امروز این پرسش که آیا خدایی هست یا نه، بی‌آنکه موجب خشم و خشونت شود در رسانه‌ها و در افکار عمومی جای خود را باز کرده است. اما اگر کسانی معتقدند که خداوند وجود دارد، معلوم نیست قبول کنند که آقای محمدتقی پورمحمدی و هم‌لباسی‌هایش، نماینده‌ی او هستند و یا به نحوی می‌توانند از خواست خداوند مطلع باشند!

روحانیت شیعه خیلی وقت است که خود را نماینده‌ی خداوند و آیتِ «الله» معرفی می‌کند. در میان مردم مذهبی هم چنین نمایندگی یا وکالتی لزوماً بدیهی یا پذیرفته نیست. اما تا زمانی که بر توسن قدرت نشسته‌اند می‌تازند و از اینکه لباس بعضی عزاداران حسینی خلاف سلیقه‌ی آنهاست و یا مخل آرامش جنسی آنهاست، شکایت می‌کنند.

از منظر علوم انسانی و به ویژه، انسان‌شناسی، آیین‌ها و مناسک، شکلی از گردهمایی‌های اجتماعی‌اند؛ بعضی از این آیین‌ها، جشنواره و بعضی سوگواره‌اند. این عقیده که آیین سوگواری حسینی، حتی پیش از ظهور اسلام هم در ایران برگزار می‌شده، نزد برخی پژوهشگران هوادار دارد. اگر این عقیده درست باشد، مفهومش این است که مجموعه‌ی مناسکی که به عاشورا و تاسوعا معروف است، از مقطعی به بعد، توسط صنفی که خود را متولی دین و نماینده‌ی خدا می‌نامند، مصادره شده و از آن بهره‌برداری‌های مختلف می‌شود.

شما چه فکر می‌کنید؟

آیا آیین‌هایی مانند عاشورا و تاسوعا، می‌توانند صرفنظر از ایدئولوژی‌ای که به آن نسبت داده می‌شود، مطمح نظر باشند؟ آنها که با پوشش اختیاری خود در این مراسم شرکت می‌کنند، ظاهراً اعتنایی به ایدئولوژی نسبت‌داده‌شده به آن ندارند.

#گفتگو #رواداری #عاشورای_حسینی #آیین #ایدئولوژی #دین

‏ @Dialogue1402