@Naeene_Ma
#مساجدتاریخی_نائین
مساجدمحلّهٔ #باب_المسجد :مسجد جامع نائین،که درحکومت دیلمیان ساخته شده و قبلا آتشکده زرتشتیان بوده است. مسجد حاج مؤمن که روبروی حمّام سُکّان قرار دارد.
مساجدمحلّهٔ #کلوان :این محلّه ۵مسجدداردبه نامهای؛ صوفی، نوری، حسینیه، پیر و فصیحی که اکثرا خراب و بلااستفاده هستند تنها مسجد بزرگِ محلّه بنام قدیمان یا مسجد جامع عَتیق است ودر ضلع شرقی صحن قرار دارد که میگویند قدمت آن بیشتر از مسجد جامع است.
مساجدمحلّهٔ #نوآباد :بزرگترین مسجد محلّه مسجد خواجه است که در انتهای بازار نائین قرار دارد و قدمتش به سال۱۱۶۸ قمری میرسد. مسجد امام حسین، که جنب حمّام محّله قرار دارد.
مساجدمحلّهٔ #سرای_نو :مسجد سَکساکی، بزرگترین مسجد محلّه وفاقد صحن میباشد که بالای محراب آن مُقَرنَس کاری مختصری دیده می‌شود. مسجد پیر، اطاقکی در یکی از بن بستهای محله که مقبره ای در آنجاست. مسجد رفیعا، که با احداث خیابان طبا در دهه ۴۰تخریب شد. مسجد جامع علی بخش، که روبروی مسجد بابا عبدالله واقع شده است.
مساجدمحلّهٔ #کوی_سنگ :مسجد بابا عبدالله، مربوط به دورهٔ مغول در۷۰۰ سال پیش ساخته شده است. مسجد امام رضا، مسجد کوچکی است جنب حمام محلّه باقدمت بیش از ۷۰۰سال. مسجد حضرت فاطمه، که نمازخانه ای است و بانوان در آنجا سفره پهن میکنند.
مساجدمحلّهٔ #چهل_دختران :مسجد شیخ مغربی، داخل بازار بعد از صحن حسینیّه قرار گرفته و مزار شیخ مغربی درآنجا قرار دارد. مسجد حسینیّه، مسجد کوچکی است که درب ورودی آن در یکی از صُفه های میدان قرار دارد. مسجد یا گور چهل دختر، که قبلا یکی از صُفه های صحن بود و فقط زنها حق ورود به آنجا را دارند.
مساجدمحلّهٔ #پنجاهه :مسجد میرزا عباس، که در راسته کوچه چهارسوق دوم بازار قرار دارد. مسجد حاج ماشالله، که بصورت اطاقکی است برای نماز فرادی. مسجد آقا، که جنب آب انبارِ آقا قرار دارد. مسجد ملّا ذوالفقار، که فقط قسمت زنانه آن باقی مانده است. مسجد ابوریحانه، باقدمت ۴۰۰سال در کوچه پشت میدان واقع شده ودرب ورودی آن زیرِ ساباط میدان قرار دارد. مسجد ملّاتقی، اطاقکی با سقف گنبدی چهار طاقی است که درسالهای اخیر مرمّت شده است. مسجد میرحاج حسین، که روی درب آن تاریخ ۱۲۰۲نوشته شده است. مسجد صاحب الزّمان جدید، که در انتهای کوچه بَلکو حد فاصل پنجاهه و نوآباد واقع شده‌است. مسجد«کَـه محمّد»، که اکنون تبدیل به قطعه زمینی درپشت سقّاخانهٔ محلّه شده است. مسجد صاحب الزّمان قدیم، که خارج از محلّه در کوچه اوّل چهارسوق به طرف کوچهٔ مسجد بابا عبدالله واقع شده‌است.
👈اینستاگرام نائین ما: naeene.ma
🆔 @Naeene_Ma
#مساجدتاریخی_نائین
مساجدمحلّهٔ #باب_المسجد :مسجد جامع نائین،که درحکومت دیلمیان ساخته شده و قبلا آتشکده زرتشتیان بوده است. مسجد حاج مؤمن که روبروی حمّام سُکّان قرار دارد.
مساجدمحلّهٔ #کلوان :این محلّه ۵مسجدداردبه نامهای؛ صوفی، نوری، حسینیه، پیر و فصیحی که اکثرا خراب و بلااستفاده هستند تنها مسجد بزرگِ محلّه بنام قدیمان یا مسجد جامع عَتیق است ودر ضلع شرقی صحن قرار دارد که میگویند قدمت آن بیشتر از مسجد جامع است.
مساجدمحلّهٔ #نوآباد :بزرگترین مسجد محلّه مسجد خواجه است که در انتهای بازار نائین قرار دارد و قدمتش به سال۱۱۶۸ قمری میرسد. مسجد امام حسین، که جنب حمّام محّله قرار دارد.
مساجدمحلّهٔ #سرای_نو :مسجد سَکساکی، بزرگترین مسجد محلّه وفاقد صحن میباشد که بالای محراب آن مُقَرنَس کاری مختصری دیده می‌شود. مسجد پیر، اطاقکی در یکی از بن بستهای محله که مقبره ای در آنجاست. مسجد رفیعا، که با احداث خیابان طبا در دهه ۴۰تخریب شد. مسجد جامع علی بخش، که روبروی مسجد بابا عبدالله واقع شده است.
مساجدمحلّهٔ #کوی_سنگ :مسجد بابا عبدالله، مربوط به دورهٔ مغول در۷۰۰ سال پیش ساخته شده است. مسجد امام رضا، مسجد کوچکی است جنب حمام محلّه باقدمت بیش از ۷۰۰سال. مسجد حضرت فاطمه، که نمازخانه ای است و بانوان در آنجا سفره پهن میکنند.
مساجدمحلّهٔ #چهل_دختران :مسجد شیخ مغربی، داخل بازار بعد از صحن حسینیّه قرار گرفته و مزار شیخ مغربی درآنجا قرار دارد. مسجد حسینیّه، مسجد کوچکی است که درب ورودی آن در یکی از صُفه های میدان قرار دارد. مسجد یا گور چهل دختر، که قبلا یکی از صُفه های صحن بود و فقط زنها حق ورود به آنجا را دارند.
مساجدمحلّهٔ #پنجاهه :مسجد میرزا عباس، که در راسته کوچه چهارسوق دوم بازار قرار دارد. مسجد حاج ماشالله، که بصورت اطاقکی است برای نماز فرادی. مسجد آقا، که جنب آب انبارِ آقا قرار دارد. مسجد ملّا ذوالفقار، که فقط قسمت زنانه آن باقی مانده است. مسجد ابوریحانه، باقدمت ۴۰۰سال در کوچه پشت میدان واقع شده ودرب ورودی آن زیرِ ساباط میدان قرار دارد. مسجد ملّاتقی، اطاقکی با سقف گنبدی چهار طاقی است که درسالهای اخیر مرمّت شده است. مسجد میرحاج حسین، که روی درب آن تاریخ ۱۲۰۲نوشته شده است. مسجد صاحب الزّمان جدید، که در انتهای کوچه بَلکو حد فاصل پنجاهه و نوآباد واقع شده‌است. مسجد«کَـه محمّد»، که اکنون تبدیل به قطعه زمینی درپشت سقّاخانهٔ محلّه شده است. مسجد صاحب الزّمان قدیم، که خارج از محلّه در کوچه اوّل چهارسوق به طرف کوچهٔ مسجد بابا عبدالله واقع شده‌است.
👈اینستاگرام نائین ما: naeene.ma
🆔 @Naeene_Ma
@Naeene_Ma
#صنعت_نایین
رنگرزی یا صباغی
در اواخر دوران #قاجار و اوایل حکومت #پهلوی لباس اکثر مردم بخصوص رعایا خلاصه میشد به یک تنبان بنددار و یک پیراهن و یک لباده از جنس کرباس که مردم #نایین نیز به همین طریق لباس می پوشیدند.
کرباس در کارگاههای خانگی توسط زنان و در سردابه های عمومی که بیشتر در محلات #گودالو و #چهل_دختران قرار داشت بوسیله مردان بافته میشد. کرباس از جنس الیاف پنبه و رنگ اصلی آن سفید و به همین جهت برای تنوع رنگ گاهی آنرا به رنگهای نیلی، قهوه‌ای و لیمویی در می آوردند. برای این تغییرات نیاز به استاد رنگرز، کارگاه، کوره و پاتیل بود که این مهم را عده‌ای از اهالی #سرانو از جمله استاد محمد علی و استاد باقر و استاد جلیل به عهده داشتند، آنان برای رنگ آمیزی بافته های مردم از رنگهای رایج زمان و گیاهی چون ریشه روناس، پوست گردو و اسپرک استفاده میکردند. این شغل نیز مانند شغلهای سنتی دیگر در #نائین_ما جایی و نامی ندارد. البته نباید آنرا با کارگاههای رنگرزی پشم قالی مربوط ساخت بلکه منظور، کارگاههایی است که سابقأ برای رنگرزی الیاف و پارچه‌های نخی اختصاص داشت.
در راسته #بازار_قدیم شهر سه کارگاه رنگرزی و چند کارگاه در درون محلات #سرای_نو و #نوگاباد دایر و فعال بود. در پایان مشاغلی چون نمد مالی، کلاه دوزی، گلیم بافی، ندافی، گیوه دوزی، سراجی، عصاری، خراطی، گرمابه داری نیز روزگاری در این شهر وجود داشته و عده‌ای به این مشاغل سرگرم بوده اند و استادان ماهری در هر یک از این حرفه ها بوده اند که گمنام زیسته و گمنام مرده اند و در هیچ کجا نامی و یادی از آنها نیست و نمی شنویم و همچنان که خود رفته‌اند ، بیشتر این کسب و هنرها نیز رفته است.
✍استاد حسین میرزابیگی نایینی
👌کاش مسئولین مربوطه بخصوص میراث فرهنگی در راستای معرفی این مشاغل به آیندگان و گردشگران واحداث کارگاههای ذکر شده حداقل به صورت نمادین در #نائین #شهر_هزاره_های_تاریخی اقداماتی جدی را انجام دهند.
#فرهنگ_نایین
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
#صنعت_نایین
رنگرزی یا صباغی
در اواخر دوران #قاجار و اوایل حکومت #پهلوی لباس اکثر مردم بخصوص رعایا خلاصه میشد به یک تنبان بنددار و یک پیراهن و یک لباده از جنس کرباس که مردم #نایین نیز به همین طریق لباس می پوشیدند.
کرباس در کارگاههای خانگی توسط زنان و در سردابه های عمومی که بیشتر در محلات #گودالو و #چهل_دختران قرار داشت بوسیله مردان بافته میشد. کرباس از جنس الیاف پنبه و رنگ اصلی آن سفید و به همین جهت برای تنوع رنگ گاهی آنرا به رنگهای نیلی، قهوه‌ای و لیمویی در می آوردند. برای این تغییرات نیاز به استاد رنگرز، کارگاه، کوره و پاتیل بود که این مهم را عده‌ای از اهالی #سرانو از جمله استاد محمد علی و استاد باقر و استاد جلیل به عهده داشتند، آنان برای رنگ آمیزی بافته های مردم از رنگهای رایج زمان و گیاهی چون ریشه روناس، پوست گردو و اسپرک استفاده میکردند. این شغل نیز مانند شغلهای سنتی دیگر در #نائین_ما جایی و نامی ندارد. البته نباید آنرا با کارگاههای رنگرزی پشم قالی مربوط ساخت بلکه منظور، کارگاههایی است که سابقأ برای رنگرزی الیاف و پارچه‌های نخی اختصاص داشت.
در راسته #بازار_قدیم شهر سه کارگاه رنگرزی و چند کارگاه در درون محلات #سرای_نو و #نوگاباد دایر و فعال بود. در پایان مشاغلی چون نمد مالی، کلاه دوزی، گلیم بافی، ندافی، گیوه دوزی، سراجی، عصاری، خراطی، گرمابه داری نیز روزگاری در این شهر وجود داشته و عده‌ای به این مشاغل سرگرم بوده اند و استادان ماهری در هر یک از این حرفه ها بوده اند که گمنام زیسته و گمنام مرده اند و در هیچ کجا نامی و یادی از آنها نیست و نمی شنویم و همچنان که خود رفته‌اند ، بیشتر این کسب و هنرها نیز رفته است.
✍استاد حسین میرزابیگی نایینی
👌کاش مسئولین مربوطه بخصوص میراث فرهنگی در راستای معرفی این مشاغل به آیندگان و گردشگران واحداث کارگاههای ذکر شده حداقل به صورت نمادین در #نائین #شهر_هزاره_های_تاریخی اقداماتی جدی را انجام دهند.
#فرهنگ_نایین
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma