📝📝📝ما و گرانیگاه پوپولیست ها
✍سهند ایرانمهر

❌بخش دوم

✅اگرچه این نقد بر دولت وارد است که با وجود دنبال کردن همه جانبه توسعه و گشایش، آن را تنها در سطح نخبگان قابل فهم کرده است اما واقعیت ان است که حتا اگر این دستاوردها به خوبی تببین می شد بازهم در برابر طاعون #پوپولیسم کُمیتش لنگ بود. در فرصت اندک پیش رو تنها راهبرد حامیان #روحانی این است که دست از تصور قطعی پیروزی بردارند و با اندکی بدبینی به شیوه های تقابل با پوپولیسم اردوگاه رقیب بیاندیشند. مبارزه با پوپولیسم، بازتولید آن نیست بلکه درگام اول ساده و همه فهم کردن ضرورت مشارکت و حمایت است بی مغالطه و سفسطه و در گام دوم تمرکز بر عرصه های غیر نخبه. نخبگان به اندازه خود راه و چاه را می دانند. طیف وسیعی از مردم اما بواسطه محدودیت ها فرصت توان افزایی اندیشه سیاسی خود را نداشته اند. ارباب قلم و حتا آنانکه اهل قلم نیستند اما قدرت تحلیل دارند هرکدام به نوبه خود باید آنچه را که درست می یابند به زبانی ساده و درست(نه توام با مغالطه) در اختیار عموم بگذارند .


✅از یاد نبریم که انچه از بازخورد مناظره ها و روشنی ناکارامدی روش های دولت قبل می گوییم و می شنویم و می نویسم همه بازتولید معنایی بدیهی در جمعی محدود و تا حدی نخبه است که اگرچه در نوع خود باعث ایضاح و تثبیت مفاهیم می شود اما در فرآیند کوتاه مدت انتخابات، بردی ضعیف دارد. ما در غبار عدم امکان دسترسی به آمار دقیق و ذائقه توده مردم هیچ درک دقیقی از رویکرد کنونی آنان نداریم اما می دانیم که عدالت، همدلی با محرومان و… از مفاهیمی هستند که هرچند دستاویز کردن آن برای ذهن معتدل ، اخلاق گرا و تکنوکرات دشواراست اما دام موثر و معجزه گر پوپولیست هاست.

✅روزهای آینده روزهای سرنوشت سازی است روزهاییکه این خاصیت را دارند تا درتقویم یک ملت مبداء نعمت یا نقمت شوند. در این روزها #همه_مسئولیم ، در این روزها علاوه بر تداوم وظیفه آگاهی بخشی و تبادل آراء میان نخبگان، ضرورت دارد که ایجاد ارتباط با #حاشیه های خارج از رادار فضای مجازی نیز قوت بگیرد و وقتی سخن از این ضرورت بر زبان میاوریم مرادمان بلند کردن سنگ بزرگ و تمنای محال سفر به نقاط دوردست و نظایر آن نیست این وظیفه گاهی با طرح موضوع در جمع 4 نفره تاکسی یا اجتماع چند نفره مترو ، حلقه دوستان، اقوام و مردمی که به شکل روزمره ملاقاتشان میکنیم نیز ممکن است و نگاه کلی هواداران مسیر اعتدال و اصلاح لامحاله باید بر این روش نیز تمرکزی جدی داشته باشد. @sahandiranmehr

@MostafaTajzadeh

چندی پیش مستندی در مورد بلوچستان تولید شد که روایت مقابل دوربین آن توسط بنده انجام پذیرفته بود. موضوع این فیلم مستند شرایط اقتصادی و توسعه در بلوچستان است.

بنده به دلایل مختلف در مورد پخش این اثر سکوت کرده بودم. اما امروز که خبر فوت سه دانش آموز در بلوچستان را دیدم تصمیم گرفتم این نسخه فیلم را در اختیار دوستان قرار بدهم و تاکید کنم حتما آنرا ببینند تا با عمق درد و ریشه های توسعه نیافتگی در گستره ای به نام بلوچستان آشنا شوند.

من حاصل زحمات خود را در رساندن صدای درد بلوچستان به خانواده ی این سه کودک که برای برداشتن آب خوردن (حق اولیه ی هر انسان) غرق شده اند! تقدیم می کنم. و امیدوارم این همدلی ذره ای مرهم باشد بر دردهای دل آن سه خانواده ی داغدیده. که بلوچستان هر روز اش داغ روی داغ است!
#زاهدان
#حاشیه_نشینی
#فقر
#چابهار
#کمپ_للو
#قاچاق_سوخت
#کافه_بلوچی
#سفال_کلپورگان
#شهرکهای_صنعتی
#کودکان
و ...

@yaser_arab57

#حاشیه‌_نگاری: "شرمساری از بندگی هیچ"

👈 محمدجواد روح

✍ اگر تاکنون با شهروزنامه همراه نشده‌اید، پیشنهاد می‌کنم به صفحه تلگرام یا اینستاگرام یا کست‌باکس بپیوندید و بخوانید و بشنوید. مخصوصا شماره‌های هجدهم، نوزدهم و بیستم (که می‌شود دیروز، امروز و فردا)؛ مقطعی که داستان به لحظه سقوط ضحاک می‌رسد.

✍ شکل سقوط ضحاک، چنان که شاهنامه می‌گوید و شهروزنامه در بازروایی آن می‌کوشد، ملغمه‌ای است از ویژگی‌های مشترک حکومت‌های استبدادی؛ زمانی که گویی یک‌شبه از اوج اقتدارگرایی سقوط می‌کنند و همه آن ویژگی‌ها را که تا آن روز در هاله قدرت و قدسیت پوشانده بودند، آشکار می‌‌کنند.

✍ نادانی، آشفتگی، بی‌تصمیمی، ترس، خشم، ناباوری و درنهایت، ازهم‌گسیختگی مجموعه ویژگی‌هایی است که ساختار استبدادی و شخص مستبد، تا پیش از لحظه سقوط، نه‌تنها آن را آشکار نمی‌ساخت؛ بلکه چنان تصویر مقتدر و مطمئنی را به جامعه (چه خواص و چه عوام) نمایش می‌داد که گویی، استبداد حصن حصینی است در برابر همه بلایای طبیعی و غیرطبیعی، در برابر همه دشمنی‌ها، ناامنی‌ها، شرارت‌ها و آشوب‌ها.

✍ استبداد در لحظه سقوط اما، ذات پوشالی‌اش را آشکار می‌سازد. اینکه همه آن اتکاها و ادعاها متکی و مبتنی بر "هیچ" بوده است؛ و آنجاست که جامعه و نخبگان هم از خود شرمسار می‌شوند. شرمسار از اینکه تا آن روز، عبد و بنده و تحت سلطه "هیچ" بوده‌اند.

✍ این شرمساری برای اهل رسانه و فرهنگ بیشتر است. چراکه آنان به هر بها و بهانه، در دوران استبداد در کار وارونه‌سازی حقیقت بوده‌اند.

🔅این شرمساری را از زبان نویسندگان "شهروزنامه" در بخشی از متن شماره نوزدهم، چنین بازروایی کرده‌ام:

🔹در این دوران نو، باید همه بکوشیم نو شویم. «شهروزنامه» هم از این نو شدن، جدا نیست. ما شرمساریم از اخبار و روایت‌ها و داستان‌هایی که در دوران ماردوش آوردیم.

🔹شرمساریم که مارهای خون‌خوار اهریمنی او را «دو اژدهای مقدس» خواندیم.

🔹شرمساریم که «ارمایل» و «گرمایل»، آن دو جان‌پاکِ دلسوز جان آدمیان را، «نفوذی» نامیدیم.

🔹شرمساریم که قیام «کاوه»، آن آهنگر دادخواه، را «آشوب» خواندیم.

🔹و از همه بدتر، شرمساریم که فریدون و سپاه او را که برای پیروزی نیکی بر بدی گرد آمده بودند، توطئه‌گرانی دانستیم که با یاری اهریمن و جادوگران پیش می‌آیند و از دریا می‌گذرند؛ حال آنکه، آن پیروزی جز به خواست یزدان و بهره داشتن شاهنشاه فریدون از فره‌ایزدی ممکن نبود.

🔹بابت همه آن نوشته‌ها و گفته‌ها شرمساریم و امیدواریم دیگربار، کار دنیا چنان نشود که دروغ بر راستی و بدکیشان بر نیکان حاکم شوند و به یاری اهریمن، آتش خشم را جانشین آتش مهر سازند.

🔅نسخه پادکست شماره نوزدهم "شهروزنامه" را در اینجا بشنوید:

https://t.me/shahrooznameh/94

@javadrooh