#تاریخ_پژوهی

#زهیر_میرکریمی در سلسله گفتگوهایی در #دین_آنلاین به معرفی مختصری از نگرش های روش شناختی به قرآن پرداخته است که بسیار برای مخاطبان راهگشا خواهد بود. بیان وی برای فهم عموم شفاف است و همچنین تمرکزی بر تنش ها و ارتباط مسائل مطرح شده با موضوعات روز از جمله سکولاریسم ایرانی نیز دارد. وی پرسش های مهمی را به اختصار طرح کرده و پیشنهاداتی را درباره قرآن پژوهشی و کاوش تاریخی اسلام ارائه میکند که هم متوجه بیخدایان، مسلمانان سابق و ندانم گرایان است و هم متوجه مسلمانان و یا افرادی است که در تنش با اندیشه اسلامی هستند.
برخورد مسلمانان ایرانی با کتاب #مسیر_پیامبری از #وسمقی از جمله اولین برخوردهای آنان با ادبیات شبه تاریخی-انتقادی در سطح نقد دین بود و یادآور زمانی بود که پلانتینگا، کریگ و دیگر مسیحیان با ادبیات تاریخی آکادمیک برخورد کردند و تلاش کردند نشان دهند انجیل و تاریخ آن فرای هرگونه نقیض معرفتی-تاریخی کماکان معتبر است. این افراد هرچند که در میان مسیحیان محبوب هستند اما اقبالی در میان متخصصان تاریخ پژوهش نیافته اند. اخیرا، برخوردها بر سر حقوق بشر، برده داری و اخلاق همزیستی در انجیل مجددا جان گرفته است و اهمیت تاریخ بار دیگر برای موضوع فلسفه دین محوریت گرفته است. البته آثار مشابه دیگری پیرامون اسلام هم پیش از این در میان ایرانیان بوده اند چنان کتاب 23 سال از علی دشتی و یا تولدی دیگر نوشته شجاع‌الدین شفا اما سطح نوشتار و شناخت وسمقی از اسلام گستردگی بسیار بیشتری به نقد وی میدهد و نقد اسلام را یک مرحله دیگر به نقد تاریخی-طبیعی آن نزدیک تر میکند. متاسفانه اما پاسخ‌ها به وسمقی مطلوب نبود و اهالی رویکردهای تاریخی نیز متاسفانه درباره آن چیزی منتشر نکردند(؟).
وقت ارائه بسیار محدود بود اما دعوت میرکریمی از دیگران در تاریخ پژوهشی «قرآن بدون وحی» کلیدی ترین بیان برای ایجاد مبنای مشترک در الهیات طبیعی و برخوردهای فلسفی بود. امید اینکه وی ارائه خود در اینباره را با گستردگی بیشتری ادامه دهد. فعالیت های وی را همچنین در اینجا دنبال کنید.

#اسلام