Հայ նշանավոր գրող, բանաստեղծ, արձակագիր, արվեստաբան, գրականագետ Կոստան Զարյանը մի շարք ստեղծագործությունների հեղինակ է։ Հայտնի են հատկապես <<Նավը լեռան վրա>>, <<Անցորդը և իր ճամփան>>, <<Տատրագոմի հարսը>> գործերը։
Կ.Զարյանը (1885-1969թթ.) ծնվել է Շամախիում, ռուսական բանակի գեներալի ընտանիքում: Նախանական կրթությունը ստացել է Փարիզի Սեն Ժերմեն քոլեջում, այնուհետև՝ Բրյուսելի համալսարանի գրականության և փիլիսոփայության բաժնում: Ապրել ու աշխատել է Կ.Պոլսում, Իտալիայում, ֆրանսիայում, ԱՄՆ-ում, Մերձավոր Արևելքի երկրներում: 1962 թ. ընդունել է Հայաստանի քաղաքացիություն և, փոխադրվելով Երևան, մինչև կյանքի վերջը աշխատել Երևանի գրականության և արվեստի թանգարանում: 1965 թվականից եղել է ԽՍՀՄ գրողների միության անդամ։
#Արվեստ #Գրականություն
@hy_Armenia
Կ.Զարյանը (1885-1969թթ.) ծնվել է Շամախիում, ռուսական բանակի գեներալի ընտանիքում: Նախանական կրթությունը ստացել է Փարիզի Սեն Ժերմեն քոլեջում, այնուհետև՝ Բրյուսելի համալսարանի գրականության և փիլիսոփայության բաժնում: Ապրել ու աշխատել է Կ.Պոլսում, Իտալիայում, ֆրանսիայում, ԱՄՆ-ում, Մերձավոր Արևելքի երկրներում: 1962 թ. ընդունել է Հայաստանի քաղաքացիություն և, փոխադրվելով Երևան, մինչև կյանքի վերջը աշխատել Երևանի գրականության և արվեստի թանգարանում: 1965 թվականից եղել է ԽՍՀՄ գրողների միության անդամ։
#Արվեստ #Գրականություն
@hy_Armenia
Պարույր Սևակ - <ՊԱՏԵՐԱԶՄԻ ԴԱՇՏՈՒՄ ԶՈՀՎԱԾՆԵՐԻՆ>(1942թ.)
Սիրելի իմ, հարազատ իմ, ընկեր իմ,
Որ հանգչում ես այժմ անհայտ մի խորշում,
Ջահել սրտով, անկնճիռ ու անխորշոմ,
Դու իղձերիս, ապրումներիս մտերիմ:
Ես - եղբայրդ՝ տվայտանքով քո հոգու,
Ես - ընկերդ՝ սրտիդ զարկով բաբախող,
Հարազատըդ փարված կրծքիդ սրախող,
Մի վառ հույսով խոր վերքերդ եմ ամոքում:
Գուցե վաղը ես էլ թաղվեմ մի խորշում
Կույր ու դաժան մի գնդակով՝ բութ արճիճ,
Թաղեմ ճակատն իմ անկնճիռ, անխորշոմ:
Ու թող մեռնենք, եղբայր, սիրով ու անճիչ,
Վառ հավատով, որ սերունդները անցավ,-
Կկերտեն մեզ փառքի անմահ հուշարձան...
#գրականություն #բանաստեղծություն #խոսքեր #մշակույթ #արվեստ
Սիրելի իմ, հարազատ իմ, ընկեր իմ,
Որ հանգչում ես այժմ անհայտ մի խորշում,
Ջահել սրտով, անկնճիռ ու անխորշոմ,
Դու իղձերիս, ապրումներիս մտերիմ:
Ես - եղբայրդ՝ տվայտանքով քո հոգու,
Ես - ընկերդ՝ սրտիդ զարկով բաբախող,
Հարազատըդ փարված կրծքիդ սրախող,
Մի վառ հույսով խոր վերքերդ եմ ամոքում:
Գուցե վաղը ես էլ թաղվեմ մի խորշում
Կույր ու դաժան մի գնդակով՝ բութ արճիճ,
Թաղեմ ճակատն իմ անկնճիռ, անխորշոմ:
Ու թող մեռնենք, եղբայր, սիրով ու անճիչ,
Վառ հավատով, որ սերունդները անցավ,-
Կկերտեն մեզ փառքի անմահ հուշարձան...
#գրականություն #բանաստեղծություն #խոսքեր #մշակույթ #արվեստ