در صدایِ جویبار بر تخته سنگی
گوش می‌سپارم آوایِ پرنده‌ای بی‌نام
از چه روی چنین می‌خوانَد؟
بی‌گمان او هم می‌شنود
نُت به نُت هجایِ درونم را...


«هستی در همه حال با ما و خویش در همبودی دوسویه است. طبیعت احساسِ جدایی با هیچ چیزی را ندارد، اندوه ، شادی، خصم، خشم، رنج و رهایی و.... در تمامیِ مواهب این‌چنیی روح طبیعت با ما یگانه‌است و یکتایی را به ما نشان می‌دهد.»


#معصومه_عابدینی🦋
#شعرتانکا
@MasomehAbedini

دامنه‌یِ جنگلی متروک
محو می‌شوم در سکونِ آوازهایش
بی‌حضورِ هیچ خاطره‌ای؛
روياي امروزم همين کافی است
فنا شدن در بال‌هایِ پروانه‌ای سپید...!






#معصومه_عابديني🦋
#شعرتانکا
#ويديو_آوازکولینک_آوازچوپانان_زنان #سوئدی

@MasomehAbedini

ایستاده‌ در باد...
به تماشایِ سپیداری خیس
یک‌پا پس یک‌پا پیش
حالا روشنایِ ناپیدایِ ماهِ
شصت ٱمین بهار...!


#معصومه_عابدينی🦋
#شعرتانکا
#Tanka

@MasomehAbedini

درختی بی‌نام
همه‌ی فصل‌ها شکوفان است.
نگاه می‌کنم...
هیچ نمی‌دانم چگونه اما؛
دامَنم پر از ستاره می‌شود!


#معصومه_عابدینی🦋
#شعرتانکا
@MasomehAbedini

کُوکُو در زادگاهم
دمی از (آواز) خواندن نمی‌ایستد
حالا واژه‌های شعرم
اگرچه خام اما قد کشیده‌اند
در رویایی ناتمام...!


#معصومه_عابديني🦋
@MasomehAbedini
#شعرتانکا

مرغ‌هایِ آوازخوان
سایه افکنده‌اند بر درختی بی‌نام
حالا که ماه کامل است؛
دَمی می‌خوانند دَمی ساکت اند اما؛
جاری بر بسترِ این رودِ گمنام...!




#معصومه_عابدینی🦋
#شعرتانکا

@MasomehAbedini

نسیم از کوهستان می‌آوَرَد
رایحه‌ی‌ لاله‌های واژگون را
سُرخ اند در نسیم‌؛
آبی در نگاهم‌ آنگاه که می دَمَم
در نِی لبکِ شکسته‌ای...




#معصومه_عابدینی🦋
#شعرتانکا
@MasomehAbedini

نسیم از کوهستان می‌آوَرَد
رایحه‌ی‌ لاله‌هایِ واژگون را
سُرخ اَند در نسیم‌؛
آبی در نگاهم‌، آنگاه که می‌دَمَم
در نِی لبکِ شکسته‌ای...!




#معصومه_عابدینی🦋
#شعرتانکا
@MasomehAbedini

شراره‌هایِ آتشدان
خاکسترِ سُرخ مي افشانَند
از گلوگاهِ سينه سُرخ؛
آنگاه که خورشید فرو می‌افتد 
از اندوهِ واپسین آوازهایم...!




#معصومه_عابديني🦋
#شعرتانکا

@MasomehAbedini

باران بر نُوبرانِ اَرغوان
آنچه فرو می‌ریزد دیگر هیچ نمی‌مانَد
مگر شبنمی زلال...!
که اگر این طراوت نبود
به سَراب می‌مانْد این عشق !





#معصومه_عابديني🦋
#شعرتانکا
@MasomehAbedini