♦️اراده‌ی معطوف به رویا: انسان بدون رویا و امید، انسان مرده است
✍ حسن محدثی‌ی گیلوایی
۲۳ مرداد ۱۴۰۲
انسان بدون امید و بدون رویا و بدون تخیل انسان مرده است. رویا ستارهای است در شبی ظلمانی. نوری که به تو می‌گوید گام بردار و ادامه بده. رویا به ما امید می‌بخشد. هر کسی جهانی دارد و در جهانی زیست می‌کند؛ جهان کوچک یک‌نفره. اگر رویا نداشته باشد، آسمان جهان او سراسر ظلمانی است و اگر امید نداشته باشد، متوقف می‌شود. رویا و امید هم‌چون اکسیژن حیاتی و ضروری اند.
اگر رویا نبود، برده‌ها هرگز زنجیره برده‌گی را نمی‌گسیختند. اگر انسان آرمان‌شهر نمی‌آفرید، تاریخ تکرار زشت گذشته بود. رویا ستارهای است فروزان در شب ظلمانی‌ی زنده‌گی‌ی ما. اگر بنشینی و در زیبایی این رویا خیره شوی و زیر پایت را نگاه نکنی و محتاطانه اما مصمم گام برنداری، زنده‌گی باخته‌ای. اگر چشم به ستاره گام برداری و جلوی پایت را نگاه نکنی، نفله خواهی شد و فریب خیالات فردی و جمعی را خواهی خورد. رویا بپرور اما جلوی پایت را نگاه کن!
رویا ستارهای در شب‌های ظلمانی‌ی زنده‌گی‌ی ما است. امید گرمایی در قلب ما است. ارزش‌ها چراغی روشن بر بام خانه‌ی زنده‌گی اند. هنجارها سقف اند، چشم‌انداز (ویژن) افق برابر ما است. اما واقعیت، آن چیزی است که در برابر گام‌های ما است.
آنان که رویا و امید را نفی می‌کنند، انسان را نمی‌شناسند. ما به چراغ (رویا) و قطب‌نما (ویژن) و کفش (ابزاری برای غلبه بر واقعیت سفت و سخت راه) و قلب (امید) نیاز داریم. در ذهن‌مان رویا بپروریم و قلب‌مان را گرم کنیم، دانش بیاندوزیم، و محتاط (با عقلانیت) اما مصمم (اراده) گام برداریم.
اگر تخیل و رویاهایم نبودند، جهان من کویری زرد و تهی بود. تخیل بزرگ‌ترین ثروت من بود. رویاهایم اگر نبودند آسمان زنده‌گی‌ام چه‌قدر خالی و تیره بود. امیدهایم اگر نبودند، یخ می‌بستم و قلب‌ام پژمرده و فسرده می‌شد.
”من رویایی دارم.”
https://t.me/NashrAasoo/7363
#رویا
#امید
#ارزش
#هنجار
#چشم‌انداز
@NewHasanMohaddesi
✍ حسن محدثی‌ی گیلوایی
۲۳ مرداد ۱۴۰۲
انسان بدون امید و بدون رویا و بدون تخیل انسان مرده است. رویا ستارهای است در شبی ظلمانی. نوری که به تو می‌گوید گام بردار و ادامه بده. رویا به ما امید می‌بخشد. هر کسی جهانی دارد و در جهانی زیست می‌کند؛ جهان کوچک یک‌نفره. اگر رویا نداشته باشد، آسمان جهان او سراسر ظلمانی است و اگر امید نداشته باشد، متوقف می‌شود. رویا و امید هم‌چون اکسیژن حیاتی و ضروری اند.
اگر رویا نبود، برده‌ها هرگز زنجیره برده‌گی را نمی‌گسیختند. اگر انسان آرمان‌شهر نمی‌آفرید، تاریخ تکرار زشت گذشته بود. رویا ستارهای است فروزان در شب ظلمانی‌ی زنده‌گی‌ی ما. اگر بنشینی و در زیبایی این رویا خیره شوی و زیر پایت را نگاه نکنی و محتاطانه اما مصمم گام برنداری، زنده‌گی باخته‌ای. اگر چشم به ستاره گام برداری و جلوی پایت را نگاه نکنی، نفله خواهی شد و فریب خیالات فردی و جمعی را خواهی خورد. رویا بپرور اما جلوی پایت را نگاه کن!
رویا ستارهای در شب‌های ظلمانی‌ی زنده‌گی‌ی ما است. امید گرمایی در قلب ما است. ارزش‌ها چراغی روشن بر بام خانه‌ی زنده‌گی اند. هنجارها سقف اند، چشم‌انداز (ویژن) افق برابر ما است. اما واقعیت، آن چیزی است که در برابر گام‌های ما است.
آنان که رویا و امید را نفی می‌کنند، انسان را نمی‌شناسند. ما به چراغ (رویا) و قطب‌نما (ویژن) و کفش (ابزاری برای غلبه بر واقعیت سفت و سخت راه) و قلب (امید) نیاز داریم. در ذهن‌مان رویا بپروریم و قلب‌مان را گرم کنیم، دانش بیاندوزیم، و محتاط (با عقلانیت) اما مصمم (اراده) گام برداریم.
اگر تخیل و رویاهایم نبودند، جهان من کویری زرد و تهی بود. تخیل بزرگ‌ترین ثروت من بود. رویاهایم اگر نبودند آسمان زنده‌گی‌ام چه‌قدر خالی و تیره بود. امیدهایم اگر نبودند، یخ می‌بستم و قلب‌ام پژمرده و فسرده می‌شد.
”من رویایی دارم.”
https://t.me/NashrAasoo/7363
#رویا
#امید
#ارزش
#هنجار
#چشم‌انداز
@NewHasanMohaddesi
Telegram
Aasoo - آسو
چرا باید از (تقریباً) همه‌چیز قطع امید کرد؟🔻
🔸 حکومت‌های منتخب می‌توانند خودکامه شوند، دموکراسی‌ها می‌توانند فاسد شوند، و ارتش‌های متجاوز معمولاً رفتار خیلی بدی دارند. ما در برابر آنچه نیچه «واقعیتِ سفت و سخت» می‌خوانَد، نه به امید بلکه به «شجاعت در مقابل…
🔸 حکومت‌های منتخب می‌توانند خودکامه شوند، دموکراسی‌ها می‌توانند فاسد شوند، و ارتش‌های متجاوز معمولاً رفتار خیلی بدی دارند. ما در برابر آنچه نیچه «واقعیتِ سفت و سخت» می‌خوانَد، نه به امید بلکه به «شجاعت در مقابل…