن روزی تحت عنوان «‌هشتم مارس» ندارند.
برای دست‌های خالی و کالبدهای مورد تعرضی که رنگ قراردادهای ثابت کاری، نفسِ دستمزد برابر و دیدن حتی یک روزِ بدون خشونت را در زیست خود ندیدند، هشتم مارسْ تنها برگردانِ میلادی ۱۷ اسفندماه در تقویم است.

همبستگی، خواهرانگی و گرفتن دستان یکدیگر از قضا تماما «درونْ طبقاتی»، فارغ از خوانش‌های مذهبی و قومیت‌هاست. در ماه‌هایی که زنان کارگر، پیش قراول اعتصابات و اعتراضات در خیابان‌ها هستند، در روزهایی که بلقوگی سیاسی زنان معترض در خلال «#جنبش_تهیدستان» از نداری‌های موجود و تبعیض سخن گفت، تمرکز رسانه‌ای جریانات اپوزیسیون راست و در حکم کلی‌تر «فمینیسم راست» علیه واقعیت موجودِ جمعیت زنان زحمتکشْ قد علم کرد.
آنها هرگز رادیکالیسم اجرایی جان‌های به لب رسیده‌ی فاقدین سرمایه را نخواهند دید. اعتراض برای آنها تنها و تنها به پروپگاند (برداشتن شال) خلاصه می‌شود. شالی که از سر انداختن آن در محدوده‌ی خیابان‌های ونک به بالا، نه تنها اکتیویسم که بخشی از «سبک زندگی» روزمره‌ی طبقه‌ی متوسط جامعه است.


«متن از گروه نویسندگان #سرخط »

#هشت_مارس #روز_جهانی_زن #برابری #جنبش_زنان #حجاب_اجباری


@Sarkhatism

🔴 آلاء صلاح، دانشجوی ۲۲ ساله‌ی سودانی، که اینجا در خارطوم سرودی در ستایش انقلاب می‌خواند و تظاهرات را رهبری می‌کند، حالا نماد انقلاب سودان شده است. او ثوبه‌ای کتانی، نماد سنتی زنان کارگر سودانی را پوشیده و خود را با گوشواره‌ی طلایی به شکل ماه، از زیورآلات سنتی زنانه، آراسته است. سودانی‌ها این زنان قدرتمند هدایت‌کننده‌ی تظاهرات را کنداکه می‌نامند، نام کهن ملکه‌های نوبه‌ای. آنها صدای زنان سودانی را در این انقلاب به گوش جهان رسانده‌اند.

#انقلاب #سودان #زنان_کارگر
@sarkhatism

🔴 زن کارگر در دستگاه فشرده سازی ضایعات جان باخت

#سرخط: یک زن نیشابوری بر اثر گرفتار شدن در بین دستگاه فشرده‌سازی ضایعات پلاستیک در یک انبار ضایعات واقع در روستای بوجخک این شهرستان جان باخت.
این حادثه زمانی رخ داد که لباس متوفی در حین کار به گاردن دستگاه گیر کرد.


#طبقه_کارگر #زنان_کارگر #ایمنی_محیط_کار


@Sarkhatism

🔴 کمیته‌ی آسیب‌های اجتماعی (هیوا) گزارشی از وضعیت کاری کارگران توت فرنگی در مریوان را تنظیم و جهت انتشار به #سرخط ارسال کرده است.
وضعیت معیشتی کارگران، حاشیه‌نشینی، عدم ادامه‌ی تحصیل فرزندان در کنار گفتگو با کارگران فاقد زمین و کفه‌ی سنگین سود دلالان و صاحبین مزرعه، فرازهایی از این گزارش است.


#زنان_کارگر #حاشیه‌نشینی #استثمار #دستمزد #طبقه_کارگر


@Sarkhatism

🔴 برخی زنان هندی برای رقابت در بازار کار رحم خود را برمی‌دارند


کار در مزارع نیشکر مهاراشترا در غرب هند طاقت‌فرساست و درآمد چندانی هم ندارد. این کار برای زنان به مراتب دشوارتر است.

برخی از آنها حتی به جراحی برداشتن رحم تن می‌دهند. این زنان می‌گویند که فشار کارفرما نقش مهمی در اتخاذ این تصمیم دارد. کارفرمایان این موضوع را رد می‌کنند.
فعالین حقوق زنان‌ می‌گویند کارفرمایان گزارش‌های رسمی را دستکاری می‌کنند.


#سرمایه‌داری #استثمار #طبقه_کارگر #زنان_کارگر

@sarkhatism

🔴 بیش از یک میلیون زن از بازار کار رانده شدند


از پاییز ۱۳۹۸ تا پایان ۹ ماهه نخست امسال بیش از یک میلیون زن از بازار کار ایران خارج شده‌اند. از شمار زنان شاغل کاسته و به شمار بیکاران افزوده شده است.
مرکز آمار ایران نرخ بیکاری فصل سوم سال را ۹,۴ درصد اعلام کرد که در مقایسه با فصل قبل – تابستان و پائیز سال گذشته کاهش یافته است. این کاهش اما همانطور که پیشتر مرکز پژوهش‌های مجلس اعلام کرده بود از خروج جویندگان کار از بازار ناشی می‌شود و نه ایجاد مشاغل جدید.
شمار جمعیت فعال اقتصادی در پاییز امسال نسبت به یک سال قبل یک میلیون و ۴۹۰ هزار نفر کمتر شده است. به همین نسبت از جمعیت شاغل نیز کاسته شده است.
نرخ مشارکت اقتصادی در پاییز سال گذشته ۴۴,۳ درصد گزارش شده بود. در ۹ ماه نخست امسال اما نرخ مشارکت به ۴۱,۴ درصد تنزل یافته که به معنای کاهش یک میلیون و ۴۹۰ هزار نفری جمعیت فعال اقتصادی است.
همانند فصل‌های پیشین زنان بازهم سهم بیشتری در خروج اجباری از بازار کار دارند. حدود یک میلیون و ۴۰ هزار نفر از جمعیت زنان فعال اقتصادی کاسته شده است. در همین دوره ۷۷۷ هزار نفر بر شمار زنان بیکار افزوده شده است.
شاخص‌های فصلی بازار کار همچنین نشان می‌دهد در فاصله یک سال گذشته حدود ۵۰۰ هزار نفر به جمعیت بیکاران افزوده شده است.
۲۳۵ هزار زن و ۲۲۱ هزار مرد از پاییز سال قبل تا امسال به جمعیت بیکاران افزوده شدند.
نرخ بیکاری مردان بر اساس اعلام مرکز آمار ۸،۱ درصد، تقریبا نصف این شاخص برای زنان ۱۵،۹ درصد، است.
نرخ اشتغال برای گروه مردان ۶۳,۲ هم نزدیک به پنج برابر این شاخص برای گروه زنان ۱۱,۸ گزارش شده است.
بر اساس برآورد مرکز پژوهش‌های مجلس نرخ بیکاری واقعی حداقل دو نیم برابر نرخ رسمی اعلام شده است. بر بنیاد آمار نهادهای دولتی  همه‌گیری کرونا از اسفند سال قبل  دست‌کم ۱،۵ میلیون شغل را از بین برده است. تنها نیمی از بیکارشدگان بر اثر کرونا مشمول دریافت بیمه بیکاری شناخته شده‌اند.
مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی پیشتر در یک گزارش اعلام کرده بود که جویندگان کار به دلیل دلسردی از یافتن شغل از بازار کار خارج شده‌اند.


#طبقه_کارگر #معیشت_کارگران #زنان_کارگر



@sarkhatism

🔴 زنان در صف اول مبارزه طبقاتی

#سرخط: بیش از سی زن که همسر کارگران شهرداری منطقه ۳ بندرعباس بودند امروز در اعتراض به ۴ ماه حقوق معوقه‌ و عدم پرداخت بیمه‌ی شوهرانشان، تجمع اعتراضی برگزار کردند. این زنان برای جلوگیری از شناسایی و اخراج از کار همسرانشان، خود اقدام به تجمع کردند.
آن‌ها به نمایندگی از ۵۰۰ کارگر شاغل در این شهرداری به میدان آمده‌اند.

#زنان_کارگر
#انقلاب_زنان
#اعتراض_کارگری

@sarkhatism

🔴 دستان پرآبله و روح زخمی زنان کارگر خانگی در کابل
🖊فرزانه عالمی

از متن:
🔸این روایت زندگی زنانی است که در آشفته‌بازار بیکاری و گرسنگی افغانستان در پی تقلای تأمین زندگی است. براساس آمار رسمی، بیکاری زنان در افغانستان گسترده است. اتحادیه کارگران افغانستان می‌گوید برای زنان که معمولا در خانه‌های مردم به‌‌عنوان کارگر خانگی کار می‌کنند، هیچ قانون حمایتی وجود ندارد. حتا برای کار این زنان در قانون کار هیچ حالتی هم پیش‌بینی نشده است. گفته می‌شود زنان کارگر خانگی در کابل با خشونت‌های پنهان زیادی نیز مواجهند. زنان کارگر خانگی که در این گزارش با آن‌ها گفت‌وگو شده مدعی‌اند که در زمان کار با بدرفتاری، بهره‌کشی در مقابل دستمزد ناچیز و محرومیت از تمام حقوق یک کارگر از جمله رعایت‌نشدن ساعت کاری و کار در شرایط نامناسب مواجه بوده‌اند.
🔸او با چشمانی پر از اشک می‌گوید که از کار در خانه‌ها تنها دستانش آبله نبسته، روحش نیز زخمی است: «از یک طرف کار بیش‌ازحد و از طرف دیگر مزد کم. نه دولت از کار ما حمایت می‌کند و نه مردم در مقابل ما مدارا می‌کنند.»
🔸«در این چند سال در خانه‌های زیادی کار کرده‌ام. تحقیر شده‌ام. کار یک هفته را در یک روز سرم انجام داده‌اند. دستمزدم را تکمیل نداده‌اند. تا ناوقت روز گشنه و تشنه کار کرده‌ام. بعضی صاحب خانه تا کار را تمام نکرده‌ام به من غذا و آب نداده‌اند.»
🔸در قانون کار افغانستان فقط برای زنانی که به‌طور رسمی در دفاتر دولتی و شخصی کار می‌کنند، امتیازاتی در نظر گرفته شده است؛ مثلا برای زنان در زمان حمل وضع سه ماه رخصتی و اگر ولادت غیر نرمال باشد ۱۵ روز دیگر بر رخصتی آن‌ها اضافه می‌شود. همچنان زنانی که کودک شیرخوار دارند هر دو ساعت بعد برای آن‌ها وقت داده می‌شود و یا زنان که حمل دارند، آن‌ها را از کارهای شاقه به کاری که سبک‌تر باشد می‌گمارند تا کودکش متضرر نشود. در قانون کار هیچ حالتی برای زنانی که در خانه‌های مردم کار می کنند، پیش‌بینی نشده است.
🔸زنانی که در مقابل مزد در خانه‌های مردم کار می‌کنند، متأسفانه جزو درآمد ناخالص ملی حساب نمی‌شوند. به همین ترتیب مردم کار این زنان را بی‌اهمیت دانسته و دستمزد کمی به آن‌ها می‌دهند... این زنان از امنیت شغلی نیز برخوردار نیستند و چون کار خانگی آن‌ها در یک حوزه خصوصی انجام می‌شود، امنیت آن‌ها نیز موضوع مهمی تلقی نمی‌شود: «خشونت‌هایی که زنان به‌‌عنوان کارگران خانگی با آن روبه‌رویند پنهان است و به همین سبب این زنان مورد خشونت‌های مختلفی قرار می‌گیرند.

متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://bit.ly/3c0B1se

#خشونت_علیه_زنان
#زنان_افغانستان
#زنان_کارگر_خانگی

@sarkhatism

🔴 از شوشتر تا بروجن؛ زنانِ حاشیه‌ها «صدا» ندارند

خبرگزاری ایلنا، اخیرا گزارشی درباره وضعیت زنان کارگر حاشیه‌نشین منتشر کرده است که بخش‌هایی از آن را در ادامه می‌خوانید.

🔺اگر از مناطق شمالی شهرها به سمت جنوب شهر پیش برویم و از کلانشهرها به سمت مناطق روستایی، حوزه‌های پرخطر برای اشتغال زنان را بیشتر می‌بینیم؛ از یکسو اجبار به اشتغال در هر فرصت شغلیِ نصفه نیمه و غیرشایسته است و از سوی دیگر، عدم نظارت بر اشتغال زنان و اجازه ندادن به سازوکارهای سازماندهی‌ست تا زنان بتوانند از آن طریق احقاق حق کنند.

🔺کارگاه‌های غیررسمی بسیاری در حاشیه‌ی شهرها برپا می‌شوند که از نیروی کارِ ارزان زنان به خصوص زنان سرپرست خانوار و حاشیه‌نشین به عنوان ابزار سودجویی بیشتر سود می‌برند.

▫️مریم، یکی از این زنان است که در یک کارگاه سبزی‌پاک‌کنی در حاشیه‌ی تهران در حوالی اسلامشهر به صورت روزمزدی کار می‌کند؛ دستمزد او در صورت اینکه تمام ماه را سر کار بیاید، به پنج میلیون تومان نمی‌رسد؛ نه از بیمه خبری هست و نه از لباس کار و غذا و نه سرویس رفت و آمد دارند.

▫️از خانه پنج صبح با مینی‌بوس می‌روم؛ غذایم معمولاً نان و پنیر است و به خانه که برمی‌گردم هوا تاریک شده؛ دو بچه دارم که مجبورم هر جور شده خرج‌شان را دربیاورم؛ من یک مادر تنها و مستاجر هستم اما هیچ نهاد یا ارگانی به فکر من نیست، حتی یک چهاردیواری ۳۰ متری سهم من نشده...

🔺زنان حاشیه‌ها و شهرستان‌های دورافتاده، مدام در معرض این دست حادثه‌های مرگبار قرار دارند؛ در روزهای انتهایی آذر، حادثه‌ی آتش‌سوزی مینی‌بوس کارگران فصلی زن در بروجنِ چهارمحال و بختیاری، یکی از دلخراش‌ترین حوادث کار در ماه‌ها و سال‌های اخیر بود؛ در این حادثه، شش زن کارگر فصلی، از قماش همان بی‌صدایان که هم روستایی بودند و هم فاقد بیمه، جان خود را از دست دادند؛ از خیل حادثه‌دیدگانِ آن روز، هنوز دو زن با سوختگی بالا در بیمارستان بستری هستند.

🔺مرگ بی‌صدای زنان کارگرِ فصلی و حاشیه‌نشین، اتفاق نادری نیست؛ هشتم شهریور بر اثر برخورد یک دستگاه تریلی با مینی‌بوس حامل کارگران فصلی در محور جاده‌ای شهرک اندیشه و پل کابلی شهر شوشتر در استان خوزستان، ۱۶نفر کشته و ۹نفر مصدوم شدند. جان باختگان این حادثه از کارگران مزرعه کشاورزی بودند که از محل سکونت خود در حال حرکت به محل کار بودند؛ ده نفر از کارگران متوفی، زن بودند؛ همگی زنان سرپرست خانوار و هیچ‌کدام بیمه نداشتند.

#کارگران_زن
#زنان_کارگر
#ایمنی_کار
#مرگ_کارگران

@sarkhatism

🔴 بیانیه‌ی زنان آزادیخواه و برابری‌طلب سنندج ژنو

به مناسبت اول ماه می


امسال در حالی به پیشواز روز جهانی کارگر می‌رویم که دیگر بار دست غارتگر نظام سرمایه از آستین شورای عالی کار بیرون آمده و با تحمیل دستمزد چهار برابر زیر خط فقر ، فلاکت و رنجی طاقت فرسا را بر ما کارگران تحمیل نموده است. نظام بردگی مزدی که تنها به‌فکر انباشت سود و سرمایه از قِبَل دسترنج طبقه کارگر است ما را از برخورداری از حداقلهای یک زندگی در خور شان انسان نیز محروم نموده است.
اول ماه مه امسال می‌تواند تفاوتهای اساسی نسبت به سالهای پیشین داشته باشد و این‌را مدیون خیزش انقلابی شهریور ۱۴۰۱ است که با به‌میدان آمدن وسیع توده‌های تحت ستم و مطرح شدن خواسته‌های برابری طلبانه اعم از ؛ طبقاتی، جنسیتی و... در کف خیابانها ، خونی تازه در رگ جنبش آزادیخواهی و برابری طلبی جاری نمود و در این میان رهبری و نقش پررنگ زنان در این خیزش نشان داد که دیگر زنان به نقش ثانویه و فرعی تحمیل شده بر آنان رضایت نمی‌دهند و در هر تحول و انقلاب اجتماعی نقش پیشرو و پرچم‌دار برای خود قائل هستند.
هم‌داستانی و هم‌سرنوشتی جنبش زنان و جنبش کارگری امری واقعی و غیرقابل انکار  است و با اتحاد و به میدان آمدن زنان طبقه کارگر است که می‌توان در راه آزادی و برابری گام برداشت .
ما زنان آزادیخواه و برابری طلب _ ژنو ضمن گرامی داشت اول ماه مه خواستها و مطالبات زیر را اعلام می‌داریم؛
✓ لغو کلیه قوانین زن ستیزانه و برابری کامل زنان و مردان در کلیه مناسبات اجتماعی اعم از ؛ اجتماع و محل کار هستیم.
✓ جنسیت نباید مانعی در راه پیشرفت و ارتقای زنان در محل کار و اجتماع باشد.
✓ محیط کار امن برای زنان کارگر و برخورد جدی و جرم انگاری با هرگونه تعرض جنسی به زنان در محیط کار
✓ به رسمیت شناختن کار خانگی و داشتن حق بیمه و بازنشستگی برای زنان خانه دار
✓ برخورداری زنان کارگر از امنیت شغلی در زمان بارداری و داشتن حق مرخصی مناسب همراه با حقوق در دوران بارداری
✓ موظف نمودن کارفرما به اعطای حق ویژه مانند مرخصی‌های ساعتی و روزانه به زنان کارگری که دارای کودک خردسال می‌باشند
✓ برچیدن بساط استثمار مضاعف بر روی زنان کارگر شاغل در کارگاههای قالیبافی و تولیدی چندنفره که شامل قانون کار نمی گردند


#زنان_کارگر
#تبعیض_جنسیتی
#روز_جهانی_کارگر
#اتحاد_ستمدیدگان
#کارگران_جهان_متحد_شوید

@sarkhatism

▫️ زنان کارگر و سناریوهای سرمایه‌داری:
▫️ ایدئولوژی‌های سلطه، منافع مشترک و سیاست هم‌بستگی

28 می 2023

نوشته‌ی: چاندرا تالپاد موهانتی
ترجمه‌ی: فرزانه راجی

🔸 «ما رؤیای این را داریم که وقتی سخت کار می‌کنیم بتوانیم لباس مناسب به فرزندانمان بپوشانیم و باز هم کمی وقت و پول برای خودمان باقی بماند. می‌خواهیم وقتی مانند دیگران کار می‌کنیم، رفتار یک‌سانی با ما داشته باشند، و چون شبیه آن‌ها نیستیم ما را تحقیر نکنند. بعد از خود می‌پرسیم ”چگونه می‌توانیم این چیزها را محقق کنیم؟“ و تا الان فقط به دو تا پاسخ ممکن رسیده‌ام: برنده شدن در بخت‌آزمایی یا سازمان‌دهی. چه می‌توانم بگویم جز این‌که هرگز در مورد اعداد خوش‌شانس نبوده‌ام. بنابراین در کتاب خود بگویید: ممکن است طول بکشد که مردم باور کنند شانس ندارند، بنابراین باید سازمان‌دهی کنند! … زیرا تنها راه برای به ‌دست آوردن اندکی قدرت بر زندگی خود این است که آن‌را به‌صورت جمعی و با پشتیبانی سایر افرادی انجام دهید که همان نیازهای شما را دارند.» (ایرما، کارگری فیلیپینی در سیلیکون‌ولی، کالیفرنیا)

🔸 رؤیاهای ایرما در مورد یک زندگی آبرومندانه برای فرزندانش و خودش، تمایل او به دیدن رفتاری برابر و کرامت بر اساس کیفیت و شایستگی کارش، اعتقاد او به این که مبارزه‌ی جمعی وسیله‌ای برای «به دست آوردن اندکی قدرت بر زندگی» خود است، به‌طور خلاصه مبارزات زنان کارگر فقیر را در عرصه‌ی ‌جهان سرمایه‌‌داری به تصویر می‌کشد. در این مقاله می‌خواهم بر استثمار زنان فقیر جهان سوم، بر عاملیت آن‌ها به‌عنوان کارگر، بر منافع مشترک زنان کارگر بر اساس درک موقعیت و نیازهای مشترک، و بر استراتژی‌ها/روش‌های سازمان‌دهی که هدف استوار و نتیجه‌ی آن‌ها دگرگونی زندگی روزمره‌ی زنان کارگر است، به‌طور جدی تمرکز کنم.

🔸 این مقاله موضوعات تحلیلی و سیاسی زیر را در ارتباط با زنان کارگر جهان سوم در عرصه‌ی جهانی برجسته می‌کند: 1) گروه خاصی از زنان کارگر را در تاریخ و در حوزه‌ی عملکرد اقتدار سرمایه‌داری معاصر تشریح و ثبت می‌کند؛ 2) پیوند‌ها و پتانسیلِ هم‌بستگی بین زنان کارگر در سراسر مرزهای دولت-ملت‌ها را بر اساس ابهام‌زدایی از ایدئولوژی مذکرانگاشتنِ کارگر ترسیم می‌کند؛ 3) تعریفی بومی شده از کار زنان جهان سوم به نمایش می‌گذارد که در واقع استراتژی استعمار مجدد سرمایه‌داری جهانی است؛ 4) نشان می‌دهد که زنان به‌عنوان کارگر دارای منافعی مشترک هستند، نه فقط در جهت تحول زندگی کاری‌ و محیط‌هایشان، بلکه در بازتعریف فضاهای خانه به‌گونه‌ای که شغل خانگی به‌عنوان کاری برای کسب معاش به رسمیت شناخته شود نه به‌عنوان فعالیتی مکمل در اوقات فراغت؛ 5) نیاز به دانش رهایی‌بخش فمینیستی را به‌عنوان مبنای سازمان‌دهی فمینیستی و مبارزات جمعی برای عدالت اقتصادی و سیاسی ایده‌آل و بسیار مهم می‌داند؛ 6) تعریفی کاربردی از منافع مشترک زنان کارگر جهان سوم بر مبنای نظریه‌پردازی هویت اجتماعی مشترک زنان جهان سوم به‌عنوان زن/کارگر ارائه می‌کند و در نهایت 7) عادات مقاومت، اشکال مبارزه‌ی جمعی و راه‌بردهای سازمان‌دهی زنان کارگر فقیر جهان سوم را بررسی می‌کند. ایرما درست می‌گوید که «تنها راه برای به‌دست آوردن اندکی قدرت بر زندگی خود این است که این کار را به‌صورت جمعی و با حمایت سایر افرادی انجام دهیم که نیازهای مشترکی با ما دارند.»...

🔹متن کامل این مقاله را در لینک زیر بخوانید:

https://wp.me/p9vUft-3uK

#فمینیسم #جنسیت #زنان_کارگر #سرمایه‌داری
#فرزانه_راجی #چاندرا_تالپاد_موهانتی
👇🏽

🖋@naghd_com