🔴 غرب، اعتراضات و جنگ اوکراین

🔷 روح‌الله سوری

▪️ همزمان با جریان اعتراضات در داخل ایران، بخش وسیعی از ایرانیان خارج از کشور تلاش دارند تا کشورهای اروپایی و آمریکا را به اتخاذ برخی تصمیمات در رابطه خود با ایران و بطور مشخص قطع روابط سیاسی با ایران و اخراج دیپلمات های ایرانی از کشورهای غربی وادار سازند، مساله ای که البته تا کنون اروپا و آمریکا در مورد آن به نتیجه گیری خاصی دست نیافته و به نظر هم نمی رسد که در آینده نزدیک سیاستمداران غربی متقاعد به قطع کامل روابط سیاسی با ایران شوند.

🔸 این مساله از نگاه غربی ها البته دلایلی دارد که مهمترین آنها این است که در این مقطع کشورهای غربی حاضر به ریسک کردن در این رابطه نیستند از نظر آنها قطع روابط مساوی است با از دست رفتن کانال های ارتباطی و اطلاعاتی آنها از انچه در ایران می گذرد بویژه اینکه آنها و بطور خاص اروپایی ها هنوز نیم نگاهی هم به برجام و آینده آن دارند از طرفی هم شاید دستگاه های اطلاعاتی و سیاسی غرب هنوز راجع به آینده اعتراضات به جمع بندی نهایی نرسیده باشند به هر حال این مجموعه عوامل چه از نظر ما قابل توجیه باشد چه غیرقابل توجیه به نظر می رسد در تصمیم گیری غرب در این مقطع موثر بوده است.

▪️ اما علیرغم همه آنچه که گفته شد یک مساله دیگر وجود دارد که احتمال اقدام هماهنگ اروپایی ها و آمریکا علیه ایران را چه بصورت سیاسی و چه بصورت نظامی افزایش خواهد داد و آن مساله هم چیزی نیست جز جنگ اوکراین. طی روزها و ماه های اخیر موضوع استفاده از پهپادهای ایرانی و حتی بعضا حضور نیروهای ایرانی در روسیه برای آموزش استفاده از این تجهیزات ابعاد جدی تر و تازه تری در غرب به خود گرفته و به نظر می رسد غرب در روزها و هفته های آینده بطور جدی تری در این رابطه وارد موضع گیری شود.

🔸در آخرین واکنش ها، استفاده روسیه از پهپادهای ایرانی نقض قطعنامه ۲۲۳۱ خوانده شده که این مساله می تواند پای شورای امنیت و حتی اقدام نظامی علیه ایران را به میان بکشاند. به عبارت دقیق تر اگر بخواهیم در این رابطه یک جمع بندی نهایی داشته باشیم باید گفت که اگرچه موضوع اعتراضات داخلی و درخواست ها برای قطع روابط سیاسی با ایران ممکن است توانایی ایجاد اجماع در میان کشورهای غربی را به دلایل گفته شده نداشته باشد اما موضوع جنگ اوکراین به میزان زیادی از توانایی اجماع سازی برای یک اقدام هماهنگ سیاسی و حتی نظامی از سوی غربی ها علیه ایران برخوردار می باشد و به نظر می رسد که در روزهای آینده باید منتظر تحولات و تغییرات زیادی در موضع گیری و تصمیم گیری اروپا و آمریکا در قبال ایران باشیم.

#ایران_فردا
#روح‌الله_سوری
#زن_زندگی_آزادی
#ایران_و_جنگ_اوکراین
#جنبش_مهسا_و_تاثیر_بر_روابط_ایران_و_غرب

@MostafaTajzadeh
https://bit.ly/3SiKXQd
https://t.me/iranfardamag

🔴 اصلاح‌طلبان و آنچه در خیابان می‌گذرد

🔷 روح‌الله سوری

▪️ به نظر می رسد که جریان اصلاحات علیرغم نقدهای جسته و گریخته ای که به وضعیت جاری کشور طی سه ماه اخیر داشته به دلایلی نتوانسته قرائت خود از شرایط موجود را به عنوان یک قرائت مورد قبول به منتقدین و معترضین که از قضا طیف گسترده ای را نیز شامل می شوند ارائه نماید.

🔸مهمترین مولفه های تاثیرگذار در عدم موفقیت اصلاح طلبان یا به عبارت دقیق تر جریان اصلاح طلبی در این رابطه فاصله و گپی است که در حوزه تعاریف مفاهیم میان اصلاح طلبان و معترضین وجود دارد. به مهمترین این اختلافات مفهومی اشاره می شود :

1️⃣ دوگانه اصلاح طلبی و انقلابی خواهی:

▪️ جریان اصلاحات به خاطر فلسفه وجودی که برای خود تعریف کرده است رسالت خود را ایجاد تغییرات از طریق اصلاحات درنظر گرفته و از این بابت صندوق رای و انتخابات را به عنوان مهمترین و موثرترین ابزار برای ایجاد تغییرات می داند.
در مقابل طرف دیگر شکل گیری اعتراضات را نتیجه محتوم بی معنا شدن انتخابات و مشارکت در رای دادن عنوان کرده و بر این باور است که تغییر در ترکیب قوه مقننه یا مجریه قادر به ایجاد شرایط لازم برای برخورداری شهروندان از یک زندگی عادی نشده است. به نظر می رسد که این یکی از مهمترین محل های اختلاف میان حامیان اصلاحات و مخالفان آن باشد. شاید یکی از دلایل این اختلاف دیدگاه را باید اصرار و تاکید اصلاحات بر روش به جای هدف دانست و اینکه از نگاه اصلاحات آنچه مهم است خود مکانیسم انتخابات فارغ از دستیابی آن به نتایج مشخص می باشد.

2️⃣ بود و نبود استراتژی

🔸جریان اصلاحات یکی از نقدهای خود به مخالفان اصلاح طلبی را عدم وجود یک استراتژی مشخص از سوی آنها عنوان می کند در واقع اصلاح طلبان جریان اعتراضی کنونی را جریانی می دانند که بعد سلبی آن بر بعد ایجابی اش غلبه دارد و از این منظر عدم همراهی خود با آن را توجیه می کنند. این در حالی است که از قضا مهمترین نقد منتقدین نیز به اصلاحات عدم ترسیم استراتژی مشخص از سوی این جریان برای گذار وضعیت سیاسی و اجتماعی کشور از یک نقطه به نقطه دیگر است. از این زاویه جریان اصلاحات طی سه دهه ای که از عمر سیاسی آن می گذرد هیچ وقت مشخص نکرده که قرار بوده است چه کاری را و از چه طریقی انجام دهد به عبارت بهتر مهمترین ضعف اصلاحات انتخابات محور بودن به جای برنامه محور بودن آن می باشد که در شکل گیری اقبال جامعه نسبت به آن کاملا تاثیرگذار بوده است. بنابراین فقدان هدف و برنامه از دیدگاه معترضین بیش از آنکه متوجه آنها شود متوجه جریان اصلاح طلبیست.

3️⃣ دوگانه داخل و خارج :

▪️ از نگاه اصلاح طلبان این نیروهای داخلی هستند که می بایست در جنبش های اعتراضی نقش محوری ایفا نمایند و از این بابت نقش آفرینی کسانی که در خارج از کشور هستند امری مطلوب به حساب نمی آید این در حالی است که شاید برای نخستین بار است که ایرانیان خارج از کشور توانسته اند پیوند عمیقی با تحولات داخلی ایران ایجاد کرده و از این نظر بر دوگانه داخل و خارج که سالها بر فضای سیاست ایران حاکم بوده فائق آیند.

4️⃣ نگاه متفاوت به جنبش های اعتراضی :

🔸از نگاه اصلاح طلبان، جنبش اعتراضی بیش از هر چیز نیازمند وجود یک رهبری مشخص از درون احزاب و گروه های سیاسی است که قادر به مدیریت بدنه اجتماعی جنبش ها باشد. در واقع نگاه اصلاح طلبان به جنبش ها نگاهی برآمده از برداشت سنتی نسبت به جنبش هاست که طی آن رهبران سیاسی و نه افراد برآمده از درون جامعه نقش محوری تری در آن داشته باشند، این در حالیست که از جمله ویژگی های جنبش های جدید متکثر بودن ، غیر رسمی بودن ، نداشتن رهبری مشخص و پیوند یافتن افراد فراتر از مرزهای ملی تحت تاثیر وجود شبکه های ارتباطی اجتماعی است. ویژگی هایی که به وضوح خواست اصلاح طلبان برای مرجع دانسته شدن خود را محقق نمی سازد و شاید بتوان همین مساله را علت اصلی مخالفت و یا عدم همراهی اصلاح طلبان با جنبش اعتراضی کنونی در نظر گرفت.

▪️ با توجه به آنچه که گفته شد به نظر می رسد که شکاف بین اصلاح طلبان و معترضین شکافی عمیق باشد که چشم انداز روشنی برای پر شدن آن نمی توان متصور شد. بدون آنکه بخواهیم در این رابطه قضاوتی داشته باشیم این فرض را می توان متصور شد که جریان اصلاح طلبی پس از رخدادهای اخیر دیگر یک‌جریان مورد اقبال از نگاه افکار عمومی به حساب نیاید.

#ایران_فردا
#اصلاح‌طلبان
#روح‌الله_سوری
#زن_زندگی_آزادی
https://bit.ly/3Zcf9kG
@MostafaTajzadeh
https://t.me/iranfardamag

🔴تغییر رویکرد اروپا در قبال ایران

🔷روح الله سوری

▪️تاریخ سیاست خارجی ج.ا.ا هیچ گاه شاهد روابط عادی با دنیای خارج از خود نبوده است، از تنش با همسایگان گرفته تا تنش با غرب و مهمتر از همه تنش 40 ساله با ایالات متحده آمریکا. نتیجه چنین تنش هایی هم همواره اعمال فشار، تحریم و اجماع علیه ایران بوده است. شاید بتوان با این جمله مسوولین که ملت ایران چهار دهه است که بطور مدام در حال مقاومت کردن است موافق بود. به همین خاطر به نظر می رسد اجماع علیه ایران چیز جدیدی نباشد و سخن گفتن راجع به آن نیزتا حدود زیادی تکرار مکررات باشد. اما علیرغم این نگاه، نگارنده بر این باور است که دلایلی وجود دارد که با استناد به آنها می توان اشتراک نظر کنونی علیه ایران را متفاوت از آنچه در گذشته شاهد بوده ایم تلقی کرد. کلید فهم این تفاوت را نیز بایست در پیوند خوردن موضوع سیاست داخلی و سیاست خارجی از سوی غرب درنظر گرفت.

🔸آنچه که همواره در رویکرد غرب نسبت به ایران شاهد بوده‌ایم تمایز مسائل حقوق بشری از موضوعات سیاسی و عمدتا امنیتی بوده که این تمایز نیز متاثر از اهمیت و اولویتی است که غرب در روابط خارجی خود با دیگر کشورها و بویژه با ایران به موضوع امنیت داده است. برای غرب آنچه همیشه اهمیت داشته و البته اکنون نیز اهمیت دارد مساله تبعات و پیامدهای سیاست خارجی ایران بر امنیت منطقه و نظام بین الملل است و بنابراین در اولویت بندی آنها موضوع حقوق بشر از جایگاهی همتراز با موضوع امنیت برخوردار نبوده و اگر هم به آن استنادی شده بیشتر به عنوان ابزاری برای اعمال فشار در جهت تغییر سیاست خارجی ایران بوده است تا نگرانی از وضعیت حقوق بشر در داخل ایران. مقایسه تعداد قطعنامه ها و تحریم های حقوق بشری با قطعنامه های مرتبط با مسائل امنیتی و سیاسی به خوبی گویای این حقیقت می باشد.

▪️جدای از آنکه بخواهیم قضاوتی راجع به این موضوع داشته باشیم باید اشاره کرد که اهمیت مسائل سیاسی، امنیتی و اقتصادی در روابط کشورها با یکدیگر و اولویت داشتن آن نسبت به مساله حقوق بشر از ویژگی های نظام بین الملل کنونی است و خوب یا بد هنوز کشورها در روابط خود با یکدیگر آنچه برایشان در اولویت قرار دارد تامین منافع ملی است تا موضوعات حقوق بشری.

🔸اما ضمن پذیرش آنچه گفته شد چیزی که اجماع و اشتراک نظر کنونی علیه ایران را متفاوت و متمایز از گذشته می نماید اولویت یافتن مسائل داخلی ایران از نگاه غرب می باشد. در واقع آنچه این روزها در ایران می گذرد موضوع مواجهه غرب با ایران را به شدت از خود متاثر ساخته و شاید برای اولین بار باشد که سیاست خارجی اروپا در قبال ایران با آنچه در داخل ایران می گذرد بدین شکل پیوند خورده است به گونه ای که دولت ها، پارلمان ها و سیاستمداران غرب بصورت مشترک همگی بر موضوع داخلی ایران متمرکز شده اند.

▪️اگر بخواهیم توصیفی از شرایط کنونی داشته باشیم باید اشاره کرد که آنچه این روزها برای اروپا به اولویت مهمتری در قبال ایران تبدیل شده است نه تغییر در سیاست خارجی که تغییر در رویه و سیاست داخلی ایران است. تحت تاثیر این تغییر رویکرد، احیای برجام که زمانی برای اروپا حتی بسیار بیشتر از آمریکا ضرورت داشت اکنون طبق اظهارات مقامات سیاسی اروپا از اولویت خارج شده است و ظاهرا اروپا راه حل مشکلات خود با ایران را از روش هایی دیگر جستجو می کند.

🔸این در هم آمیخته شدن سیاست داخلی و خارجی وضعیت فوق العاده بحرانی برای ج.ا.ا ایجاد کرده است‌ که توضیح ساده آن به این صورت است که تحت تاثیر جهت گیری افکار عمومی سیاست گذاران در اروپا احیای برجام که همیشه مساله اصلی غرب با ایران بوده است متوقف شده و در داخل نیز هر گونه تقاضا برای تغییر در سیاست خارجی ( عمدتا برنامه هسته ای) به دلیل شرایط شکل گرفته در داخل با مقاومت افکار عمومی روبرو خواهد شد.

▪️به طور واضح نتیجه چنین وضعیتی این است که برخلاف گذشته که ممکن بود راه حل مشکلات داخلی از مسیر تغییر در سیاست خارجی بگذرد اکنون راه حل هر تغییری در سیاست خارجی ( چه از نگاه مردم داخل ایران و چه از نگاه دولت های اروپایی ) از مسیر تغییرات داخلی می گذرد. بنابراین در چنین شرایطی به جرات می توان گفت که وضعیت داخلی ایران طی سه ماه گذشته اروپا را به سمت این جمع بندی در خصوص ایران متمایل کرده است که مناسبات خود با ایران را بر موضوع داخلی متمرکز نمایند....

متن کامل:
https://bit.ly/3ZH2PsX
#ایران_فردا
#روح‌الله_سوری
#تغییر_رویکرد_اروپا_در_قبال_ایران
https://t.me/iranfardamag @MostafaTajzadeh