باز می‌مانَد دهان از خنده‌ی نامردها
سهم‌بردارانِ خون از گیشه‌ی شب‌گردها

کارِ حیرت را نگر، انگشت، دندان می‌گزد!
از نشانِ کینه بر پیشانیِ بی‌دردها

آن که در میدانِ همّت، نیست هم‌سنگِ هنر
می‌شود در باد هم چابک‌سوارِ گردها!

در هیاهوزارهای رنگ و جنگ و جیغ و…

تفاوت تلقی شعر در زبان فارسی و زبان های ديگر:

در زبانی مثل فارسی که از قابلیت های کم نظیر آن، حفظ پیام واحد با تغییر در ارکان گزاره های آن و تمرکز بر نقش یکی از اجزای گزاره مثل فاعل، مفعول، قیود و صفت ها، ضمائم و فعل هاست، خاصیتی ممتاز دارد که ذیل عنوان…