تابستانِ بسیار گرمی‌ست. شدتِ گرما باعث افزایش بی‌سابقه‌ی مصرف آب و برق در کلان‌شهرها شده است. و گلایه از گرمای طاقت‌فرسا، غرِ ثابتِ کاربران شبکه‌های اجتماعی. اما چه تعداد از این کاربران، پشتِ صحنه‌ی تولید را می‌بینند؟ به‌ویژه، پشت صحنه‌ی نفتی که بخش اعظمِ ثروت کشور به آن وابسته است. همان صنعتی که کارگران‌اش توسط #بیژن_زنگنه واگن‌هایی توصیف می‌شوند که نخبه‌جماعت ( از آن صفاتِ چرکِ و نورد علاقه‌ی افکار عمومی ایران) لوکوموتیو‌اش هستند.


ویدئوهایی که می‌بینید گوشه‌ای از رنجِ روزمره‌ی کارگران نفت است؛ در گرمای ۷۲ درجه و بدون کم‌ترین امکانات، استثمار می‌شوند.
هر سال تعدادی از این کارگران در اثر عوارضِ ناشی از گرمازدگی و نبودِ امکانات درمانی، جان می‌بازند و برخی در سنین جوانی با عوارض جسمی و روانی درمان‌ناپذیر دست و پنجه نرم می‌کنند؛ در ازایِ حداقل دستمزد.


هر آن‌‌کسی‌ هم که صدای کارگران شد، در زندان‌ها محبوس است یا صدای‌اش برای همیشه بسته شده است. چنین است که از شالارتان‌های اصلاح‌طلب تا بچه‌‌زرنگ‌های اپوزيسيون‌نما یک پاراگراف، یا خط در تمامِ یاوه‌سرایی‌هایِ زندگی‌‌شان، درباره‌ی برانداختنِ ساز و کارهای برده‌سازی نیروی کار سخن گفته نمی‌گویند ولی با دیدن تصاویری از این‌‌دست جملات باسمه‌ای نظیر "سرباز واقعی ایران این‌ها هستند" استفراغ می‌کنند.


خیر قربان! این‌ها صرفا بردگانی هستند که تا وقتی مطیع و منقاد باشند و برای خُنُکای اتاق‌های شما، زیر آتش خوزستان و بوشهر کباب شوند، ستایش می‌شوند و اگر روزی دست از تولید بکشند و خلعِ ید از بخش خصوصی، برابری اجتماعی، کرامت انسانی و ... را طلب کنند، از تهران تا لس‌آنجلس، با اسمِ رمزِ "خطر ویرانی و تجزیه" علیه‌شان هم‌قسم می‌‌شوند؛ همین حالا یکی از مدافعانِ آن‌ها به نامِ #شریفه_محمدی زیرِ حکم اعدام است و ده‌ها تن دیگر برای سال‌ها پشت میله‌های زندان محبوس‌اند. به همه‌ی آن‌ها گفته شده "علیه امنیت ملی" فعالیت کرده‌اند:

اقدام علیهِ امنیتِ آن‌ها هزینه‌ی یک وعده شام‌شان از دستمزد یک‌ماه رنجِ کارگر بیش‌تر است و همین‌ ایرانِ تحت حاکمیت جمهوری اسلامی، برای‌شان خودِ بهشت است.


#طبقه_کارگر #کارگران_پروژه_ای
#ما_در_یک_قایق_ننشسته_ایم


@Blackfishvoice1

#اسرائیل با ادعای تمام کردن کارِ #حماس بعد از عملیات هفت اکتبر به #غزه حمله کرد. طی ۲۶۴ روز وحشی‌گریِ محض، منابع آب غزه را از بین برد‌، بخش اعظم پوشش گیاهی منطقه را نابود کرد، این متراکم‌ترین نقطه‌ی جمعیتی کره‌ی زمین را طوری هدف بمباران قرار داد که برآورد می‌شود آواربرداری به ۱۵ سال زمان نیاز دارد، غزه را به محاصره‌ی کامل غذایی درآورد، نزدیک به ۳۹ هزار انسان که بخش عمده‌ی آن کودکان هستند را سلاخی کرد و روندِ کشتار و تخریب را کماکان ادامه می‌دهد.
اما نتيجه‌‌ی حاصله از منظر استراتژی ادعایی اسرائیل چه بوده:
طی ۲۴۶ روز حملاتِ همه‌جانبه ۶ فرمانده ارشد و ۲۰ تن از فرماندهانِ گردان‌های حماس را کشته است.
یعنی برای کشتنِ هر نظامیِ یا عضو شاخه‌ی سیاسی حماس، ۱۵۰۰ غیرنظامی را کشته است. طنزِ نفرت‌انگیز تاریخ این‌جاست که کلِ این عملیات جنگی تحتِ عنوانِ احمقانه‌ی "دفاع از خود" ترتیب داده شده است. در واقع ميلياردها دلار از مالیات مردم آمریکا ( و در رتبه‌ی بعدی آلمان) در قالب انواع سلاح‌های کشتار جمعی، به دستِ شاخص‌ترین سازه‌ی فاشیستی-تروریستی جهان رسیده تا برای کشتنِ ۲۶ عضو حماس، ۳۹۰۰۰ انسان و محل سکونت ۳ میلیون انسان دیگر را از بین ببرد و یکی از سیاه‌ترین تصاویر جنایت علیه بشریت بعد از جنگ‌ جهانی دوم را رقم بزند. جالب این‌جاست که فرماندهان ارتش نازی تأکید کرده‌اند، این عملیات‌ها "مطابق با قوانین بین‌المللی" صورت گرفته است.
پس یادداشت می‌کنیم که کشتن ده‌ها خبرنگار و روزنامه‌نگار،‌ کشتار کارمندان حافظِ صلح سازمان ملل، بمباران مدارسِ امن، بمباران‌ اردوگاه‌های پناهندگان و آوارگان جنگی، بمباران به بیمارستان و قتل‌عام بیماران در حال مداوا، تیرباران کردنِ اسرا، زنده به گور کردم اسرا، آلوده‌‌سازی منابع آب، اکوساید، استفاده از بمب‌های فسفر سفید، تجاوز جنسی به زندانیان، به اسارت گرفتنِ هزاران کودک، ایجاد قطحی، حمله به کاروان‌های حامل کمک‌های بشردوستانه، کشتار کارمندان آشپزخانه مرکزی جهانی، به‌جای گذاشتن دست‌کم ۱۵هزار کودک نقص‌عضوشده، کشتار بیش از ۱۷هزار کودک، به آتش کشیدن مزارع و باغات و ... بخشی از قوانین بین‌المللی هستند.

هم‌چنین یادداشت کنیم‌ که جمهوری نکبت اسلامی می‌تواند با گلوله‌های جنگی، معترضان به فقر و فساد و غارت را قتل‌عام کند، مدعی شود که "مطابق قوانين بین‌المللی" عمل کرده و راستِ براندازِ حامیِ اسرائیل، زبان به کام بگیرد و از اجساد شهدای آزادی و برابری ارتزاق نکند؛ به‌ویژه تفاله‌‌های مبتلا به فتیشِ نقطه‌زنی.


#صهیوفاشیسم #جنایت_علیه_بشریت #صهيونيست_اینترنشال #نابود_باد_صهیونیسم


@Blackfishvoice1

اعتراضات از جایی آغاز شد که دانشجویان خواستار لغو "سیستم سهمیه‌بندی مشاغل" شدند. دادگاه عالی #بنگلادش ۲ هفته پش در حکمی اعلام کرد که ۳۰ درصد از مشاغل دولتی باید به خویشان و وابستگانِ نیروهایی  که در جنگ استقلال از #پاکستان شرکت داشتند، اختصاص یابد؛ پیش‌تر دانشجویان به این سهیمه‌ها اعتراض داشتند و مساله له دادگاه عالی ارجاع داده شده بود.

با صدور حکم دادگاه دانشجویان دریافتند که دولت و دستگاه قضایی برنامه‌ای برای رفع این تبعیض ندارند و اعتراضات را سازماندهی کردند.
#شیخ_حسینه نخست‌وزیر ( از سال ۲۰۰۹ تاکنون بر مسند قدرت نشسته است) ، که سال‌هاست مخالفان سیاسی را به اشکال مختلف سرکوب می‌‌کند، دانشجویان معترض را به‌ دشمنانی تشبیه کرد که مانند سال ۱۹۷۱ با پاکستان همکاری می‌کردند و با این سخنان آتش خشم دانشجویان را شعله‌ور ساخت.

نیروهای سرکوب اعم پلیس و اراذل و اوباش لباس شخصی، برای سرکوب دانشجویان در #داکا گسیل شدند و علاوه بر شلیک گلوله‌های پلاستیکی، با میله‌های آهنی و قمه به جانِ دانشجویان افتادند و تا این لحظه دست‌کم ۳۱ دانشجو را کشته‌اند.

وزرات مخابرات نیز با این‌که شبکه‌های اجتماعی "ابزاری برای نشر شایعه و اطلاعات نادرست علیه دولت" هستند، اینترنت و خطوط تلفن پایتخت قطع کرده است و محدودیت‌های شدیدی بر اینترنت کل کشور اعمال کرده است.

گزارش شده است که بعد از قطع کامل اینترنت، دانشجویان به ساختمان تلوزیونی دولتی بنگلادش حمله کرده‌اند و بعد از تسخیر بخشی از ساختمان، آن‌را به آتش کشیده‌اند.

علاوه بر دانشجویان، افرادی که از استبداد و فساد در کشور ناراضی هستند نیز به تظاهرات پیوسته‌اند و خواهان پایان کارِ "دیکتاتوری" حسینه هستند.




#دانشگاه_سنگر_مقاومت


@Blackfishvoice1

🔻«رفقا! ما وقت زیادی نداریم»

نگاهی به میراث سیاسی و انترناسیونالیسم در اندیشه رودی دوچکه، ژکوبین

🔹رودی دوچکه مهمترین سخنگوی چپگرا و از رهبران جنبش دانشجویی آلمان در دهه ۶۰ میلادی در میانه اعتراضات ضدامپریالیستی جهانی به جنگ ویتنام در ۱۹۶۸ و به نقش فرد و موقعیت تاریخی در آن بزنگاه حساس اشاره می‌کند.

🔹درست در زمانه‌ایی که جنبش دانشجویی ‌‌و جوانان در یکی از مهم ترین کشورهای مرکز سرمایه داری علیه جنگ، میراث فاشیسم و دولت پساجنگ امریکایی ادنائر در المان غربی و برای یک گذار سوسیالیستی، سازماندهی می کردند.

🔹مطلب پیش‌رو، فراز و فرود زندگی سیاسی دوچکه را در آلمان غربی درست زمانی که مسیر «توسعه» و «پیشرفت» را طی می‌کرد دنبال می‌کند. او نماینده نسلی بود که هر راهی را برای خروج از وضعیت مسدود سیاسی به جای خواندن آیه‌های یاس در باب «انسداد سیاسی» آزمود.

🔹خواندن این یادداشت برای مایی که از هرسو بانگ ناامیدی و مرگ آینده‌ای متفاوت را بر سرمان می‌کوبند و هرچه می‌گذرد، گویی نیروهای سیاسی حاکم همه دست در دست هم تلاش دارند تا نگذارند گذشته‌ی مبارزاتی خویش را پلی سازیم برای آینده‌ی جمعی‌مان، خواندنی و مفید خواهد بود.

🔹عصیان نهفته در اندیشه‌ی دوچکه و همفکرانش، در میانه‌ی ابتذال سیاسی حاکم بر وضعیت ما، یک گوهر گم‌شده می‌باشد که شاید بتواند به مثابه جرقه‌ای ذهنی عمل کند و ما را از شرایط استیلا و استیصالی که نظم حاکم تمایل دارد تا تسلیم آن شویم، رها سازد.

https://tabaghe.com/2024/02/10/rudi-dutschkes-internationalism-is-still-a-subversive-creed/

#سولماز_اکبرزاده وکیل پایه یک دادگستری و استاد دانشگاه اخراج شد

بنا به گزارش #شورای_هماهنگی_تشکلهای_صنفی_فرهنگیان_ایران در ادامه‌ی روند تصفیه و فشار بر اساتید دانشگاه سولماز اکبرزاده، وکیل و استاد دانشگاه با ۴ سال سابقه تدریس در دروس حقوقی در #دانشگاه_الزهرا_بوشهر، با دریافت یک پیامک از حراست دانشکاه از اخراج خود مطلع شد.

بنا به رویه معمول در این پیامک بدون ذکر هرگونه دلیل  از کلمه قطع همکاری به جای اخراج و با تاکید بر محرمانه بودن استفاده شده است.


#سرکوب_دانشگاه

@Blackfishvoice1

دولت #بنگلادش اینترنت را خاموش کرده و دانشجویان را قلع و قمع می‌کند. جهان هم ساکت است که مبادا اعتراضات به صنایع پوشاک تسری یابد و #اچ_اند_ام و #زارا و ... متضرر شوند. در ایران تجربه‌ی خونین قطع اینترنت را در جریان اعتراضات #آبان۹۸ شاهد بودیم. آیا این فریادهای "کار رژیم تمومه" در شبکه‌های اجتماعی، به توهم سازمان‌یابی نیروی مبارز دامن نمی‌زند؟


https://shorturl.at/leltT

#تشکل_سازی #سازماندهی_انقلابی #سازمان_یابی #طبقه_کارگر ##مبارزه_طبقاتی #داکا #سلبریتی_اکتیویستها #لمپن_سلبریتی #صنعت_حقوق_بشر

@Blackfishvoice1

این‌که این‌یکی لمپن هم به اردوگاه لمپن‌سلبریتی‌های پهلوی پیوست، اصلا عجیب نیست.
عجیب، زمانه‌ی ماست که همه‌چیز از معنا، تهی شده؛ از جمله این‌که به حامیانِ حمله‌ی نظامی به ایران می‌گویند: "نیروی ملی" و به صداهایِ ضعیف و بدون رسانه که علیه جمهوری اسلامی مبارزه می‌کنند و در برابر مداخله‌ی خارجی ایستاده‌اند می‌گویند: "بی‌‌وطن".

#لمپن_سلبریتی

@Blackfishvoice1

کوتاه درباره‌ی بیش‌خاص بودن صدورِ حکم اعدام برای #شریفه_محمدی
و ضرورتِ سکوتِ نکردن در قبالِ آن



صدور حکم اعدام برای یک فعال کارگری بعد از اعدام‌های سال ۶۷ بی‌سابقه است. جمهوری اسلامی بعد از اعدام‌ِ چپ‌گرایان و قلع و قمعِ کاملِ تمامی تشکل‌های کارگری، تلاش کرد تا "فکرِ سازمان‌یابی" را ریشه‌کن کند؛ امری که هرگز در تحققِ به آن کامیاب نبوده است.
وجود شوراهای حکومتیِ کار از یک‌سو، ایجادِ رسته‌ای از چپ‌نمایانِ وابسته به اتاق فکرهای امنیتی که مروجِ خیریه‌گری و سیاست‌زدایی کردن از خواست‌های کارگران هستند و کارِ بی‌‌وقفه‌‌ی ماشین سرکوب، نتوانست و نخواهد توانست تا خواست‌های انضمامیِ نیروی کار را زیر فرش بزند.

زندان‌ها همواره پذیرایِ مدافعین حقوق کارگران بوده‌اند و جوانی و سلامتِ بسیاری از مبارزين این عرصه پشت میله‌های زندان و در اتاق‌های بازجویی، سپری شده است.

اما بیش‌فعال شدنِ گسلِ طبقاتی پس از #دی۹۶ حکومت را بیش از پیش نسبت به سرکوب برابری‌خواهان مصمم کرد؛ خاصه آن‌‌که رهبر جمهوری اسلامی خود، صحنه‌گردانِ اصلی ساختِ یک طبقه‌ی اشراف در ایران است که تکیه‌گاه وی باشند. هم‌او بوده که واضع سیاست‌های نئولیبرالی برای برون‌سپاری صنایع و کوچک‌سازی دولت بوده است و بیش از هر فرد دیگری در تاریخ جمهوری اسلامی، از تشکل‌های کارگری هراسیده است.

قیام‌های دی و آبان، اعتراضات مربوط به آرد و آب و متعاقبا خیزش ۱۴۰۱ با کشتار وسیع متوقف شدند. سوژه‌ی تحتِ ستم بیش از هر زمانِ دیگری درمی‌‌یابد که شورش‌های مقطعی دستاوردی جز قتل‌عام نداشته و حاکمیت جمهوری اسلامی برای بقای خود ابایی از دست بردن به هیچ‌گونه جنایتی ندارد. بنابراین نقشِ فعالین کارگری و صنفی که ده‌هاست از لزومِ تشکل‌‌یابی و مبارزات پیوسته با اتکا به توانِ کمی و کیفی نیروی کار تأکید می‌کنند، برجسته‌تر می‌‌شود.

سیرکِ جرج‌تاون،‌ معرکه‌گیری‌های جسدمعاشانِ خارج از کشور و در یک کلامِ بی‌ریط بودنِ مطلقِ خود-رهبرپنداران اپوزيسيون‌، در جریان اعتراضات ۱۴۰۱ روشن‌تر از هر زمانِ دیگری اثبات کرد که هیچ نجات‌دهنده‌ای در خارج از کشور وجود ندارد مگر آن‌که با دریوزگی از قدرت‌های جهانی در پیِ دوختنِ کیسه‌ای برای ایرانِ بدون جمهوری اسلامی باشد.

اهمیتِ کسانی‌که با وجود سرکوب در ایران ماندند و با دوری از فضاهای کاذب، شناختِ خود از آرایش طبقاتی جامعه‌ی ایران را ژرف‌تر کرده و به امکان‌یابی برای پیش‌بردِ مبارزه طبقاتی یاری رساندند، بیش از هر زمانی دیگری اکنون آشکار می‌شود؛ اکنون که خیابان سرکوب شده و دلقک‌های سیاسی در اروپا و آمریکا، مشغولِ بیزنس‌اند.

صدور حکمِ اعدام برای شریفه محمدی به‌عنوان یک زنِ مدافع حقوق کارگران
را در چنین بستری می‌توان درک کرد. نهادهای امنیتی با چنین حکمی قصد دارند پیامی محکم به تمامی فعالین صنفی، مدافعین حقوق زحمت‌کشان و زنانِ برابری‌خواه، مخابره کنند که نزدیک شدن به خطِ قرمزِ خامنه‌ای _تشکل‌سازی و مبارزاتِ خودبنیادِ ستم‌دیدگان با غارت‌گران_ عاقبتی جز مرگ نخواهد داشت؛ به‌یاد آورید که در روز تشییعِ لاشه‌ی ابراهیم رئیسی، خاطرات خاوران را در بلندگو فریاد می‌زدند. و از خاطر نبریم که در همین روزهای اخیر جمعی از زنان گیلان را با احکام سنگین قضایی روانه‌ی زندان کردند.


جمهوری نکبت اسلامی با این حکم، ( فارغ از آن‌که در مرحله‌ی تجدیدنظر و دیوان عالی، تأیید یا نقض شود) شمشیرِ تابستان ۶۷ خود را از نیام خارج کرده و بدون تعارف می‌گوید که به حبس‌های چندین ساله بسنده نخواهد کرد.

سکوت کردن در قبالِ این حکم، هم به‌معنای فراموشیِ قتل‌عامِ چپ‌گرایان ایران در دهه‌ی شصت و هم به‌معنای مماشات با دستگاهی‌ست که به آن جنایت افتخار می‌کند و از بازسازی‌اش دریغ ندارد. کمااینکه "کمپین دفاع از شریفه محمدی" گزارش کرده است که به سیاقِ دادگاه‌های مرگِ ۶۷، بازجویان اطلاعاتی از تهران به #زندان_لاکان_رشت رفته‌‌اند تا با شکنجه و تهدید و تشدید فشارها، وی را بر دو راهی اعتراف به جرمِ ناکرده یا مرگ قرار دهند.

تکراری‌ست اما جا دارد کلماتِ جاودانِ
مارتین نیمولر را مرور کنیم:
اول سراغ کمونیست‌ها آمدند
سکوت کردم چون کمونیست نبودم

بعد سراغ سوسیالیست‌ها آمدند
سکوت کردم زیرا سوسیالیست نبودم

بعد سراغ یهودی‌ها آمدند
سکوت کردم چون یهودی نبودم

سراغ خودم که آمدند
دیگر کسی نبود تا به اعتراض برآید


#جمهوری_اعدام #علیه_سکوت #علیه_فراموشی #کارگر_زندانی_آزاد_باید_گردد #زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد #خاوران_حافظه_تاریخی #خاوران_هنوز_سرخ_است #علیه_بی_تفاوتی

@Blackfishvoice1