@Naeene_Ma
#چهارشنبه_سوری
مراسم چهارشنبه سوری در #نایین
این جشن علی القاعده در شب آخرین روز چهارشنبه سال شمسی به دو شکل خانگی و گروهی برپا می‌شد، جشن خانگی بیشتر از سوی بانوان و دختران انجام می‌گرفت و معروف بود به #کوزه_انداختن . به این نحو که اهالی هر خانه با آتش زدن بوته ای از هیزم و کوزه ای پر از آب که سکه ای هم در آن قرار داشت از پشت بام خانه به درون کوچه می‌انداختند و عقیده داشتند که بلاها و قضایای بعد در کوزه ریخته شده و چون بشکند بلاها دفع می شود و اهالی خانه تا یک سال مصون از بلا و مصیبت می شوند.
بعد از این مراسم جوانان و افراد میانسال و اهل حال در میدان محله خود جمع می شدند و با افروختن خرمنی از آتش و پریدن از روی آن خواسته‌ها و آرزوی خود را با ذکر مطالبی شعرگونه چون :
«غم برو شادی بیا ، محنت برو روزی بیا»
بیان می‌کردند و با پریدن از روی شعله های آتش که به زبان محلی به آن اَلُو می گفتند این چنین خطاب می کردند: «زردی من از تو سرخی تو از من و یا برعکس سرخی تو از من زردی من از تو»
واین جشن و سرور را تا پاسی از شب ادامه می دادند.
بچه‌ها نیز چادری روی خود می انداختند و درب خانه‌های محله را میزدند و در همین حین با قاشقی بر کاسه فلزی میزدند و صاحب خانه ها که به این رسم آشنا بودند با رویی گشاده مقداری آجیل، شیرینی و یا مبلغی پول را داخل ظرف فرد قاشق زن می گذاشتند و این گونه به پیشواز عید باستانی میرفتند و فرا رسیدن عید را مژده میدادند و همه خوشحال بودند، بزرگترها از سخاوت خود و کوچکترها از دریافت مژدگانی.
👌متاسفانه این رسم بسیار زیبا و سنتی چند سالی است که بسیار کمرنگ شده و رو با زوال است، کاش بزرگترها بچه ها را دوباره تشویق به آیین سنتی کنند تا دوباره رنگ و بوی دوستی و شادی همگانی شهر را جلا دهد و به فراموشی سپرده نشود. 🙏
🌷همراه گرانمهر ما باشید در یادآوری آیین های سنتی و پسندیده❤️
#آئین_سنتی #قاشق_زنی
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
#چهارشنبه_سوری
مراسم چهارشنبه سوری در #نایین
این جشن علی القاعده در شب آخرین روز چهارشنبه سال شمسی به دو شکل خانگی و گروهی برپا می‌شد، جشن خانگی بیشتر از سوی بانوان و دختران انجام می‌گرفت و معروف بود به #کوزه_انداختن . به این نحو که اهالی هر خانه با آتش زدن بوته ای از هیزم و کوزه ای پر از آب که سکه ای هم در آن قرار داشت از پشت بام خانه به درون کوچه می‌انداختند و عقیده داشتند که بلاها و قضایای بعد در کوزه ریخته شده و چون بشکند بلاها دفع می شود و اهالی خانه تا یک سال مصون از بلا و مصیبت می شوند.
بعد از این مراسم جوانان و افراد میانسال و اهل حال در میدان محله خود جمع می شدند و با افروختن خرمنی از آتش و پریدن از روی آن خواسته‌ها و آرزوی خود را با ذکر مطالبی شعرگونه چون :
«غم برو شادی بیا ، محنت برو روزی بیا»
بیان می‌کردند و با پریدن از روی شعله های آتش که به زبان محلی به آن اَلُو می گفتند این چنین خطاب می کردند: «زردی من از تو سرخی تو از من و یا برعکس سرخی تو از من زردی من از تو»
واین جشن و سرور را تا پاسی از شب ادامه می دادند.
بچه‌ها نیز چادری روی خود می انداختند و درب خانه‌های محله را میزدند و در همین حین با قاشقی بر کاسه فلزی میزدند و صاحب خانه ها که به این رسم آشنا بودند با رویی گشاده مقداری آجیل، شیرینی و یا مبلغی پول را داخل ظرف فرد قاشق زن می گذاشتند و این گونه به پیشواز عید باستانی میرفتند و فرا رسیدن عید را مژده میدادند و همه خوشحال بودند، بزرگترها از سخاوت خود و کوچکترها از دریافت مژدگانی.
👌متاسفانه این رسم بسیار زیبا و سنتی چند سالی است که بسیار کمرنگ شده و رو با زوال است، کاش بزرگترها بچه ها را دوباره تشویق به آیین سنتی کنند تا دوباره رنگ و بوی دوستی و شادی همگانی شهر را جلا دهد و به فراموشی سپرده نشود. 🙏
🌷همراه گرانمهر ما باشید در یادآوری آیین های سنتی و پسندیده❤️
#آئین_سنتی #قاشق_زنی
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
@Naeene_Ma
#چهارشنبه_سوری
مراسم چهارشنبه سوری در #نایین
این جشن علی القاعده در شب آخرین روز چهارشنبه سال شمسی به دو شکل خانگی و گروهی برپا می‌شد، جشن خانگی بیشتر از سوی بانوان و دختران انجام می‌گرفت و معروف بود به #کوزه_انداختن . به این نحو که اهالی هر خانه با آتش زدن بوته ای از هیزم و کوزه ای پر از آب که سکه ای هم در آن قرار داشت از پشت بام خانه به درون کوچه می‌انداختند و عقیده داشتند که بلاها و قضایای بعد در کوزه ریخته شده و چون بشکند بلاها دفع می شود و اهالی خانه تا یک سال مصون از بلا و مصیبت می شوند.
بعد از این مراسم جوانان و افراد میانسال و اهل حال در میدان محله خود جمع می شدند و با افروختن خرمنی از آتش و پریدن از روی آن خواسته‌ها و آرزوی خود را با ذکر مطالبی شعرگونه چون :
«غم برو شادی بیا ، محنت برو روزی بیا»
بیان می‌کردند و با پریدن از روی شعله های آتش که به زبان محلی به آن اَلُو می گفتند این چنین خطاب می کردند: «زردی من از تو سرخی تو از من و یا برعکس سرخی تو از من زردی من از تو»
واین جشن و سرور را تا پاسی از شب ادامه می دادند.
بچه‌ها نیز چادری روی خود می انداختند و درب خانه‌های محله را میزدند و در همین حین با قاشقی بر کاسه فلزی میزدند و صاحب خانه ها که به این رسم آشنا بودند با رویی گشاده مقداری آجیل، شیرینی و یا مبلغی پول را داخل ظرف فرد قاشق زن می گذاشتند و این گونه به پیشواز عید باستانی میرفتند و فرا رسیدن عید را مژده میدادند و همه خوشحال بودند، بزرگترها از سخاوت خود و کوچکترها از دریافت مژدگانی.
👌متاسفانه این رسم بسیار زیبا و سنتی چند سالی است که بسیار کمرنگ شده و رو با زوال است، کاش بزرگترها فرزندانشان را تشویق به آیین سنتی کنند تا دوباره رنگ و بوی دوستی و شادی همگانی شهر را جلا دهد و به فراموشی سپرده نشود. 🙏
🌷همراه گرانمهر ما باشید در یادآوری آیین های سنتی و پسندیده❤️
#آئین_سنتی #قاشق_زنی
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
#چهارشنبه_سوری
مراسم چهارشنبه سوری در #نایین
این جشن علی القاعده در شب آخرین روز چهارشنبه سال شمسی به دو شکل خانگی و گروهی برپا می‌شد، جشن خانگی بیشتر از سوی بانوان و دختران انجام می‌گرفت و معروف بود به #کوزه_انداختن . به این نحو که اهالی هر خانه با آتش زدن بوته ای از هیزم و کوزه ای پر از آب که سکه ای هم در آن قرار داشت از پشت بام خانه به درون کوچه می‌انداختند و عقیده داشتند که بلاها و قضایای بعد در کوزه ریخته شده و چون بشکند بلاها دفع می شود و اهالی خانه تا یک سال مصون از بلا و مصیبت می شوند.
بعد از این مراسم جوانان و افراد میانسال و اهل حال در میدان محله خود جمع می شدند و با افروختن خرمنی از آتش و پریدن از روی آن خواسته‌ها و آرزوی خود را با ذکر مطالبی شعرگونه چون :
«غم برو شادی بیا ، محنت برو روزی بیا»
بیان می‌کردند و با پریدن از روی شعله های آتش که به زبان محلی به آن اَلُو می گفتند این چنین خطاب می کردند: «زردی من از تو سرخی تو از من و یا برعکس سرخی تو از من زردی من از تو»
واین جشن و سرور را تا پاسی از شب ادامه می دادند.
بچه‌ها نیز چادری روی خود می انداختند و درب خانه‌های محله را میزدند و در همین حین با قاشقی بر کاسه فلزی میزدند و صاحب خانه ها که به این رسم آشنا بودند با رویی گشاده مقداری آجیل، شیرینی و یا مبلغی پول را داخل ظرف فرد قاشق زن می گذاشتند و این گونه به پیشواز عید باستانی میرفتند و فرا رسیدن عید را مژده میدادند و همه خوشحال بودند، بزرگترها از سخاوت خود و کوچکترها از دریافت مژدگانی.
👌متاسفانه این رسم بسیار زیبا و سنتی چند سالی است که بسیار کمرنگ شده و رو با زوال است، کاش بزرگترها فرزندانشان را تشویق به آیین سنتی کنند تا دوباره رنگ و بوی دوستی و شادی همگانی شهر را جلا دهد و به فراموشی سپرده نشود. 🙏
🌷همراه گرانمهر ما باشید در یادآوری آیین های سنتی و پسندیده❤️
#آئین_سنتی #قاشق_زنی
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
برگزاری چهارشنبه سوری، که در همه شهرها و روستاهای ایران سراغ داریم، بدین صورت است که شب آخرین چهارشنبه سال ( یعنی نزدیک غروب آفتاب روز سه شنبه )، بیرون از خانه، جلو در، در فضایی مناسب، آتشی می افروزند، و اهل خانه، زن و مرد و کودک از روی آتش می پرند و با گفتن : ” زردی من از تو، سرخی تو از من “، بیماری ها و ناراحتی ها و نگرانی های سال کهنه را به آتش می سپارند، تا سال نو را با آسودگی و شادی آغاز کنند
اسفند دود کردن و آجیل خوردن، فال گرفتن، ” فال گوش ” ( در کوی و گذر به حرف عابران گوش دادن و از مضمون آن ها برای نیت خود تفاًول زدن. ) و ” قاشق زنی ” ( معمولا زنان روی خود را می پوشانند و با قاشق، یا کلید به خانه ها در می زنند، صاحب خانه شیرینی، میوه و یا پول در ظرف آنها می گذارد. ) نیز از باورها و رسم هایی است که، هنوز به کلی فراموش نشده است
تاریخ ایران باستان پر از جشن هایی است که همگی بر پایه نگاه پیشینیان ، دارای فلسفه اند.
امروزه تنها « جشن سوری » ، معروف به « چهارشنبه سوری » و نیز « جشن سده » برایمان به یادگار مانده است و درباره جشن های فراموش شده ی آتش ، به « آذرگان » در نهم آذر ماه و « شهریورگان » یا « آذر جشن » می توان اشاره داشت .
آتش نزد ایرانیان نماد روشنی ، پاکی ، طراوت ، سازندگی ، زندگی ، تندرستی و در پایان بارزترین نماد خداوند در روی زمین است .
چهارشنبه سوری در فرهنگ پارسی به عنوان مقدمه و پیش درآمد عید نوروز نیز شناخته شده است که هماره در طول تاریخ، قبل از فرا رسیدن سال نو و تحویل نوروز برپا می شده و هنوز هم در بین اقوام و شهروندان ایرانی از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است.
آتش در نظر ایرانیان مظهر روشنی ، پاکی، طراوت، سازندگی، سلامت و تندرستی است، بیماری ها، زشتی ها ، بدی ها و همه آفات در عرصه تاریکی و ظلمت جای دارند و به همین علت اهریمن مظهر تیرگی و جایگاه او تاریکی است
اجرای سنتهای قدیم باید در شرایطی برگزار شود که به اصل آن خدشه وارد نکند اما متاسفانه برخی از افراد با به کارگیری موادی که علاوه بر آلودگی صوتی ، خطرات جانی را نیز به همراه دارد خاطرات این شب را تیره میکنند.
بهتر است بگوییم، کسانی که با منفجر کردن ترقه و پراکندن آتش سلامتی مردم را هدف می گیرند، با تن دادن به رفتاری آمیخته به هرج و مرج روحی، آیین چهارشنبه سوری را تحریف کرده اند.
#چهارشنبه_سوری
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
اسفند دود کردن و آجیل خوردن، فال گرفتن، ” فال گوش ” ( در کوی و گذر به حرف عابران گوش دادن و از مضمون آن ها برای نیت خود تفاًول زدن. ) و ” قاشق زنی ” ( معمولا زنان روی خود را می پوشانند و با قاشق، یا کلید به خانه ها در می زنند، صاحب خانه شیرینی، میوه و یا پول در ظرف آنها می گذارد. ) نیز از باورها و رسم هایی است که، هنوز به کلی فراموش نشده است
تاریخ ایران باستان پر از جشن هایی است که همگی بر پایه نگاه پیشینیان ، دارای فلسفه اند.
امروزه تنها « جشن سوری » ، معروف به « چهارشنبه سوری » و نیز « جشن سده » برایمان به یادگار مانده است و درباره جشن های فراموش شده ی آتش ، به « آذرگان » در نهم آذر ماه و « شهریورگان » یا « آذر جشن » می توان اشاره داشت .
آتش نزد ایرانیان نماد روشنی ، پاکی ، طراوت ، سازندگی ، زندگی ، تندرستی و در پایان بارزترین نماد خداوند در روی زمین است .
چهارشنبه سوری در فرهنگ پارسی به عنوان مقدمه و پیش درآمد عید نوروز نیز شناخته شده است که هماره در طول تاریخ، قبل از فرا رسیدن سال نو و تحویل نوروز برپا می شده و هنوز هم در بین اقوام و شهروندان ایرانی از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است.
آتش در نظر ایرانیان مظهر روشنی ، پاکی، طراوت، سازندگی، سلامت و تندرستی است، بیماری ها، زشتی ها ، بدی ها و همه آفات در عرصه تاریکی و ظلمت جای دارند و به همین علت اهریمن مظهر تیرگی و جایگاه او تاریکی است
اجرای سنتهای قدیم باید در شرایطی برگزار شود که به اصل آن خدشه وارد نکند اما متاسفانه برخی از افراد با به کارگیری موادی که علاوه بر آلودگی صوتی ، خطرات جانی را نیز به همراه دارد خاطرات این شب را تیره میکنند.
بهتر است بگوییم، کسانی که با منفجر کردن ترقه و پراکندن آتش سلامتی مردم را هدف می گیرند، با تن دادن به رفتاری آمیخته به هرج و مرج روحی، آیین چهارشنبه سوری را تحریف کرده اند.
#چهارشنبه_سوری
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
امروز ، سه‌شنبه: #بهرام_شید
۲۲ اسپند ماہ ۱۴۰۲خورشیدی
شب چهارشنبه سوری
چهارشنبه‌سوری که با نام‌های جشن چهارشنبه پایان سال و شب چهارشنبه سرخ نیز شناخته شده، یکی از جشنهای ایرانی است که در شب واپسین چهارشنبه سال "از غروب سه‌شنبه" برگزار می‌شود و اولین جشن از مجموعه جشن‌ها و مناسبت‌های نوروزی است.
این جشن در نزد ایرانیان پیش از اسلام در روز خاصی انجام نمی‌گرفت و معمولاً در اواخر زمستان در حالی که زمین درحال گرم شدن بود انجام می‌شد، ولی پس از اسلام و حمله اعراب، این جشن به آخرین چهارشنبه سال موکول می‌شد. زیرا چهارشنبه در نزد اعراب روزی نحس و شوم بود.
واژه «چهارشنبه‌سوری» از دو واژه چهارشنبه — نام یکی از روزهای هفته — و سور به معنای جشن و شادی ساخته شده است. برابر آیین باستان، در این روز آتش بزرگی برافروخته می‌شود که تا صبح زود و برآمدن خورشید، روشن نگه داشته می‌شود. این آتش معمولاً در بعدازظهر زمانی که مردم آتش روشن میکنند و از روی آن می‌پرند، آغاز می‌شود و در زمان پریدن می‌خوانند: «زردی من از تو، سرخی تو از من». این جمله نشانگر مراسمی برای تطهیر و پاک‌سازی است که واژه «سوری» به معنی «سرخ» به آن اشاره دارد. به بیان دیگر مردم خواهان آن هستند که آتش تمام رنگ پریدگی و زردی، بیماری و مشکلاتشان را بگیرد و بجای آن سرخی و گرمی و نیرو به آنها بدهد. چهارشنبه‌سوری جشنی نیست که وابسته به‌دین یا قومیت افراد باشد و در میان بیشتر ایرانیان رواج دارد.
یکی از جشنهای آتش که در ایران باستان برای پیش درآمد یا پیشواز نوروز برگزار می‌شده و آمیزه‌ای از چند آیین گوناگون است، جشن سوری بوده است. سوری به یک معنی سرخی است و اشاره به سرخی آتشی است که در این روز می‌افروخته‌اند. در تاریخ بخارا آمده‌است: «چون امیر سدید منصوربن نوح به ملک نشست، هنوز سال تمام نشده بود که در شب سوری چنان‌که عادت قدیم است آتشی عظیم افروختند.» این آتش را در شب سوری که هم‌زمان با روزهای «بهیژک» یا «پنچه دزدیده» بود برای گریزاندن سرما و فراخوانی گرما، آن‌هم بیشتر بر روی بامها می‌افروختند که هم شگون داشته و هم به‌باور پیشینیان، تنوره آتش و دود بر بامها، فروهر درگذشتگان را به خانه‌های خود رهنمون می‌کرده است.
به‌دیگر سخن این آتش‌افروزی بر بام خانه‌ها، آخرین گام از آیین‌های «گاهنبار پنجه» یا ده روز پایان سال است. این ده روز را ده روز فروردیان یا فروردیگان می‌گویند که دربرگیرنده پنجه کوچک "پنج روز نخست -اشتاد روز تا اناران- از ماه اسفند در گاهشماری زرتشتی، برابر با بیست و پنجم اسفند ماه بنا به گاهشمار رسمی کشور" و پنجه بزرگ "پنجه دزدیه، پنج روز پایان سال" است.
چند روز پیش از نوروز مردمانی به‌نام آتش‌افروزان که پیام‌آور این جشن اهورایی بودند به‌شهرها و روستاها میرفتند تا مردم را برای این آیین آماده کنند. آتش‌افروزان، زنان و مردانی هنرمند بودند که با برگزاری نمایشهای خیابانی، دست افشانی‌ها، سرودها و آوازهای شورانگیز به‌سرگرم کردن و خشنود ساختن مردمان می‌پرداختند؛ آنها از هفت روز پیش از نوروز تا دوهفته پس از نوروز با پدید آمدن تاریکی شامگاه، در تمامی جایهای شهر و ده آتش می‌افروختند و آن را تا برآمدن خورشید روشن نگاه می‌داشتند. این آتش، نماد و نشانه نیروی مهر و نور و دوستی بود. هدف آتش‌افروزان برگرداندن نیروی فزاینده و نیک به مردمان برای چیره شدن بر غم و افسردگی بود. همین هدف مهمترین دلیل برپایی جشن سده در میانه زمستان هم هست
👌هم‌میهنان گرامی:
پاسداشت سنتهای خوب باستانی نیکوست، اما رفتار نابجا و زیاده‌روی‌ها، نادرست و ناپسند است
در بزرگداشت مراسم چهارشنبه‌سوری، چه نیکوست که همچنان کردار نیاکان‌مان را داشته باشیم و از سرگرمی‌های خطرناک که سبب سوختن و آسیب به جانمان است خودداری کنیم.
🔥با آرزوی پیروزی و شادمانی🔥
#جشنهای_باستانی
#جشن_سوری
#چهارشنبه_سوری
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
۲۲ اسپند ماہ ۱۴۰۲خورشیدی
شب چهارشنبه سوری
چهارشنبه‌سوری که با نام‌های جشن چهارشنبه پایان سال و شب چهارشنبه سرخ نیز شناخته شده، یکی از جشنهای ایرانی است که در شب واپسین چهارشنبه سال "از غروب سه‌شنبه" برگزار می‌شود و اولین جشن از مجموعه جشن‌ها و مناسبت‌های نوروزی است.
این جشن در نزد ایرانیان پیش از اسلام در روز خاصی انجام نمی‌گرفت و معمولاً در اواخر زمستان در حالی که زمین درحال گرم شدن بود انجام می‌شد، ولی پس از اسلام و حمله اعراب، این جشن به آخرین چهارشنبه سال موکول می‌شد. زیرا چهارشنبه در نزد اعراب روزی نحس و شوم بود.
واژه «چهارشنبه‌سوری» از دو واژه چهارشنبه — نام یکی از روزهای هفته — و سور به معنای جشن و شادی ساخته شده است. برابر آیین باستان، در این روز آتش بزرگی برافروخته می‌شود که تا صبح زود و برآمدن خورشید، روشن نگه داشته می‌شود. این آتش معمولاً در بعدازظهر زمانی که مردم آتش روشن میکنند و از روی آن می‌پرند، آغاز می‌شود و در زمان پریدن می‌خوانند: «زردی من از تو، سرخی تو از من». این جمله نشانگر مراسمی برای تطهیر و پاک‌سازی است که واژه «سوری» به معنی «سرخ» به آن اشاره دارد. به بیان دیگر مردم خواهان آن هستند که آتش تمام رنگ پریدگی و زردی، بیماری و مشکلاتشان را بگیرد و بجای آن سرخی و گرمی و نیرو به آنها بدهد. چهارشنبه‌سوری جشنی نیست که وابسته به‌دین یا قومیت افراد باشد و در میان بیشتر ایرانیان رواج دارد.
یکی از جشنهای آتش که در ایران باستان برای پیش درآمد یا پیشواز نوروز برگزار می‌شده و آمیزه‌ای از چند آیین گوناگون است، جشن سوری بوده است. سوری به یک معنی سرخی است و اشاره به سرخی آتشی است که در این روز می‌افروخته‌اند. در تاریخ بخارا آمده‌است: «چون امیر سدید منصوربن نوح به ملک نشست، هنوز سال تمام نشده بود که در شب سوری چنان‌که عادت قدیم است آتشی عظیم افروختند.» این آتش را در شب سوری که هم‌زمان با روزهای «بهیژک» یا «پنچه دزدیده» بود برای گریزاندن سرما و فراخوانی گرما، آن‌هم بیشتر بر روی بامها می‌افروختند که هم شگون داشته و هم به‌باور پیشینیان، تنوره آتش و دود بر بامها، فروهر درگذشتگان را به خانه‌های خود رهنمون می‌کرده است.
به‌دیگر سخن این آتش‌افروزی بر بام خانه‌ها، آخرین گام از آیین‌های «گاهنبار پنجه» یا ده روز پایان سال است. این ده روز را ده روز فروردیان یا فروردیگان می‌گویند که دربرگیرنده پنجه کوچک "پنج روز نخست -اشتاد روز تا اناران- از ماه اسفند در گاهشماری زرتشتی، برابر با بیست و پنجم اسفند ماه بنا به گاهشمار رسمی کشور" و پنجه بزرگ "پنجه دزدیه، پنج روز پایان سال" است.
چند روز پیش از نوروز مردمانی به‌نام آتش‌افروزان که پیام‌آور این جشن اهورایی بودند به‌شهرها و روستاها میرفتند تا مردم را برای این آیین آماده کنند. آتش‌افروزان، زنان و مردانی هنرمند بودند که با برگزاری نمایشهای خیابانی، دست افشانی‌ها، سرودها و آوازهای شورانگیز به‌سرگرم کردن و خشنود ساختن مردمان می‌پرداختند؛ آنها از هفت روز پیش از نوروز تا دوهفته پس از نوروز با پدید آمدن تاریکی شامگاه، در تمامی جایهای شهر و ده آتش می‌افروختند و آن را تا برآمدن خورشید روشن نگاه می‌داشتند. این آتش، نماد و نشانه نیروی مهر و نور و دوستی بود. هدف آتش‌افروزان برگرداندن نیروی فزاینده و نیک به مردمان برای چیره شدن بر غم و افسردگی بود. همین هدف مهمترین دلیل برپایی جشن سده در میانه زمستان هم هست
👌هم‌میهنان گرامی:
پاسداشت سنتهای خوب باستانی نیکوست، اما رفتار نابجا و زیاده‌روی‌ها، نادرست و ناپسند است
در بزرگداشت مراسم چهارشنبه‌سوری، چه نیکوست که همچنان کردار نیاکان‌مان را داشته باشیم و از سرگرمی‌های خطرناک که سبب سوختن و آسیب به جانمان است خودداری کنیم.
🔥با آرزوی پیروزی و شادمانی🔥
#جشنهای_باستانی
#جشن_سوری
#چهارشنبه_سوری
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma